που χαμογελάει σ’ όλους είναι η πατρίδα.
Γαλανό κύμα είναι τ’ όνειρό της,
που μας αγκαλιάζει με αφρούς
και δοξαστικές αναμνήσεις.
Eνα ανοιχτό παράθυρο,
που οδηγεί σε μυστικούς κόσμους
όσους θέλουν και τολμούν.
Στεφάνια , που άφησαν τα όνειρά μας
πάνω στα μνήματα με τους σταυρούς.
Ελιές κι αμπέλια λάμπουν ελπίδα,
αφημένα στην εξουσία των λουλουδιών.
Νύχτες σκοτεινές που γεννούν
δροσερές αυγές πάλι και πάλι.
Παρέκει ξεπηδώντας από τους αιώνες
η θάλασσα με περίσσια περηφάνια
προβάλλει την Παναγιά την Καραβοκύρισσα.
Κι από ψηλά ο ήλιος της αγάπης
τρελός κι αστραφτερός
φωτίζει της γης το ανηφορικό το μονοπάτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου