ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΜΨΗ

Τόν τελευταῖο καιρό βιώνουμε στή χώρα μας 

μία πρωτόγνωρη εἰσβολή ξένων στοιχείων. 

Δεχόμαστε μία πρωτοφανῆ ἐπίθεση σέ ζητήματα ἐθνικά, 

πού στόχο ἔχουν τήν ὁλοκληρωτική ἀλλοίωση τῆς ταυτότητας 

καί τοῦ χαρακτήρα τοῦ ἔθνους μας. 

Δέν πρόκειται γιά πολεμική ἐπίθεση, οὔτε γιά στρατιωτική μάχη, 

ἀλλά γιά κάτι πολύ πιό ἀποτελεσματικό γι’ αὐτούς 

πού ἔχουν σχεδιάσει καί δρομολογήσει τόν ἀφανισμό τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων, 

ἀλλά καί οἱουδήποτε ἔθνους μέ ἰδιαίτερη φυσιογνωμία, 

ἤθη, ἔθιμα, ἱστορία, πολιτισμό καί ἀσφαλῶς θρησκεία. 

Γιά ποιό λόγο; Γιά τόν ἴδιο λόγο πού γίνονταν ἀνέκαθεν οἱ πόλεμοι. 

Πρωτίστως γιά λόγους ἰσχύος, κύρους καί ἐξουσίας. 

Δευτερευόντως γιά λόγους οἰκονομικούς. 

Στίς ἡμέρες μας ἡ μορφή τοῦ πολέμου στά δυτικά καί πολιτισμένα κράτη 

ἔχει πάρει τή μορφή τοῦ πολιτικοῦ καί οἰκονομικοῦ πολέμου. 

Βεβαίως καὶ γίνονται ἀκόμη στρατιωτικὲς μάχες καὶ διενέξεις κυρίως μὲ τὴ γείτονα χώρα, γι’ αὐτὸ καὶ κατὰ καιροὺς πληροφορούμαστε ἀπὸ τὰ ΜΜΕ τὴν ἀπώλεια ἀξιωματικῶν του ἑλληνικοῦ στρατοῦ, κυρίως σὲ παραμεθόριες περιοχὲς (νησιά, Θράκη, κτλ). Ἐδῶ νὰ σημειώσουμε ὅτι πολλὰ περιστατικὰ δὲν γνωστοποιοῦνται στὸν κόσμο. Ἀποτέλεσμα διεθνῶν συμφωνιῶν (Συνθῆκες Εἰρήνης, Σύσταση Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ΝΑΤΟ) ποὺ στόχο ἔχουν τὴν εἰρήνη, τὴν ἀλληλεγγύη καὶ τὴ συνεργασία ἀνάμεσα στὰ κράτη μέλη εἶναι ἡ ἀπαγόρευση πολεμικῶν συρράξεων τῆς μορφῆς τοῦ παρελθόντος μὲ θύματα ἀμάχους κτλ. Ἐπίσης ὅσον ἀφορᾶ στὴ χώρα μας, κοινὴ διεθνῶς διαπίστωση ἀπὸ τοὺς τελευταίους πολέμους εἶναι ὅτι αὐτὴ δύσκολα ὑποτάσσεται ἐξαιτίας τῶν χαρακτηριστικῶν ποὺ διαθέτουμε ὡς λαός, ὅπως αὐτὰ προαναφέρθηκαν. 

Οἱ διεθνεῖς ἐπιδιώξεις ὡστόσο, τὰ οἰκονομικὰ καὶ πολιτικὰ συμφέροντα, τὰ ὁποῖα στὶς μέρες μας εἶναι συγκεντρωμένα στὰ χέρια πολὺ συγκεκριμένων ὁμάδων ποὺ «ὁρίζουν» τὸ διεθνὲς περιβάλλον, ἀσφαλῶς καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ ὑφίστανται καὶ μάλιστα νὰ ἱκανοποιοῦνται μὲ ἐξαιρετικὰ ἀπάνθρωπα μέσα. Γιὰ τὴν ἱκανοποίηση αὐτῶν τῶν συμφερόντων ἔχει δομηθεῖ ἕνας διεθνὴς μηχανισμὸς ποὺ ἐπιβάλλει τοὺς στόχους του, ἀκόμη καὶ ἐπεκτατικούς, μὲ τρόπους ἄλλους, ἐφόσον ἡ πολιτισμένη πλέον κοινωνία τῆς Δύσης (Συνθῆκες, Διεθνεῖς Ὀργανισμοὶ) ἐπιβάλλουν τὴν εἰρήνη στὰ κράτη μέλη. Νὰ σημειωθεῖ ἐδῶ ὅτι ἡ βιομηχανία τῶν ὅπλων εἶναι μία ἀπὸ τὶς πιὸ κερδοφόρες παγκοσμίως βιομηχανίες, ὡς ἐκ τούτου ἡ παραγωγὴ ὅπλων μαζικῶν καὶ εἰδικῶν δὲ θὰ πάψει ποτὲ στὴ Δύση. Ἀντίθετα, αὐτὴ καθεαυτὴ ἡ κερδοφορία ἀπὸ τὴ βιομηχανία τῶν ὅπλων εἶναι ποὺ σὲ μεγάλο βαθμὸ γεννᾶ τὴν ἀνάγκη γιὰ πολέμους (θὰ μιλήσουμε ἄλλη φορά). Χῶρες σὰν τὴ δική μας μὲ ἔντονο ἐθνικὸ φρόνιμα ἀποτελοῦν ἐμπόδιο στὶς ἐπιδιώξεις αὐτές. Ἐπιπλέον, ἡ γεωγραφικὴ καὶ γεωπολιτικὴ θέση τῆς χώρας μας ἐξυπηρετεῖ διεθνῆ συμφέροντα πολιτικὰ καὶ οἰκονομικά. 

Στὶς μέρες μας οἱ λαοὶ ποὺ συγκεντρώνουν τόσο στοιχεῖα ποὺ διαμορφώνουν μιὰ ἰδιαίτερη ταυτότητα, ὅσο καὶ πλεονεκτήματα ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴ θέση, τὸ κλίμα, τὸ ὑπέδαφος καὶ ἄλλα γεωπολιτικῆς φύσεως χαρακτηριστικὰ εἶναι ἐλάχιστοι. Ἴσως ἡ σημαντικότερη χώρα, ἀνάμεσα στὶς ἐλάχιστες ποὺ διαθέτουν σήμερα ὅλα τὰ παραπάνω, εἶναι ἡ Ἑλλάδα. Ἐφόσον λοιπὸν στὶς μέρες μας δὲ δεχόμαστε -τουλάχιστον ἀπροκάλυπτα- πολεμικὲς ἐπιθέσεις, γενοκτονίες καὶ ἄλλα παρόμοια γιὰ τοὺς λόγους ποὺ προαναφέραμε, ἡ νέα γενιὰ τῶν στρατηγιστῶν διεθνῶς ἀναπτύσσει ἐξελιγμένες μεθόδους πολέμων καὶ γενοκτονιῶν, ἀναίμακτων, ἀθόρυβων καὶ σιωπηρῶν. Ἡ στρατηγικὴ καὶ ἡ μεθοδολογία γιὰ τὸν ἀφανισμὸ ἐθνῶν καὶ λαῶν μὲ ἱστορία, πολιτισμό, παράδοση καὶ πίστη εἶναι σήμερα «ἔξυπνη». Ἡ στρατηγικὴ αὐτὴ βασίζεται σὲ σχέδιο μακροπρόθεσμο, ποὺ ἑστιάζει στὴν καταστροφὴ τῆς ρίζας -μιὰ καὶ καλὴ- ἀπ’ ὅπου τρέφεται ἕνας λαὸς καὶ ἐπιβιώνει. Ἡ ἐπίτευξη αὐτοῦ του στόχου, τοῦ ἀφανισμοῦ δηλ. τῶν λαῶν ποὺ ἐμποδίζουν τὴν ἱκανοποίηση τῶν διεθνῶν συμφερόντων, ἁπλῶς καὶ μόνο ἐπειδὴ ὑπάρχουν, ἔχει ἀποφασιστεῖ ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια. 

Ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ σχεδίου ἔχει ἐπίσης ξεκινήσει πρὶν ἀρκετὸ καιρό. Ἀπ’ ὅταν ἔγινε πλέον σαφὲς στοὺς ἐπίδοξους κατακτητὲς ὅτι ἡ χώρα αὐτὴ ἀκόμη καὶ «ἀπὸ τὰ κόκαλα βγαλμένη» ἐπιβιώνει, ἔγινε στόχος μιᾶς συνεχοῦς ἐπίθεσης μὲ ὅπλα ἔμμεσα, στὰ ὁποῖα τὸ θάρρος, ἡ γενναιότητα, ἀκόμη καὶ ἡ αὐτοθυσία τοῦ Ἕλληνα στρατιώτη -ποὺ μέχρι πρότινος ἀπαιτοῦνταν γιὰ τὴν αὐτοκυριαρχία καὶ τὴν ἐλευθερία ἑνὸς ἔθνους- δὲν ἔχουν πιὰ ἀπολύτως καμία ἀξία. Καὶ γιὰ νὰ γίνουν πιὸ κατανοητὰ ὅλα αὐτά. Τί εἶναι αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἐπιδιώκεται στὶς μέρες μας; Ἐπιδιώκεται ἡ ὁλοκληρωτικὴ ὁμογενοποίηση τῶν λαῶν, ἡ συγκέντρωση τῆς ἐξουσίας σὲ λίγους, ἡ παντοδυναμία τῶν ἀγορῶν χωρὶς σύνορα. Ἡ διεθνὴς αὐτὴ τάση λέγεται Παγκοσμιοποίηση. Ὁ ὁρισμὸς τῆς Παγκοσμιοποίησης δὲν εἶναι ἕνας, διότι αὐτὴ ἐπιδέχεται πολλὲς ἑρμηνεῖες ἀνάλογα μὲ τὸν τομέα (πολιτική, οἰκονομική, πολιτισμικὴ κτλ). Αὐτὸ τὸ ὁποῖο κρατᾶμε εἶναι ὅτι ὡς «παγκοσμιοποίηση» ὁρίζεται ἡ κοινωνικὴ διαδικασία ποὺ ὁδηγεῖ τοὺς λαοὺς τῆς γῆς μὲ γρήγορους ρυθμοὺς σὲ μιὰ ὁλοκληρωτικὴ ὁμογενοποίηση. 

Ἕνας πολιτισμός, μὲ τὴ μορφὴ τῆς τεχνολογίας, τοῦ πλούτου, τῆς θρησκείας ἢ τῆς γλώσσας, ἐπιβάλλεται πάνω στὸν ἄλλο καὶ αὐτὴ ἡ ἐπιβολὴ σημαίνει τὸν ἀφανισμὸ τοῦ κατακτημένου. Σὲ μιὰ τέτοια κατάκτηση ἀποδίδεται στὸ παρελθὸν καὶ ὁ ἀφανισμὸς μεγάλων πολιτισμῶν. Σήμερα, ἡ Παγκοσμιοποίηση σημαίνει ἐπιπλέον ἀνάγκη μιᾶς νέας καθολικοῦ τύπου ἡγεμονίας στὸν κόσμο. Γιὰ τὴν πραγματοποίηση αὐτοῦ του στόχου ἀπαιτεῖται ἡ χαλάρωση τῶν δεσμῶν τῶν λαῶν μὲ τὴν ἱστορία, τὴ γλώσσα καὶ τὴν κουλτούρα τους. Ἀπαιτεῖται παράλληλα ἡ χαλάρωση τῶν συνόρων, ἡ δυνατότητα μετακίνησης πληθυσμῶν, ἡ δυνατότητα ἀνταλλαγῆς στοιχείων κουλτούρας μεταξὺ τῶν λαῶν, ἡ δημιουργία πολυπολιτισμικῶν κοινωνιῶν, σχολείων, πολυπολιτισμικῶν οἰκογενειῶν, ποὺ στὴν ἐξέλιξή τους θὰ δημιουργήσουν κοινωνίες ὁμοιογενεῖς, χωρὶς ἐθνικὸ χαρακτήρα, ἱστορία, ἰδιαιτερότητες πολιτιστικὲς καὶ πολιτισμικές. 

Σὲ μία πρόσφατη διάλεξη ποὺ ἀφοροῦσε στὴν Παιδεία στὴν Ἑλλάδα εἰπώθηκε κάτι πολὺ σωστό: «Σὲ ὅλο τὸν κόσμο μπορεῖ νὰ ἐπιτραπεῖ ἡ πολυπολισμικότητα, στὴν Ἑλλάδα ἀπαγορεύεται. Στὴ χώρα ποὺ γεννήθηκε ὁ πολιτισμός, γιὰ χάρη τῆς ἀνθρωπότητας, ἐπιβάλλεται αὐτὸς νὰ διατηρηθεῖ ἀναλλοίωτος». Ἀντίσταση λοιπὸν σὲ αὐτὰ τὰ σχέδια φέρουν βεβαίως λαοὶ μὲ ἔντονη ἰδιοσυγκρασία καὶ πολὺ συγκεκριμένα χαρακτηριστικὰ ποὺ δὲ μποροῦν νὰ προσαρμοστοῦν σὲ αὐτὰ τὰ δεδομένα, ἀφοῦ μιὰ τέτοια προσαρμογὴ σημαίνει ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς τους ταυτότητας καὶ κυριαρχίας. Γιὰ τὴν καταστολὴ αὐτῆς τῆς ἀντίστασης ξεκίνησε πρὶν πολλὰ χρόνια ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ σχεδίου γιὰ τὴν ἀλλοίωση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ θρησκείας. Τὰ δύο αὐτὰ στοιχεῖα ποὺ καθορίζουν τὴν ταυτότητα τοῦ Ἕλληνα εἶναι αὐτὰ ποὺ τὸν διαφοροποιοῦν, ἀλλὰ κι αὐτὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἀντλεῖ δύναμη καὶ σθένος. 

Ἡ γλώσσα εἶναι τὰ ἑλληνικὰ γράμματα, ἡ ἱστορία, ὁ πολιτισμός, ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα, ἡ φιλοσοφία, ἡ δημοκρατία, οἱ ἐπιστῆμες, εἶναι ὅλες οἱ θεμελιώδεις καὶ πανανθρώπινες ἀρχὲς καὶ ἀξίες ποὺ ἱστορικὰ ἔβρισκαν τὸν ὁρισμό τους στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα. Ἡ ἑλληνικὴ ὅμως γλώσσα εἶναι καὶ ἡ γλώσσα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀλίμονο στὴν ἀνθρωπότητα ἂν ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα ἀλλοιωθεῖ καὶ ξεχαστεῖ. Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη, εἶναι αὐτή ποὺ διατηρεῖ καὶ διδάσκει τὴ γλώσσα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι αὐτὴ ποὺ κρατᾶ τοὺς θεσμοὺς ποὺ θεμελιώνουν τὴν «ἀνθρώπινη» κοινωνία, ἡ Ὀρθοδοξία κρατᾶ ἀκόμη ἀναλλοίωτο τὸ θεσμὸ τῆς κανονικῆς καὶ φυσιολογικῆς οἰκογένειας, τὶς ἀρχὲς τῆς κοινωνίας, τῆς ἀλληλεγγύης, τῆς βοήθειας, τῆς προσφορᾶς, τῆς συγχωρητικότητας καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν συνάνθρωπο, πρωτίστως ὅμως τὴν πίστη στὸν ἕναν καὶ μοναδικὸ Τριαδικὸ Θεό. Ἡ πίστη αὐτὴ εἶναι ποὺ ἐπανειλημμένα καὶ θαυματουργικὰ στήριξε τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος καὶ τὸ ἔσωσε ἀπὸ δεινὰ καὶ καταστροφές. Ἡ πίστη αὐτή, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴ γλώσσα λοιπόν, εἶναι αὐτὰ ποὺ συνθέτουν τὴν ταυτότητα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἂν λοιπὸν ἀτονήσουν, αὐτὰ καὶ μόνον τὰ δύο στοιχεῖα στὸν χαρακτήρα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, τότε αὐτὸς μὲ ταχύτατους ρυθμοὺς θὰ ὑποχωρήσει καὶ τελικὰ θὰ ἐνδώσει σὲ κάθε εἴδους ἐπιδιώξεις τῶν διεθνῶν συμφερόντων καὶ τελικὰ θὰ ἀφανιστεῖ. 

Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἀκριβῶς βρισκόμαστε σήμερα. Ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια ἔχει ξεκινήσει ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ σχεδίου γιὰ τὴν ἀλλοίωση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ βέβαια τὴν ἀλλοίωση τῆς Ὀρθοδοξίας. Μὲ τὶς πρῶτες ξενόφερτες κυβερνήσεις, ἀμέσως μετὰ τὴ γερμανοϊταλικὴ κατοχὴ καὶ τοὺς ἐμφυλίους, ἄρχισε ἡ ἀργὴ ἀλλὰ σταθερὴ ἀλλοίωση τοῦ Ἑλληνορθόδοξου πολιτισμοῦ. Ξενομανίες, συμπλεγματικὲς συμπεριφορὲς καὶ ξενόφερτες κουλτοῦρες, ξενοτραφεῖς καὶ ἀπάτριδες κυβερνῶντες, καπήλευση τῶν πλεονεκτημάτων τῆς φτωχῆς καὶ ἐξαιρετικὰ πρόσφορης τότε χώρας, ἀλλαγὲς στὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα, ἀφαίρεση τοῦ Σταυροῦ ἀπὸ τὸν κοντὸ τῆς ἑλληνικῆς σημαίας, νέο ἡμερολόγιο καὶ δυτικὲς ἐπιρροὲς στὴν Ἐκκλησία, ἀλλοίωση θεμελιωδῶν θεσμῶν τῆς κοινωνίας, πολιτικὸς γάμος, διάβρωση τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος, κατάργηση τοῦ πολυτονικοῦ, περιορισμὸς τῆς διδασκαλίας τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν, ἀλλοίωση τοῦ περιεχομένου τῶν βιβλίων τῆς ἱστορίας, ἀφαίρεση τοῦ θρησκεύματος ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ταυτότητα, ἐργασία τὴν Κυριακή, σύμφωνο συμβιώσεως, ἀνεξέλεγκτη μετακίνηση πρὸς τὴ δύση, ἀνεξέλεγκτη «πρόοδος» χωρὶς ἐθνικὴ στρατηγικὴ καὶ πρόγραμμα γιὰ τὴν ἐσωτερικὴ ἐνδυνάμωση τῆς χώρας, τὴ διασφάλιση διὰ παντὸς τῶν κεκτημένων τοῦ ἔθνους, τὴ σοβαρὴ καὶ βιώσιμη οἰκονομικά, κοινωνικὰ καὶ πολιτικὰ τοποθέτηση τῆς χώρας στὸν διεθνῆ χάρτη. 

Ἀπάτριδες καὶ ἀρνησίθρησκοι κυβερνῶντες λοιπόν, σαθρὸ πολιτικὸ σύστημα, ξένα συμφέροντα καὶ ἀφελὴς λαὸς μᾶς ἔφεραν στὸ σημεῖο ποὺ βρισκόμαστε σήμερα. Πῶς λοιπὸν σήμερα ἀξιώνουμε ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ δὲν πιστεύουν στὸν Θεό, δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν πατρίδα, γιὰ τὴν παιδεία, γιὰ τὴν οἰκογένεια, νὰ συμπεριφερθοῦν ὡς πατριῶτες; Καὶ γιὰ νὰ μὴ θεωρηθοῦμε κάτι τὸ ὁποῖο δὲν εἴμαστε, νὰ ξεκαθαρίσουμε ὅτι στὴ χώρα αὐτὴ ποὺ γεννήθηκαν ὁ πολιτισμός, οἱ ἐπιστῆμες καὶ τὰ γράμματα, γεννήθηκε καὶ ἡ ἐλευθερία τῆς πίστης. Ἡ ἐλευθερία τῆς βούλησης, τὸ ὕψιστο δῶρο τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ἔγινε πράξη καὶ νόμος ἀπαράβατος γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα τὸ 313 μ.Χ. ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα τῆς Νέας Ρώμης, Ἅγιο Κωνσταντῖνο δηλ. τοῦ κράτους τῶν Ρωμιῶν. Ἡ ἐλευθερία τῆς πίστης εἶναι εὐλαβικὰ σεβαστὴ ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ λαό, ὁ ὁποῖος -στὴ συντριπτική του πλειοψηφία Ὀρθόδοξος- ἀξιώνει καὶ ἀπαιτεῖ νὰ γίνεται ἀντίστοιχα σεβαστὴ καὶ ἡ δική του πίστη ἀπὸ τοὺς ἄθεους ἢ ὅποιους ἄλλους κυβερνῶντες. 

Μπορεῖ ἄραγε αὐτοὶ ποὺ μάχονται τὸ ἔθνος, τὸ γένος (λέξεις ποὺ τείνουν νὰ καταργηθοῦν), αὐτοὶ ποὺ διαστρεβλώνουν τὴν ἱστορία τῶν προγόνων, τὴν ἀλήθεια, ποὺ δὲ σέβονται τὴν πίστη τῶν πολλῶν καὶ ἐντελῶς ἀντιδημοκρατικὰ ἀπαγορεύουν τὴν ἐκδήλωσή της, αὐτοὶ ποὺ μάχονται τὴν ἴδια τους τὴν ταυτότητα, μπορεῖ ἄραγε νὰ εἶναι πατριῶτες; Θυμίζουν μᾶλλον -οἱ δύστυχοι- νοσηρὲς περιπτώσεις ἀνθρώπων μὲ σοβαρὰ συμπλέγματα, ποὺ τὰ ἐσωτερικά τους κενά, τὸ πνεῦμα ἀργίας καὶ οἱ «βουλιμικές» τους κρίσεις τοὺς ἔχουν μετατρέψει σὲ αὐτοκαταστροφικὲς ὑπάρξεις. Ὁ σημερινὸς Ὑπουργὸς τῆς Παιδείας, γιὰ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴ θέση του, δήλωσε πρόσφατα ὅτι τὰ σχολεῖα μεγαλώνουν πολίτες καὶ ὄχι πιστούς. Ἐμεῖς θὰ ποῦμε ὅτι τὰ σχολεῖα μεγαλώνουν ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Πῶς ἀξιώνουμε νὰ προστατέψουν τὴν πατρίδα μας κι ἐμᾶς αὐτοὶ ποὺ δὲ διακατέχονται ἀπὸ τὰ στοιχεῖα αὐτὰ ποὺ χαρακτηρίζουν τὸν Ἕλληνα πατριώτη ἀλλὰ καὶ τὸν πολιτισμένο καὶ δίκαιο ἄνθρωπο; 

Τὴν πίστη, τὴν ἐλπίδα, τὴν ἀγάπη, τὴν ἀνθρωπιά. Πῶς ἀξιώνουμε ἀπὸ ΜΗ πατριῶτες νὰ συμπεριφερθοῦν ὡς πατριῶτες; Κι αὐτὸ εἶναι ἕνα γεγονὸς ποὺ συμβαίνει ἐδῶ καὶ πολλά, πολλὰ χρόνια. Δὲ διαθέτουν ἑλληνικὴ ψυχή, δὲ γνωρίζουν ἑλληνικὴ ἱστορία, δὲ βιώνουν τὴν ἑλληνικὴ παράδοση. Ἂν πάλι τὰ γνωρίζουν ὅλα αὐτὰ καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ συμπεριφέρονται ὡς ΜΗ πατριῶτες, τότε ἀνήκουν στὴν ἄλλη κατηγορία, τὴν ὁποία ἀνέκαθεν ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία ἀπέρριπτε, αὐτὴν τοῦ προδότη. Ποιὸ εἶναι λοιπὸν αὐτὸ τὸ κακὸ ποὺ δῆθεν ξαφνικὰ σήμερα ἀντιμετωπίζουμε; Τὸ πρόβλημα στὰ σχολεῖα; Τὸ γεγονὸς ὅτι δὲ θὰ διδάσκονται πλέον τὰ θρησκευτικὰ στὰ σχολεῖα; Αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι σήμερα ἀποφασίζουν καὶ ψηφίζουν αὐτὰ τὰ μέτρα -οἱ σημερινοὶ κυβερνῶντες- μεγάλωσαν, ἀνατράφηκαν καὶ γαλουχήθηκαν στὸ δικό μας ἑλληνικὸ περιβάλλον, στὰ δικά μας ἑλληνικὰ σχολεῖα. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τα τελευταῖα 40 χρόνια μεγαλώνουμε. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀνάγκασαν τον λαό νὰ ψηφίσει ἄθεους χωρὶς νὰ ἔχει ἐναλλακτική, αὐτοὶ ποὺ ἐμεῖς σπουδάσαμε τὰ τελευταῖα χρόνια στὰ ἑλληνικὰ Πανεπιστήμια. Τί θέλω νὰ πῶ. 

Ἐπαναλαμβάνω: Ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ κακὸ ποῦ δῆθεν ξαφνικὰ σήμερα ἀντιμετωπίζουμε; Τὸ πρόβλημα στὰ σχολεῖα; Τὸ γεγονὸς ὅτι δὲ θὰ διδάσκονται πλέον τὰ θρησκευτικὰ στὰ σχολεῖα; Τὰ θρησκευτικὰ ἔχουν πάψει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια νὰ διδάσκονται στὰ σχολεῖα. Τὰ τελευταῖα τουλάχιστον 30 χρόνια τα θρησκευτικὰ ἀποτελοῦν τὸ μάθημα «τῆς ὥρας τοῦ παιδιοῦ», ἕνα μάθημα ἀπαξιωμένο, ὑποτιμημένο, στὸ ὁποῖο ὅλοι οἱ μαθητὲς βαθμολογοῦνται μὲ ἄριστα καὶ τοῦ ὁποίου οἱ διδάσκοντες οὐδεὶς γνωρίζει ποῦ πιστεύουν. Δάσκαλοι "Θεολόγοι" ἀδιάφοροι γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο ποὺ διδάσκουν "Θεολογία" γιατί σὲ αὐτὴ τὴ Σχολὴ κατάφεραν κατά λάθος νὰ μποῦν καὶ νὰ σπουδάσουν ἢ δάσκαλοι ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὴ δυτικοκρατούμενη κρατικὴ Ἐκκλησία, συχνὰ πλανεμένοι ποὺ περνᾶνε στὰ παιδιὰ σειρὰ ἀπὸ λάθος μηνύματα κ.α. Έξαίρεση ἀσφαλῶς ἀποτελεῖ ἢ ὕπαρξη συνειδητῶν ἰδεολόγωνΘεολόγων δασκάλων καὶ καθηγητῶν οἳ ὁποῖοι ἀγωνίζονται νὰδιδάξουν Χριστὸ ἀξίες καὶ ἀρχὲς. 

Τὰ θρησκευτικὰ ἔχουν πάψει νὰ διδάσκονται ὅπως πρέπει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὰ σχολεῖα, ἐνῶ παράλληλα ἡ σταδιακὴ ὑποβάθμιση τοῦ μαθήματος τὸ ἔχει κατὰ κάποιον τρόπο γελοιοποιήσει, ἐνῶ ἔχει σὲ βάθος ἐπηρεάσει τὴν ἔννοια τῆς Θεολογίας ὡς ἐπιστήμης ἀλλὰ καὶ τῆς ἴδιας τῆς πίστης στὸ Θεό. Καὶ δὲν εἶναι μόνον τὰ θρησκευτικά. Μαθήματα ὅπως ἡ ἱστορία, τὰ νέα ἑλληνικά, ἡ ἀνθρωπολογία κ.α. -ὄχι στὸ σύνολό τους ἀλλὰ σὲ σημεῖα- σὲ συνδυασμὸ μὲ ἡμιμαθεῖς ἢ ἀδιάφορους δασκάλους, καθόλου δὲν προασπίζονται τὴν ἀλήθεια. Πόσες φορὲς ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, οἱ συνομήλικοι μὲ αὐτοὺς ποὺ σήμερα κυβερνοῦν τὴ χώρα, δὲν κληθήκαμε νὰ ὑπερασπιστοῦμε μέσα στὴν τάξη -καὶ στὸ Δημοτικὸ καὶ στὸ Γυμνάσιο- τὰ ὅσα ἀπὸ τὸ σπίτι μας γνωρίσαμε; Πόσες φορὲς δὲν παπαγαλίσαμε πληροφορίες εἴτε περιττὲς εἴτε λανθασμένες, γιὰ νὰ πάρουμε καλὸ βαθμὸ ἢ γιὰ νὰ μποῦμε στὸ Πανεπιστήμιο; Πόσες φορὲς στὸ ἴδιο το Πανεπιστήμιο δὲν ὀργιστήκαμε μὲ τὴ θέση τοῦ ἀπάτριδα καὶ ἄθεου Καθηγητῆ, ποὺ στὰ χρόνια μας ἀποτελοῦσε καὶ τὴν πλειοψηφία τῶν ἀκαδημαϊκῶν; Ἀτελείωτη εἶναι ἡ λίστα τῶν ὅσων ἔμμεσα ἢ ἄμεσα, ἐσκεμμένα ἢ λαθεμένα διδασκόμαστε στὰ σχολεῖα καὶ στὰ Πανεπιστήμια ἐδῶ καὶ χρόνια. 

Τόσο ἐμεῖς, ὅσο οἱ ἰθύνοντες καὶ οἱ ἁρμόδιοι τῶν τελευταίων 30 τουλάχιστον ἐτῶν, καθισμένοι πάνω στοὺς μισθοὺς τῆς Ἐκκλησίας ἢ τοῦ δημοσίου ἢ στὶς καλὲς ἀμοιβὲς τῆς ἑταιρείας καὶ στὶς πλούσιες παροχὲς ἢ ἄλλοι ἀπορροφημένοι ἀπὸ τὰ προβλήματα καὶ τὴ βιοπάλη, ἀδύναμοι καὶ ἀνίκανοι, ὄχι μόνο νὰ ἀντισταθοῦν ἀλλὰ οὔτε νὰ ἀντιληφθοῦν τὸ κακό, ἐπιτρέψαμε νὰ φτάσουμε στὸ σημεῖο ποὺ βρισκόμαστε σήμερα. Αὐτὸ λοιπὸν ποὺ συμβαίνει τώρα δὲ συνέβη ξαφνικά. Τώρα εἶναι ἁπλὰ ἡ κορύφωση τοῦ κακοῦ. Τί κάνουμε τώρα; Μέσα ἀπὸ τὸ σύστημα ποὺ γέννησε τοὺς ἄθεους καὶ τοὺς ἀπάτριδες γεννήθηκαν καὶ Χριστιανοὶ καὶ πατριῶτες. Πῶς; Μέσα ἀπὸ τὴν οἰκογένεια. Ἀφοῦ δὲν μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε τοὺς κυβερνῶντες καὶ τὰ φρονήματά τους, θὰ ἀλλάξουμε τοὺς ἑαυτούς μας καὶ τὰ σπίτια μας. Θὰ ἀντισταθοῦμε, μένοντας σταθεροί, ἀκλόνητοι κι ἀμετακίνητοι σὲ αὐτὸ ποὺ πιστεύουμε. 

Θὰ γίνουμε ἐμεῖς οἱ στρατιῶτες ποὺ τὸ σύστημα ἀπαξίωσε. Δὲ θὰ κρυφτοῦμε, δὲ θὰ κλειστοῦμε στὰ σπίτια μας, δὲ θὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν πατρίδα μας. Θὰ μείνουμε ἐδῶ, θὰ συσπειρωθοῦμε, θὰ σηκώσουμε αὐτὸ ποὺ πρεσβεύουμε καὶ χωρὶς φόβο θὰ ἐπικοινωνήσουμε αὐτὸ ποὺ εἴμαστε. Θὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν πίστη μας δημοσίως καὶ θὰ κάνουμε τὸν τρόπο τῆς ζωὴ μας μιὰ μικρὴ ὁμολογία, μὲ τὴν προϋπόθεση ὅτι πρωτίστως θὰ ἐνδυναμώσουμε τοὺς ἑαυτούς μας καὶ τὰ παιδιά μας. Ὁ πόλεμος δὲν εἶναι πλέον ὕπουλος καὶ ἔμμεσος. Ὁ πόλεμος εἶναι πιὰ φανερὸς καὶ εὐθύς. Πρὶν 30 χρόνια δὲν καταλαβαίναμε τί συμβαίνει, κι ὅμως φυσικὰ καὶ ἀβίαστα -μέσα στὴν ἀφέλειά μας- κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς ἀντιστάθηκαν, γιατί φυσικὰ κι ἀβίαστα διδάχτηκαν ὅσα ἔπρεπε στὰ σπίτια τους. Τὸ ἴδιο θὰ ἐφαρμόσουμε καὶ σήμερα. Μόνο ποὺ σήμερα αὐτὸ πρέπει νὰ γίνει συνειδητὰ καὶ μεθοδευμένα. Γιατί σήμερα βιώνουμε κι ἀντιμετωπίζουμε τὸ προϊὸν τῆς δικῆς μας κουλτούρας. Ἀντίσταση καὶ ἀνάκαμψη λοιπόν. Νὰ κάνουμε ὅ,τι ἔκαναν οἱ πρόγονοί μας στὸ παρελθὸν σὲ περιόδους ὑποταγῆς καὶ σκλαβιᾶς. 

Οἱ πνευματικοὶ Ποιμένες νὰ ἀναλάβουμε καὶ σήμερα τὴν εὐθύνη κι ἂς ξεκινήσουμε τὸ βαρὺ ποιμαντικό μας ἔργο. Ὅπως τότε, ἔτσι καὶ σήμερα μὲ τὴ βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας νὰ μετατρέψουμε τὰ σπίτια μας σὲ μιᾶς νέας ἐξελιγμένης μορφῆς φανερὰ «κρυφὰ σχολειά». Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι στηριζόμενοι ἀπὸ τοὺς κληρικούς μας νὰ κάνουμε τὶς οἰκογένειες μας μικρὲς ὀρθόδοξες πνευματικὲς ἑστίες. Ὅπως τότε,ἔτσι καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ οἰκογένεια νὰ γίνουν θεσμοὶ ἀλληλένδετοι, ἑνωμένοι· νὰ γίνουν ἡ βάση γιὰ μία κοινωνία ὑγιή, δυνατή, ἱκανὴ νὰ Ἀντισταθεῖ ἀλλὰ καὶ νὰ Ἀνακάμψει. Νὰ κάνουμε ὅ,τι ἔκαναν οἱ ὁμογενεῖς σὲ ὅλο τὸν κόσμο· στὴν Ἀμερική, στόν Καναδά, στὴ Γερμανία, στὴν Αὐστραλία, στὴ Ρωσία, ὅπου χιλιάδες τῶν Ἑλλήνων μετανάστευσαν πρὶν ἀπὸ ἀρκετὲς δεκαετίες. Τὰ παιδιά τους καὶ τὰ ἐγγόνια τους μεγάλωσαν μέσα σὲ σχολεῖα ὅπου ὑπῆρχε ἡ πανσπερμία τῶν ἐθνῶν καὶ τῶν αἱρέσεων·πῶς κράτησαν τὰ παιδιά μας τὴν ἑλληνική τους ταυτότητα, τὴν πίστη τους καὶ ὅσα διδάχτηκαν ἀπ' τὸ σπίτι τους; 

Ἔχουμε ἀμέτρητα ζωντανὰ παραδείγματα Ἑλλήνων τῆς ὁμογένειας ποὺ μεγάλωσαν σὲ σχολεῖα χωρὶς Θεό, χωρὶς πίστη Ὀρθόδοξη κι ὅμως παρέμειναν Ὀρθόδοξοι διατηρώντας ὅσα γνώρισαν καὶ ἔμαθαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, απὸ τὴν οἰκογένεια καὶ τὸ σπίτι τους. Σὰν νὰ ζοῦμε λοιπὸν σὲ περιόδους κατοχῆς ἢ σὰν νὰ εἴμαστε σὲ ξένη χώρα ἀφοῦ οἱ ἀπάτριδες κυβερνῶντες μᾶς «ξενιτέψανε», πρέπει νὰ ἀντισταθοῦμε· νὰ ἀναγεννήσουμε τὴν κοινωνία μας, μιὰ κοινωνία ποὺ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ θὰ ξαναβγάλει σοφοὺς καὶ δίκαιους κυβερνῶντες, μιὰ κοινωνία ποὺ θὰ μᾶς ἐπαναπατρίσει, μιὰ κοινωνία ποὺ θὰ ξαναβγάλει σωστούς, ὑπεύθυνους καὶ δίκαιους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

Οἱ οἰκογένειές μας νά γίνουν «μικρές Ἐκκλησίες»,
μικρά σχολεῖα.
Διδασκαλία ἀρχῶν καί ἀξιῶν.
Διατήρηση ἐθίμων καί παραδόσεων.
Μελέτη τῆς ἱστορίας καί τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας.
Ἐπικοινωνία μέ τά παιδιά.
Κατήχηση, ἐκκλησιασμός, κατηχητικό σχολεῖο.
Γάμος, οἰκογένεια, τεκνοποιία.
Συσπείρωση, ἀλληλοβοήθεια, ἀλληλοϋποστήριξη, ἀνθρωπιά.
Προσευχή.
Ἐπιστροφή στίς ρίζες!

Μητροπολίτης Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσόστομος

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών