ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΘΕΟ;

Ο Οικουμενιστής Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο Πάπας Φραγκίσκος, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος, ο Πατριάρχης των Κοπτών Θεόδωρος και άλλοι θρησκειακοί εκπρόσωποι συναντήθηκαν προχθές στο Κάϊρο, Παρασκευή 28 Απριλίου 2017.

Δυστηχώς, η κοινωνία των ακοινωνήτων μέσω των οικουμενιστικών συμπροσευχών έχει φτάσει πλέον στο σημείο να μην αποτελεί είδηση!... Ένας σχεδόν αιώνας ολικής Παναίρεσης στην καινοτόμο Εκκλησία και ακόμη κάποιοι επιμένουν να κρύβονται δια της στρουθοκαμηλικής οδού πίσω από την λέξη ''οικονομία,'' την οποία έχουν κόψει και ράψει σύμφωνα με την υποκριτική αναβλητικότητά τους και την φαρισαική προσποίησή τους.

Ιδού λοιπόν κοινή συμπροσευχή -αναθεματισμένων υπό Οικουμενικών Συνόδων- Μονοφυσιτών και Καθολικών, με έπτωτους και κατ' ευφημισμόν ''Ορθοδόξους'' στην κοπτική ''εκκλησία της Αιγύπτου.

Αυτοί αποτελούν του ισχυρούς και κραταιούς της γης, τους σύγχρονους Γραμματείς και Φαρισαίους, που εξελίχθηκαν σε οικουμενικούς συσταυρωτές Χριστού, οι μεν καταδικασμένοι Αιρετικοί γιατι ευαγγελίστηκαν άλλα από αυτά που διδάχθηκαν και οι έτεροι σχίστες, γιατι θυσίασαν την Ορθοδοξία στον βωμό της Παγκοσμιοποίησης και του Θρησκευτικού Συγκρητισμού. Ενός σύγχρονου και καταδικασμένου Μανιχαισμού που ομογενοποίησε όλες τις Αιρέσεις στην νέα Νεοποχίτικη Οικουμενιστική Εκκλησία!

Άραγε σε ποιον Θεό συμπροσεύχονται όλοι τούτοι και τι κοινή προσευχή μπορεί να είναι αυτή, που γράφηκε με δαιμονικό πνεύμα και διπλωματική διάθεση προκειμένου να ενώσουν τα τύποις κεχωρισμένα διεστώτα;

Στον ''Ναό'' του Αγίου Πέτρου της Κοπτικής ''Εκκλησίας'', όπου έγιναν στις 9 Απριλίου οι τρομοκρατικές επιθέσεις και σκοτώθηκαν δεκάδες Κόπτες, καταδείχθηκε σε όλο το μεγαλείο της η Οικουμενιστική Υποκρισία καθολικών, που έχουν καταδικασθεί για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, μονοφυσιτών που αιώνες τώρα αρνούνται να επιστρέψουν στην Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και ''μεταλλαγμένων ορθοδόξων'' που έτσι απλά την διαμέλισαν και σκύλευσαν στο πτώμα της... Όμως ζει η στρατευομένη Εκκλησία του Θεού μέσα από τους αποτειχισμένους Ορθοδόξους Ομολογητές, που συνεχίζουν αυτοί την γνησιότητα, το πνεύμα και την Πατερική Παράδοση της Εκκλησίας του Κυρίου! Το κοινωνείν μετά των αιρετικών δεν είναι αρετή, αλλά βαρειά αμαρτία, ίση προς μοιχείαν. Γι᾽ αυτό και αν όλα τα χρήματα του κόσμου προσφέρει εκείνος, που επικοινωνεί με την αίρεσιν, ούτε τότε γίνεται φίλος του Θεού, αλλά εχθρός του. Γι᾽ αυτό πρέπει να επιμένουμε σε ακοινωνησία προς τους αιρετικούς μέχρι θανάτου, καν εξορία πρόκειται, καν ξίφος στιλβούται, καν πυρ ανάπτεται». 

Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης (Πατρολογία 99, ΙΙ76)  

Γ. Δ.

ΔΙΑΡΡΗΞΩΜΕΝ ΤΟΥΣ ΔΕΣΜΟΥΣ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΙΨΩΜΕΝ ΑΦ' ΗΜΩΝ ΤΟΝ ΖΥΓΟΝ ΑΥΤΩΝ

Πονηροτέρα αίρεση όλων των αιώνων από τον Οικουμενισμό, 

δεν θα υπάρξει στην Ιστορία της Ανθρωπότητος, 

αφού μαζί με την Παγκοσμιοποίηση στον κοινωνικό πολιτικό-οικονομικό χώρο 

αποτελούν το απαισιότερο και φρικοδέστερο δίδυμο-κίνημα 

που γνώρισε και βιώνει ο πλανήτης με τελικό στόχο, 

όπως όλοι μας γνωρίζουμε από την Ιερά Αποκάλυψη, 

την επικράτηση και κυριαρχία του «υιού της απωλείας». 

Διαισθανόμενος ο Βύθιος Δράκων, 

ο πλανών την Οικουμένην, 

ότι ο «καιρός εγγύς εστίν» παίζει το τελευταίο του χαρτί, 

χρησιμοποιώντας όλα τα πτυχία και διπλώματα του ο αλητήριος, 

για να κερδίσει όσο περισσότερες ψυχές μπορέσει στην αιώνια καταδίκη του. 

Γνωρίζει δε, πολύ καλά, 

ότι τούτο το κατορθώνει όχι τόσο δια της βίας (διωγμούς, εξορίες κ.α.), 

όσο δια μέσου της αιρέσεως, 

εφ’ όσον έχει αποδειχθεί το ισχυρότερό του όπλο στο διάβα των αιώνων. 

Και πράγματι, ο εκ της αιρέσεως κίνδυνος καθίσταται σαφώς ισχυρότερος, επειδή δια της νοθείας της πίστεως επιδιώκεται η ματαίωσης της εν Χριστώ απολυτρώσεως και άρα η κατά χάριν θέωσις τού Ανθρώπου. Αξίους, κατά πάντα συμμάχους στο καταστροφικό του αυτό έργο βρίσκει πάντοτε «καλοθελητές» μόνο που τώρα σε τούτη την εσχατιά των αιώνων, όλοι τούτοι οι «παρατρεχάμενοι» έχουν βαλθεί να ξεπεράσουν και αυτόν τον ίδιο τον «Μέντορά» τους στην δολιότητα και την πανουργία του. Τελικά οι οικουμενιστές αποδεικνύονται οι χειρότεροι εχθροί της εκκλησίας, ύπουλος εχθρός και δια τούτο ο πιο θανάσιμος κίνδυνος. Άνθρωποι αξιοθρήνητοι, έρμαια των ακορέστων φιλοδοξιών τους για εξουσία και δόξα τού αιώνος τούτου. Οδηγοί τυφλοί, δεινότατοι. 

Αρέσκονται να αναμειγνύουν την αλήθεια με το ψεύδος στα παράνομα σχέδιά τους για να κερδίσουν το θαυμασμό και τον έπαινο των ανθρώπων. «οὐαὶ αὐτοῖς, ὅτι τῇ ὁδῷ τοῦ Κάϊν ἐπορεύθησαν, καὶ τῇ πλάνῃ τοῦ Βαλαὰμ μισθοῦ ἐξεχύθησαν,καὶ τῇ ἀντιλογίᾳ τοῦ Κορὲ ἀπώλοντο.»[1]. Γεμάτοι αυθάδεια με εωσφορικό εγωισμό και άμετρη αλαζονεία διαστρεβλώνουν κυριολεκτικά τα λόγια του Θεού και των Αγίων Του. Εδώ επαληθεύεται πάλι ο λόγος του Χριστού: «ὑποκριταί! καλῶς προεφήτευσε περὶ ὑμῶν Ἡσαΐας λέγων· μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων»[2]. Και αλλού πάλι: «ὑμεῖς οὖν πολὺ πλανᾶσθε»[3]. 

Εναντιώνονται συνεχώς στον Θεό πειράζοντες Αυτόν σαν να μην έχει επανειλημμένως μιλήσει και δώσει τέρατα και σημεία για όλα αυτά που αυτοί υπερμαχούν μανιωδώς. Ενδεικτικά μόνο να αναφέρουμε για τον «Τόμο» της Αγίας Ευφημίας, για την φοβερά οργή Του, που ξέσπασε στην Κέρκυρα (Άγιος Σπυρίδων) και την παραδειγματική τιμωρία στους τολμήσαντας την άμικτον-μίξην Λατινόφρονας επί Βέκκου στο Άγιον Όρος. «Οὐ γάρ εἰσιν ἐν γωνίᾳ πεπραγμένα τοῦτα.»[4] Προκαλούμε λοιπόν, κάποιον από όλους αυτούς τους καταφρονητές που λαλούν υπέρογκα. Τολμά μήπως δημόσια να αμφισβητήσει κάτι από αυτά; Αλλά τι λέμε τώρα; Αυτά δεν τους αγγίζουν επειδή δεν έχουμε την ίδια Πίστη. 

Έχουν δημιουργήσει στην φαντασία τους έναν δικό τους θεό, στα μέτρα τους. Και σίγουρα, όχι βέβαια, τον Έναν και Μοναδικό, Αληθινό Θεό της Ορθοδοξίας. Γιατί ο Θεός ημών είναι ταπεινός και αποστρέφεται τους απειθείς και υπερηφάνους. Ξένοι παντελώς από τον Χριστό και αλλότριοι Αυτού. Σπουδαγμένοι στην Εσπερία, σε Βατικάνιες Σχολές και με προτεσταντικές αντιλήψεις και πρακτικές, έχουν διαποτιστεί «ἄχρι ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν»[5] από τα θολά νερά και ρεύματα του ορθολογισμού και εν πολλοίς του αθεϊσμού και έτσι από μόνοι τους έχουν αποκοπεί από τον ομφάλιο λώρο της ορθόδοξης πνευματικότητας και πατερικής παραδόσεως που αποτελούν την μόνη απλανή οδό προς την ουράνια μακαριότητα. Τους μοναδικούς πυλώνας εισόδου στην πόλη του Ζώντος Θεού. 

Το απύθμενο θράσος τους φθάνει στον παραλογισμό, αφού και αυτόν τον Θεόν θέλουν να διορθώσουν. Χρόνια τώρα, δυστυχώς δηλητηριάζουν τις ψυχές των πιστών, αφού όπως χαρακτηριστικά λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος «είναι χειρότεροι και από το δηλητήριο, γιατί αυτό φθάνει μέχρι την βλάβη του σώματος, ενώ αυτοί την σωτηρία της ψυχής λυμαίνονται»[6]. Περιφρονούν τους πάντες και υποτιμούν την νοημοσύνη των πιστών επειδή απορρίπτουν τα αιρετικά τους φρονήματα και ανοίγματα με αποκορύφωμα την περιβόητη ψευδοσύνοδο. Τι και αν γράφονται τόσα και άλλα τόσα λέγονται που αποδεικνύουν περίτρανα την παρανομία και την αναισχυντία τους; Το χαβά τους αυτοί. Ξέρουν όμως να λοιδορούν, να συκοφαντούν, να υβρίζουν και να απειλούν. 

Ουκ ηβουλήθησαν συνιέναι. Και δυστυχέστατα επαληθεύτηκαν οι φόβοι μας για την στάση της Ιεραρχίας αλλά και της Ι. Κοινότητος του Αγίου Όρους, σχετικά με τις αποφάσεις της ψευδοσυνόδου…ως συνευδοκούντες αυτής!!! Για αυτούς λέγει ο Κύριος «εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ οὖν ἁμαρτία ὑμῶν μένει»[7]. Και πάλιν «ουχ ομολόγουν, εφοβούντο γαρ, ίνα μη αποσυνάγωγοι γένονται»[8]. Πάντως η μεθοδικότητα, η σπουδή και η τακτική των οικουμενιστών προς υλοποίηση και εφαρμογή των αποφάσεων της Β’ Βατικανής Συνόδου είναι πράγματι «αξιοζήλευτες». Αφού και ο ίδιος ο Πάπας, ο πάτρωνάς τους, δεν θα πιστεύει ότι έχει τόσο υπάκουα κοπέλια, που και αυτοί οι Ουνίτες ωχριούν μπροστά στην δολιότητα και την υποκρισία τους. 

Όμως έχουν ήδη διανύσει πολύ και μακρύ δρόμο μέσα στα χαώδη και ζοφερά μονοπάτια της αιρέσεως και δια τούτο δεν μπορούν να διακρίνουν το φως από το σκοτάδι και την αλήθεια από το ψεύδος (αίρεση) «οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ συνῆκαν, ἐν σκότει διαπορεύονται·»[9] λέει ο Ψαλμωδός. Αλλά αρκετά τώρα ασχοληθήκαμε με όλους αυτούς τους καταφρονητές και πραγματικά θεομπαίχτες Οικουμενιστές. Όπως έστρωσαν, ας κοιμηθούν. Αυτοί όψονται. Το λοιπόν αδελφοί και πατέρες, όλοι όσοι έχουμε την Αληθινή Πίστη και ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού, όσοι εβαπτίσθημεν και ενεδύθημεν Αυτόν, όσοι φρονούμε, όσοι ομολογούμε Αυτόν και όσοι τιμούμε τους Πατέρες μας «ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη που ἐπιποθούμε τὸ λογικὸν και ἄδολον γάλα»[10] της διδασκαλίας των, ας γίνουμε και εμείς άξιοι μιμητές των, κατά πάντα, για να μας δεχτούν μετά θάνατον, στις αιώνιες σκηνές ως τέκνα των αγαπητά και γνώριμους φίλους κατά τον Μ. Αντώνιο. 

Γνωρίζουμε όλοι μας ότι λειτουργούν πνευματικοί νόμοι που δεν υπόκεινται, ούτε επηρεάζονται από ανθρώπινες παρεμβάσεις και κοσμικούς συμβιβασμούς κατά το γεγραμμένον «πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ λαμβάνει ἔνδικον μισθαποδοσίαν»[11]. Τα σημερινά αδιέξοδα, οι ανασφάλειες κυρίως στον κοινωνικό χώρο, η καταρράκωσις των ανθρωπίνων αξιών, ως μη ώφειλε, και γενικά η απαξίωσις της αγαπημένης μας Πατρίδος είναι σίγουρα τα οψώνια της αποστασίας μας από τον Θεό μας. Εκείνο όμως, που ιδιαίτερα επισύρει τη θεία οργή περισσότερο όλων, όπως έχει συμβεί και σε άλλες ιστορικές στιγμές, είναι, φευ, η προδοσία της Πίστεως. 

Πιστεύουμε ακράδαντα και είμεθα πεπεισμένοι πως σε τούτη ακριβώς την χρονική συγκυρία, η προσωπική ευθύνη της επιλογής του καθ΄ ενός εξ ημών απέναντι της στάσης του προς τον σατανοκίνητο Οικουμενισμό, έχει προεκτάσεις σωτηριολογικού χαρακτήρος, πλέον βαρυνούσης σημασίας επειδή το διακύβευμα είναι αυτή η Πίστις ήτοι η σωτηρία μας. Ό λόγος των Πατέρων είναι σαφής και ξεκάθαρος και δεν επιδέχεται παρερμηνεία. Θα αναφέρουμε εδώ μόνο δύο Πατέρες ενδεικτικά. Ο Μ. Αθανάσιος μας προειδοποιεί: «κάθε άνθρωπος που έχει την δυνατότητα να κρίνει, θα κολασθεί ακολουθώντας αμαθή και πλανεμένο ποιμένα που δέχεται ψευδή δοξασία ως αληθινή»[12] και επίσης μας λέγει: «όποιος θέλει να σωθεί, πρώτα από όλα πρέπει να κρατήσει την καθολική (Αποστολική) πίστη. Αν κάποιος δεν την κρατήσει καθαρή και ολόκληρη, χωρίς αμφιβολία θα κολασθεί»[13]. 

Ο δε Άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος χαρακτηρίζει τους αιρετικούς άθεους ενώ όσοι αποδέχονται αιρετικές διδασκαλίες καταδικασμένους «εις απώλειαν»[14]. Ο πάνσοφος Δημιουργός και Κύριος μας Ιησούς ζητεί και τώρα να καθαρίσει την Άλωνά Του, την ήρα από το σιτάρι, την Πανάμωμο Νύμφη Του Εκκλησία από τον μολυσμό της αιρέσεως. Ανάγκη επιτακτική είναι πλέον να διακόψουμε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους, ακολουθώντας το παράδειγμα των Αγίων μας, που όσο πιο πολύ απομακρύνονταν από τους αιρετικούς, τόσο πιο πολύ ενώνονταν με τον Θεόν. Εξάλλου είναι η μόνη ενδεδειγμένη οδός. Δεν δύναται πλέον, ορθόδοξη συνείδηση που ζει και αγαπά τον Χριστό να ανέχεται αυτούς. 

Δια τούτο και εμείς εδώ στο Άγιον Όρος αρκετοί Πατέρες, διακόψαμε το μνημόσυνο, επειδή ποθούμε και αγαπούμε να είμεθα με τον Χριστό και τους Αγίους μας, εφαρμόζοντας την εντολή Του «διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε, κἀγώ εἰσδέξομαι υμάς»[15]. Και ενώ θα έπρεπε σύσσωμο το Άγιον Όρος να προβεί στην διακοπή μνημοσύνου, συνταράσσοντας τα θεμέλια της οικουμένης δίνοντας αλλά και δεικνύοντας τον μοναδικό δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί, όχι μόνον αυτό δεν έγινε αλλά και όσους αυτόν ακολουθούμε αντιμετωπίζουμε την μήνιν και τα επακόλουθα αυτής. Και επειδή αρκούντος έχουν αναλυθεί και απαντηθεί τα περί νομίμου δικαιώματος (ως θεραπευτικού μέσου και τρόπου) θεολογικώς και… Αγιορειτικώς, ιερών κανόνων και δη του ΙΕ’ της Πρωτοδευτέρας Συνόδου (861) ως δήθεν «δυνητικού» και επειδή δεν είναι λίγοι, δυστυχώς, αυτοί που μας καταλογίζουν πως δημιουργούμε σχίσμα και διαιρέσεις!!! 

Έτι δε, και πως είμαστε εκτός Εκκλησίας (sic). Θα θέλαμε λοιπόν να ρωτήσουμε. Πρώτον: Επί Αθηναγόρου οι διακόψαντες «ένθεν – κακείθεν» το μνημόσυνον, ήταν εκτός Εκκλησίας και δημιούργησαν σχίσματα και διαιρέσεις; Και δεύτερον, επειδή πάλι από πολλούς ακούγεται να λένε πώς πρέπει όλοι μαζί να προχωρήσουμε στη διακοπή μνημοσύνου. Απλά ρωτάμε. Δεν θα ισχύουν πια αυτές οι «ΘΕΩΡΙΕΣ» τους; «Ω συμβουλίας εχθίστης! Ω παραινέσεως του δυσμενούς»[16]. Ικανόν εστί[17]. Το λοιπόν, όποια άλλη προσέγγιση είναι αμάρτυρη εκκλησιαστικώς και αθεμελίωτη καθώς και θεολογικά ανακριβής ή μάλλον ειπείν, είναι επιλογή του «ΒΟΛΕΜΑΤΟΣ». 

Άπειρες ευχαριστίες και δοξολογίες αναπέμπομεν στον Ποιμένα τον καλόν και μόνο Αρχιποίμενα Χριστόν μας, που και σήμερα όπως έλεγε και ο «παππούλης μας», μας χαρίζει ήδη «νέους Μάρκους Ευγενικούς και Γρηγορίους Παλαμάδες, δια να συγκεντρώσουν όλα τα κατασκανδαλισμένα αδέλφια μας, δια να ομολο­γήσουν την Ορθόδοξον Πίστιν, να στερεώσουν την Παράδοσιν και να δώσουν χαράν μεγάλην εις την Μητέρα μας».[18] Ημέρα τη ημέρα γινόμαστε μάρτυρες και κάποιας νέας απομακρύνσεως-διακοπής μνημοσύνου από τους φιλενωτικούς Οικουμενιστές, είτε μέσα στον Άγιον Όρος είτε εκτός αυτού, και δια τούτο χαιρόμαστε αλλά και θα χαιρόμαστε.

 

Προσευχόμεθα και ευελπιστούμε στον Κύριο μας, 

αυτό που ξεκίνησε να γίνει χιονοστιβάδα 

που στο πέρασμά της να εξαλείψει κάθε πονηρά και δόλια επιθυμία 

όλων αυτών που επιβουλεύονται την Μητέρας μας Ευσέβεια 

για να μεγαλύνεται ο Δομήτωρ Αυτής και Κύριος των δυνάμεων Ιησούς Χριστός. 

Ιδού λοιπόν, 

ο αγώνας ο καλός άρχισε και η πρόσκλησις είναι προσωπική 

και εξίσου βέβαια και ο στέφανος της ομολογίας «ὃν ἐπηγγείλατο ὁ ἀψευδής Θεός»[19] 

και «ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, 

ὁ δίκαιος Κριτής»[20] 

Ας ακολουθήσουμε όλοι μας στα ίχνη 

που βάδισαν οι Θεορρήμονες και Πνευματέμφοροι Πατέρες μας 

και ας γίνουμε μιμητές των καθώς γέγραπται, 

τιμή Οσίου, μίμησις Οσίου, ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΑ, 

και έτσι και αυτοί με την σειρά τους 

να μας παρουσιάσουν μπροστά στον Χριστόν μας, 

καυχώμενοι εν Κυρίω και λέγοντες «ιδού ἐγώ καί τά παιδία, 

ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός» (ΗΣ. Η’ ,18). 

Γένοιτο – γένοιτο. 

Τω δε μόνω σοφώ Θεώ σωτήρι ημών, 

δόξα και μεγαλοσύνη, 

κράτος και εξουσία και νυν και εις πάντας τους αιώνας· αμήν.

ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ Ι.Μ. ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Παραπομπές:

[1] ΙΟΥΔΑ, 11, [2] ΜΑΤΘ ΙΕ’ 7-9, [3] ΜΑΡΚ ΙΒ’ 27, [4] ΠΡΑΞ ΚΖ’ 26, [5] ΕΒΡ Δ’ 12, [6] ΕΠΕ 30,340, [7] ΙΩΑΝ Θ’ 41, [8] ΙΩΑΝ Θ’ 22, [9] ΨΑΛΜ 81, 5, [10] ΠΕΤΡΟΥ Α’ Β’2, [11] ΕΒΡ Β’2, [12] ΒΕΠΕΣ 33, 214, [13] ΣΥΜΒ ΠΙΣΤΕΩΣ, [14] ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ ΗΘ’, Τ.Γ’ Σ.257, [15] Β’ ΚΟΡΙΝΘ. ΣΤ’ 17, [16] ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ ΗΧΟΣ ΒΑΡΥΣ ΩΔΗ Θ’, [17] ΛΟΥΚ ΚΒ’ 38, [18] ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ 1969, [19] ΤΙΤ Α’ 2, [20] TIM B’, Δ’ 8

ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ Ι. Μ. ΑΓΙΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ ΦΥΛΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

῎Αμποτε [εἴθε, μακάρι, «νά δώση ὁ Θεός»] λοιπόν ὅλοι, 

καί οἱ ψάλλοντες καί οἱ ἀναγινώσκοντες 

καί οἱ ἀκούοντες τόν παρόντα κοσμοχαρμόσυνον καί λαμπρόν τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας Κανόνα, 

νά μή εἴμεθα μόνον ψάλται καί ἀναγνῶσται καί ἀκροαταί 

τῶν ἐν τῷ Κανόνι τούτῳ περιεχομένων νοημάτων τε καί παραγγελμάτων, 

ἀλλά νά εἴμεθα τούτων καί ποιηταί διά τῶν ἔργων. 

Ἡμεῖς συνανέστημεν μέ τόν ἀναστάντα Χριστόν 

καί διά τῆς Πίστεως, καί διά τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, 

τοῦ εἰς τύπον γενομένου τῆς Ταφῆς καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Ἄμποτε λοιπόν νά ζήσωμεν μίαν καινούριαν πολιτείαν, ἥτις πρέπει [ἁρμόζει] εἰς τούς συναναστηθέντας μέ τόν Δεσπότην Χριστόν, καθώς μᾶς παραγγέλει ὁ [Ἅγιος Ἀπόστολος] Παῦλος: «Ἵνα, ὥσπερ ἠγέρθη Χριστός ἐκ νεκρῶν διά τῆς δόξης τοῦ Πατρός, οὕτω καί ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν» (Ῥωμ. Ϛ΄ 4).

Ἡμεῖς ἐμάθομεν σήμερον ἀπὸ τὸν Ἀναστάντα μίαν καινούριαν ζωήν. Λοιπὸν ἄμποτε νὰ φυλάττωμεν αὐτὴν μέχρι τέλους, ἔχοντες καινούριους συλλογισμούς, λαλοῦντες καινούρια λόγια, καὶ πράττοντες καινούρια ἔργα, ἄξια τῆς τοῦ Χριστοῦ καινῆς ἀναστάσεως, οὐχὶ τρυφῶντες μὲ συμπόσια καὶ ξεφαντώματα, οὐχὶ τραγῳδοῦντες μὲ αἰσχρὰ καὶ διαβολικὰ τραγῴδια, οὐχὶ παίζοντες καὶ χορεύοντες, οὐχὶ καταγινόμενοι εἰς φιληδονίας καὶ φιλοδοξίας, εἰς μέθας καὶ ἀσωτίας, εἰς φιλαργυρίας καὶ ἄλλας ἁμαρτίας· διότι αὐτὰ εἶναι ἔργα τῆς φθαρτῆς ζωῆς τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, τὸν ὁποῖον ἐκδύθημεν [ἐξεδύθημεν] εἰς τὸ ἅγιον Βάπτισμα· καὶ ὅποιος ταῦτα ἐργάζεται, ἔχει νὰ ἀποθάνῃ τὸν τῆς ψυχῆς ἀθάνατον θάνατον, ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος: 

Εἰ γὰρ κατὰ σάρκα ζῆτε, μέλλετε ἀποθνήσκειν» (Ῥωμ. η΄ 13). Ἂς παρακαλέσωμεν, ἀγαπητοί, τὸν ἀναστάντα Χριστὸν νὰ νεκρώσῃ μὲν τοὺς ἐν τῇ καρδίᾳ μας παρακαθημένους ἐμπαθεῖς λογισμοὺς καὶ δαίμονας, νὰ ἀναστηθῇ δὲ Αὐτὸς μέσα μας, ὑπερβαίνων ὡς σφραγῖδας τοὺς ἐν τῇ ψυχῇ μας εὑρισκομένους ἐμπαθεῖς τύπους καὶ προλήψεις τῆς ἁμαρτίας, ὡς λέγει ὁ θεοφόρος Μάξιμος: «Ὁ Κύριος ἀνίσταται, ὡσεὶ νεκροὺς μὲν ποιῶν τοὺς ὑπὸ δαιμόνων τῇ καρδίᾳ παρακαθημένους ἐμπαθεῖς λογισμούς, τοὺς διαμεριζομένους ἐν τοῖς πειρασμοῖς ὥσπερ ἱμάτια, τοὺς τρόπους τῆς ἠθικῆς εὐπρεπείας· καὶ ὑπερβαίνων ὥσπερ σφραγῖδας τοὺς ἐπικειμένους τῇ ψυχῇ τύπους τῶν κατὰ πρόληψιν ἁμαρτημάτων» (Περὶ Θεολογίας Κεφαλαίων Ἑκατοντὰς Πρώτη, § ξγ΄ ). 

Ἀλλά, ἄν τινες ἄνθρωποι ὑπερήφανοι ἀπὸ τὸν φθόνον των πολεμοῦσι τὴν ὑπὸ τῶν θεοφιλῶν ἀνδρῶν λαλουμένην Ἀλήθειαν, καὶ διαβάλλουσιν αὐτοὺς ψευδῶς, ἤξευρε, ἀγαπητέ, ὅτι ἀπὸ τοὺς τοιούτους σταυροῦται καὶ θάπτεται ὁ Κύριος, καὶ μὲ σφραγῖδας φυλάττεται· ἀλλ᾿ ὅμως ὁ Δεσπότης Χριστὸς γυρίζει τὸν πόλεμον ἐναντίον των, καὶ ἀνασταίνεται, φαινόμενος περισσότερον λαμπρότερος μὲ τὸν πόλεμον, ἐπειδὴ εἶναι δυνατώτερος ἀπὸ ὅλους ὡς Ἀλήθεια, κατὰ τὸν αὐτὸν θεοφόρον Μάξιμον, λέγοντα: 

Ὅταν ἴδῃς τινὰς ὑπερηφάνους μὴ φέροντας ἐπαινεῖσθαι τοὺς κρείττονας, ἀκήρυκτόν τε μηχανωμένους ποιεῖν τὴν λαλουμένην ἀλήθειαν, μυρίοις αὐτὴν ἀπείργοντας πειρασμοῖς καὶ ἀθεμίτοις διαβολαῖς, νόει μοι πάλιν ὑπὸ τούτων σταυροῦσθαι τὸν Κύριον καὶ θάπτεσθαι· καὶ στρατιώταις καὶ σφραγῖσι φυλάττεσθαι· οὓς ἑαυτοῖς περιτρέπων, ὁ Λόγος ἀνίσταται· πλέον τῷ πολεμεῖσθαι διαφαινόμενος· ὡς πρὸς ἀπάθειαν διὰ τῶν παθημάτων στομούμενος· πάντων γάρ ἐστιν ἰσχυρότερος, ὡς Ἀλήθεια καὶ ὢν καὶ καλούμενος» (Περὶ Θεολογίας Κεφαλαίων Ἑκατοντὰς Πρώτη, § ξε΄ ). 

Ἐὰν οὖν ἡμεῖς θεοφιλῶς καὶ καινῶς πολιτευώμεθα, ἀδελφοί, ὡς ἄνωθεν εἴπομεν, θέλομεν γνωρίσει μέσα εἰς τὸν ἑαυτόν μας τὴν θαυμαστὴν δύναμιν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἥτις εἶναι ὁ προηγούμενος σκοπός, διὰ τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς τὰ πάντα ἐποίησε, κατὰ τὸν αὐτὸν θεῖον Μάξιμον, λέγοντα:

 «Ὁ δέ τῆς Ἀναστάσεως μυηθείς τήν ἀπόῤῥητον δύναμιν, 

ἔγνω τόν ἐφ᾿ ᾧ τά πάντα προηγουμένως ὁ Θεός ὑπεστήσατο σκοπόν» 

(Περί Θεολογίας Κεφαλαίων Ἑκατοντάς Πρώτη, § ξϚ΄ ), 

καί ἀκολούθως θέλομεν ἀξιωθῆ νά ἑορτάζωμεν τό Ἅγιον Πάσχα τοῦ Κυρίου 

ἐν τῇ παρούσῃ μέν ζωῇ μέ χαράν πνευματικήν καί ἀγαλλίασιν τῆς καρδίας μας, 

ἐν δέ τῇ μελλούσῃ νά ἑορτάζωμεν αὐτό 

ἐκτυπώτερόν τε καί καθαρώτερον, 

ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν τῷ ἐκ νεκρῶν ἀναστάντι· 

ᾯ ἡ δόξα καί τό κράτος 

σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι 

εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

Εκ της Ιστοσελίδας της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών. 
Ὁσίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἑρμηνεία εἰς τήν Θ΄ ᾨδήν τοῦ Κανόνος τοῦ Πάσχα.
Επιμέλεια, παρουσίαση

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟ ΓΚΟΥΡΜΕ ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΑΦΡΙΚΗΣ

Ο Οικουμενιστής Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος βρίσκεται από χθες 26/5/2017 στην Αίγυπτο προκειμένου να μιλήσει στην Διεθνή Διάσκεψη για την Ειρήνη, προσκεκλημένος του Θρησκευτικού Κέντρου των Μουσουλμάνων της Αιγύπτου, του πανεπιστημίου Ελ Άζχαρ.

Τον κ. Βαρθολομαίο υποδέχθηκε ο γενικός γραμματέας του Κέντρου Ισλαμικών Ερευνών κ. Μόχι Ελ Ντιν Αφίφι Άχμεντ. Στην ίδια διάσκεψη αναμένεται να καταφθάσει και ο Πάπας Φραγκίσκος, μαζί με καθολική αντιπροσωπεία παρουσία και του διαπιστευμένου νούντσιου.

Σήμερα ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μίλησε την πρώτη μέρα έναρξη της διάσκεψης, παρουσία εκπροσώπων ισλαμικών και ''χριστιανικών,'' θρησκευτικών ιδρυμάτων. Συλλυπήθηκε τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο, για την πρόσφατη εκδημία της σεβαστής μητρός του Κλεοπάτρας, ενώ μίλησαν για την... σημασία του συνεδρίου που πρόσφατα πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων του Οικουμενιστικού Κέντρου του Σαμπεζύ.

Το ανακοινωθέν του Οικουμενικού Πατριαρχείου έχει ως εξής: ''Ἡ Α.Θ. Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, ἀφιχθείς τό ἀπόγευμα τῆς Τετάρτης, 26ης τρ.μ., εἰς Κάϊρον ἐκ Γενεύης, παρεκάθησε τό ἑσπέρας εἰς δεῖπνον παρατεθέν πρός τιμήν Αὐτοῦ ὑπό τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος Ἐξοχ. κ. Μιχαήλ Διάμεση, ἐν τῇ πρεσβευτικῇ κατοικίᾳ, σήμερον δέ τήν πρωΐαν ἔσχεν ἰδιαιτέραν ἐγκάρδιον συνάντησιν μετά τοῦ Σοφολογιωτάτου Μεγάλου Ἰμάμη τοῦ Ἄλ-Ἄζχαρ Σεΐχη Ahmad Al-Tayyeb, τόν ὁποῖον ηὐχαρίστησε διά τήν πρόσκλησιν καί τόν ἐνημέρωσε διά τήν συμβολήν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν διαθρησκειακόν διάλογον καί τάς προσπαθείας διά τήν ἑδραίωσιν τῆς εἰρήνης ἐν τῷ κόσμῳ''.

Ἐν συνεχείᾳ ἡ Α.Θ. Παναγιότης παρέστη εἰς τό Διαθρησκειακόν Συνέδριον τοῦ Ἄλ-Ἄζχαρ καί ἐξεφώνησεν ὁμιλίαν εἰς τήν ἀγγλικήν γλῶσσαν μέ θέμα «Θρησκεῖαι καί εἰρήνη».

Τον Οικουμενικό Πατριάρχη συνοδεύουν ο μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ και ο υπογραμματεύς της Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διάκονος π. Ιωακείμ.

Γ.Δ.

Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ

Ο Οικουμενιστής Πατριάρχης Βαρθολομαίος έγινε ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης, 

που επισκέφθηκε σήμερα την παναιρετική ομήγυρη του Taizé της Γαλλίας 

και συμπροσευχήθηκε με τους συστεγαζόμενους 

καθολικούς και προτεστάντες του οικουμενιστικού αυτού κοινοβίου. 

Η Νέα Εποχή σε όλο της το μεγαλείο 

μέσα από την αιρετική δυσωδία του οικείου δαίμονος 

κι ένας ''Πατριάρχης'' που δύναται να καυχιέται, 

πως μαζί με τον αντίχριστο και αφορισμένο Πάπα 

κατέστησαν στην πράξη υπερήφανοι οπαδοί του Εωσφόρου!

Ἅπαντες σύν νεωτερίζοντες ἢ αἱρέσει ἢ σχίσματι, ἑκουσίως ἐνεδύθησαν, 

κατά τόν ψαλμωδόν, "κατάραν ὡς ἱμάτιον" (Ψαλμ. ρη’,18), 

κἄν τε Πάπαι κἄν τε Πατριάρχαι, κἄν τε Κληρικοί, κἄν τε Λαϊκοί 

ἔτυχον εἶναι "κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ ἀνάθεμα ἔστω, 

εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾽ ὃ παρελάβετε". 

Οὕτω φρονοῦντες οἱ Πατέρες ἡμῶν καί ὑπακούοντες εἰς τούς ψυχοσωτηρίους λόγους τοῦ Παύλου 

ἐστάθησαν σταθεροί καί ἑδραῖοι εἰς τήν ἐκ διαδοχῆς παραδοθεῖσαν αὐτοῖς πίστιν 

καί διέσωσαν αὐτήν ἄτρεπτον καί ἄχραντον διά μέσου τοσούτων αἱρέσεων, 

καί παρέδωκαν αὐτήν εἰς ἡμᾶς εἰλικρινῆ καί ἀνόθευτον, 

ὡς ἐξῆλθεν ἄδολος ἀπό τοῦ στόματος τῶν πρώτων ὑπηρετῶν τοῦ Λόγου· 

οὕτω φρονοῦντες καί ἡμεῖς, ἄδολον, 

ὡς παρελάβομεν, μετοχετεύσομεν αὐτήν εἰς τάς ἐπερχομένας γενεάς, 

μηδέν παραμείβοντες, 

ἵνα ὦσι κακεῖνοι ὡς καί ἡμεῖς εὐπαρουσίαστοι καί ἀκαταίσχυντοι, λαλοῦντες περί τῆς τῶν προγόνων ἡμῶν πίστεως...

Πατριαρχική Εγκύκλιος του 1848

«Οὓς καί ὑμῖν φυλάξασθαι, ὡς ἀλλοτρίους τῆς εὐαγγελικῆς καί ἀποστολικῆς πίστεώς τε καί ἀγάπης, ἀναγκαῖον· μεμνῆσθαι δέ τοῦ Ἀποστόλου εἰπόντος· Ἀλλά καί ἐάν ἡμεῖς, ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ' ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω· ἵνα τηροῦντες κἀκεῖνο τό, Προσέχετε ἀπό τῶν ψευδοπροφητῶν· καί τό, Στέλλεσθαι ὑμᾶς ἀπό παντός ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος, καί μή κατά τήν παράδοσιν, ἣν παρέλαβον παρ' ἡμῶν, στοιχῶμεν τῷ κανόνι τῶν ἁγίων».

Επιστολή Παύλου Προς Θεσσαλονικείς, κεφ. 3.

Ο Άγιος Ιωάννης λέγει: 

«Ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, 

μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν, και χαίρειν αύτώ μη λέγετε· 

ό γάρ λέγων αύτώ χαίρειν, κοινωνεί τοίς έργοις αύτού τοίς πονηροίς» (Β΄Ιωάννου 10-11). 

Έξ όλων αυτών των λόγων του Αγίου Θεολόγου διδασκόμεθα, 

λέγει ό άγιος Νικόδημος, 

«πρέπει να άποστρεφώμέθα τους κακοδόξους και αιρετικούς, 

και καμμίαν κοινωνίαν και ένωσιν να μην έχωμεν με αυτούς, 

ουδέ το χαίρε να μην προσφωνούμεν εις αυτούς, 

αλλά να τους έχωμεν μισητούς και σιχαμερούς».

(όρα ερμ. Επιστολ. Υπό Αγ. Νικοδήμου, τόμος Δ' σελ. 308).

   «… Τούτοις μηδένα κοινωνείν παραγγείλατε, 

ουδεμία γάρ κοινωνία φωτί προς σκότος, 

τούτους πάντας μακράν ποιείτε, ουδεμία γάρ συμφωνία Χριστώ προς βελίαρ. 

Καί, φυλάξασθε αγαπητοί αδελφοί, 

μήτε γράφειν προς αυτούς, μήτε γράμματα παρ’ αυτών δέχεσθαι, 

σπουδάσατε δέ μάλλον καί ύμείς άδελφοΐ καί συλλειτουργοί, 

ώς τώ πνεύματι παρόντες τή Συνόδω ημών συμψηφίσασθαι 

δι’ υπογραφής υμετέρας υπέρ του παρά πάντων τών απανταχού συλλειτουργών 

τήν όμοφωνίαν διασώζεσθαι» 

(βιβλ. Γ’, Κεφ. ΙΗ’, παραγρ. Ζ’ Δωδεκαβίβλου). 

Τοσαύτην ευλάβειαν είχον οι «'Αγιοι Απόστολοι προς την αλήθειαν ταύτην, 

ώστε ούτε μέχρι λόγου ψιλού επεκοινώνησαν μετά των παραχαρακτών της ορθής Πίστεως. 

Την αυτήν εύλάβειαν προς αυτήν έχοντες και οι μετ’ αυτούς «'Αγιοι Πατέρες, 

και την αδελφικήν σύμπνοιαν και ομοφωνίαν περί την Ορθόδοξον Πίστιν 

άνόθευτον πάσης παραχαράξεως θέλοντες να διαφυλάξουν, 

εθέσπισαν τα λεγόμενα «απολυτικά και συστατικά γράμματα»

διά τε τους κληρικούς και λαικούς, 

άνευ των οποίων, μεθιστάμενοι εις άλλην επισκοπικήν επαρχίαν, 

εγίνοντο ακοινώνητοι υπό του επιχωρίου Επισκόπου. 

Τα γράμματα αυτά περιείχον βεβαίωσιν 

ότι ο μεθιστάμενος έφερεν άνόθευτον την διδαχήν του Κυρίου, 

ήγουν ότι ομολογεί και φρονεί την Ορθόδοξον Πίστιν 

και διάγει βίον ενάρετον και χριστιανοπρεπή. 

(όρα ΙΑ', Δ' Οικουμ. Σύν.) 

Γ. Δ.

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΑΙΖΕ

Ο Οικουμενιστής Πατριάρχης Βαρθολομαίος στον Ρωμαιοκαθολικό Ναό του Αγίου Νικολάου της Ελβετίας, την Δευτέρα 24 Απριλίου 2017.

 

Για πρώτη φορά, ο Οικουμενιστής Πατριάρχης Βαρθολομαίος επισκέπτεται σήμερα Τρίτη 25 Απριλίου 2017 την οικουμενιστική κοινότητα του Taizé της Γαλλίας. Όπως ανακοινώθηκε και από την επίσημη ιστοσελίδα της οικουμενιστικής αυτής, ''μοναστικής'' κοινότητας, στην επίσκεψη του κ. Βαρθολομαίου συμπεριλαμβάνεται και το... ''προσκύνημα'' στο Taizé, επ' ευκαιρία της 50ης επετείου του ''Ορθοδόξου'' Κέντρου στο Σαμπεζύ. 

Κατά την διάρκεια της επίσκεψής του, ο Πατριάρχης θα λάβει μέρος στην ''προσευχητική'' σύναξη της κοινότητας στις 12 μ.μ. στον Ναό της Συμφιλίωσης, με την παρουσία των... ''αδελφών'', εκπροσώπων διαφόρων ''χριστιανικών'' κοινοτήτων και νέων ανθρώπων που θα βρίσκονται στο Taizé. 

Θα καλωσορισθεί από τον ''αδελφό Αλοΐς'' και θα ομιλήσει στο τέλος της προσευχής. Η προσευχή θα είναι ανοικτή προς όλους. Ομάδες και άτομα που είναι στο Taizé από την προηγούμενη εβδομάδα και προγραμμάτιζαν να αναχωρήσουν την Κυριακή 23 Απριλίου, καλούνται (με ανακοίνωση στο διαδίκτυο) να παραμείνουν μέχρι και το απόγευμα της Τρίτης 25 Απριλίου.

Τί είναι όμως αυτή η λεγόμενη οικουμενιστική κοινότητα; Δεν αποτελεί βεβαίως μοναστική κοινότητα, αλλά ''ιδιωτικές ενώσεις πιστών'' (Associazones private di fedeli), που συγκαταλέγονται από κάθε αιρετική παρασυναγωγή, αλλά και από διαφορετικά, διαθρησκειακά δόγματα! Βρίσκεται στην περιοχή της Γαλλίας Bourgogne, αριθμεί πάνω από 100 ''αδελφούς'' από 30 διαφορετικές χώρες και την αποτελούν παπικοί, προτεστάντες, αλλά και... ''ορθόδοξοι! Ιδρύθηκε το 1940 από τον προτεστάντη Roger Schut. Σημερινός ''ηγούμενος'' είναι ο καθολικός Αλοίς, Γερμανικής καταγωγής και Γαλλικής υπηκοότητας, που όπως έχει δηλώσει: 

''Με αυτές τις επισκέψεις θα ήθελα να δείξω, ότι με τους αδελφούς μου επιζητούμε με πάθος την κοινωνία μεταξύ των Χριστιανών. Στο Taizé θα θέλαμε να συνδράμουμε να γίνει πιο αντιληπτή η κοινωνία που, εν Χριστώ, υπάρχει ήδη μεταξύ όλων των βαπτισμένων''. Γεννήθηκε στις 11 Ιουνίου 1954 στη Βαυαρία και μεγάλωσε στη Στουτγάρδη. Οι γονείς του είχαν γεννηθεί και είχαν μεγαλώσει σ’ αυτή, που τότε ήταν η Τσεχοσλοβακία. Κατόπιν πολλών επισκέψεων στο Taizé, έμεινε σαν μόνιμος για να λαβαίνει μέρος στην υποδοχή των νέων προσερχομένων στην ''αγκάλη του ''διαχριστιανικού συγκρητισμού''...

Γ. Δ.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΝΕΡΟ ΔΙΑ ΠΑΣΑΝ ΑΙΡΕΣΙΝ

Ο  Πατριάρχης Βαρθολομαίος επισκέφθηκε σήμερα την Ελβετία στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 50 χρόνια λειτουργίας του ''Ορθόδοξου Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου'' στο Σαμπεζύ, καθώς και στο πλαίσιο της επετείου των 20 χρόνων από την ίδρυση του Ινστιτούτου Μεταπτυχιακών Σπουδών.  

Σήμερα, 24 Απριλίου 2017, 12:00 τοπική ώρα, πραγματοποίησε ανοιχτή δημόσια διάλεξη στην έδρα του ''Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών'' (ΠΣΕ) στη Γενεύη.  

Αναφέρθηκε σε ζητήματα που σχετίζονται με την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου, όπως επίσης και σε ζητήματα που αφορούν τις σύγχρονες περιβαλλοντικές... προκλήσεις και την προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών... 

Στην φωτογραφία, εκ δεξιών ο μέγας πρωτοπρεσβύτερος του Πατριαρχείου της Κω/λεως π. Γεώργιος Τσέτσης εκδεδυμένος του ράσσου υπό του φόβου  -βεβαίως-  των Τούρκων εθνικιστών...!

Ακολούθησε γεύμα προς τιμήν του Πατριάρχη, όπου έγινε και ανταλλαγή δώρων με τους... συνήθεις αιρετικούς κύκλους καθολικών και λοιπών προτεσταντικών, ομογάλακτων παρασυναγωγών. Προσφέρθηκε δε και εμφιαλωμένο ''οικουμενιστικό'' νερό εις τύπον ''εξαγνιστικού ύδατος'', το οποίο, όπως αναγράφεται και στην συσκευασία του... ''το οικουμενικό δίκτυο του νερού προωθεί το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό!.. Είμαστε μια γαλάζια κοινωνία...''

 

''Θύματα ατυχή του αρχεκάκου όφεως'' 

και μόνο που τους βλέπεις αισθάνεσαι ανεκμυστήρευτο αποτροπιασμό 

 και τραγωδιακή οδύνη.

Ο άνθρωπος που ονόμασε τις Αιρέσεις ως Εκκλησίες 

και τους Αντιαιρετικούς και Ομολογητές Πατέρες της Εκκλησίας, 

ως ''θύματα ατυχή του αρχεκάκου όφεως... 

Η απόλυτη Πτώση και ο δαιμονικός περίγελος.

 

Γ. Δ.