Τα δάκρυα που στάζουν, τα χρόνια που κυλούνε.
Γλυκά σφιχταγκαλιάζουνε τα άσπρα της μαλλιά.
Κι ομορφιά απλώνεται, γεμίζει το σοκάκι.
Τα γαλανά ματάκια της, τα χρυσωπά μαλλιά της.
Κάθε κοπέλας ομορφιά, εδώ σε τούτον τόπο.
Βρίσκει προσκέφαλο απαλό, βρίσκει ζεστό ραχάτι.
Χέρι με χέρι οι ψυχές, στον Κάτω Μαχαλά μας,
Στέλνουν τα δέοντα σιμά, στης ξενιτιάς τη θύρα.
Σαν τα βιολιά που παίζουνε, σκοπούς γεμάτους μέλια.
Σαν τα αηδόνια τραγουδούν, σκοπούς της πρώτης νιότης.
Δω σταματάει ο δρόμος μας, δω και κινάει η ζήση.
Δω τα γέρικα σοφά, δω και τα πρώτα γέλια.
Εκ του ιστολογίου ''Δερβιτσάνη Βορείας Ηπείρου''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου