Αυτό που τεκμαίρεται αναφανδόν, ως το κυριότερο και βασικότερο απαύγασμα των αυθόρμητων, ελληνικών λαοσυνάξεων σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα με την συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων λαού απ' όλη την Ελλάδα είναι ένα και μοναδικό: πως αυτός ο λαός, ο γαλουχημένος και δεσμωτικά εκπαιδευμένος να κινείται και να χειραγωγείται ως κλόουν από τα κάθε λογής εν δυνάμει κόμματα εξουσίας, έφτασε επιτέλους στην πολιτική του ωρίμανση να αυτοδιαχειρίζεται εκείνος τις πρακτικές του μέλλοντός του και να χειρίζεται αυτός το πολιτικό του αύριο, το κατά το δυνατόν βεβαίως!
Σε όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης, υπήρχε η αγαστή, αμφότερη και αμφίπλευρη πελατειακή σχέση αγοραπωλησίας μεταξύ ''κρατούντων'' και ''κρατουμένων'', διά τούτο και κάθε κομματικός, παροχικός σχεδιασμός, λίγο πριν τις εκλογές προσέφερε το δικό του εκδωρούμενο, πολιτικό ''μοναστηράκι'', μια απλόχερη -πάρε κόσμε- ''πλατεία Αβυσσηνίας'', όπου έβρισκες αραδιασμένες, παρεχόμενες συντάξεις, εκχωρούμενα και επιδοτούμενα δάνεια σε προσιτή τιμή ευκαιρίας, αφιδείς μειώσεις δυσβάστακτων φόρων, φιλάνθρωπα έως γενικευμένου, μαζικού κλαυθμού μέτρα για πολύτεκνες οικογένειες, συνανθρώπους μας με ειδικές ανάγκες και άλλες ειδικές κατηγορίες.
Απ΄όλα είχε ο μπαξές! Από τις δημαγωγικότερες κραυγές πολιτικής ελεημοσύνης και εφαρμοσμένου, κομματικού λαικισμού, επιδέξιας, συνεδριακής και ολομέλειας λαοπλάνης, μέχρι και κάποιους μπαλκονάτους και γραφικούς ψευτοντερβίσηδες, που φωνασκούσαν ως υπαίθριες, μαυροτσουκαλιασμένες κουρούνες στους αυλοκόλακες παρατρεχάμενούς τους να ''τα δώσουν όλα''!... Με άλλα λόγια, κάτω από την ''εύθραυστη'' επιφάνεια των ιδεολογικών και πολιτικών σκοπιμοτήτων υπήρχε αυτή η -χυδαία, μαρξιστικά αποκαλούμενη- ''Μάζα'' των απλών, μεροκαματιάρηδων ή και μισθοσυντήρητων ανθρώπων, τυλιγμένων στα ατσάλινα γρανάζια του πολυδαίδαλου, κρατικού μηχανισμού, αναγκασμένων να ''αριστεύσουν'' στο μάθημα της ''Πολιτικής Οσφυοκαμψίας'', προκειμένου να βοηθηθούν για πράγματα, που οι ίδιοι οι Κομματικοί Οσφυοκάμπτες ήταν υπεύθυνοι να πραγματώσουν.
Σήμερα πάλι, ζούμε στον αστερισμό του ανέξοδου, μπολσεβίκικου και γκαιμπελίστικου Ψεύδους ή καλύτερα στην εποχή της κυβερνητικής, παρωχημένης ''Κωλοτούμπας'', όπου βέβαια, οι αριστεροί, αλαζόνες γλουτοστάτες δεν διαχειρίζονται ...βεβαίως... την Εξουσία, απλώς έχουν πάρει την διακυβέρνηση της χώρας για να παίζουν παιχνίδια -ακατάλληλα διά ανηλίκους- μέσα στην αγοραία, ξενοδοχειακή αγκάλη της! Και -ώ- της εντελώς ''συμπτωματικής'' ειρωνείας! Οι ίδιοι, που γυρνούσαν ως ''κομματικοί ιαχωβάδες'' σε πάνδημες λαοσυνάξεις αγροτών, φορτηγαντζίδων, γεωργών, δημοσίων υπαλλήλων, κλωστουφαντουργών, ''αδερφών νοσοκόμων'' και άλλων ευαγών επαγγελμάτων της Λ. Συγγρού, οι ίδιοι σήμερα αποκαλούν τα συλλαλητήρια, ως εθνικιστικές πηγές ανομίας, ως φασιστοειδή, ακροδεξιά εγερτήρια μίσους ή ως πατριδοκάπηλες μαζώξεις περιθωριακών στοιχείων!...
Τυχαίο; Όχι βεβαίως! Οι πλείστες, όσες παρασυνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όσες και οι ''δημοκρατίες'' της πρώην Τιτοικής Γιουγκοσλαβίας -λόγω Σκοπίων- έχουν ανδρωθεί (;) με την ολοκληρωτική, τεχνική μιας επικής Προπαγάνδας, που οι Μπολσεβίκικοι ινστρούχτορες, φραξιονιστές, ρεβιζιονιστές και πάσης φύσεως πολιτικοί τους συγγενείς απόγονοι έχουν ''ταρριχεύσει'' στο πολιτικό DNA τους, αυτό που έλεγε κάποτε ο Νόαμ Τσόμσκι: '' Η Προπαγάνδα είναι η Βία της Δημοκρατίας''. Ή για να είμαστε και εντός του κλίματος των ημερών: αυτό που έλεγε ο Κάσπερ Χ. '' Προπαγάνδα είναι η τέχνη να φωτογραφίσεις τον διάβολο χωρίς οπλές και κέρατα''...
Ό,τι δηλαδή έκανε και ο άγνωστος γλύπτης Κωστής Γεωργίου με τον ''Phylax'' του Παλαιού Φαλήρου, όπου έκανε πιο προσιτή, εύπεπτη και δεκτική την εικόνα του βελίαρ χάριν βεβαίως- βεβαίως της Τέχνης, η οποία Τέχνη -ως γνωστόν- δεν έχει όρια, φραγμούς και περιθώρια, διά τούτο και οι καλλιτέχνες της αυτής συνομοταξίας είναι ελευθέρων και αφρόνων ηθών. Τα δύο -πραγματικά- λαικά συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, που ουδεμία σχέση έχουν με τα χειραγωγούμενα και καθοδηγούμενα τροτσκιστικά, σταλινοειδή, ροζ, φούξια, ακόμη και γαλάζια εκμισθωμένα και μαντρωμένα πεζοδρομιακά μορφώματα, αν μη τι άλλο έπνευσαν ανέμους εθνικής χειραφέτισης, ακηδεμόνευτης δημοκρατίας και μιας μυρωμένης και επικής ελευθερίας, που είχαμε χρόνια και χρόνια να γευθούμε στην καθημερινή, κατοχική βιοτή μας.
Μακάρι ο Έλληνας απαλλαγμένος, ακηλίδωτος και αποδεσμευμένος από τις μεταπολιτευτικές κραυγές κυβερνητικού λαικισμού και εθνικής δημαγωγίας, έως και τις σημερινές -τρεις λαλούν και τρεις χορεύουν- κυβερνητικές, νεόκοπες ''μετρέσες'' που πουλούν ελπίδα με το δελτίο και συσσίτια με Μ.Κ.Ο, να ξαναβρούν την εαλωμένη υπό των μεταπολιτευτικών επιβητόρων τους, εθνική τους, ελληνική ταυτότητα.
Διότι αυτά που έγραψε ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Σεβαλιέ βρίσκουν από χρόνια τώρα την πλήρη ταυτοποίησή τους και στις μέρες μας: ''Η Προπαγάνδα βασιλεύει, η Προπαγάνδα θριαμβεύει. Τα διαποτίζει όλα, τα παραμορφώνει όλα, όλα είναι Προπαγάνδα. Από εδώ κι' εμπρός, αυτή κανονίζει, την σκέψη μας, τις αντιδράσεις μας, την δραστηριότητα μας. H σύγχρονη βασιλεία της Προπαγάνδας είναι ένα τετελεσμένο γεγονός. Είναι ένα χαρακτηριστικό μιας νέας μορφής πολιτισμού. Οι Ιστορικοί του μέλλοντος θα ονομάσουν τον 20ο αιώνα, αιώνα της Προπαγάνδας''. Πόσο πολύ τον 21ο, θα συμπληρώναμε εμείς. Εύχεσθε!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου