Στην επιθανάτια εκατόμβη των πυρόπληκτων νεκρών του Καλοκαιριού είναι πολλαπλώς αδύνατο ν΄αποδοθεί συγνώμη από ερασιτεχνικά, κυβερνητικά ''μπουλούκια'' του πολιτικού συστήματος, για τον απλούστατο λόγο, πως ο αριστεροειδής, εγκολπωμένος κουρνιαχτός θα κάνει λόγο για ''παράπλευρες απώλειες''!
Θυμηθείτε την επική, όσο και μισάνθρωπη στάση του Δημήτρη Κουφοντίνα, που χαραχτήρισε τον -κατά λάθος- φόνο του μικρού Αθανάσιου Αξαρλιάν, ως τέτοια. Το ζήτημα είναι περισσότερο απλό, απ΄όσο περίεργο, πολύπλοκο ή συνωμοτικό φαντάζει. Η σημερινή, λιλιπούτεια κυβέρνηση διέπεται από τον ίδιο ρεβανσιστικό αυταρχισμό και την ίδια κατ΄επίγνωσιν εγωική αφροσύνη, ως είχε και η πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου τον Οκτώβριο του '81!
Καθολική απαξίωση του προηγούμενου κυβερνητικού γκοβέρνου και άμεσες, φανταζί μεταρρυθμίσεις, που θα ικανοποιούσαν ακατάληπτα τους χειραγωγούντες ''μαστροπούς'' του άτυπου, αλλά ουσιαστικού, ημών, μικρού προτεκτοράτου. Το τελευταίο δε διάστημα γίναμε αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες μιας έρπουσας και καθόλα φασιστικής έξης: το κυβερνών κόμμα απαγόρευσε δια εσωτερικής ''εγκυκλίου'' στα μέλη του να παρίστανται στα πάνελ του τηλεοπτικού ή ραδιοφωνικού Skai, για τον μόνο λόγο, ότι αντιμάχεται αυτήν την αξιοθρήνητη κυβέρνηση!
Η Δημοκρατία περισσεύει στα κιτς θεατρικά και υπαίθρια πανηγύρια, ξετσίπωτων αρσενικοθήλυκων, αλλά ελαχιστοποιείται στην ελευθερία της γνώμης! Είναι ζήτημα επιλογής. Η Προπαγάνδα πάντα αποτελούσε τον κυρίαρχο ιδεολογικό ιστό της Αριστεράς. Δεν είναι δα και η πρώτη φορά στην Ιστορία που συναντούμε ενώπιος-ενωπίω τον φασισμό, ενδεδυμένο με κόκκινο ή ροζ, αριστερό χιτώνα.
Η Νομάρχης της Αθήνας πολύ σωστά τοποθετήθηκε επί του ορισμού της συγνώμης προς τους πυρόπληκτους νεκρούς: ''η συγνώμη είναι μια λεκτική άσκηση'' είπε! Εν τω προκειμένω δηλαδή, όταν η ίδια έχει μαθητεύσει στην επικοινωνιακή ιδεολογία του γκαιμπελισμού, μια συγνώμη αποτελεί μία λέξη εκ των ουκ άνευ! Την συμπλήρωσε και ο Πρωθυπουργός: ''Ζητώ συγνώμη, αλλά δεν νιώθω ότι κάναμε κάτι λάθος'' είπε! Έτσι είναι.
Η ορθολογιστική διαχείριση της εξουσίας συνεπικουρούμενη από έναν ιδεοληπτικό καθεστωτισμό και μια αυτιστική, ιδεολογική υπερμετρωπία μοντάρει το σχεδιάγραμμα ενός ανθρώπου αχόρταγα υλιστή, που χρησιμοποιεί την λέξη ''ανθρωπισμός'', για να τον χειραγωγήσει αργότερα ως μάζα! Η συγνώμη του θύτη -όταν δεν είναι ειλικρινής- δύναται φυσικά να προκαλέσει αποφόρτιση, αποσυνωστισμό και εντέλει μετάθεση και μετασχηματισμό του όλου περιρρέοντος, ενοχλητικού κλίματος, αλλά γίνεται άμεσα αντιληπτή από το θύμα!
Και θύματα αυτή τη στιγμή είναι όλος ο λαός, ο ωσεί παρών και απανταχού εκλιπών! Αυτό εκμεταλλεύονται και αυτοί οι κομματικοί ινστρούχτορες της εξουσίας, που -όσο ήταν εκτός- την βάπτιζαν καπιταλιστική, ξενόδουλη και αμερικανοκίνητη και τώρα -που είναι εντός- την αποκαλούν ανθρωπιστική, λαοπρόβλητη και δημοκρατική! Η Συγνώμη αποτελεί γι΄αυτούς μια ''παράπλευρη απώλεια''! Για τούτο και εν μέσω του πανελλήνιου, καθολικού θρήνου για τους βασανισθέντες μάρτυρες στη Ραφήνα και το Μάτι, οι δημαγωγοί και δημοκόποι κυβερνητικοί κηφήνες μετέθεσαν δολοφόνους του κοινού ποινικού δικαίου, άσειστους, αμεταμέλητους και αμετανόητους σε αγροτικές φυλακές, λόγω βεβαίως και των διακοπών του Αυγούστου!
Είναι πάντως εκπληκτική, η δυναμική της κατ΄επίγνωσιν ανοησίας! Προκειμένου να αποφορτιστεί όλο το αρνητικό κλίμα που συσσώρευσε η κυβερνητική αφροσύνη, οι κρατούντες εδέησαν να σβήσουν την ''φωτιά'' ανάβοντας μια άλλη! Δεν είναι και λίγο να έχεις σκοτώσει έντεκα ανθρώπους, λες και σκότωσες έντεκα παχιές, μεγάλες φάσσες και ανεξάντλητα ''κορδωμένος'', ευφάνταστος Δον Κιχώτης να σπέρνεις λάχανα και μπρόκολα στις φυλακές της Κασσαβέτειας! Την τύχη σου θα ζήλευε ακόμη και ο Μανώλης Δουρής, ο Θεόφιλος Σεχίδης, η Μαρία Σαμπανιώτη, ακόμη και ο Παναγιώτης Φραντζής.
Ως εκ τούτου αναζητείται η συγνώμη, που χάθηκε μια αποφράδα ημέρα του Ιούλη. Τελευταία φορά εθεάθη μεταξύ Ραφήνας και Ματιού, πάσχει από σοβαρή λεκτική δυσκοιλιότητα και την ημέρα της εξαφάνισής της φορούσε λευκή, μακρυμάνικη μπλούζα με το επίγραμμα ''ΓΙΑΤΙ;''
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου