Ο ΤΙΜΙΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ

''Υπέρ του κοινού κτήματος του πατρικού θησαυρού της υγιαινούσης πίστεως εστήκαμεν αγωνιζόμενοι''.
(Μ. Βασιλείου επ. 234)

''Κρείσσων επαινετός πόλεμος ή ειρήνης χωριζούσης Θεού.
(Απολογ. Αγίου Γρηγορίου Νανζιανζού).

Σχίσμα προφανές και πανθολογούμενον προκάλεσαν 

εις το ενιαίον σώμα της Μίας, Ορθοδόξου Αγίας του Χριστού Εκκλησίας 

οι εισηγηταί της καινοτομίας του Γρηγοριανού Ημερολογίου, 

ως εγράψαμεν εις το αμέσως προηγούμενον φύλλον. 

Του μεγάλου δε τούτου κακού δια την Εκκλησίαν, την μείζονα ευθύνην φέρει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών 

μετά σπουδής αδικαιολογήτου συνεργήσας εις την επιβολήν της καινοτομίας ταύτης, 

την οποίαν επιφανής ιεράρχης, ο Μητροπολίτης Κασσανδρείας κ. Ειρηναίος, 

εν τω προς την Σύνοδον της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος υποβληθέντι υπομνήματί του (1929) 

χαρακτηρίζει ως αντικανονικήν, 

αντικειμένην δηλ. προς αυτούς τους θείους και ιερούς της Ορθοδοξίας κανόνας. 

Αλλ' είναι αναμφισβήτητον, 

ότι ο νεωτερισμός ούτος του ημερολογίου, ως κατεδείχθεη εν τοις προηγουμένοις, 

ανέτρεψε την αρχαίαν εκκλησιαστικήν τάξιν και παράδοσιν 

και παρεβίασεν αυτό το πανάρχαιον της Εκκλησίας έθος 

και σεβάσμιον από Θεοφόρων Πατέρων διαμεμορφωμένον αυτής καθεστώς! 

Εν τοιαύτη δε περιπτώσει οι καινοτομήσαντες δεν κατεπολέμησαν απλώς την υπό των αγίων Οικουμενικών Συνόδων προιούσαν και εξωτερικήν της Εκκλησίας ενότητα, αλλά προσέκρουσαν προς ρητάς διατάξεις της τε αγίας Γραφής και ιερών Συνόδων και αγίων Πατέρων, αντέστησαν δηλαδή προς αυτήν την διδασκαλίαν του Αγίου Πνεύματος! Το πράγμα καταντά ομολογουμένως παράδοξον! Και όμως είναι αληθές και επεξηγείται, όταν λάβει τις υπ' όψει υπό ποιου πνεύματος διεπνέοντο οι κήρυκες της εκκλησιαστικής παρ' ημίν μεταρρυθμίσεως περί του οποίου εγράψαμεν εις το Α΄ημών άρθρον. 

Αυτός ο των εθνών απόστολος ουρανοβάμων Παύλος τω Θείω Πνεύματι κινούμενος όρισεν ως απαράβατον εντολήν δια πάντας τους Χριστιανούς την απαραμείωτον τήρησιν των παραδόσεων εντειλάμενος: ''Στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις, ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι' επιστολής ημών'' (Θεσ. β' 15). Την εντολήν ταύτην ως κόρην οφθαλμού διφύλαξεν η Ορθοδοξία, από της οποίας εξέκλιναν και την εντολήν επομένως κατεπάτησαν πάντες οι νεωτοροποιοί, οι νεωτερίσαντες είτε αιρέσει, είτε σχίσματι. 

Προ αυτής της εντολής συνετρίβησαν και συνεθλάσθησαν αι πύλαι του Άδου, είτε των αιρετικών κακοδόξων και σχισματικών τα στόματα! Δια τούτο η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι πολυσέβαστος και εις αυτούς τους ξένους προς αυτήν κληρικούς ως διατηρούσα αλώβητον την υπό αυτήν των αγίων Αποστόλων παράδοσιν εμμένουσα απαρεγκλίτως εις όσα παρέλαβε παρ' αυτών δια μέσου των Θεοφόρων Πατέρων, συμφώνως προς παρομοίαν εντολήν του Θείου Παύλου ''Μένε εν οις έμαθες και επιστώθης ειδώς παρά τινος έμαθες'' (Β' προς Τιμ. γ' 14). ''Αν πρόκειται να φύγω ποτέ από την Εκκλησίαν μου (έλεγε ποτέ εν Λονδίνω άγγλος ανώτερος κληρικός) θα προσέλθω εις την πολιάν και πολυσέβαστον Ανατολικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν, όχι εις την καινοτόμον Ρώμην''. Και η γνώμη αύτη, προσέθετε το περιοδικόν ''Εκκλησία,'' είναι των πλείστων άγγλων κληρικών (βλ. υπ' αρ. 42/1924). 

Οι σημερινοί όμως αρχηγέται της εκκλησιαστικής καινοτομίας διεκήρυξαν, ότι η παράδοσις αναφέρεται εις μόνα τα της πίστεως. Περιόρισαν δηλ. την παράδοσιν οι νεοκήρυκες ούτοι εις μόνον τα πιστευτέα και ελησμόνησαν, ότι εκ παραλλήλου αύτη αναφέρεται τόσον εις την ηθικήν της χριστιανικής πίστεως διδασκαλίαν, ήτοι εις τα πρακτέα περί της οποίας λέγει ο Ιερός Παύλος, ''όσα εστίν αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, ει τις αρετή και ει τις έπαινος ταύτα λογίζεσθε α και εμάθετε και παρελάβατε και ηκούσατε και είδετε εν εμοί, ταύτα πράσσετε. και ο Θεός της ειρήνης έσται μεθ' ημών'' (Φιλιπ. δ' 8-9) όσο και εις αυτήν την λατρείαν του Θεού, την εξωτερικήν ταύτην της πίστεως εκδήλωσιν. 

Ταύτην την ιεράν της Εκκλησίας παράδοσιν περί την θείαν λατρείαν ονομάζει άγραφον έθος ο βαθυνούστατος εκκλησιαστικός Πατήρ Βασίλειος ο Μέγας, όστις αποδίδει τοιαύτην σημασίαν εις το έθος τούτο, ώστε να γράφει προς τον μακάριον Αμφιλόχιον: ''...Ει γαρ επιχειρήσαιμεν τα άγραφα των εθών, ως μη μεγάλην έχοντα την δύναμιν, παραιτείσθαι, λαθοίμεν αν εις αυτά τα καίρια ζημιούντες το Ευαγγέλιον, μάλλον δε εις όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ηλπικότας κατασημαίνεσθαι, τις ο δια γράμματος διδάξας; Το προς ανατολάς τετράφθαι κατά την προσευχήν, ποιον ημάς εδίδαξε γράμμα''; (Ράλλη και Ποτλή Σύνταγ. ιερών καν. τόμ. 4 σελ. 283). 

Ίσως να έχει τις οιανδήποτε αμφιβολίαν ότι η εκκλησιαστική παράδοσις αναφέρεται και εις αυτήν την νηστείαν και εορτήν ή την τάξιν της εκκλησίας. Την ενδεχομένην αμφιβολίαν εξαφανίζει απολύτως ο μέγας εν Πατριάρχαις και ομολογηταίς άγιος Νικηφόρος, όστις καθορίζων σαφώς την εκκλησιαστικήν παράδοσιν γράφει τα κάτωθι σημαντικά... ''Έστι δε ιδείν καν ταις ιεραίς συνάξεσι, κατά την θείαν λειτουργίαν ή και εν άλλοις καιροίς επιτελούμενα ουκ ολίγα ημών αγράφως παραδεδομένα και κρατούμενα και αυτών των θεισμένοις τόποις ή και άλλως γιγμομένων, α δη εκ της αγράφου και άνωθεν μέχρις ημών κατίοντα συνήθους παρειλήφαμεν παραδόσεως και πάντα τιμώμεν και περιέπομεν και ασπαζώμεθα και κατέχομεν ουδέν έλαττον ή τα εν γραφαίς ημίν νομοθετούμενα, ων αμφοτέρων το ασφαλές παρά της αποστολικής διδασκαλίας περιλέγομεν. Πάντα γαρ έθος εστί το βεβαιούν επεί και το έργον λόγου επικρατέστερον. Τι γαρ έστι νόμος ή άγραφον έθος ως αυ πάλιν έθος άγραφος νόμος''. (Αγίου Νικηφόρου Πατριάρχου Κων/λεως, εκ του γ' αντιρρητικού). 

Ώστε κατά τον θείον Νικηφόρον η εκκλησιαστική παράδοσις, η εξ έθους ημών υφισταμένη και συνεχιζομένη από των αρχαίων της Εκκλησίας χρόνων είναι ισοδύναμος και ομότιμος δια πάντα Χριστιανό προς αυτά ''τα εν Γραφαίς ημών νομοθετούμενα'', διότι ενός και του αυτού Αγίου Πνεύματος είναι έργον, είτε παράδοσις εκκλησιαστική και η της Αγίας Γραφής διδασκαλία. 

Δια τούτο, ο ιερός και σοφός Μελέτιος ο Πηγάς εν τη μεγάλω Συνόδω του 1593 

εν Κων/πόλει εισηγούμενος μεταξύ άλλων την καταδίκην του γρηγοριανού ημερολογίου 

λέγει τα περισπούδαστα εκείνα: 

''...Επειδή τοίνοιν το τέλειον είλαφεν η των Ορθοδόξων Εκκλησία 

κατά της Θεογνωσίας και ευσεβείας δόγματα, 

αλλά κατά των εκκλησιαστικών πραγμάτων κατάστασιν δίκαιον έστι 

και ημάς πάντα νεωτερισμόν των της εκκλησίας περιβόλων περιορίζειν 

ειδότες υπαιτίους γεγονέναι αεί τους νεωτερισμούς της των Εκκλησιών συγχήσεως και διαστάσεως''... (Τόμ. Αγάπης, Δοσιθ. σ. 542). 

Φανερά λοιπόν η πλήρης και τελεία αντίθεσις των καινοτομησάντων 

εν τω ζητήματι του εκκλησιαστικού ημερολογίου 

προς την των εκκλησιαστικών παραδόσεων διδασκαλίαν του Αγίου Πνεύματος, 

περί της οποίας θα συνεχίσωμεν εις το επόμενον.

Αθήναι 6 Ιουλίου 1932

Εισαγωγή το διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. 

Εκ του ιστορικού, ορθοδόξου περιοδικού ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ,'' 
του μακαριστού Επισκόπου Πενταπόλεως της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών κ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου. 

Έτος Γ', αριθμός τεύχους 9, Ιανουάριος - Μάρτιος 1978, σελίδες 63 - 66. 
Στην φωτογραφία της ανάρτησης ο πνευματώδης θεολόγος και ταπεινός Επίσκοπος Έτνα και Πόρτλαντ κ. Αυξέντιος.

Μακαριστός Μοναχός Μάρκος Χανιώτης

Διευθυντής της εφημερίδος ''Ο Κήρυξ Των Ορθοδόξων''.