Συχνὰ χρησιμοποιοῦμε καὶ ἀκοῦμε, ὅπως καὶ ἀπόψε, τὴν λέξι Ρωμηοσύνη, ἡ ὁποία ἔχει ἕνα μεγάλο καὶ βαρὺ σημασιολογικὸ εὖρος, καὶ θὰ ἤθελα νὰ ἀναφερθῶ σὲ αὐτὸ ἐν συντομίᾳ, διότι ἔτσι θὰ συνειδητοποιήσουμε βαθύτερα τὴν σοβαρότητα τῆς Διακονίας μας, παρὰ τὶς ὁποιεσδήποτε ἀδυναμίες μας. Ὁ Ἑλληνισμός, ὑπὸ τὴν Ἐθνικὴ καὶ Πολιτισμική του ἔννοια, τὸ Ὀρθόδοξο Ἑλληνικὸ Ἔθνος, ἡ Ἑλληνικὴ Φυλή, ἡ Ὁποία ἔχει διατηρήσει τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοσι κατὰ τὴν περίοδο μάλιστα τῆς ἐξελληνισμένης Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας καὶ τῆς Τουρκοκρατίας, μὲ κέντρο τὴν Κωνσταντινούπολι· αὐτὸς ὁ Ἑλληνισμός, αὐτὸ τὸ Ἔθνος, καλεῖται Ρωμηοσύνη. Ἀλλὰ καὶ βαθύτερα:
ἡ Ρωμηοσύνη περιέχει τήν ἑλληνική ψυχή, τό φρόνημα καί τά ἰδανικά τοῦ Ρωμαίϊκου·
τίς ἰδιότητες καί τό ἦθος, τά ὁποῖα διεμόρφωσε ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοσι καί ἡ Ἱστορία τοῦ Νεωτέρου Ἑλληνισμοῦ:
τό φιλότιμο, τήν λεβεντιά, τό μεράκι, τήν παλληκαριά κ.ἄ. Ἑλληνισμός, λοιπόν, Ὀρθοδοξία, Ρωμαίϊκο καί Ρωμηοσύνη· ὅλα αὐτά ἀλληλοπεριχωρούμενα, τά θεῖα καί ἀνθρώπινα, μία διαχρονική πρότασις αὐθεντικῆς Ζωῆς, εἶναι αὐτά, τά ὁποῖα διακονοῦμε, μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ·
εἶναι αὐτά, τά ὁποῖα προσφέρουμε στόν συνάνθρωπό μας καί ἰδίως στά παιδιά μας.
Ἡ πολυεπίπεδος καί πολύμορφος κρίσις, ἡ ὁποία πλήττει σήμερα τόν ἀνήσυχο πολίτη ἑνός παγκοσμιοποιημένου κοινωνικοῦ περιβάλλοντος, ὑπογραμμίζει τό διπλό χρέος μας:
α. νά παραμείνουμε σταθερά προσκολλημένοι στήν Παράδοσι τῆς Ρωμηοσύνης μας καί νά ἐμβαθύνουμε εἰς Αὐτήν, ὥστε νά ἔχουμε ζῶσα σχέσι μαζί Της·
β. νὰ προσέξουμε ἰδιαιτέρως τὸ κύριο χαρακτηριστικὸ τῆς Παραδόσεως αὐτῆς: τὴν Ἀγάπη ἐν Χριστῷ, ἡ ὁποία εἶναι εἰρηνοποιός, εἶναι γεφυροποιός. Ὅλοι ἔχουμε διαπιστώσει, ὅτι στὸ γενναῖο ἄθλημα τῆς συνεργασίας γιὰ ἕναν ἱερὸ σκοπό, παντοῦ καὶ συνεχῶς ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος τῆς ρήξεως, τῆς διαφωνίας, τῆς ἀντιπαλότητος, τῆς ἐντάσεως καὶ ταραχῆς... Στὶς περιπτώσεις αὐτὲς ἀναδεικνύεται ἡ θυσιαστικὴ προσπάθεια νὰ διατηρήσουμε τὶς γέφυρες ἐπικοινωνίας, νὰ λειτουργήσουμε ὡς εἰρηνοποιοί, νὰ συμβιβάσουμε τὰ ἀντιμαχόμενα μέρη, ὥστε ἑνωμένοι διὰ τῆς ἐν Χριστῷ Ἀγάπης, νὰ εἴμεθα ἐν συνεχείᾳ πειστικοὶ στὸ εὐρύτερο περιβάλλον μας, καὶ νὰ λειτουργοῦμε ὡς γέφυρες γνωριμίας αὐτοῦ μὲ τὸν Χριστό μας. Ἀγαπητοὶ Συνδιάκονοι καὶ Συνεργάτες· Ἐμεῖς, ὅσοι ἔχουμε ἐνταχθῆ ἐθελούσια στὴν Διακονία μας, στὸ Ἔργο τοῦ Θεοῦ, ἔχουμε ἕνα ἐξαιρετικὸ προνόμιο, διότι ἡ ἀγάπη μας, ὅπως βεβαίως καὶ κάθε Χριστιανοῦ, δοκιμάζεται στὴν συνεργασία μας, στὴν κα- θημερινότητα, δὲν παραμένει ψιλὴ θεωρία, ἀλλὰ ἀσκεῖται σταθερὰ σὲ πρακτικὸ ἐπίπεδο. Οἱ Συνδιακονοῦντες καὶ Συνεργάτες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας ἀνακαλύπτουν ἐμπειρικὰ τὴν Ἀγάπη, ὄχι ὡς ἕνα σύνηθες αἴσθημα ἀνθρωπιᾶς, εὐαισθησίας καὶ συναισθηματισμοῦ, ἀλλ᾿ ὡς ἕνα θεῖο Χάρισμα ἀπὸ τὴν μετοχή μας στὴν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ γνήσιος Χριστιανός δέν χαρακτηρίζεται τόσο ἀπό τίς καλωσύνες καί τά κατορθώματά του,
διότι αὐτά δέν ἀποτελοῦν τόν σκοπό του·
ὅσο ἀπό τήν βαθειά καρδιακή πραγματικότητα, ὅτι ὅλα μετέχουν στήν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἐκφράζουν τήν Ἀγάπη αὐτήν·
τότε, ὁ Χριστιανός αὐτός δίνει πρωτίστως αὐτό πού εἶναι καί κατόπιν –ἂν χρειασθῆ– δίνει αὐτό πού ἔχει·
δημιουργεῖ δηλαδή γέφυρα,
γιά νά περάση τό εἶναι τῆς ἀγαπώσης καρδίας του στό εἶναι τοῦ ἄλλου καί ἔτσι νά πραγματοποιηθῆ ἡ συναδέλφωσις καί νά ἐπικρατήση ἡ εἰρήνη στίς καρδιές.
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφές, Συνδιάκονοι, Συνεργάτες καὶ Συνοδοιπόροι· Κλείνω μὲ τὴν παράκλησι αὐτή: ἂς συνεχίσουμε τὴν θυσιαστικὴ προσφορά μας· ἂς ἐπιτρέψουμε στὸν Θεὸ νὰ μᾶς ἔχη ὡς Συνεργοὺς στὴν καλλιέργεια τοῦ Ἀγροῦ Του· ἂς ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὴν Πρόνοιά Του· ἂς μὴ λησμονοῦμε νὰ θέτουμε τὸν Κύριο καὶ Δεσπότη μας στὴν Ἀρχὴ καὶ στὸ Τέλος κάθε προσπαθείας μας· ἂς ἐμβαθύνουμε στὴν πολύτιμη Κληρονομιὰ τῆς Ρωμηοσύνης μας· ἂς γινώμεθα κάθε στιγμὴ Γεφυροποιοί, ἀγαπῶντες καὶ εἰρηνεύοντες ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους· πρὸς δόξαν τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διὰ τῆς Ἐγγυητρίας καὶ Πανυμνήτου Θεοτόκου. Ἀμήν! Σᾶς εὐχαριστῶ!
† ὁ Ὠ. κ` Φ. Κ.
+ Τῷ δὲ Θεῷ δόξα καὶ εὐχαριστία!
Εκ του ορθοδόξου περιοδικού ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ'',
που εκδίδει η Ιερά Μητρόπολη Ωρωπού και Φυλής, αριθμός τεύχους 10, Μάρτιος - Μάιος 2017, σελ. 3-4.
Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού,
η οποία εξεφωνήθη στην Εκδήλωση Ευγνωμοσύνης
επί τη λήξει της Περιόδου Ι΄ (2016-2017) Ποιμαντικών, Κατηχητικών, Κοινωνικών καί Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων
της Ιεράς Μητροπόλεως Ωρωπού καί Φυλής, την Κυριακή των Αγίων 318 Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, 15/28.5.2017, Φυλή Αττικῆς.
Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου