Παλαιότερη ανάρτησή μας για την Σοφία Βέμπο, με αφορμή την εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου και την επέτειο του ''ΟΧΙ'', μετά από παράκληση αναγνωστών μας να την ξαναδημοσιεύσουμε.
Η κυβέρνηση με την συνεργασία του Δήμου Αθηναίων εξήγγειλε για δεύτερη συνεχή χρονιά,
πρόγραμμα εκδηλώσεων για τον εορτασμό της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Γερμανούς στις 12 Οκτωβρίου.
Αναρτήθηκε η λίστα των τραγουδιστών, καθώς και τα τραγούδια που θα ερμηνεύσουν, τραγούδια του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ, συνθέσεις
του Μίκυ Θεοδωράκη,
του Θάνου Μικρούτσικου και άλλων συνθετών. Απουσιάζει ακατάληπτα, εκπληκτικά και απερινόητα το όνομα της Σοφίας Βέμπο!
Γιατί;
Γιατι οι πολυδαίδαλες, σεχταριστικές συνιστώσες αυτής της -αριστερά- αφροδισιακής κυβέρνησης, που βαυκαλίζεται ιδεαλιστικά με τις αυτόχειρες ιδεοληψίες
μιας ουτοπικής
και ευτελισμένης διαχειριστικά ''ευρωπαικής'' λαοκρατίας αποκηρύττει ως ''ταμπού,''
με πολιτική σαδιστικού ολοκληρωτισμού και μειομένης προκατάληψης, τα λαοφιλή, αντιστασιακά τραγούδια αυτής της Ελληνίδας ηρωίδας Σύμβολο.
Ο υπουργός της Παιδείας για πολλοστή φορά -έστω και σχηματικά προς το παρόν- έχει απορρίψει τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου και έχει εισηγηθεί την αντικατάστασή της από την 12η Οκτωβρίου, που είναι και η ημέρα απελευθέρωσης της Αθήνας. Γιατί; Γιατί η 28η Οκτωβρίου είναι η επέτειος του ΟΧΙ και αυτό το τελεσίδικο ''no passaran'' δεν εκφράστηκε -δυστηχώς γι' αυτούς- από έναν αριστερό ινστρούχτορα, αλλά από έναν εθνικιστικό δικτατορίσκο και, ως εκ τούτου η ιστορική αυτή κατάποση είναι ιδιαίτερα δύσπεπτη για την αριστερίστικη γαστέρα του κ. Φίλη. Είναι εκπληκτικά περίεργο και λογικά ανερμήνευτο.
Η κυβέρνηση αυτή, η οποία δεν εκ-τρέφεται -ως διατείνεται- από κανενός είδους απαγορευτικό ταμπού, κοινωνικό αποκλεισμό ή επιβεβλημένη απαγόρευση, να διέπεται από τέτοιους συνειδησιακούς ρεβανσισμούς που προτάσσει, η προσφιλής γι' αυτούς δικτατορία του προλεταριάτου! Το μόνο που λείπει αυτήν την στιγμή από τους Έλληνες είναι ο κοινωνικός διχασμός με εμφυλιοπολεμικές υπενθυμίσεις ''συνασπισμένου'' αυτισμού. Οι παραβατικά πεπαιδευμένοι αυτοί κοινοβουλευτικοί λαθρεπιβάτες, αφού ταρρίχευσαν μαζί με τους προηγούμενους κομματικούς εμιγκρέδες το σώμα των Ελλήνων, σχεδιάζουν τώρα στυλιστικά και το φέρετρό του! Οι στρατιωτικές παρελάσεις καταργήθηκαν, τα σχολεία μεταβλήθηκαν σε τεκτονικού τύπου μυητικές συνεδριάσεις, ο ηλεκτρονικός Τύπος συρρικνώνεται χάριν μιας καθεστωτικής, αφηνιασμένης προπαγάνδας κι ένα ψεύτικο γκοβέρνο -παντελώς ridicolo- προσπαθεί να χορτάσει την φτώχεια με παλαιωθέντες, αναχρονιστικές ιδέες.
Η χώρα μυρίζει σήψη. Αυτοί που δηλώνουν, ως υπέρμαχοι υπερασπιστές του πλουραλισμού των ιδεών είναι οι πρώτοι που θα έκαναν -δημόσια- υπαίθριο πλειστηριασμό του ιστορικού πλούτου των Ελλήνων. Κάψτε το Βυζάντιο μαζί με τους Παλαιολόγους, κρεμάστε την Εκκλησία στην αγχόνη της αιρετικής παραβατικότητά σας, φτιάξτε ναζιστικά σχολεία παροχής κομματικών υπηρεσιών, καταργήστε τον Τύπο, κονσερβοποιήστε την χώρα, διαλύστε την οικογένεια, εκβάλλετε τους Έλληνες στο εξωτερικό και φυτέψτε με εισαγόμενα δενδρίλια τον σπόρο του Ισλάμ. Αποδομείται ιστορικά, πολιτισμικά και εκκλησιαστικά αυτό το κράτος από μια νεοποχίτικη κυβέρνηση ενός ιδεολογικού, εξουσιολάγνου αχταρμά, που αφού εκπορνεύθηκε σε γιάνκικους και εβραικούς οίκους ανοχής, πήρε επιτέλους τον πρωταγωνιστικό ρόλο του εθνικού μας επιβήτορα!
Τα στρατιωτικά εμβατήρια, οι εθνικοί παιάνες νίκης στους πολέμους, τα τραγούδια του Τραιφόρου, του Σουγιούλ και του Αντίκ, ως και αυτός ο Εθνικός Ύμνος αποτελούν πλέον για τους κυβερνητικούς εξωμότες αυτής της μοιχεπιβάτικης, ξεπουλημένης εξουσίας, υπό οριστική απόσυρση. Η Σοφία Βέμπο, που κανείς φίλαυτος με την εξουσία Φίλης δεν μπορεί να ακυρώσει με την επιβολή, την υπερβολή και την διαβολή, μετράει αντίστροφα τον χρόνο της κυβερνητικής τελείωσής του. Και η Ελληνίδα ηρωίδα θα συνεχίζει -ακόμη και σήμερα- να εμψυχώνει πατριωτικά τους Έλληνες, θυμίζοντας, πως, αν και οι Γερμανοί, κατοχικοί ιμπεριαλιστές -διά νόμου- της απαγόρευαν να τραγουδάει γιατι ξεσήκωνε τα πλήθη, εκείνη συνέχιζε. Η απαγορευτική αυτή διαταγή είχε αριθμό εμπιστευτικού πρωτοκόλλου 13/2, ημερομηνία εκδόσεως την 9ην Αυγούστου 1941 και ήταν υπογεγραμμένη από τον Κάρλο Μέολι, αντισυνταγματάρχη των Καραμπινιέρων.
Όμως, στις 17 Αυγούστου 1941, ημέρα Κυριακή, στο θέατρο «Αθήναιον» στην συμβολή των οδών Πατησίων και Μάρνη, απέναντι ακριβώς από το Εθνικό Μουσείο, συνέβη κάτι το εντελώς απροσδόκητο, που επέδρασε αποφασιστικά στη ζωή της Βέμπο. Εκείνη επισκέφθηκε εθιμοτυπικά το θέατρο, στη βραδινή του παράσταση, για να χαιρετίσει τους συναδέλφους της, που έπαιζαν ένα συνηθισμένο κατοχικό έργο. Το θέατρο ήταν κατάμεστο από θεατές και όταν αντελήφθησαν την παρουσία της Βέμπο, άρχισαν ρυθμικά, δυνατά και επίμονα να ζητούν να τους τραγουδήσει το αγαπημένο τους τραγούδι «Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά...». Αυτό -βεβαίως- ήταν απαγορευμένο από τις Αρχές Κατοχής και συνεπώς επικίνδυνο και για τη Βέμπο, αλλά και για το θέατρο. Εκείνη, λοιπόν, αρνήθηκε ευγενικά για τους λόγους αυτούς, αλλά το κοινό, πάντοτε ζωηρό, απαιτητικό και αμετάπειστο συνέχισε να της ζητά να τραγουδήσει.
Η Βέμπο έμεινε διστακτική στην αρχή.
Πάλεψε μέσα της η ψυχρή λογική της γυναίκας, με τη φλογερή εθνική παρόρμηση της Ελληνίδας.
Και νίκησε τελικά η Ελληνίδα.
Ανέβηκε ύστερα γρήγορα στη σκηνή, άρπαξε βιαστικά στα χέρια της το μικρόφωνο και με εκείνη την υπέροχη δυνατή φωνή της, άρχισε να τραγουδά το τραγούδι της «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά...».
Και τότε ολόκληρο το θέατρο σείστηκε κυριολεκτικά από ζητωκραυγές και χειροκροτήματα.
Κατόπιν, όλοι οι θεατές σηκώθηκαν όρθιοι και σαν μια μυριόστομη χορωδία, συνόδευσαν συγκινημένοι την Σοφία στις μελωδικές στροφές του υπέροχου τραγουδιού της.
Αλλά αυτό πια δεν ήταν τραγούδι.
Ήταν πολεμικό εμβατήριο, ήταν αγωνιστικός Θούριος, ήταν νικητήριος Παιάνας...
Κι έτσι, εκείνο το βράδυ, η θεατρική παράσταση από μια συνηθισμένη καλλιτεχνική εκδήλωση εξελίχθηκε -εντελώς αυθόρμητα- σ' ένα ξέφρενο πατριωτικό παραλήρημα, σ' ένα έξαλλο εθνικό πανηγύρι, σε μια δημόσια λαική εορτή!
Κι όπως έλεγε ο Δημήτρης Καμπούρογλου: ''Παραπονούμεθα διά την ασθενή μνήμην μας, ενώ θα έπρεπε μάλλον να παραπονούμεθα διά την ασθενή λήθην μας.
Όπερ σημαίνει: ''Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει!''
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου