ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ ΣΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Ας μην εκπλήττει αίφνις ο τίτλος του άρθρου περισσότερο από την συγκρητιστική ουσία της ελεγχόμενης εκπαίδευσης, καθώς στο DNA του κυβερνητικού, ιδεοληπτικού παραβατισμού ταυτοποιείται πλήρως ο -σοσιαλιστικά- αλληλέγγυος κοσμικός λαϊκισμός με τον -σε πλήρη εξέλιξη- διαχριστιανικό και διαθρησκειακό Οικουμενισμό!

Όχι βεβαίως, πως οι προηγούμενοι κυβερνητικοί αυτοσχεδιασμοί υπολείπονταν σε αντορθόδοξους, τεκτονικούς αυτοματισμούς και σε ''εκπληκτικά'' ανθελληνικά πυροτεχνήματα, όμως στην εποχή αυτή του 2017, η οριζόμενη από το συρρικνωμένο, ελληνικό προτεκτοράτο, ως θρησκευτική εκπαίδευση κόβεται ΣΥΡΙΖΑ στα δύο:

στην ομοθυμαδόν, διαχριστιανική ομαδοποίηση και στον διαθρησκειακό, πολυσυλλεκτικό συγκεντρωτισμό, ένα δηλαδή πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό θρησκειολογικό ''γκουρμέ'', που έκαναν σύνθημα ''την των πάντων ένωσιν'' στο όνομα τάχα της αγάπης, από την οποία όμως απουσιάζει η Αλήθεια:

Ο Χριστός μας!

Στο φετινό βιβλίο της Δ΄Δημοτικού -πλην κάποιων γενικευμένων, αρκετά υπεραπλουστευμένων μα προπάντων φιλενωτικών αναφορών στην ''Ορθοδοξία'', παρευλάνουν:

ο Οικουμενιστής Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος, ως υπόδειγμα θρησκευτικής υπέρβασης και θρησκειολογικού ολοκληρωτισμού,

ο παπικός ''άγιος'' Φραγκίσκος της Ασίζης δεόμενος,

ο καθολικός ''ιερέας'' Αλβέρτος από το Κογκό με ποίημα στην ''Μαύρη Παναγία,''

η εναρκτήρια προσευχή του Κορανίου ''Εις το όνομα του Αλλάχ του Παντελεήμονα και του πολυεύσπλαχνου'' όπως αναφέρεται,

η... ''τιμητική'' θέση στην Παναγία που προσφέρει το... Κοράνι,

το ''Βάπτισμα'' και το ''Χρίσμα'' των Καθολικών,

οι Τελετές ενηλικίωσης στον Ιουδαϊσμό,

μέχρι για τον ''δάσκαλο'' Ραβίνο Ελιέζερ που έζησε στην Πολωνία...

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ

Και μόνο ο Πρόλογος του ''άοσμου'', ''άγευστου'', απνευμάτιστου από Ορθοδοξία και προχειρογραμμένου αυτού θρησκειολογικού βιβλίου παραπέμπει στου λόγου το αληθές που θίξαμε παραπάνω. Γράφει: ''Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες Ολοκληρώνουμε, φέτος, το ταξίδι μας στον Α΄ κύκλο (Γ΄ και Δ΄ τάξη) των Θρησκευτικών του Δημοτικού. Βασικός σκοπός του Α΄ κύκλου είναι να έχουμε μια πρώτη γνωριμία με τον κόσμο της θρησκείας, κυρίως του Χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας, και να εξοικειωθούμε με το παγκόσμιο θρησκευτικό φαινόμενο. 

Στη Γ΄ τάξη γνωρίσαμε σύμβολα, εικόνες, γιορτές, τελετουργίες και έθιμα της Ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης (καθώς και ορισμένων άλλων παραδόσεων), πλησιάσαμε ιερά πρόσωπα και ακούσαμε βιβλικές αφηγήσεις και θρησκευτικές ιστορίες. Στη φετινή τάξη συνεχίζουμε το ταξίδι μας κυρίως στον χριστιανισμό αλλά και σε άλλες θρησκείες του κόσμου. Θα γνωρίσουμε νέες βιβλικές αφηγήσεις και θρησκευτικές ιστορίες, τις οποίες θα προσπαθήσουμε να συνδέσουμε με τις προσωπικές εμπειρίες και τα βιώματά μας. Θα ακούσουμε για τη ζωή βιβλικών προσώπων και χριστιανών αγίων, καθώς και δασκάλων και ιερών προσώπων από άλλες θρησκευτικές παραδόσεις. 

Θα εξοικειωθούμε με τις γιορτές, με τα Μυστήρια, με τις εικόνες, με τις τελετουργίες και με τα έθιμα και την τέχνη της Ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης και θα προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε τον ρόλο τους στη ζωή των ανθρώπων και των κοινοτήτων. Θα ανακαλύψουμε ακόμη την ξεχωριστή θέση που έχει η Αγία Γραφή στη ζωή των χριστιανών και θα αναγνωρίσουμε τα ιερά κείμενα και τα μνημεία που υπάρχουν και σε ορισμένες άλλες θρησκείες. Το ταξίδι θα μας βοηθήσει να αναπτύξουμε τη διάθεσή μας για έρευνα γύρω από ζητήματα της πίστης και της θρησκείας, να καλλιεργήσουμε ικανότητες για παρατήρηση, επικοινωνία και διάλογο γύρω από τα θρησκευτικά ζητήματα και, τέλος, να εκφραστούμε με δημιουργικό τρόπο, αξιοποιώντας την παράδοσή μας. 

Έτσι, λοιπόν, με τα εφόδια αυτά, θα σταθούμε με σεβασμό μπροστά στον συνάνθρωπό μας, στον αδελφό μας, που πιστεύει σε άλλη θρησκεία και προέρχεται από άλλο πολιτισμό. Για το ταξίδι μας αυτό, θα έχουμε εφόδιο το υλικό που βρίσκεται τώρα στα χέρια μας. Είναι μια πλούσια συλλογή κειμένων, εικόνων και άλλων μέσων, που αναφέρονται κυρίως στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, καθώς και σε άλλες θρησκευτικές παραδόσεις. Οι δικές σας ιδέες μπορούν να το κάνουν πιο πλούσιο και πιο εύχρηστο. Το υλικό αυτό έχει σαν σκοπό να το χρησιμοποιήσουμε στις δραστηριότητές μας στην τάξη, με διάφορους τρόπους. Ο δάσκαλος ή η δασκάλα θα οδηγήσει το ταξίδι σας και τη συμμετοχή σας στις διαδικασίες αυτές του μαθήματος. Καλό μας ταξίδι στον υπέροχο κόσμο που ανοίγεται μπροστά μας. Η συγγραφική ομάδα του υλικού

Ο ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΣ ΦΙΛΕΝΩΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

Στην αναφορά μας περί ενός διαθρησκειακού-συγκρητιστικού βιβλίου με ψήγματα πανθρησκειολογικού φιλενωτισμού δεν θα ήταν φρόνιμο να μην παραπέμπαμε τις ''άχαρες'' πηγές αυτής της οικουμενιστικής αβροφροσύνης, αλλά, ούτε να μην προσημειώναμε τα ιδεοληπτικά και προσχεδιασμένα κίνητρα αυτού του παγκοσμίου εγχειρήματος. Η Παγκοσμιοποίηση, ως φυσικό απαύγασμα του γενικευμένου, λαθρομεταναστατευτικού ρεύματος που έπληξε την Ευρώπη, δεν ήταν τίποτ΄άλλο από την ''υπόσχεση τιμής'' που έδωσε ο Henry Alfred Kissinger (άσχετα αν αργότερα το διέψευσε εκ των υστέρων) για τον πολιτισμικό διαμελισμό, την εκκλησιαστική, φρονηματική διαστροφή και την εθνική συρρίκνωση των Ελλήνων. 

Η ''Ευρωπαική Ένωση,'' ως ο ακρογωνιαίος, πιστός θεματοφύλακας της οργανωμένης εθνολογικής σαλαμοποίησης των λαών της Γηραιάς Ηπείρου και οι αυλικοί ινστρούχτορές της θα έπρεπε να δικαστούν για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, για όλα εκείνα, που τόσο εμφατικά δεδηλωμένα είχε ανακοινώσει και η Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη, άμα τη λήψη της προεδρίας από τον Κάρολο Παπούλια στις 8 Φεβρουαρίου του 2005. Η Νέα Εποχή ήδη από τις 23 Απριλίου του 2010, γνωστή, ως η εντάφια ημερομηνία ανακοίνωσης της προσχώρησης της χώρας στο Δ.Ν.Τ από τον George Papandreou προχώρησε δραστικότερα στον πλήρη υποβιβασμό, απαξίωση και ευτελισμό του καθημερινού γίγνεσθαι. 

Όλα τα υπόλοιπα ήρθαν, ως ''φυσικές'' συνέπειες: ο αποχριστιανισμός της χώρας, το face lifting των εξευρωπαϊσμένων και αμερικανοκίνητων Ελλήνων, ο εθνικός, σμικρυντικός αποστατισμός, η -εκπληκτικά πανηγυρική ''άλωση'' της λαικής παράδοσης και η ανθελληνική και αντορθόδοξη πορεία της δημόσιας εκπαίδευσης. Για όλα τα παραπάνω, οι σημερινοί, κυβερνητικοί -ιδεοληπτικά αιωρούμενοι- ραγιάδες μπορούν ευλόγως να επικαλούνται την άρδην αλλαγή των ειωθότων, που επιβάλλουν νέους τρόπους χρηστικής αντιμετώπισης!...

Η ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Το στίγμα της κατεύθυνσης και της στοχοποίησης που δίνει το βιβλίο της Δ΄Δημοτικού ''Έντυπο υλικό στα Θρησκευτικά'' καταγράφεται ''αυτοδίκαια,'' εμβληματικά και απροκάλυπτα στην θεματολογία ''Εργαζόμαστε για την Ενότητα Όλων''. Γράφει: ''H Eκκλησία του Xριστού για να δώσει παρηγοριά στο σύγχρονο άνθρωπο, προσφέρει ιεραποστολικό και πνευματικό έργο και προσεύχεται ''για την της των πάντων ενώσεως''. Nα γίνουμε δηλαδή όλοι ένα, μια αγκαλιά, μια μεγάλη οικογένεια, όπου ο καθένας θα έχει το δικό του χαμόγελο, το δικό του χρώμα, τις δικές του συνήθειες, τη δική του γλώσσα. Σε μια τέτοια μεγάλη οικογένεια με τόσα ξεχωριστά και διαφορετικά άτομα υπάρχει ένας μόνο τρόπος επικοινωνίας: H αγάπη, που ξεπερνάει τις δυσκολίες, όλα τα ενώνει και τίποτα δε χωρίζει''. Τρανότερη απόδειξη του συγκρητιστικού αυτού πονήματος των επίδοξων συντακτών του δεν υπάρχει. 

Ομολογείται, διακηρύττεται και καταμαρτυρείται -εκ του πονηρού βεβαίως- η ένωση πασών των θρησκειών στο όνομα μιας κοσμικής, γενικόλογης και υποκριτικής αγάπης, κατά την οποία ο Θεός παραγκωνίζεται, εξαιρείται και τιμωρείται στην γωνία, προκειμένου να υπερισχύσει η πρώτη... Έτσι, όχι μόνο δεν ομολογείται ο Τριαδικός Θεός μας ως ο Ένας και Μοναδικός Θεός της Αγάπης, της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης, αλλά αντιθέτως κατηγοριοποιείται, συναθροίζεται και αντιπαραβάλλεται μαζί με τους άλλους εκπονημένους ψευτοθεούς των λοιπών προκατασκευασμένων, ανθρωπίνων θρησκειολογικών δοξασιών!... 

Το πλήρη επιστέγασμα της οικουμενιστικής αυτής ομολογίας δίδεται ακολούθως στην ίδια σελίδα 33, όπου αναφέρεται: ''Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος εκτός από το σπουδαίο ιεραποστολικό, φιλανθρωπικό και μορφωτικό έργο που πρόσφερε, κατόρθωσε να ενώσει τους ανθρώπους και τους βοήθησε να ξεπεράσουν τις θρησκευτικές αλλά και τοπικές διαφορές...!'' Στην σελίδα 42, ο παπικός ''ιερέας'' Αλβέρτος από το Κογκό σε ποίημά του με διαφυλετικούς... προβληματισμούς δέχεται μάλλον, πως η Παναγία είναι και λευκή και μαύρη και κίτρινη και κόκκινη... Σουρεαλιστικές αναζητήσεις σε οικουμενιστικό φόντο! Αναφέρεται: ''Στη μαύρη Παναγιά. Καλή μου Μητέρα Παναγιά, οι κίτρινοι σου δάνεισαν το χρώμα τους, οι κόκκινοι σ’ έκαναν ίδια με τις γυναίκες τους. Θα αρνηθείς το δικό μας, το μαύρο χρώμα; 

Αλλά από την ημέρα της Κοίμησής σου, από κείνη τη δοξασμένη μέρα που σε δέχτηκαν οι ουρανοί, δεν έχεις πια χρώμα. Μάλλον έχεις όλα τα χρώματα: Είσαι κίτρινη με τους κίτρινους, με τους κόκκινους κόκκινη, είσαι λευκή με τους λευκούς και με τους μαύρους μαύρη. Είσαι μια Μάνα με τόσα παιδιά, τόσο διαφορετικά κι όμως ενωμένα κοντά σου''. Ο Οικουμενισμός αρχίζει να εκδηλώνεται αναλυτικότερα στους μαθητές της Δ΄Δημοτικού με αναφορά στα... ''μυστήρια'' των... Ρωμαιοκαθολικών ακολούθως στην σελίδα 79. Αναφέρεται: ''Βάπτισμα και Χρίσμα των Καθολικών. Και οι καθολικοί βαφτίζουν τα παιδιά όταν είναι μωράκια. Όμως δεν τελείται ταυτόχρονα και το Μυστήριο του Χρίσματος. Αυτό γίνεται όταν τα παιδιά είναι περίπου 10-14 ετών και είναι σε θέση να καταλάβουν όσα γίνονται. Επίσης, ο ιερέας δεν βυθίζει το παιδάκι στο νερό της κολυμβήθρας, αλλά ρίχνει λίγο στο κεφαλάκι του. Βάπτισμα των Προτεσταντών. 

Οι Προτεστάντες δεν δέχονται τον νηπιοβαπτισμό, το βάπτισμα δηλαδή σε βρεφική ή παιδική ηλικία. Πιστεύουν πως η βάπτιση αποτελεί μια δημόσια ομολογία πίστης στον Θεό, που μπορεί και πρέπει να την κάνει ένας άνθρωπος που είναι αρκετά μεγάλος για να κατανοεί τι πιστεύει''. Και... ο παπικός ''άγιος'' Φραγκίσκος της Ασίζης προβάλλεται ως ''πνευματική μορφή'' που ''εξήλθε'' εκ της ανθρωπίνης υπόστασής του και έφθασε σε τέτοια ''θεόθεν'' χαρίσματα, ώστε να συνομιλεί και με τα ζώα... Και αναρωτιέται κανείς το απλούν: 

Δεν μπορούσαν να γράψουν λίγα λόγια για τον μεγάλο Ρώσο άγιο της Ορθοδοξίας μας Σεραφείμ του Σαρώφ, τον Άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη, την Οσία Μαρία την Αιγυπτία και τόσους άλλους αγίους, που ημέρευαν ακόμη και τα άγρια θηρία; Ιδού τι γράφεται στην σελίδα 114: ''Ο Άγιος Φραγκίσκος και τα ζώα. Τον καιρό που ο άγιος Φραγκίσκος έμενε στο Agobbio είχε παρουσιαστεί ένας άγριος λύκος που τρομοκρατούσε τους κατοίκους, γιατί δεν κατασπάραζε μόνον ζώα αλλά και ανθρώπους. Ο Φραγκίσκος πήγε να τον βρει. Ο λύκος στάθηκε να τον κοιτά, και κείνος του είπε: «Αδελφέ λύκε, εγώ ξέρω πως όλα αυτά που κάνεις, τα κάνεις γιατί πεινάς. Να έρχεσαι όμως κάθε μέρα να σου δίνουμε εμείς να τρως». Ο λύκος άκουσε τα λόγια του, πλησίασε τον Άγιο όπως ένας σκύλος, κι από τότε πήγαινε κάθε μέρα από πόρτα σε πόρτα και τον ταΐζανε, και τούτο κράτησε για χρόνια ως το τέλος της ζωής του''.

ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ 

Αν εις ουδόλως ασχολείται με τα της Πίστης και έχει εύπιστο, αγαθό και άδολο νου, (όπως ακριβώς δηλαδή συμβαίνει με τα παιδιά της Δ΄Δημοτικού) χωρίς να διέπεται όμως από πνευματική αρωγή ορθοδόξου εξομολόγου ή της οικογένειάς του, τότε σίγουρα θα πιστέψει πως όλες οι θρησκείες είναι ίδιες και συνταυτίζονται με την Πίστη στον Τριαδικό Θεό μας... Η προπαγάνδα, η μεροληψία, ο σφετερισμός του αγαθού νοός, ο οικουμενιστικός προσηλυτισμός και η διαθρησκειακή πλάνη βρίσκονται επί ποδός σε θέση μάχης... Η Παναγία μας για τους Μωαμεθανούς -επί παραδείγματι στο βιβλίο των ''Θρησκευτικών''- είναι λίαν αγαπητή, το Κοράνι την ονομάζει μητέρα του Μεσσία, την ευλαβείται όλως ιδιαιτέρως, με μία μόνο... ''μικρή'' διαφορά... 

Δεν την δέχεται ως Θεοτόκο, ως μητέρα που γέννησε τον Θεό... Ιδού όμως, πως το πονηρό πνεύμα του Συγκρητισμού παρουσιάζει την διαφορά αυτή με τόσο -ανεπαίσθητα- απατηλό και ομορφοποιημένο τρόπο, που ένα παιδί θα πιστέψει σίγουρα αυτό που θα διαβάσει... Από την σελίδα 43 του ομώνυμου βιβλίου: ''Το Κοράνιο δέχεται ότι ο Ιησούς γεννήθηκε «εκ Μαρίας της Παρθένου». Δίνει εξαιρετικά τιμητική θέση στην Παναγία και μιλάει πολλές φορές γι’ αυτήν με πολύ μεγάλη ευλάβεια. Την ονομάζει Μαριάμ και τη χαρακτηρίζει «άσπιλη παρθένο», «ενάρετη μητέρα του Ιησού», «αγνή από κάθε κηλίδα ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες». Ένα ολόκληρο κεφάλαιο, το 19ο, ονομάζεται Σούρα Μαριάμ και είναι αφιερωμένο σε αυτήν. 

Οι μουσουλμάνοι τη σέβονται ως μητέρα του Μεσσία αλλά όχι ως Θεοτόκο, ως μητέρα του Θεού δηλαδή. Θεωρούν ότι ο Ιησούς είναι ένας από τους προφήτες και όχι ο Υιός του Θεού και “Θεός αληθινός”, όπως το διατύπωσε η Εκκλησία στο «Σύμβολο της Πίστεως». Έτσι, και η Παναγία γι’ αυτούς δεν είναι Θεοτόκος. Την επικαλούνται, όμως, ονομάζοντάς την ''Δέσποινά μας, κυρία μας Μαριάμ''. Και φθάνουμε στο κομβικότερο ίσως σημείο του διαθρησκειακού προσηλυτισμού, που γι' αυτό δημιουργήθηκε δικαιολογημένα σάλος, ταραχή και αναστάτωση στο ορθόδοξο ποίμνιο, στην προσευχή προς τον... ''ελεήμονα και φιλεύσπλαχνο Αλλάχ''...! Από την σελίδα 22: ''Στο όνομα του ελεήμονος και φιλεύσπλαχνου Αλλάχ'' (Εναρκτήριος Σούρα Κορανίου). 

Είναι η τυπικότερη προσευχή του Ισλάμ, πάνω στην οποία βασίζεται η πνευματική ζωή των μουσουλμάνων. Αλ-Φάτιχα σημαίνει έναρξη, προοίμιο. Αρχίζει έτσι: «Εις το όνομα του Αλλάχ του παντελεήμονα, του πολυεύσπλαχνου. Η δόξα ανήκει στον Αλλάχ, τον Κύριο όλων των κόσμων…» Επίσης, άλλος τύπος προσευχής είναι μερικές σύντομες αναφωνήσεις, όπως «ο Αλλάχ είναι μέγας» ή «Μέγας ο Αλλάχ». Και οι δύο τύποι προσευχής επαναλαμβάνονται πολλές φορές την ημέρα.'' Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει και ο εβραικός Ιουδαϊσμός, η δόλια Σειρήνα των σταυρωτών του Χριστού μας, που ο ίδιος ο Κύριος τους αποκάλεσε: ''ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! πῶς φύγητε ἀπό τῆς κρίσεως τῆς γεέννης; διά τοῦτο ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω πρός ὑμᾶς προφήτας καί σοφούς καί γραμματεῖς, καί ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καί σταυρώσετε, καί ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καί διώξετε ἀπό πόλεως εἰς πόλιν'' (Ματθ. 23.33-34). 

Σελίδα 137: ''Η ΤΕ.ΝΑ.ΚΑ. (Τανάκ) των Εβραίων (Νόμος, Προφήτες, Αγιόγραφα). Η ιερή γραφή των Εβραίων αποτελείται από τα είκοσι τέσσερα βιβλία της Βίβλου και είναι γνωστή ως ΤΑΝΑΚ* από τα αρχικά των τριών ενοτήτων από τις οποίες αποτελείται. Οι ενότητες αυτές είναι οι εξής: α) η Τορά που περιέχει τα πέντε πρώτα βιβλία της Βίβλου, την Πεντάτευχο ή τον Νόμο, β) τα βιβλία των Προφητών  και γ) τα υπόλοιπα βιβλία, τα λεγόμενα Αγιόγραφα. Η Τορά, σήμερα, αντιπροσωπεύει ολόκληρη την εβραϊκή διδασκαλία, από την αρχή της Βίβλου ως τις μέρες μας''.

Αυτά και πολλά ακόμη ενυπάρχουν στο βιβλίο ''Έντυπο υλικό στα Θρησκευτικά'' της Δ΄Δημοτικού, που ουσιαστικά λειτουργεί ως ένα πρώιμο, καταχρηστικό και ωραιοποιημένο εγχειρίδιο εισαγωγής στον διαχριστιανικό και διαθρησκειακό συγκρητισμό.

Το πνεύμα του κυοφορείται αποκλειστικά σχεδόν στην ''περί της των πάντων ενώσεως,'' που αναφέρεται στην ευχή της Μεγάλης Συναπτής και που οι βυσσοδομούντες, μηχανορράφοι και δυστηχείς Οικουμενιστές, την έχουν τελείως διαστρέψει.

Τα παιδιά μας εντελώς διαστροφικά, δολερά και χαλκευμένα διδάσκονται, πως η ευχή αφορά όλες τις αιρέσεις -αλλά και τις προκάτ θρησκείες- περί ενώσεως αυτών σε μία ''Εκκλησία''.

Αποσιωπάται όμως εντελώς το ακριβές της αληθείας, ότι δηλαδή η ευχή αναφέρεται στην στερέωση των Αγίων του Θεού Εκκλησιών, δηλαδή των τοπικών  Ορθοδόξων Εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως, με επιστροφή των κακοδόξων και σχισματικών αιρετικών στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

Εν κατακλείδι, δεν είναι μόνο το συγκεκριμένο αυτό βιβλίο το οποίο χρήζει καθολικής απαξίωσης, ως μυημένος ''ιός'' που μολύνει ανεξέλεγκτα τα αγνά και ορθοτομημένα, πνευματικά ''κύτταρα'' των υγιώς ακόμα ελληνόπουλων.

Σχεδόν όλα τα εκπαιδευτικά βιβλία που υποκρίνονται, πως επιχειρούν να κάνουν λόγο για την ''του Χριστού την Πίστη την Αγία'' δεν είναι τίποτ΄άλλο από άναρθρες κραυγές εικονοπλαστικής αγαπολογίας στα χείλη νέων, δουρειοιππικών βαρβάρων.

Ελάχιστα παιδιά υπάρχουν να απαγγείλουν το Σύμβολο της Πίστεως, το κοντάκιο του Ακαθίστου Ύμνου ή ακόμη και αυτήν την Κυριακή Προσευχή...

Αποστατήσαμε από την ποίμνη του Χριστού, οι καινοτόμοι έκαναν την αίρεση παιάνα, με διαστροφικές θεολογίες και επιμελημένους προσηλυτισμούς οδηγούν τα πλήθη στην πλατιά και ευρύχωρη οδό της απωλείας, την στιγμή που κάποιοι αμετακίνητοι πιστοί έμειναν πίσω να φωνάζουν: ''Μας φράγκεψαν! Μας φράγκεψαν!...''

Εύχεσθε!

Στον αγαπητό και αδελφικό μας ιερέα π. Κωνσταντίνο, με την προτροπή και ευλογία του οποίου γράφτηκαν αυτές οι φτωχές γραμμές ένα μεγάλο Ευχαριστώ!

 Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος