ΟΛΑ ΝΑ ΟΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Σας παραξενεύει 

τό ὅτι ἐγώ δέν γράφω τίποτε ἄλλο παρά μόνον περί τοῦ Χριστοῦ. 

Λέτε, 

ὅτι πρέπει νά γράφουμε περί τῆς παγκόσμιας εἰρήνης, 

περί τοῦ πολιτισμοῦ, 

περί τῆς μορφώσεως, 

περί τῆς ἐξελίξεως, 

περί τῆς ἠθικῆς! 

Ὤ, κύριε καί ἀδελφέ, μακάρι νά μήν ἤξερα νά γράφω τίποτε ἄλλο 

παρά μόνον περί τοῦ Χριστοῦ 

καί μακάρι νά μήν ξέρω τίποτε ἐκτός τοῦ Χριστοῦ! 

Νά μποροῦσα νά εἰπῶ σάν τόν Ἀπόστολο: 

«οὐ γάρ ἔκρινα τοῦ εἰδέναι τι ἐν ὑμῖν εἰ μή Ἰησοῦν Χριστόν» (Α΄ Κορ. β΄ 2). 

Ἀκοῦστε τοὺς κατοίκους τῆς οἰκίας · περὶ τίνος ὁμιλοῦν περισσότερο παρὰ περὶ τοῦ οἰκοκύρη τοῦ οἴκου; Ἀκοῦστε καὶ ἐρωτήσατε· ποιὸς ἀναφέρεται καθημερινὰ περισσότερο: σὲ ἕνα κράτος καὶ λιγότερο στὸν κυρίαρχο καὶ ἄρχοντα τοῦ κράτους; Πῶς τότε οἱ κάτοικοι τοῦ κόσμου νὰ μὴ ἀναφερώμαστε περισσότερο ἀπ’ ὅλα στὸν Οἰκοκύρη τοῦ κόσμου, στὸν Κυρίαρχο τοῦ σύμπαντος, στὸν Βασιλέα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, στὸν Σωτῆρα τῶν ψυχῶν μας; 

Ὅταν ὁμιλοῦμε γιὰ τὸν Χριστό, ὁμιλοῦμε καὶ γιὰ τὴν εἰρήνη, ἐφ’ ὅσον Αὐτὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς Εἰρη­ νοφόρος καὶ Εἰρηνοδότης στὴν ἱστορία τοῦ πλανήτου μας. Ὅταν ὁμιλοῦμε γιὰ τὸν Χριστό, ὁμιλοῦμε καὶ γιὰ τὸν πολιτισμὸ (μὲ τὴν καλὴ ἔννοια τῆς λέξεως, ἀφοῦ καὶ αὐτὴ στὴν ἡμέρες μας ἔχασε τὸ ἀληθινό της νόημα). Ἰδού, Αὐτὸς εἶναι ὁ ἐμπνευστὴς τοῦ πλέον εὐγενικοῦ καὶ ἁγιωτάτου πολιτισμοῦ στὸν κόσμο. Τὰ νὰ ὁμιλοῦμε γιὰ τὸν Χριστό, σημαίνει νὰ ὁμιλοῦμε καὶ γιὰ τὴν μόρφωσι τῶν ἀνθρώπων, ἐφ’ ὅσον ὅλη ἡ ἐπιστήμη Του ἀναφέρεται στὸν διαφωτισμὸ τῶν ἀνθρώπων μὲ τὴν ἀλήθεια καὶ στὴν μεταμόρφωσι τοῦ πνεύματος. 

Τὸ νὰ ὁμιλοῦμε γιὰ τὸν Χριστὸ σημαίνει νὰ ὁμιλοῦμε γιὰ τὴν ἐξέλιξι, ἀφοῦ Αὐτὸς μόνον μπορεῖ νὰ πάη τοὺς ἀνθρώπους πέρα ἀπὸ τὸν τάφο. Τὸ νὰ γράφουμε καὶ νὰ ὁμιλοῦμε γιὰ τὸν Χριστὸ σημαίνει, βέβαια, νὰ ὁμιλοῦμε ἀναπόφευκτα γιὰ τὴν ἠθική, δηλαδὴ γὰ τὴν συμπεριφορά, γιὰ τὴν τιμιότητα, τὴν καθαρότητα, τὸ ἔλεος πρὸς τοὺς πάσχοντες, τὴν ἀγάπη καὶ οὕτω καθ’ ἑξῆς. 

Ὄντως, δὲν εἶναι καθόλου περίεργο ποὺ ἡ μετριότητά μου γράφει καὶ ὁμιλεῖ γιὰ τὸν Χριστό, ἀλλὰ εἶναι θλιβερὸ καὶ περίεργο ποὺ οἱ χιλιάδες ἄλλων, πιὸ δυνατῶν καὶ πιὸ ἱκανῶν ἀπὸ ἐμένα, δὲν σκέπτονται, δὲν ὁμιλοῦν, δὲν γράφουν, δὲν τραγουδοῦν γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Διότι, «ὁ μὲν θερισμὸς πο- λύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι» (Ματθ. θ΄ 37). Νὰ προσευχώμεθα στὸν Ἄρχοντα τοῦ θερισμοῦ, γιὰ νὰ πολλαπλασιάση τοὺς ἐργάτες Του στὸν ἀγρό Του.

Σᾶς παρακαλῶ, 

προσπαθῆστε καί σεῖς νά εἰσέλθετε σέ ἐκείνην τήν μεγάλη χορωδία 

τῶν ἀνθρώπων καί τῶν Ἀγγέλων, 

τῶν ὁποίων τά βλέμματα κατευθύνονται μόνον σέ Αὐτόν, 

καί οἱ ὁποῖοι χρησιμοποιοῦν ὅλες τίς δυνάμεις τους 

γιά τήν ἰσχυροποίησι τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου Του στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. 

Ἀπό τίς «Ἱεραποστολικές Ἐπιστολές» τοῦ ἁγίου Ἐπισκόπου Νικολάου Βελιμίροβιτς. 
Περιοδικό ''Άγιος Κυπριανός,'' αριθμός τεύχους 373, Άνοιξη - Καλοκαίρι 2015, σελίδα 47. 
Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ