ΤΟ ΚΑΤΑ ΚΛΕΟΜΕΝΗΝ ''ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ''

Δεν είναι πολύς ο καιρός, που στα ονομαζόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παρατηρείται το επαναλαμβανόμενο -συχνά-πυκνά- φαινόμενο της αυτοαναγόρευσης, αυτοανάδειξης και εντέλει της ερμητικής και εκουσίας έκπτωσης λαικού ή ιερωμένου σε εθνοπρόβλητο ''εξτρέμ'' του πεζοδρομίου ή σε εφήμερο, λαικό ''επαναστάτη'' των μπροσούρων και των φει βολάν, που αντιγράφει ερήμην του το παλαιολιθικό σύνθημα των ''κολεγιόπαιδων'' των Εξαρχείων: ''Βία στη βία της Εξουσίας''! 

Αρχές της δεκαετίας του 1990, ο πάλαι ποτέ γνώριμος ''τηλεοπτικός αστήρ'' των Media π. Σπυρίδων Τσάκαλος, οριζόμενος και ως ο ''Τσάβες των Βαλκανίων(!)'' πρωταγωνιστούσε σε σκηνές εφαρμοσμένης βίας εν μέσω ''θερμών'' και ακατάληπτων ''ιερών'' συμπλοκών, τασσόμενος υπέρ του μακαριστού, τότε Μητροπολίτη Λαρίσης κ. Θεολόγου. Γνωστός αρχισυντάκτης δελτίου ειδήσεων τότε σε τηλεοπτικό κανάλι έτριβε τα χέρια του από παροιμιώδη χαρά και ''ουράνια'' ευφροσύνη λέγοντας: ''Κάθε μπουνιά του παπα-Τσάκαλου ''λιώνει'' τα μηχανάκια της AGB! Φέρτε μου κι άλλα πλάνα''! 

Την σκυτάλη στον... ''ένοπλο, επαναστατικό αγώνα'' πήρε λίγο αργότερα η κα Ελένη Λουκά, η οποία αφού τηλεφωνούσε σε τηλεοπτικά κανάλια να κατέλθουν ομοθυμαδόν στα.. ''λαικά μέτωπα'' της κοινωνικής ρήξης, αυτή περιέλουζε περίσσια τους επιλεγμένους στόχους της με -μύρια όσα- κοσμητικά επίθετα και ''ανατρεπτικούς'' προσδιορισμούς!... Τί κοινό έχουν ο π. Κλεομένης, ο παπα-Τσάκαλος και η κα Λουκά; Έναν υπολανθάνοντα, υπότροπο, μα προπαντός ανΟρθόδοξο τρόπο βιωματικής ορθοπραξίας, που αναζητεί ''κολασμένα'' την προάσπιση των κεκτημένων μέσα από την ρήξη και την σύγκρουση, μέσα από τον ορυμαγδό και την συμπλοκή, το πανδαιμόνιο και την οχλαγωγία. 

Ο π. Κλεομένης ειδικότερα, κινούμενος ως άλλος ''αστυνόμος Σαίνης'' ή ως ''επιθεωρητής Κλουζώ'' πάντα με prive προσωπικό εικονολήπτη για να καταγράφονται online τα επίδοξα κατορθώματά του (!), το μόνο που κατάφερε είναι να μετεξελίσει την ανοησία σε γραφικότητα και την πώρωση σε υπαίθριες κοκορομαχίες. Ο δε μη κατ' επίγνωσιν ζήλος του συνυφασμένος με μια ευδιάκριτη και μαξιμαλιστική φιλαυτία, τον έκαναν να πρωταγωνιστεί σε προσωπικά, εγωκεντρικά κι εγωπαθή, εθνικοπατριωτικά βιντεάκια του συρμού, κατορθώνοντας το φυσικώς εννοούμενο: την γραφικότητα! 

Δυστηχώς σε αυτόν ταιριάζει απόλυτα η γνωστή ρήση ''Σφάξε με αγά'μ ν' αγιάσω'' αφού, όταν κατεβαίνει στο ''πεδίο των μαχών'', τον ακολουθεί πάντα κι ένα androit κινητό, προκειμένου να αποθανατίσει τους δημόσιους ελέγχους του και φυσικά τους δημόσιους προπηλακισμούς του από τα όργανα ασφαλείας...! Θυμίζει ακριβώς μια άλλη περίπτωση -γνωστού από το Υou Tube- κατ΄όνομα ''ορθοδόξου'' και εγηρμένου ''εθνικοπατριώτη'', ελεγτή των όλων και εγωμανούς πατρόνου, που φρόντιζε -κατά το δυνατό- να βρίσκεται κοντά στον Οικουμενιστή πατριάρχη Βαρθολομαίο, όποτε ο δεύτερος ερχόταν στην Ελλάδα. 

Το σκηνικό απαράμιλλα το ίδιο... Αφού τον ''στόλιζε'' με ''αντικουμενιστικές'' ύβρεις, τον έπιαναν οι άνθρωποι ασφαλείας και τότε εκείνος γυρνώντας πάντα προς την κάμερα εκραύγαζε ως... ''εφήμερος και και καθ' υποκρισίαν νεομάρτυς'': ''Βοήθεια Χριστιανοί! Κοιτάχτε, τι μου κάνουν οι αντίχριστες δυνάμεις του σκότους...!'' Έτσι και ο π. Κλεομένης. Όταν τον συνέλαβαν στην Θεσσαλονίκη κατά την επίσκεψη του Οικουμενιστή πατριάρχη -πάντα βεβαίως παρουσία... κάμερας- έβριζε τους αστυνομικούς με εκφράσεις της αλάνας και κραυγές περιθωρίου. 

Όλα τούτα τα γράφουμε με πόνο ψυχής για τον συγκεκριμένο μοναχό, που κινούμενος από μια εγνωσμένη, αχειραγώγητη ανταρσία και έναν αλαφιασμένο, δαιμονικό ρεβανσισμό άφησε -δυστηχώς- τα μοναχικά του καθήκοντα επιζητών στεφάνια εθνομάρτυρος... Τί σχέση άλλωστε μπορεί να έχει ούτος, με τους πρώτους αποτειχισμένους Ορθοδόξους κατά της ημερολογιακής καινοτομίας, που μαζεύονταν κατά χιλιάδες στην πλατεία Μητροπόλεως ή στην πλατεία Κλαυθμώνος και διαδήλωναν συνετά και φρόνιμα κατά του κυοφορούντος τότε θρησκευτικού συγκρητισμού; Τί σχέση μπορεί να έχει με τις διακριτικές και κόσμιες συγκεντρώσεις χιλιάδων λαού, όταν κατά την εορτολογική μεταβολή του 1924 επέλεξαν ''να μην φραγκέψουν'' και έβγαιναν στους δρόμους και τις πλατείες, υπομένοντας με ομολογιακή παρρησία και ορθόδοξο ήθος τις διώξεις της Εκκλησίας και Κράτους; 

Όλοι εκείνοι οι νουνεχείς, σώφρονες και φρόνιμοι προπάτορές μας δεν κοινοποιούσαν τους ορθόδοξους, μαρτυρικούς αγώνες τους στον Τύπο και δεν διαφήμιζαν τις ομολογίες πίστεως χάριν της παροιμίας ''ο σκοπός αγιάζει τα μέσα!...'' Και κάτι τελευταίο: ο Εθνικισμός που πολλοί ανοήτως και αμετανοήτως συγχέουν με την Ορθοδοξία έχει ως κεντρικό αυτοσκοπό του το Έθνος, ως μόνου και αποκλειστικού πυλώνα του εθνοκεντρικού ιδεολογήματός του. Είναι άλλωστε γνωστή η ρήση του Γάλλου στρατηγού Σαρλ Ντε Γκωλ: ''Πατριωτισμός είναι όταν βάζεις πάνω απ' όλα την αγάπη για τη χώρα σου. Εθνικισμός είναι όταν βάζεις πάνω απ' όλα το μίσος για τις άλλες''. 

Αυτό οδηγούσε πάντα με μαθηματική ακρίβεια, ως φυσική νομοτέλεια σε έναν ανεξέλεγκτο και δαιμονικό ρεβανσισμό και σε έναν εθνοφυλετικό ρατσισμό, που πρόσβαλλε ακριβώς την ίδια την Ορθοδοξία, η οποία ως δόγμα πάντοτε απείχε από κοσμικούς μεγαλοιδεατισμούς και γήινες, διαδραστικές διαμάχες! Εύχεσθε!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος