Νικολάου Μάννη, εκπαιδευτικού
Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος Βλάχος σε πρόσφατο κείμενο του με τίτλο "Αποστολική Παράδοση και Αποστολική Διαδοχή στο μυστήριο της Εκκλησίας"[1], προσπαθεί να πείσει τον αναγνώστη ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με την αναγνώριση, χωρίς αναχειροτονία, των, άνευ Αποστολικής Διαδοχής, Ουκρανών Σχισματικών από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, διότι, όπως γράφει, η Εκκλησία δεν μολύνεται[2].
Προς επίρρωση της θέσεώς του φέρει ως παράδειγμα, μεταξύ άλλων, και την εισδοχή των Παλαιοημερολογιτών Επισκόπων Χριστοφόρου Χατζή και Πολυκάρπου Λιώση στην επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος. Συγκεκριμένα γράφει: "Τί ἔγινε μέ τήν ἀποδοχή τῶν δύο παλαιοημερολογιτῶν «Ἐπισκόπων» ὡς Μητροπολιτῶν, τοῦ Χριστοφόρου Χατζῆ καί τοῦ Πολυκάρπου Λιώση πού ἔγιναν ἀντιστοίχως Δρυϊνουπόλεως καί Σισανίου; Αὐτοί εἶχαν προηγουμένως καθαιρεθῆ ὡς Ἀρχιερεῖς ἀπό τό Συνοδικό Δικαστήριο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἐπανῆλθαν στήν τάξη τῶν Πρεσβυτέρων καί ὅμως μέ ἀναθεωρητικό Δικαστήριο ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας τούς ἐπανέφερε ὡς κανονικούς Ἀρχιερεῖς, χωρίς ἀναχειροτονία, θεωρώντας κατ' οἰκονομία ὡς κανονική τήν χειροτονία τους τό 1935.
Μήπως αὐτοί ἐμόλυναν τό Σῶμα τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πού συμμετεῖχαν σέ ἐκλογές καί χειροτονίες ἄλλων Ἐπισκόπων; Αὐτό εἶναι ἀπαράδεκτο νά λεχθῆ".
Παραβλέποντας το γεγονός ότι το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως δεν έχει καμία αρμοδιότητα να επεμβαίνει στα εσωτερικά άλλου Πατριαρχείου, και ότι η επέμβασή του αυτή είναι αποτέλεσμα της αιρέσεως του Νεοπαπισμού[3], την οποία κηρύττουν "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" οι εκπρόσωποί του, στην παρούσα ανάρτηση θα προβώ μόνο στην αναίρεση του ανέρειστου και προκλητικού αυτού παραλληλισμού μεταξύ των Ουκρανών Σχισματικών "Επισκόπων" και των Ελλήνων Παλαιοημερολογιτών Επισκόπων[4].
Οι Έλληνες Παλαιοημερολογίτες Χριστόφορος Χατζής και Πολύκαρπος Λιώσης το 1935 χειροτονήθηκαν Επίσκοποι από τρεις κανονικούς Αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος, ήτοι τους Δημητριάδος Γερμανό Μαυρομμάτη, πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο Καβουρίδη και Ζακύνθου Χρυσόστομο Δημητρίου, και μάλιστα πριν οι τελευταίοι "καθαιρεθούν". Και βάζω εντός εισαγωγικών το "καθαιρεθούν", διότι ενώ ο κ. Ιερόθεος γράφει πολύ σωστά πως "δέν εἶναι μαγεία ἡ χειροτονία τοῦ Ἐπισκόπου", παραβλέπει ότι δεν είναι μαγεία ούτε η καθαίρεση ενός Επισκόπου! Διότι αν ο Θεός δεν δεσμεύεται από την χειροτονία, όταν ο χειροτονηθείς είναι ανάξιος, και έτσι "πάντας οὐ χειροτονεῖ", έτσι δεν δεσμεύεται και από την καθαίρεση, όταν ο "καθαιρεθείς" είναι αθώος, και επομένως "πάντας οὐ καθαιρεῖ", αλλά μόνο τους δικαίως καθηρημένους! Απόδειξη τούτου;
Ότι πολλοί από αυτούς που αδίκως "καθαιρέθηκαν", όπως ο Άγιος Ευστάθιος Αντιοχείας, ο Μέγας Αθανάσιος, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, και πλήθος άλλων "καθηρημένων" Επισκόπων, τιμώνται από την Εκκλησία ως Άγιοι! Για αυτό τέτοιες "καθαιρέσεις" δεν γίνονταν αποδεκτές από τους Ορθοδόξους· ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής μάλιστα απάντησε, σε εκείνον που του είπε πως ο Άγιος Μαρτίνος Πάπας Ρώμης καθαιρέθηκε, το εξής: "Οὐ καθηρέθη, ἀλλ᾿ ἐδιώχθη"[5]. Απορώ όμως και με το εξής: Δεν γνωρίζει άραγε ο κ. Ιερόθεος ότι η απόφαση υποβιβασμού Επισκόπου στην τάξη του Πρεσβυτέρου (που αποφασίστηκε στην διωκτική, κατά των Ελλήνων Παλαιοημερολογιτών Επισκόπων Χριστοφόρου και Πολυκάρπου, απόφαση) είναι χειρότερη και από την Ιεροσυλία; Αν αμφιβάλει ας ανατρέξει στον ΚΘ΄ Κανόνα της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου και στον σχολιασμό του από τους εγκρίτους Κανονολόγους της Εκκλησίας (Ζωναρά, Αγ. Νικόδημο κλπ.).
Αντιθέτως με τους Έλληνες Παλαιοημερολογίτες Επισκόπους, οι Ουκρανοί Σχισματικοί "χειροτονήθηκαν" από ήδη (και μάλιστα δικαίως) καθηρημένους, ή και αυτοχειροτονήτους ακόμη, τύπου Βίκτωρος Τσεκάλιν[6]! Ποια σύγκριση λοιπόν μπορεί να γίνει; Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο ο κ. Ιερόθεος υπερασπίζεται με τέτοιο ζήλο τον Νεοπαπισμό του Φαναρίου, απορώ όμως που δεν επέδειξε παρόμοια ευαισθησία, όταν προ ετών ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος αναχειροτόνησε, κατά παράβαση των Ιερών Κανόνων[7], δύο Παλαιοημερολογίτες Επισκόπους, των οποίων η Αποστολική Διαδοχή ήταν αναμφισβήτητη, αφού προερχόταν από την Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς (στην οποία ανήκε, ως Αρχιερεύς, και ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς).
Είθε, ο κ. Ιερόθεος, μια τέτοια ευαισθησία να δείξει, έστω και την ενδεκάτη, προς τους Αδελφούς του και Συμπατριώτες του, Έλληνες Γνησίους Ορθοδόξους (Παλαιοημερολογίτες), και να έλθει σε κοινωνία μαζί τους, αφού πρώτα αποκαταστήσει την σχέση του με την Αποστολική Παράδοση, την οποία σχέση δυστυχώς διέρρηξε, αφενός μεν αποδεχόμενος την Ημερολογιακή Καινοτομία, η οποία "καταργεῖ ἐνίοτε τήν νηστείαν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἔφερεν ἀνωμαλίαν εἰς τήν τάξιν τῆς Ἐκκλησίας, ἔσχισε αὐτήν, καὶ κατεδικάσθη δίς ὑπό Ὀρθοδόξων Ἁγίων Συνόδων"[8], αφετέρου δε συνεχίζοντας την εκκλησιαστική κοινωνία με τους Νεοπαπικούς Οικουμενιστές, παρά την Διαταγή των Αγίων Αποστόλων "μηδὲ κοινωνοὶ τῆς ἀσεβείας αὐτῶν γίνεσθε"[9].
Και να είναι σίγουρος πως αφού αποδείξει ότι τηρεί την Αποστολική Παράδοση, οι Αρχιερείς μας, της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων (Παλαιοημερολογιτών), οι οποίοι και την Αποστολική Παράδοση κρατούν ακαινοτόμητη και την Αποστολική Διαδοχή έχουν ακέραιη, θα του αναγνωρίσουν, ως γνώστες του Κανονικού Δικαίου, και την Αποστολική Διαδοχή και θα τον δεχθούν ως Αδελφό τους χωρίς να τον αναχειροτονήσουν.
Βέβαια σε αυτήν την περίπτωση θα κάνει ισχυρούς, κατά κόσμον, εχθρούς, οι οποίοι σίγουρα θα τον "καθαιρέσουν". Αλλά καλύτερα να είναι κανείς με την χορεία των "καθηρημένων" που αγιάζουν, παρά με την μερίδα των "κανονικών" που θα κολαστούν. Καλή Ανάσταση!
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΕΛΟΥΣ
[2] Η Εκκλησία δεν μολύνεται, μολύνονται όμως τα μέλη Της που αποδέχονται την κοινωνία με τους αμετανόητους Σχισματικούς!
[3] Ως "Νεοπαπισμός της Κωνσταντινουπόλεως" ορίζεται η καινοφανής αιρετική διδασκαλία ότι το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως έχει δικαιώματα εξουσίας πάνω στα άλλα Πατριαρχεία και ο Πατριάρχης της είναι "Οικουμενικός", με την κυριολεκτική έννοια της λέξεως. Περί αυτού ετοιμάζεται ήδη σχετική εργασία-καταπέλτης με βάση κυρίως άγνωστα κείμενα μεγάλου Αγίου της Εκκλησίας μας.
[4] Ο κ. Ιερόθεος βάζει εισαγωγικά στη λέξη "Επισκόπων" όταν αναφέρεται στους Έλληνες Παλαιοημερολογίτες, όχι όμως όταν αναφέρεται στους Ουκρανούς Σχισματικούς! Αμάθεια; Εμπάθεια; Ο Κύριος ξέρει.
[5] P.G. 90, 128.
[6] α) π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος, Οὐκρανικό Αὐτοκέφαλο ἢ κακοκέφαλο; (http://aktines.blogspot.com/2019/02/blog-post_77.html).
β) Πρωθιερέας Ροστισλάβ Γιαρέμα, Περί της κανονικότητος της χειροτονίας του Μακαρίου Μαλέτιτς (https://salpismazois.blogspot.com/2019/04/blog-post_20.html).
[7] Μάλλον δεν θα είχε ανακαλύψει ακόμη την διατριβή του μακαριστού Βασιλείου Σμύρνης, την οποία επιδεικνύει σήμερα σε όσους αντιδρούν στην αναγνώριση των Ουκρανών Σχισματικών...
[8] Επιστολή Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου προς τον Μητρ. Αυγουστίνο Καντιώτη
[9] P.G. 1, 916.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου