ΕΝΑ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟΤΑΤΟ ΑΡΘΡΟ: ΧΙΤΛΕΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΟΥΝ;

Την «άμεση δημοκρατία» του... Χίτλερ εκθειάζει ο πρόεδρος της ουκρανικής Βουλής!
Ταυτόχρονα, η απόφαση αναγνώρισης του αυτοκεφάλου της ουκρανικής εκκλησίας,
δυναμιτίζει την έτσι και αλλοιώς ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα εκεί.
Επίσης, δεν προμηνύει τίποτα θετικό στις ελληνορωσικές σχέσεις...
Όταν πριν από 15 μέρες
από αυτή τη στήλη έγραψα το άρθρο για το «προεκλογικό αυγό του φιδιού στην ευρωπαΐζουσα Ουκρανία»,
ίσως κάποιοι σκέφθηκαν πως με ένα παράδειγμα δεν μπορείς να «κρούεις τον κώδωνα του κινδύνου…».
Πριν «πετεινός λαλήσει τρεις», 

να και η συνέχεια αλλά και η επιβεβαίωση των φόβων εκείνων των στοιχείων περί «αυγού του φιδιού…». 

«Ο κορυφαίος άνθρωπος 

που εφάρμοσε στην πράξη την άμεση δημοκρατία ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ»… 

Φράση 

την οποία εκστόμισε το τρίτο πρόσωπο στην κρατική ιεραρχία της Ουκρανίας, ο πρόεδρος της Βουλής, Αντρέι Παρουμπίι… 

«Μελέτησα την άμεση δημοκρατία 

σε επιστημονικό επίπεδο και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο μέγας φύρερ είχε ιδιαίτερη συμβολή 

στην ανάπτυξη της», μας ενημερώνει ο κοινοβουλευτικός και όχι μόνο, ηγέτης της νέο ουκρανικής «δημοκρατίας»…

του Δημήτρη Λιάτσου

Να και ορισμένα άλλα στοιχεία της βιογραφίας του «επιστήμονα» Αντρέι Παρουμπίι. Το Φεβρουάριο του 2014, ήταν ο κομμεντάντ (υπεύθυνος) του Μαϊντάν, της κεντρικής πλατείας όπου έγιναν οι διαδηλώσεις και το μακελειό με δεκάδες θύματα. Ο Παρουμπίι εθεάθη να κουβαλά στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου του τουφέκια με διόπτρες για την ομάδα των ακροβολιστών που είχε στηθεί σε δυο κτήρια γύρω από την πλατεία και έβαλε ταυτόχρονα κατά των διαδηλωτών και των αστυνομικών. Ένα πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο όπως δείχνουν και τα αποτελέσματα με 37 νεκρούς άνδρες της ομάδας ειδικών αποστολών και ακόμα περισσότερους διαδηλωτές. Όπως είναι τραγικά γνωστό στην ιστορία, όταν αρχίσει να κυλά αίμα, τίποτα δεν γυρίζει πίσω… Ο Παρουμπίι, σε μια ευνομούμενη κοινωνία, θα έπρεπε να είναι φυλακή. Στην Ουκρανία της… Ευρώπης έγινε πρόεδρος της Βουλής!

Ο Παρουμπίι και το εθνικιστικό σκυλολόι του μοίραζαν όπλα στους πληρωμένους δολοφόνους που έφεραν από τη Γεωργία, την ίδια ώρα που η αμερικανίδα ΥΦΥΠΕΞ, Βικτώρια Νούλαντ, μοίραζε μπισκότα στους διαδηλωτές. Α, στο «ανθρωπιστικό» αυτό έργο της είχε στο πλευρό της τον τότε αμερικανό πρέσβη στο Κιέβο, Τζέφρι Πάιατ!!! Για περισσότερες πληροφορίες για το ποιόν του Παρουμπίι, απευθυνθείτε στον, κατά τα άλλα, «ευγενέστατο και γλυκομίλητο» κ. Πάιατ, στην Αθήνα.

Ίσως να δεχτεί να σας πει και για τις τηλεφωνικές συνομιλίες με την προϊσταμένη του για το ποιον θα βάλλουν πρόεδρο, ποιον πρωθυπουργό, (Γιατς… τον Γιατσενιούκ) και τον γνωστό πρωταθλητή πυγμαχίας, Κλιτκό (Κλιτς), δήμαρχο Κιέβου! Τους είχαν και με συνθηματικά ονόματα βλέπεις… Αυτά, για να μην ξεχνιόμαστε… Μετά τη δήλωση Παρουμπίι περί Χίτλερ και… δημοκρατίας, μια σειρά βουλευτές του ζήτησαν να παραιτηθεί αλλά, φωνή βοώντος εν τη ερήμω!

Άλλωστε, ο χιτλερισμός στις δομές εξουσίας της Ουκρανίας δεν ξενίζει όσους έχουν έστω μια γενική εικόνα των πεπραγμένων εκεί. Να, τον περασμένο Απρίλη, τη μέρα των γενεθλίων τού Χίτλερ, στέλεχος της τοπικής Βουλής της πόλης Λβοφ, η Μαριάννα Μπατιούκ, έστελνε συγχαρητήρια από τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Για το διπλωμάτη Μαρουσίνετς που εξηγούσε στους ομοϊδεάτες του ότι ο φασισμός αποτελεί «τίτλο τιμής», γράψαμε…

Παρακάτω, η ουκρανική Ομοσπονδία ποδοσφαίρου κατάφερε να «πείσει» την ΟΥΕΦΑ να της επιτρέψει να αναγράφεται στη φανέλα των παικτών, πέρα από την ονομασία της χώρας, τον αριθμό και το όνομα του παίκτη, όπως λένε οι κανονισμοί, και τις λέξεις, «Δόξα στην Ουκρανία»! Το σύνθημα αυτό ήταν το κεντρικό στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο των ενόπλων εθνικιστικών ομάδων στα δυτικά της Ουκρανίας. Με το όπλο στο χέρι και φωνάζοντας αυτό το σύνθημα, εξόντωσαν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους ανοίγοντας το δρόμο στα χιτλερικά στρατεύματα να φτάσουν πιο γρήγορα στο Κιέβο. Είναι ένα τεράστιο θέμα που αφήνει έκθετη την ηγεσία της ΟΥΕΦΑ…

Το ίδιο διάστημα με διαταγή του ΥΠΑΜ Ουκρανίας, στον εξής στο στρατό η προσφώνηση θα είναι η ίδια: Слава Украине героям слава,Ζήτω η Ουκρανία,ζήτω οι ήρωες… Ακριβώς όπως και επι Χίτλερ… Έτσι, για να μη θεωρηθεί από κάποιον ότι τα λεγόμενα από το βήμα της ουκρανικής Βουλής αποτελούν «μεμονωμένο» παράδειγμα. Η γλώσσα του μίσους, της άκρατης μισαλλοδοξίας και των πρακτικών της ακροδεξιάς αποτελεί μέτρο στους πολιτικούς θύλακες εξουσίας στο Κιέβο.

Μέσα σε αυτό το πλέγμα αξιών έρχεται η απόφαση του οικουμενικού πατριάρχη Βαρθολομαίου να αναγνωρίσει το αυτοκέφαλο της ουκρανικής εκκλησίας, όπως του είχε ζητήσει επίμονα τον περασμένο Μάιο ο πρόεδρος της χώρας αυτής, Πιότρ Ποροσένκο. Μια ενέργεια που, αν μη τι άλλο, ρίχνει «λάδι στη φωτιά» της διένεξης που έχει ξεσπάσει εδώ και καιρό και στο θέμα αυτό. Δεν υπεισέρχομαι σε καθαρά εκκλησιαστικά ζητήματα, αν και διαβάζω την ανακοίνωση του ρωσικού Πατριαρχείου ότι «η ευθύνη για την ενέργεια αυτή ανήκει προσωπικά στον Βαρθολομαίο και τα πρόσωπα που τον στηρίζουν…».

Αναλογίστηκε κανείς ότι η τοποθέτηση δυο εξάρχων του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Κιέβο, (από τις ΗΠΑ και τον Καναδά), είναι πολύ πιθανό να δράσει ως θρυαλλίδα στην ένταση που κρατάνε τους πιστούς οι Ουκρανοί εθνικιστές με τα προγκρόμ και τις καταλήψεις εκκλησιών που ανήκουν στη ρωσική εκκλησία; Είναι γνωστό στους εμπνευστές της απόφασης ότι μέχρι τώρα δεκάδες ναοί έχουν λεηλατηθεί και αρπαχτεί απο τους πιστούς, παπάδες έχουν εξοστρακιστεί και απειλείται η ζωή τους απο τα έξαλλα εθνικιστικά στοιχεία;

Μένω στην προσέγγιση του πολύ καλού γνώστη, αναλυτή, Σεμιόν Μπογκτοσάροφ, ο οποίος δηλώνει ότι μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, η αρμένικη και η ελληνική εκκλησία της Πόλης βρίσκονται κάτω από την αυστηρή επιτήρηση των οθωμανικών-τουρκικών μυστικών υπηρεσιών. Μεγάλη επίδραση έχει στη συνέχεια ο αμερικανικός παράγοντας. Και επίσης, είναι γνωστή (και λογική) η επι μέρους χρηματοδότηση από το ελληνικό ΥΠΕΞ. Για το πόσο έπαιξε ρόλο η Άγκυρα στη μεθόδευση της απόφασης Βαρθολομαίου για το αυτοκέφαλο της ουκρανικής εκκλησίας, είναι θέμα προς διερεύνηση.

Για τους άλλους δύο παράγοντες, ΥΠΕΞ Ελλάδας και κυρίως ΗΠΑ, και μόνο η παρουσία του πρεσβευτή Πάγιοτ στην Ελλάδα, οι συνεχείς ρωσοφοβικές δηλώσεις του και η προηγούμενη θητεία του στο Κιέβο το καθοριστικό διάστημα πριν και κατά τη διάρκεια των αιματηρών γεγονότων, αφήνει ανοικτά πολλά ερωτηματικά. Τα όσα, πρωτόγνωρα, για το επίπεδο των ελληνορωσικών σχέσεων συνέβησαν από τα μέσα Ιουλίου και μετά που οδήγησαν σε μια ακραία όξυνση των σχέσεων, δίνουν τροφή για σκέψεις που κάθε άλλο παρά αισιόδοξες μπορεί να είναι.

Το ότι το πολιτικό με το θρησκευτικό είναι αλληλένδετα το πιστοποιεί 

και το γεγονός της άτυπης «ντιρεκτίβας» του ΥΠΕΞ, να κόβονται οι Ρώσοι μοναχοί και κληρικοί που ζητάνε βίζα να επισκεφθούν τη χώρα μας
και τα μοναστήρια.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η άρνηση επίδοσης βίζας στο μητροπολίτη Πετρούπολης, Βαρσονούφιο, ο οποίος είναι και κορυφαίο στέλεχος του ρωσικού Πατριαρχείου.
Η βίζα είχε ζητηθεί ακριβώς από τη διοίκηση του Πατριαρχείου, στη Μόσχα…
Αλήθεια, 

θέλουμε προσκυνηματικό τουρισμό από την ομόδοξο Ρωσία για τον οποίο τόσο πάλεψε ο ΕΟΤ τα τελευταία χρόνια;
Ποιοι είναι εκείνοι που επιδιώκουν να μετατρέψουν την κοινή πίστη Ελλήνων και Ρώσων
από στοιχείο σύνδεσης ανά τους αιώνες, σε σημείο ρήξης;
Και, τέλος,
σε πόσους Ουκρανούς ιεράρχες που επιθυμούν να επισκεφθούν την Ελλάδα και τα μοναστήρια της, απαγορεύτηκε η είσοδος;

Εκ του ιστολογίου Sputnik.

Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.