ΚΑΡΔΙΑ ΣΚΙΑΓΡΑΦΟΜΕΝΗ ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

Περί τῆς ἐσωτερικῆς καταστάσεως τοῦ ἀνθρώπου, ὅστις εἶναι ὑπόδουλος τῆς ἁμαρτίας, 

καί παραχωρεῖ ὥστε νά κυριεύῃ τήν καρδίαν του ὁ Διάβολος.

Εἰς τοιαύτην λοιπόν κατάστασιν εὑρίσκεται ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου, ὅστις εἶναι προσηλωμένος εἰς τάς τρυφάς τοῦ κόσμου, καί διάγει ἐν ἁμαρτίαις κατά τόν αἰῶνα τοῦ κόσμου τούτου, κατά τόν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τοῖς ἀπειθείας (Ἐφ. β´ 2). Τό πρόσωπόν του παριστάνει τήν ἀδιαφορίαν· ὅθεν αὐτός, ἐπειδή ὄχι μόνον δέν φοβεῖται τήν ἁμαρτίαν, ἀλλά καί τίποτε δέν λογίζεται ὡς ἁμαρτίαν, διά τοῦτο συγχωρεῖ εἰς τον ἑαυτόν του πᾶν ὅτι ἡ κακή του καρδία ἤθελεν ἐπιθυμήσει. Ὅθεν ζῇ ἀμερίμνως, μή συλλογιζόμενος καθόλου περί Θεοῦ, ἢ περί τῆς αἰωνίου ζωῆς, μήτε περί τῆς φοβερᾶς κρίσεως. Εἰς τήν καρδίαν του κατοικεῖ ὁ διάβολος μέ τά τάγματά του, ἤγουν μέ τά ἑπτά θανάσιμα ἁμαρτήματα, τά ὁποῖα παριστάνονται ἐν εἴδει τῶν ἑπτά ἀκολούθων ζώων. -Α´. 

Τό πτηνόν ὀνομαζόμενον Ταώς (παγῶνι) τό ὁποῖον ὑπερβαίνει μέ τά ἁπλωμένα καί λαμπρά πτερά του ὅλα τά ἄλλα πτηνά, παριστάνει τήν ὑπερηφάνειαν καί ἀλαζονίαν, ἡ ὁποία ρίπτει τούς ἀνθρώπους εἰς τήν φιλαυτίαν ἕνεκα μερικῶν προτερημάτων αὐτῶν, καθώς εἶναι παραδείγματος χάριν αἱ ἀξιότητες, ὁ πλοῦτος, τό κάλλος καί τά ἀξιώματα, τά ὁποῖα καί αὐτοί ἔλαβον ἀπό τόν Θεόν χωρίς νά εἶναι διόλου ἄξιοι, ὅμως ὑψώνουσι τόν ἑαυτόν των ἔμπροσθεν εἰς τούς ἄλλους, φανταζόμενοι ὅτι αὐτοί μέ τάς τοιαύτας χάριτας, τάς ὁποίας ἐχάρισεν εἰς αὐτούς ὁ Θεός, ὑπερβαίνουσι τούς ἄλλους, καί διά τοῦτο ἔχουσι δίκαιον νά ἐξευτελίζωσι νά περιφρωνῶσι καί μάλιστα νά τυραννῶσιν αὐτούς. -Β´. 

Ο Τράγος εἶναι ζῷον ἀσελγές καί βρωμερόν, σημαίνει δέ τήν ἀσωτίαν καὶ πᾶσαν ἀκαθαρσίαν. -Γ´. ὁ Χοῖρος σημαίνει τήν ἀκρασίαν, ἤτοι τήν γαστριμαργίαν καί μέθην. -Δ´. Ὁ Βάτραχος, ὁ ὁποῖος τρέφεται ἀπό τό χῶμα, δεικνύει τήν φιλαργυρίαν, ἡ ὁποία παρακινεῖ τούς ἀνθρώπους νά ὁρμῶσι μέ ἄπληστον καρδίαν πρός ἀπόκτησιν τῶν προσκαίρων ἀγαθῶν, καί μέ τοῦτο τραυματίζει τήν καρδίαν τῶν ἀνθρώπων. -Ε´. Ὁ Ὄφις, τό ὄργανον τοῦ διαβόλου, ὅστις ἠπάτησε καί διέστρεψε τούς προπάτοράς μας, φθονῶν τήν εὐδαιμονίαν των, δηλοῖ καθ᾿ αὐτό τόν φθόνον, καί τήν ἐθελοκακίαν. -ΣΤ´. Ἡ Τίγρις, τό κάκιστον καί ἀγριώτατον ὅλων τῶν ἄλλων θηρίων, σημαίνει τήν ὀργήν καί ἐκδίκησιν, αἱ ὁποῖαι φέρουσι τούς ἀνθρώπους εἰς τοιαύτην κατάστασιν, ὥστε νά κάμνωσιν ἐκεῖνα, ὅσα εἶναι ἴδια μόνον αὐτῶν τῶν ἀγρίων.-Ζ´. 

Ἡ Χελώνη, ἡ ὁποία ἀργά κινεῖται, παριστάνει τήν ὀκνηρίαν καί ἀδιαφορίαν, αἱ ὁποῖαι ἀφαιροῦσιν ἀπό τούς ἀνθρώπους πᾶσαν κλίσιν καί προθυμίαν εἰς τό καλόν, καί κάμνουσιν αὐτούς νά ἀποστρέφωνται τήν Προσοχήν, ἥτις εἶναι ἡ εἰς τούς οὐρανούς ἄγουσα ὁδός. Τό Ἅγιον Πνεῦμα εἰς τοιαύτην ἀθλίαν κατάστασιν τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀπομακρύνεται ἀπό τήν καρδίαν του πλήν δέν παύει ἀπό τοῦ νά προβάλλῃ εἰς αὐτόν τά χαρίσματα καί τά ἐλέη του, τά ὁποῖα δηλοῖ ἡ τριγύρω τῆς καρδίας φλόξ. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον δέν ἐμβαίνει εἰς τήν καρδίαν του, καθότι αὐτή εἶναι πλήρης βδελυγμάτων τῆς ἁμαρτίας, καί εὑρίσκεται ὅλως διόλου εἰς τήν ἐξουσίαν τοῦ Σατανᾶ· ἡ χάρις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ σχηματιζομένη ἐνταῦθα (καθώς καί εἰς τάς ἄλλας Ἰχνογραφίας) εἰς εἶδος Ἀγγέλου, ἀγωνίζεται ὡσαύτως νά ἐγείρῃ τόν ἁμαρτωλόν μέ τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί ἄλλους τρόπους. 

Αὐτός ὅμως δέν ἔρχεται εἰς αἴσθησιν, καί τίποτε δέν κεντᾷ τήν καρδίαν του, ἐπειδή αὐτός παντελῶς ἐκωφώθη καί ἐπεδόθη εἰς ἡδονάς, τάς ὁποίας μισεῖ ὁ Θεός. Τοιαύτη λοιπόν εἶναι ἡ φοβερά καί ἐλεεινή κατάστασις τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ὅστις διάγει κατά τόν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ κόσμου· ἄχ! πόσοι ἄνθρωποι ζῶσιν εἰς τοιαύτην ἀθλίαν κατάστασιν μέ τόσην ἀφροντισίαν, ὡς νά μή εὑρίσκωνται οὐδέ εἰς παραμικρόν κίνδυνον! αὐτοί ὀνομάζονται μέν χριστιανοί, εἶναι δέ ὑπόδουλοι τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ διαβόλου. 

Αὐτοί ἔχουσι τό ὄνομα ὅτι ζῶσιν, εἰσί δέ νεκροί κατά τόν Ἀπόστολον (Ἀποκ. γ´ 1), οἱ τοιοῦτοι δύνανται νά ἀναστηθῶσι ψυχικῶς, νά ἐλευθερωθῶσιν ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν, νά ἀποτινάξωσι τόν βαρύν ζυγόν τοῦ διαβόλου, καί νά ζῶσιν ἐλεύθεροι ἐν Χριστῷ διά τῆς εἰλικρινοῦς μετανοίας καί ἀληθοῦς ἐξομολογήσεως πρός τόν Πνευματικόν αὐτῶν ὡς πατέρα διάγοντες τό ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς αὐτῶν ἐναρέτως, κατά τάς ἐντολάς τοῦ Κυρίου δεόμενοι διά παντός πρός τόν Θεόν.

Εκ του βιβλίου ''Πνευματικός Καθρέφτης'', μεταφρασθέν εκ του ρωσσικού υπό Πέτρου Αυταδέλφου του Αγίου Θαβωρίου, εκδότης Μιχαήλ Ι. Σαλίβερος. 

Έκδοσις δωδεκάτη βελτιωμένη, Εν Αθήναις. 

Τίτλος, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.