Τὸ σπίτι μας ἂς γίνη Ἐκκλησία στὸ μέρος ποὺ θὰ σταθῆς νὰ προσευχηθῆς, ἐκεῖ νὰ ἔχης καὶ τὸ ταμεῖο τῶν φτωχῶν· καὶ ὅσες φορὲς σταθῆς γιὰ νὰ προσευχηθῆς, πρῶτα νὰ δώσης ἐλεημοσύνη, καὶ τότε νὰ προσευχηθῆς. Καὶ ὅπως δὲν θὰ ἤθελες νὰ προσευχηθῆς χωρὶς προηγουμένως νὰ πλύνης τὰ χέρια σου, ἔτσι, νὰ μὴν θέλης νὰ προσευχηθῆς καὶ χωρὶς ἐλεημοσύνη. Διότι, τὸ νὰ ἀναπαύεσαι στὴν ἐλεημοσύνη, δὲν εἶναι μικρότερο ἀπὸ τὸ νὰ κρέμεται πάνω ἀπὸ τὸ κρεββάτι σου τὸ Εὐαγγέλιο. Ἄν, βέβαια, κρεμάσης τὸ Εὐαγγέλιο χωρὶς νὰ κάνης τίποτε, δὲν ἔχεις κανένα κέρδος· ἐνῶ ἔχοντας τὸ κιβώτιο αὐτό, ἔχεις ὅπλο κατὰ τοῦ διαβόλου, δίνεις φτερὰ στὴν προσευχή, κάνεις τὸ σπίτι σου ἅγιο, ἀποταμιεύοντας μέσα τροφὲς γιὰ τὸν βασιλιά.
Κοντά στό κιβώτιο αὐτό, λοιπόν, ἂς εἶναι καί τό κρεββάτι σου, καί ἡ νύκτα θά εἶναι ἀπαλλαγμένη ἀπό κάθε σατανική φαντασία.
Μόνον ἐκεῖ νά μήν εἰσέρχεται κάτι ἀπό ἀδικία.
Διότι πρόκειται γιά ἐλεημοσύνη.
Καί ἐλεημοσύνη, πού προέρχεται ἀπό ἀδικία, ποτέ δέν πρόκειται νά βλαστήση.
Θέλετε νά σᾶς πῶ καί γιά τούς λόγους, γιά τούς ὁποίους πρέπει νά δίνετε, γιά νά σᾶς κάνω πιό εὔκολη τήν προσφορά;
Ὁ χειροτέχνης, ὅπως ὁ ὑποδηματοποιός ἢ αὐτός πού κατεργάζεται δέρματα ἢ σιδηρουργός ἢ ὁποιοσδήποτε ἄλλος τεχνίτης, ὅταν πουλήση κάτι ἀπό ὅσα ἔκανε μέ τήν τέχνη του, ἂς δίνη σάν τιμή στόν Θεό τήν ἀπαρχή ἀπό τά ἔσοδα, ἂς καταβάλη ἐδῶ, καί ἕνα μικρό μέρος ἂς τό δίνη σάν μερίδιο στόν Θεό.
Δέν ζητάω, βέβαια, κάτι τό ὑπερβολικό, ἀλλά τόσο ὅσο οἱ πνευματικά νήπιοι ἀπό τούς Ἰουδαίους, πού ἦταν καί γεμᾶτοι ἀπό ἀμέτρητες κακίες·
τόσο ἂς δίνουμε ἐμεῖς, πού προσδοκᾶμε τόν Οὐρανό.
Αὐτά τά λέω ὄχι σάν νόμο, οὔτε ἐμποδίζοντας τό περισσότερο, ἀλλά ζητῶ νά μήν καταθέτη κανείς λιγότερο ἀπό τό ἕνα δέκατο ἀπό τά ἔσοδά του.
Αὐτόν τόν νόμο ἂς τηροῦν καί αὐτοί πού ἔχουν ἀγρούς καί εἰσοδήματα.
Αὐτόν καί ὅλοι ἐκεῖνοι πού συγκεντρώνουν τά κέρδη τους μέ τιμιότητα.
Διότι, γι' αὐτοὺς ποὺ παίρνουν τόκους δὲν κάνω λόγο, οὔτε γιὰ τοὺς στρατιῶτες ἐκείνους ποὺ χρησιμοποιοῦν τὴν δύναμί τους γιὰ νὰ ἐκβιάζουν ἄλλους καὶ ἐμπορεύονται τὶς ξένες συμφορές. Διότι, ὁ Θεὸς τίποτε δὲν θέλει νὰ δεχθῆ ἀπὸ ἐκεῖ. Ἀλλ' αὐτὰ τὰ λέγω σ' αὐτοὺς ποὺ συγκεντρώνουν τὰ χρήματά τους μὲ τίμιους κόπους. Διότι, ἂν καθιερώσουμε μία τέτοια συνήθεια, ἡ συνείδησίς μας θὰ μᾶς ἐνοχλῆ, ἂν ποτὲ ἐγκαταλείψουμε τὸν νόμο αὐτόν, καὶ τὸ πράγμα δὲν θὰ μᾶς φανῆ βαρὺ καὶ σιγὰ-σιγὰ θὰ μπορέσουμε νὰ φθάσουμε καὶ στὰ μεγαλύτερα μέτρα. Καὶ ἀφοῦ μάθουμε νὰ περιφρονοῦμε τὰ χρήματα καὶ βγάλουμε ἐντελῶς τὴν ρίζα τῶν κακῶν, θὰ ζήσουμε μὲ ἐλευθερία τὴν ὑπόλοιπη ζωή μας ἐδῶ καὶ θὰ ἐπιτύχουμε καὶ τὴν μέλλουσα ζωή, τὴν ὁποία εὔχομαι ὅλοι μας νὰ ἐπιτύχουμε μὲ τὴν χάρι καὶ τὴν φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ...
Μὲ τὸν τρόπο αὐτό, τὸ σπίτι τοῦ καθενὸς ἂς γίνη Ἐκκλησία, ὅπου θὰ βρίσκεται τὸ ἀπόθεμα τῶν ἱερῶν αὐτῶν χρημάτων. Καὶ πράγματι, τὰ θησαυροφυλάκια ποὺ ὑπάρχουν ἐδῶ, ἀποτελοῦν σύμβολο αὐτῶν. Ὅπου ὑπάρχουν χρήματα γιὰ τοὺς φτωχούς, στὸ μέρος αὐτὸ δὲν μποροῦν νὰ πλησιάσουν οἱ δαίμονες. Καὶ τὰ χρήματα, ποὺ συγκεντρώνονται γιὰ τοὺς φτωχούς, προστατεύουν τὸ σπίτι περισσότερο καὶ ἀπὸ τὸ δόρυ καὶ ἀπὸ τὴν ἀσπίδα καὶ ἀπὸ τὰ ὅπλα καὶ ἀπὸ τὴν σωματικὴ δύναμι καὶ ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν στρατιωτῶν.
Εκ του περιοδικού ''ΟΙΚΟΔΟΜΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ''
έκδοση της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Ε.Π.Ε. 18Α, 732-738. PG 61, 373-374.
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου,
''Ἡ Ἐλεημοσύνη - Ἡ καρδιά τῆς ἀρετῆς'', Χρυσοστομικός Ἄμβων Δ΄,
Ἔκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη Ἁγίου Ὄρους,
σελ. 178-179, 258. Ἐπιμέλ. ἡμετ.
Φωτογραφία Πρεσβυτέρου π. Μιχαήλ Κωνσταντινίδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου