ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΝΑΤΙΑ ΓΕΜΑΤΟΙ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Οἱ ἄνθρωποι καταντήσανε σάν ἄδεια κανάτια, 

καί προσπαθοῦν νά γεμίσουν τόν ἑαυτό τους, ρίχνοντας μέσα ἕνα σωρό σκουπίδια,

 ἐκθέσεις μέ τερατουργήματα, μπάλλες, ὁμιλίες καί ἀερολογίες, καλλιστεία, 

πού μετριέται η ἐμορφιά μέ τή μεζούρα, ἠλίθιους καρνάβαλους, συλλόγους λογῆς-λογῆς μέ γεύματα 

καί μέ σοβαρές συζητήσεις γιά τόν ἴσκιο τοῦ γαϊδάρου, 

συνδέσμους ἀφιερωμένους στούς ἀποθεωμένους ἄνδρας τῆς Εὐρώπης κι ἕνα σωρό ἀλλα τέτοια.

Αὐτή, μέ μιά ματιά, εἶναι ἡ εἰκόνα τῆς ἀνθρωπότητας σήμερα, πού νά μήν ἀβασκαθῇ!
Ποῦ νά βρεῖ κανένας καταφύγιο; …

-Δόξα στόν Θεό, πού ὑπάρχει ἀκόμα κάποιο καταφύγιο γιά μᾶς πού δέν εἴμαστε σέ θέση νά νοιώσουμε «τό μεγαλεῖο τῆς ἐποχῆς μας».

Δόξα στόν Θεό πού ὑπάρχουν ἀκόμα κάποιοι τόποι πού δέν τούς ἐξήρανε αὐτή ἡ φυλλοξήρα πού λέγεται σύγχρονος πολιτισμός.

«Καλό εἶναι νά ὑπάρχεις, ἀλλά νά ζεῖς εἶναι ἄλλο πρᾶγμα».

Φώτης Κόντογλου