''Ανάστασιν Χριστού Θεασάμενοι,'' δεύτε κλίσουμε το γόνυ αδελφοί, τυρρανισμένοι και κοπιώντες υπό το αβάστακτο βάρος των φοβερών και φρικτών αμαρτιών μας στην προσωποποίηση της Ελπίδας, τον Χριστό μας, για να μας δωρίσει Εκείνος την Μετάνοια.
Γιατι η Μετάνοια είναι Θεία Δωρεά και η Ελπίδα δεν είναι άλλη απ΄την -εν τω κόσμω- πνευματική Μετάνοια στα καθ΄ημάς κι ας επιμένουν αφηρημένα, βερμπαλιστικά και ''φουτουριστικά'' πολλοί να ομιλούν γενικώς για την Ελπίδα. Όλη αυτή η σταυρωτική και αναστάσιμη πορεία δόξης του Χριστού μας πραγματώθηκε για την πλήρη και άρδην ανακαίνιση του παλαιού ανθρώπου και την ένδυση του νέου. Είμαστε λίγοι, πάντα είμασταν λίγοι, όσοι ευαγγελιζόμαστε την αναστάσιμη σωτηρία του Τριαδικού Θεού μας.
Μα περισσότερο λίγοι είναι εκείνοι οι ευλογημένοι και ''καλότυχοι'' ταπεινοί και πράοι κρυφίως σταυροφόροι της χαμερπούς ζωής μας! Η Ανάσταση ομοιάζει με την αρχή ενός κακεντρεχή, δύσβατου και δυσκολοπέραστου αγώνα δρόμου, που στο νήμα κερδίζεται ο Παράδεισος! Ο Παράδεισος, που δεν είναι ιδεοληπτικός αυτοσκοπός προς παροχή γενναίων και πλουσίων μεταθανάτιων ευεγερσιών, αλλά εδράζεται αποκλειστικά μόνο εκεί που φυτρώνει, βλαστήζει και ανθίζει ο Θείος Έρως προς την Εσταυρωμένη και Αναστημένη Αγάπη μας!
Γι΄αυτό κι ο απόστολος Πέτρος στην Α΄προς Κορινθίους επιστολή του γράφει τους φοβερούς, θεόσοφους και ανυπέρβλητους λόγους του για το ανιδιοτελές, αυθόρμητο και πασιφανές κριτήριο της θερμής και αληθινής αγάπης: ''Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει''.
Οι παλαιοί Γραμματείς και Φαρισαίοι, ο δυστηχής κι ευφάνταστος, επαναστατοτραφής, εγερμένος όχλος, οι προδότες, οι δοσίλογοι κι οι αθέατοι, οσφυοκάμπτες συνεργοί τους ζουν και σήμερα σε ένα παροιμιώδη φόντο εκσυγχρονισμένης ανεπάρκειας και ενός αφάνταστα κατήφορου κρημνού αποστασίας.
Δεν ευχόμαστε το πρόωρα, κατακερματισμένο τέλος τους στον ψυχικό διαμελισμό και την σχιζοειδή παράνοια της εαυτής, πεποιημένης κόλασης. Γνωρίζουμε τον νικητή εκ των προτέρων! Κι αυτός είναι ο Χριστός μας και κάθε μικρός Χριστός που πήρε στο κατόπι του Εκείνον, που έδειξε στο κόσμο όλη την παγκόσμια δύναμη της δόξης Του πάνω στο Σταυρό!
Χριστός Ανέστη!
Καλή και ευλογημένη συνΑνάσταση αδελφοί!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου