ΤΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Μοναχική Εὐγένεια

Τά σταφύλια τῆς ἀγάπης

Ἡ Μοναχική Κοινωνία ἔχει καί αὐτή τούς ἰδικούς της κανόνες συμπεριφορᾶς. 

Ἡ εὐγένεια καί ἡ λεπτότητα πρέπει νά τήν χαρακτηρίζουν. 

Εἶναι δέ προϋπόθεσις γιά τήν εὔρυθμο λειτουργία ἑνός Κοινοβίου ἢ μιᾶς Συνοδίας. 

Ὁ Ἀββᾶς Ἠσαΐας μᾶς ἔχει προσφέρει τέτοιους Μοναχικούς Κανόνας, 

πού καταπλήσσουν ὅλους μας. 

Ἀναφέρει λεπτομερῶς, τό πῶς θά κινηθῆς, τί θά πῆς, 

πῶς θά τό πῆς, πῶς θά καθίσης, πῶς θά μιλήσης, 

πῶς θά κοιμηθῆς, ἀκόμα καί πῶς θά πιῆς νερό! 

Ἔχει ἕνα μεγάλο κατάλογο μοναχικῶν τρόπων συμπεριφορᾶς. 

Ὅσο πνευματικώτερος γίνεται ὁ ἄνθρωπος, τόσο ἐκλεπτύνεται καὶ γίνεται εὐγενικὸς καὶ λεπτὸς εἰς τοὺς τρόπους. Ὁ Μοναχὸς ὠφείλει νὰ τηρῆ αὐτοὺς τοὺς κανόνας εὐγενείας. Ὁ Γερο-Θεοφύλακτος ἦταν προσεκτικὸς καὶ εὐγενικὸς Μοναχός. Δὲν τὸν ἄκουσε κανεὶς νὰ ὑψώνη τὴν φωνή του ἢ νὰ τρέχη, νὰ πολυλογῆ ἢ νὰ ἔχη παρρησία μὲ τοὺς συνασκητές του. Πρόδιδε τὴν εὐγένειάν του, διότι ἦταν τρόπος ζωῆς γι᾿ αὐτόν. Ἀπὸ τὸ μικρὸ δεῖγμα εὐγενείας ποὺ θὰ ἀναφέρω, μπορεῖ κανεὶς νὰ βγάλη πολλὰ συμπεράσματα, ποὺ εἶναι χρήσιμα γιὰ ὅλους μας. 

Ἔχουμε διαβάσει κατὰ καιροὺς ὡραῖες διηγήσεις γιὰ τὸ εὐλογημένο σταφύλι. Τὸ κορυφαῖο περιστατικό, εἶναι μὲ τὸ σταφύλι τῆς ἀγάπης ποὺ ἀναφέρεται στὸ Γεροντικό. Κάποιος προσέφερε ἕνα σταφύλι σ᾿ ἕναν Γέροντα καὶ αὐτὸς ἀπὸ ἀγάπη τὸ ἔδωσε σὲ ἄλλον Μοναχὸ καὶ ὁ ἄλλος στὸν ἄλλο καὶ ἔκανε ὁλόκληρο κύκλο καὶ ἔφθασε στὰ χέρια αὐτοῦ ποὺ πρῶτος τὸ προσέφερε! Θαυμάζουμε τὴν ἀρετὴ τῆς ἀγάπης τῶν Πατέρων! Στὴν Καλύβη τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων ὑπῆρχε μιὰ κληματαριὰ μεγάλη, ἡ ὁποία ξεκινοῦσε ἀπὸ τὴν κεντρικὴ εἴσοδο καὶ ἔφθανε μέχρι καὶ τὴν ξύλινη ἁπλωταριὰ τῆς καλύβης. 

Ὁ Γέρων Θεοφύλακτος φρόντιζε ἀρκετὰ τὴν κληματαριὰ καὶ ὁ Θεὸς σκορποῦσε ἄφθονα τὶς πλούσιες εὐλογίες Του. Πάντα ἦταν κατάμεστη ἀπὸ εὔχυμους καρποὺς «ὡραίους καὶ καλοὺς εἰς βρῶσιν». Καθένας ποὺ τὴν ἔβλεπε τὴν θαύμαζε καὶ τὴν ζήλευε… Τὸ μειονέκτημα ἦταν ὅτι εὑρίσκετο πλησίον τοῦ κεντρικοῦ μονοπατιοῦ τῆς Σκήτης. Πολλοὶ ἐκ τῶν διερχομένων λαϊκῶν προσκυνητῶν, ἐργατῶν ἢ ψαράδων, ἔμπαιναν στὸν πειρασμὸ νὰ γευθοῦν ἀπ᾿ τὰ ὡραῖα σταφύλια· ἔστω καὶ ὀλίγες ρόγες ὡς εὐλογία. Ὁ Γέρων Θεοφύλακτος καθήμενος στὴν ἁπλωταριὰ ἔκανε κομποσχοίνι καὶ λόγῳ τῆς πλουσίας φυλωσιᾶς τῆς κληματαριᾶς, δὲν τὸν ἔβλεπαν οἱ βιαστικοὶ «κλέπται». 

Τότε αὐτὸς γιὰ νὰ μὴν τοὺς προσβάλη σιγὰ σιγὰ ἄφηνε τὴν γωνίτσα του καὶ ἐκρύπτετο στὸ κελλί του ἕως νὰ φύγουν. Αὐτὸ προδίδει τὴν εὐγένειά του καὶ τὴν πνευματική του καλλιέργεια. Ὅταν οἱ ἄλλοι πατέρες διεμαρτύροντο γιὰ τὴν ἀντιμετώπισί του αὐτή, αὐτὸς ἔλεγε χαριτωμένα: - Εὐλογημένοι, ἡ Παναγία δὲν θὰ μᾶς ἀφήση, θὰ μείνουν καὶ γιὰ μᾶς!... Εὐγενὴς εἶναι αὐτὸς ποὺ φύλαξε τὴν ψυχή του μὲ τὴν ἀρετὴ καὶ εἶναι γνώρισμα τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων. Ὁ Γερο-Θεοφύλακτος εἶχε εὐγένεια ψυχῆς καὶ αὐτὴν πρέπει νὰ καλλιεργήσουμε καὶ ἐμεῖς οἱ νεώτεροι Μοναχοί.

Αναδημοσίευση από τον Ιστότοπο της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής 

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών. 

Ἱερομονάχου Προδρόμου, ''Ὁ Γέρων Θεοφύλακτος ὁ Νεοσκητιώτης'', 

ἔκδοσις Ἱερά Καλύβη «Σύναξις Ἁγίων Ἀναργύρων», Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος, σελ. 70-72. 

Ἐπιμέλ. ἡμετ.