Εις πνευματικόν, αναγεννητικόν δρόσον
στον ολοσχερή ''καύσωνα'' του Οικουμενισμού και της Αποστασίας
Η είσοδος του ιστορικού Ι. Ναού Κοίμησης της Θεοτόκου στη Βίτωλη Φθιώτιδας, εκεί, όπου λειτουργούσε ο μακαριστός ομολογητής ιερέας του πατρίου ημερολογίου π. Αρσένιος Σακελλάρης΄εις εκ των πολλών ιερέων που αντιτάχθηκαν στην ημερολογιακή καινοτομία και χειροδέσμιος μεταφέρθηκε οδικώς στη Μακρακώμη, όπου οι αρχές ασφαλείας τον ξύρισαν, τον φυλάκισαν και τον διαπόμπευσαν δημοσίως μόνο και μόνο, γιατι ήθελε να κρατήσεις τις ιερές παρακαταθήκες των πατέρων της μαρτυρικής μας Εκκλησίας!
Μετά τη δοκιμασία του το (1928), ο π. Αρσένιος βρήκε την ευκαιρία να συνεχίσει τον αγώνα μακρυά από την πατρίδα του. Ήλθε στην Αθήνα και για αρκετά χρόνια (μέχρι το 1931) υπήρξε εφημέριος διαφόρων ορθοδόξων ναών της Αττικής (Αγία Παρασκευή Μοναστηρίου, Άγιος Αθανάσιος Θησείου κ.α.). Το 1931, μετά παραμονή τριών χρόνων στην περιοχή Αθηνών, επισκέπτεται την πολυαγαπημένη του Βίτωλη για να γιορτάσει τα Χριστούγεννα με το πρώτο ποίμνιό του. Μόλις πάτησε το πόδι του εκεί, αστυνομικά όργανα από τη Μακρακώμη με εντολή του Μητροπολίτου Φθιώτιδος έτρεξαν να τον ''προυπαντήσουν'' ζητώντας του να παραδοθεί.
Κάποτε μάλιστα τ ο ν έ δ ε σ α ν π ί σ ω α π ό έ ν α ζ ώ ο σ έ ρ ν ο ν τ ά ς τ ο ν έ τ σ ι, α π ό τ ο ν έ ν α μ α χ α λ ά σ τ ο ν ά λ λ ο... Κι αυτό για να τρομοκρατήσουν τους αγωνιστές ιερείς και πιστούς. Βαρειά η δοκιμασία αυτή, αλλά πάντα υπέμενε ''εν τω ενδυναμούντι Χριστώ''.
Τα βράδια κυρίως, που οι Χριστιανοί τελείωναν τις δουλειές τους, μαζεύονταν γύρω του και ώρες ολόκληρες άκουγαν τις διδασκαλίες του και τις πατρικές συμβουλές του. Κι όταν αργά αποφάσιζαν να φύγουν, ο γέροντας πάντα πρόθυμα τους ''ξεπροβόδιζε'' μέχρι τη σκάλα κι από εκεί τους ευλογούσε και τους καληνύχτιζε. Μόνο ένα βράδυ δεν τα κατάφερε να σηκωθεί για να τους συνοδέψει.
Κι αυτή την φορά όμως δεν τους άφησε παραπονεμένους. Τους ευλόγησε και τους έδωσε την ευχή του από το κρεβάτι του πόνου. Και μετά τα Μεσάνυχτα κοιμήθηκε εν Κυρίω. Ο π. Αρσένιος υπήρξε αληθινός διδάσκαλος. Παντού και πάντα κήρυττε την αλήθεια της ορθής πίστεως τονίζοντας αδιάκοπα και τους κινδύνους, τις δοκιμασίες που διατρέχει κανείς ακολουθώντας την. Άλλωστε, ο ίδιος είχε αντιμετωπίσει πολλές φορές τις ωμότητες των Διωκτών της Πίστης. Βαρειά η δοκιμασία αυτή, αλλά πάντα υπέμενε ''εν τω ενδυναμούντι Χριστώ''.
Την κηδεία του παρακολούθησε πολύς κόσμος από τα γύρω χωριά. Ιερείς που παρευρέθηκαν ήταν ο π. Μηνάς, ο παπα - Γιώργης, καθώς και οι μοναχοί Παίσιος και Ευσέβιος. Χαρακτηριστικό από την κηδεία του, που έγινε μάλιστα απ' όλους αντιληπτό ήταν, ότι όταν το λείψανό του έβγαινε από τον ναό προς ενταφιασμό, τ ρ ί α λ ε υ κ ά π ε ρ ι σ τ έ ρ ι α φ ά ν η κ α ν (που τέτοια δεν υπήρχαν στο χωριό) και πέταξαν γύρω από το τίμιο λείψανό του, μέχρι που τα χώματα το σκέπασαν! Μετά εξαφανίσθηκαν, βάζοντας σε απορία και θαυμασμό τους πιστούς.
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου