ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ Ο ΠΛΗΣΙΟΝ ΕΣΤΙ

Κάποιος πολύ γέρος Ερημίτης αρρώστησε και βασανιζόταν μόνος του, γιατί δεν βρισκόταν σ΄εκείνη την ερημιά άνθρωπος να τον φροντίσει. 

Βλέποντας την υπομονή του, ο Θεός φώτισε έναν νέο Μοναχό, να πάει ως την καλύβα του. 

Σαν τον βρήκε βαριά άρρωστο, στάθηκε με αγάπη στο πλευρό του για να τον ανακουφίσει. 

Τον έπλυνε, του έφτιαξε ένα αχυρένιο στρώμα και του μαγείρεψε λίγο φαγητό. 

-Πίστεψέ με, αδελφέ, -του είπε- μ΄ευγνωμοσύνη ο Γέροντας, πως είχα εντελώς ξεχάσει, πως υπήρχαν τέτοιες αναπαύσεις στους ανθρώπους. 

Την άλλη μέρα ο αδελφός του έφερε κρασί για να τον τονώσει. 

Σαν το είδε ο Γέροντας, δάκρυσε και ψιθύρισε: 

-Τέτοια περιποίηση δεν περίμενα μέχρι τον θάνατό μου!

Εκ του Γεροντικού