ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΡΩΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΚΠΤΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΕΒΕΙΑΣ

(Συνέχεια εκ του προηγουμένου)

Ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης περί του Πρωτείου του Πάπα

Από καθαρά πρακτική άποψη, λόγω ελλείψεως χρόνου, 

θα εστιάσουμε την προσοχή μας μόνον στο φλέγον θέμα, τότε και σήμερα, 

του Πρωτείου του Πάπα. 

Ο Άγιος Συμεών διευκρινίζει, 

ότι ''δεν είναι αναγκαίο να αντιλέγομε στον ισχυρισμό των Λατίνων 

ότι ο Επίσκοπος Ρώμης είναι πρώτος, διότι αυτό δεν βλάπτει την Εκκλησία. 

Ας μας δείξουν μόνο 

ότι αυτός ακολουθεί την Πίστη του Πέτρου και των διαδόχων του 

και τότε ας έχει όλα τα προνόμια του Πέτρου 

και ας είναι πρώτος και κορυφή στην κεφαλή όλων και ανώτερος (άκρος) αρχιερεύς''32. 

Αν ο Πάπας ασπαστεί την Πίστη των Ορθοδόξων προκατόχων του, 

''θα είναι αποστολικός αρχιερέας και πρώτος έναντι όλων των άλλων και θα υπαχθούμε σε αυτόν... 

Αν όμως δεν είναι διάδοχος εκείνων των Αγίων στην πίστη, 

δεν είναι ούτε ως προς τον θρόνο. 

Και όχι μόνο δεν είναι ούτε αποστολικός, ούτε πρώτος πατέρας, 

αλλά είναι και αντίθετος σε αυτούς και διαφθορέας και εχθρός των Αποστόλων''33. 

Αντίθετα ο Άγιος Συμεών επαινεί την Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης, 

διότι οι παραδόσεις της θεσπίστηκαν όχι από ένα Αρχιερέα, 

αλλά από Σύνοδο Αρχιερέων από όλο τον κόσμο. 

Αυτό αποτελεί την όντως αποστολική πρακτική, 

διότι ούτε ο Απόστολος Πέτρος, ούτε κανείς άλλος αποφάσιζε μόνος του, 

όπως φαίνεται καθαρά μέσα στην Καινή Διαθήκη, 

παρά από κοινού μαζί με τους άλλους34. 

Ο Άγιος αρνείται επίσης την λατινική αρχή ότι ''η πρώτη έδρα δεν κρίνεται υπό ουδενός'', διότι ακόμη και ο Πατριάρχης κρίνεται ''υπό της μεγάλης Συνόδου''35. Η ανωτάτη αυθεντία στην Εκκλ Αν οι Λατίνοι, όπως ο Πέτρος, ο οποίος αρνήθηκε τον Χριστό και επανόρθωσε την άρνησή του, μετανοήσουν και επιστρέψουν στην Ορθόδοξη Πίστη, τότε και μόνον θα καταστούν ικανοί να στηρίξουν τους αδελφούς τους, ως πρωτοκάθεδροι πλέον στην τιμή και την αγάπη39. Στην Πατερική σκέψη δεν εμφιλοχωρεί κανενός είδους οικουμενιστική συγχώνευση, κοινωνία ή οικονομία. 

Η σωτηρία των αιρετικών έγκειται στην εν μετανοία επιστροφή τους στην Αλήθεια της Ορθοδοξίας, από όπου εξέπεσαν.ησία ανήκει στην Σύνοδο και ακόμη και ο Πατριάρχης υπόκειται εις αυτήν. Το δυτικό δόγμα του Αλαθήτου του Πάπα και όχι απλώς της Ρωμαικής Εκκλησίας, αποτελεί προιόν του Λατινικού Μεσαίωνος και όχι της Αδιαιρέτου Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας36. Ο δε Άγιος Συμεών λοιπόν, ως άριστος εκφραστής της Ορθοδοξίας, αποδέχεται ένα είδος Πρωτείου του Πάπα (επ' ουδενί λόγω Αλάθητο!), ερμηνευμένο όμως με βάση την Ορθόδοξο Εκκλησιολογία, δηλαδή όχι πρωτείο πγκοσμίου δικαιοσύνης, ούτε υπονομευτικό της Συνοδικότητος της Εκκλησίας38. Ο έλεγχος και η ομολογία του Αγίου Συμεών αποβλέπουν σε κάτι πολύ μεγάλο και ιερό: στην Μετάνοια των Λατίνων!

α7. Ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης περί Ιουδαισμού και Ισλαμισμού

Πώς όμως ο Άγιος Συμεών, ως αυθεντικός εκφραστής του Πατερικού πνεύματος της Ορθοδοξίας, βλέπει τα δύο μονοθειστικά θρησκεύματα Ιουδαισμό και Ισλαμισμό; Ο Ιουδαισμός απρρίπτει την πίστη σε Τριαδικό Θεό, ενώ η Τριαδικότης του Θεού προκηρύσσεται40, έστω και κάπως συνεσκιασμένα41, στην Παλαιά Διαθήκη. Σε αυτήν προτυπώνονται τα Θαύματα, η Αναμαρτησία και το Πάθος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αλλά και όλα όσα συμβαίνουν στην εποχή της Χάριτος42. Στην ζωή, την λατρεία και στα Μυστήρια της Εκκλησίας όλα γίνονται με πνευματικό τρόπο, επιτελούνται Θαύματα στο όνομα του Χριστού για την λύτρωση των ανθρώπων από την κυριαρχία της αμαρτίας, του διαβόλου και του θανάτου, και ασκούνται οι αρετές από τους πιστούς Χριστιανούς43. Ο Άγιος Συμεών διακρίνει τον Ιουδαισμό από την Παλαιά Διαθήκη. 

Διότι αυτή είναι η Βίβλος της Εκκλησίας και παραπέμπει στην Καινή Διαθήκη, στο δόγμα της Αγίας Τριάδος, στον Κύριο Ιησού Χριστό κλπ. Ο Ιουδαισμός δεν είναι θρησκεία της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά μια ψευδοθρησκεία, η οποία θεμελιώνεται στην εσφαλμένη ερμηνεία της Παλαιάς Διαθήκης44. Ως προς το Ισλάμ, ο Άγιος Συμεών ασχολείται αρκετά εκτενώς45. Περιγράφει τον Μωάμεθ, ο οποίος θεωρείται ως ο μεγάλος προφήτης του Ισλάμ, με τα μελανότερα χρώματα. Το Ισλάμ αρνείται επίσης το δόγμα της Αγίας Τριάδος. Η άρνησις του Υιού σημαίνει άρνηση του Πατρός, ενώ η άρνησις της Αγίας Τριάδος σημαίνει άρνηση του μόνου αληθινού Θεού. Άλλωστε στο Ισλάμ, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός θεωρείται μεν μεγάλος προφήτης, όχι όμως και Θεός. Για τον λόγο αυτό, οι οπαδοί του Ισλάμ χαρακτηρίζονται ώς άθεοι και ''εθνικοί'' και θεωρούνται συγγενείς ως προς την απιστία και την θεομαχία με τους Ιουδαίους46. 

Ως προς το χονδροειδές γνωστό και πρόχειρο επιχείρημα των Μωαμεθανών έναντι του Χριστιανισμού, ότι εάν ο Θεός έχει Υιό θα πρέπει να έχει και γυναίκα, ο Άγιος απαντά ότι αυτό δεν ισχύει, διότι τόσο ο Πατέρας όσο και ο Υιός είναι άυλοι και ασώματοι47. Ο Άγιος κρίνει αυστηρά και την ισλαμική ηθική, την οποίαν αποκαλεί ανομία και ''ασελγείας πλήρωμα''48. Επικρίνει την πολυγαμία και άλλες ασελγείς πράξεις και αντιπαραθέτει έναντι τούτων την παρθενία και την μονογαμία των Χριστιανών, ως απόδειξη ανωτερότητος του Χριστιανισμού. Θεωρεί δε ιδιαίτερα αποτρόπαιο το γεγονός ότι το Ισλάμ φαντάζεται ακόμη και τον παράδεισο ως τόπον, όπου θα κυριαρχούν τα σαρκικά πάθη49. Επίσης, επικρίνει την επιθετική και πολεμοχαρή τακτική των οπαδών του Ισλάμ και τους κατηγορεί για φόνους, ληστείες και απαγωγές, χωρίς ίχνος οίκτου για τα θύματά τους ή ακόμη και για τους συγγενείς τους50. 

Δύο δε από αυτά τα αρνητικότερα στοιχεία του Ισλάμ, κατά τον Άγιο, είναι συναφώς η θεωρία του ''ιερού πολέμου'', ως και η επικύρωσωσις του θεσμού της δουλείας. Έναντι πάντων τούτων, οι πιστοί Χριστιανοί καλούνται από τον Άγιο, όχι μόνον σε διατήρηση πάση θυσία της Πίστεως και ακράδαντη εμμονή εις αυτήν, αλλά και σε θαρραλέα Ομολογία της έως και αυτής της θυσίας και του μαρτυρίου αν χρειασθεί.

Οι εμπειρίες στα άλλα θρησκεύματα και η αξιολόγησίς τους

Ο Άγιος Συμεών ασχολείται επίσης και με το ζήτημα των εμπειριών των πιστών των άλλων θρησκευμάτων. Αυτές, όχι μόνον δεν προσιδιάζουν στις αληθινές και πραγματικές θείες Εμπειρίες στον Χριστιανισμό, αλλά και αντιτίθενται σε αυτές51. Δεν υπάρχουν ''κοινές εμπειρίες'' Χριστιανισμού και άλλων Θρησκειών. Στον Ισλαμισμό ειδικώς, ο Μωάμεθ ήταν υποχείριο των δαιμόνων, οι προσευχές εντός αυτού είναι μόλυσμα και συνιστούν βλασφημία, διότι στην πραγματικότητα, οι οπαδοί του ''δεν προσεύχονται, αλλά θεομαχούν''52. Μεταξύ Χριστιανισμού και θρησκειών, ακόμη και των μονοθειστικών (Ιουδαισμού και Ισλαμισμού), χάσμα μέγα κείται, έστω και αν δυνάμεθα να εντοπίσουμε πιθανά θετικά στοιχεία σε αυτές. 

Για τον λόγο τούτο, η άποψις του Οικουμενιστού αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου (Γιαννουλάτου), ως και τίνων άλλων ομοιδεατών του, ότι το θέμα της τοποθετήσεως του Χριστιανισμού έναντι των άλλων θρησκειών είναι ''ζήτημα θεολογούμενον'', ή ότι ''αι θρησκείαι αποτελούν συσωρευτάς πείρας ζωής... φορτισμένους από ακτίνας της θείας αληθείας, του Ηλίου της Δικαιοσύνης, και πολλούς λαούς εβοήθησαν να έχουν φως, έστω και ανταυγείας φωτός, εις τον δρόμων των''53, κρίνονται ως αντιπατερικές και αντορθόδοξες. Οι θρησκείες του κόσμου, έστω και αν αυτό ηχεί παράξενα στις ημέρες μας, είναι εκφράσεις και μορφές ''αθείας''. Ακόμη και οι μονοθειστικές, κατά τον Άγιο Συμεών, οι οποίοι αρνούνται τον Θεό ως Αγία Τριάδα, είναι ''εντελώς άθεοι''54. 

Πράγματι, ''ο μη πιστεύων εις τον Χριστόν, ου πιστεύει Θεώ''55, κατά την επιγραμματική έκφραση του Αυτοκράτορος Ιωάννου Καντακουζηνού. Όλες όμως οι δυσάρεστες διαπιστώσεις, δεν πρέπει να οδηγούν σε κανενός είδους μισανθρωπία, μισαλλοδοξία ή ξενοφοβία. Ο Άγιος Συμεών προτρέπει το Ποίμνιό του ευλαβώς: ''τους δε ασεβείς (αλλοθρήσκους) να τους ταλανίζετε (να τους θρηνείτε). πρέπει βέβαια και αυτούς να τους ελεήτε και να προσεύχεσθε στον Θεό για την επιστροφή τους. διότι έργο των ευσεβών είναι να προσεύχονται υπέρ αυτών που τους διώκουν και τους κατατρέχουν''56. Σε άλλη δε ευκαιρία, τονίζει το χρέος να προσευχόμαστε γι΄αυτούς και να τους αντιμετωπίζουμε με κατανόηση και αγάπη567.

α9. Σύγχρονες αντιπατερικές και αντορθόδοξες ενέργειες

Πόσο όμως απέχει η τοποθέτηση αυτή 

από τις πολύ πρόσφατες δηλώσεις και ενέργειες του Οικουμενιστού πατριάρχου Βαρθολομαίου 

έναντι των Εβραίων και των Μωαμεθανών! 

Στα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου, 

κατά την επίσημη επίσκεψή του σε εβραική συναγωγή της Νέας Υόρκης, 

ο κ. Βαρθολομαίος έκλεισε την ομιλία του ως εξής: 

''ας πιασθούμε από τα χέρια όχι μόνο για να προσευχηθούμε, 

αλλά και σε ένδειξη αλληλεγγύης. 

Το χρωστάμε στο Θεό μας, στους κοινούς Πατριάρχες μας, Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, 

σε όλους εμάς και στον κόσμο''58.

 Την δε επομένη, σε ομιλία του, στην έδρα της εταιρείας Coca Cola 

και απευθυνόμενος στον Μουσουλμάνο Πρόεδρό της και στην σύζυγό του, 

κατέκλεισε ως εξής: 

''Έχω ένα μικρό αναμνηστικό. Μικρό και σπουδαίο. 

Αναμνηστικό για την Δάφνη και τον Μουχτάρ. 

Αυτό είναι το Άγιο Κοράνιο. 

Το ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων αδελφών μας''59. 

Επρόκειτο για απλές κατ΄ιδίαν φιλοφρονήσεις, 

ή για δημόσιες διακηρύξεις, ενώπιον του κόσμου παντός, 

οι οποίες ουδεμίαν απολύτως σχέσιν έχουν με την Αγιοπατερική Πίστη και Παράδοση, 

αλλά και είναι άντικρυς αντίθετες προς Αυτήν; 

Όντως, το χάσμα στο οποίο καταπίπτουν οι αιρετικοί Οικουμενισταί είναι αβυσαλέο!

Παραπομπές:

32. PG 155, στλ. 120Β: Διάλογος εν Χριστώ..., ΚΓ΄(απόδοσις π. Δ.Μ.).

33. Αυτόθι, στλ. 120CD.

34. π.Δημήτριος Μπαθρέλλος, ενθ΄ανωτ., σ. 410.

35. PG 155, στλ. 884D: Αποκρίσεις προς τινας ερωτήσεις Αρχιερέως ηροτηκότος αυτόν, Ερώτησις ΛΕ' .

36. π. Δημήτριος Μπαθρέλλος, ενθ΄ανωτ., σ. 411 (υποσημ).

37. Άλλωστε, ως γνωστόν, η ''Πέτρα'' (Ματθ. ιστ΄18), επί της οποίας οικοδομείται η Εκκλησία, είναι η Ομολογία του Αποστόλου Πέτρου και όχι το πρόσωπό του (βλ. PG 155, στλ. 133CD, 796D).

38. π. Δημήτριος Μπαθρέλλος, ενθ΄ανωτ., σ. 412.

39. Βλ. PG 155, στλ. 100C-D: Διάλογος εν Χριστώ..., Κεφ. ΙΘ΄: Κατά Λατίνων.

40. PG 155, στλ. 52C-57A: Διάλογος εν Χριστώ..., Κεφ. Θ΄: Τα ευαγγελικά κατά Σαβελλίου. Ταύτα δε κατά Ιουδαίων και των λοιπών αθέων εθνών.

41. PG 155, στλ. 793C-D: Ερμηνεία... εις το... Θείον και Ιερόν Σύμβολον.

42. PG 155, στλ. 337ΑΒ: Κεφ. ΡΚΘ΄: Περί του Αγίου Ναού και της τούτου Καθιερώσεως.

43. Συμεών Θεσσαλονίκης, Έργα Θεολογικά, Επιστολή προς Παύλον, Κριτική Έκδοσις μετ΄Εισαγωγής υπό David Balfour, έκδ. ΠΙΠΜ, Ανάλεκτα Βλατάδων 34, Θεσσαλονίκη 1981, σ. 140-156.

44. π. Δημήτριος Μπαθρέλλος, ένθ΄ανωτ., σ. 138.

45. π. Δημήτριος Μπαθρέλλος, ένθ΄ανωτ., σ. 339 ε.

46. PG 155, στλ. 80D: Διάλογος εν Χριστώ..., Κεφ. ΙΔ΄: Κατά εθνών.

47. Συμεών Θεσσαλονίκης, Έργα θεολογικά, Επιστολή στηρικτική..., ενθ΄ανωτ., σ. 116, κ΄7-8.

48. PG 155, στλ. 77D: Διάλογος εν Χριστώ..., Κεφ. ΙΔ΄: Κατά εθνών.

49. π. Δημήτριος Μπαθρέλλος, ενθ΄ανωτ., σ. 343.

50. π. Δημήτριος Μπαθρέλλος, ενθ΄ανωτ., σ. 344.

51. π. Δημήτριος Μπαθρέλλος, ενθ΄ανωτ., σ. 347.

52. PG 155, στλ. 941C-D: Αποκρίσεις..., Ερώτησις ΟΘ΄.

53. π. Δημήτριος Μπαθρέλλος, ενθ΄ανωτ., σ. 348 (υποσημ. 61).

54. PG 155, στλ. 65C: Διάλογος εν Χριστώ..., Κεφ. Ι΄: Περί του Μονογενούς Υιού και Θεού και του Αγίου Πνεύματος.

55. PG 154, στλ. 516C: Κατά Μωαμεθανών, Απολογία ΙΙΙ, κ΄η΄.

56. Συμεών Θεσσαλονίκης, Έργα Θεολογικά, Επιστολή στηρικτική..., ενθ΄ανωτ., σ. 131, κ΄20.

57. PG 154, στλ. 37Β: Διάλογος εν Χριστώ..., Κεφ. Α΄: Κατά αθέων και ότι έσται Θεός.

58. Περιοδ. ''Παρακαταθήκη'', τ. 69/Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2009, σ. 21.

59. Αυτόθι. Τα δύο αυτά συμβάντα κυκλοφορούν ευρέως μαγνητοσκοπημένα στο Διαδίκτυο. Για την ευθύνη των εξ' ορθόδων Οικουμενιστών στον κατάκριτο εκτροχιασμό της Διαχριστιανικής Οικουμενικής Κινήσεως προς την Διαθρησκειακή κατεύθυνση, βλ. Ιερομονάχου Κλήμεντος Αγιοκυπριανίτου, Η συμβολή και ευθύνη των ορθοδόξων Οικουμενιστών στο διαθρησκειακό άνοιγμα, Αθήνα 1999, σσ. 104. 

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου του Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών

<<ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ>>

Ομιλίες σε Εκδηλώσεις - Εισηγήσεις - Διαλέξεις - Άρθρα,

Εκδόσεις Γεώργιος Χοροζίδης, Φυλή Αττικής 2017, σελ. 41-47.

Επίσκοπος Γαρδικίου κ. Κλήμης

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών