Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ

'Ενα ἀκόμη γεγονός, πολὺ θαυμαστό, ποὺ ἀφορᾶ ἴαση καὶ σωτηρία ψυχῆς, εἶναι τὸ ἀκόλουθο. Τὸ ἀφηγήθηκε μιὰ σεβαστὴ κυρία, προσκυνήτρια τῆς Παναγίας τὸν Μάϊο τοῦ 2009. Τὸ ἄκουσε ἀπὸ τὸν πατέρα της, ὁ ὁποῖος ἐγνώριζε τὸν ἄνθρωπο τῆς κατωτέρω ἱστορίας, διότι ἦταν συγχωριανός του σ᾿ ἕνα χωριὸ τῆς περιφερείας Καλαβρύτων. Ὁ χωρικὸς αὐτὸς ἦταν ἕνας ἄνθρωπος μὲ πολλὲς ἁμαρτίες. Ἦταν φιλόνικος, ἄπληστος καὶ ὑβριστής. Ἦταν καὶ «χωματολόγος». 

Σὲ ἐρώτηση: τί σημαίνει αὐτό;... ἡ κυρία ποὺ διηγήθηκε τὴν ἱστορία εἶπε, πὼς «χωματολόγο» λέγανε στὸ χωριὸ ὅποιον ἔκλεβε τὸ χῶμα, τὴν γῆ τοῦ διπλανοῦ του, μετακινώντας τοὺς φράκτες! Κάποτε, σὲ μιὰ θύελλα ποὺ ξέσπασε στὸ χωριό, ἔπεσε κεραυνὸς στὸ σπίτι τοῦ «χωματολόγου» καὶ τὸν χτύπησε, καθὼς καθόταν σὲ μιὰ καρέκλα! Ἐκεῖ ἔμεινε «στὸν τόπο», ποὺ λέμε. Δὲν κάηκε, ἀλλὰ ἔγινε σὰν κουβάρι, διπλωμένος τόσο ποὺ δὲν μποροῦσαν νὰ τὸν τεντώσουν γιὰ νὰ τὸν βάλουν στὸ φέρετρο νὰ τὸν κηδέψουν. Ἔτσι βρέθηκαν σὲ ἀμηχανία καὶ πέρασε ὁλόκληρη ἡμέρα, χωρὶς νὰ τολμοῦν νὰ κάνουν κάτι. 

Στὸ τέλος, οἱ πιὸ τολμηροὶ ἀπεφάσισαν νὰ τὸν τεντώσουν γιὰ νὰ τὸν κηδέψουν. Καθὼς ὅμως τὸν τέντωναν, ὁ «χωματολόγος» ἐπανῆλθε! Ἀναστήθηκε μπροστὰ στοὺς ἔκπληκτους χωριανούς! Ἀναστατώθηκε ὅλο τὸ χωριὸ καὶ μόλις ξεπέρασαν τὸν τρόμο τους, κάθισαν κοντά του, γιατὶ δακρυσμένος ἐκεῖνος, μὲ ἤρεμο καὶ ταπεινὸ ὕφος, ἀφοῦ ζήτησε συγγνώμη ἀπὸ ὅλους γιὰ τὴν προηγούμενη συμπεριφορά του παρουσίᾳ καὶ τοῦ Ἱερέως, τοὺς εἶπε τὰ ἑξῆς ἀποκαλυπτικά: - Χωριανοί μου, στὴν ζωὴ μὲ ξανάφερε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ ζήσω τὴν μετάνοιά μου καὶ νὰ διορθώσω τὴν ζωή μου, πού, ὅπως γνωρίζετε ὅλοι, δὲν ἦταν καθόλου καλή... 

Ὅταν λοιπὸν πέθανα κεραυνόπληκτος, ἕνας νέος φωτεινός, λευκοντυμένος, μὲ καλωσυνᾶτο γλυκὸ πρόσωπο, κρατῶντας ἕνα βιβλίο στὰ χέ ρια του, μὲ πῆγε καὶ μὲ γύρισε σ᾿ ὅλα τὰ μέρη ποὺ ἔζησα. Καὶ εἶδα τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή μου. Ἀπὸ κοντὰ ἐρχόταν ἕνας μαῦρος, ποὺ εἶχε σὰν πρόσωπο σκύλου κι ἔδειχνε εὐχαριστημένος γιὰ τὸ ὅτι ἤμουν τόσο ἐπιβαρυμένος. Ὁ Ἄγγελός μου ἔψαχνε μὲ ἀγωνία καὶ φυλλομετροῦσε τὸ βιβλίο τῆς ζωῆς μου, μήπως καὶ βρῆ καμμιὰ καλὴ πρᾶξι μου. Μαζί του ἀγωνιοῦσα κι ἐγὼ ὁ ἄθλιος. 

Ξαφνικὰ σταμάτησε σὲ μιὰ σελίδα καὶ χαρούμενος εἶπε: - Εἶναι ἀλήθεια πὼς ἔχει κάνει πολλὲς ἁμαρτίες, ἀλλὰ ἔχει σώσει δύο ἀνθρώπους. Ἕναν ἀπὸ τὸ νὰ κάνη φόνο καὶ τὸν ἄλλον ἀπὸ τὸν θάνατο! Τότε, μὲ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου ἐπανῆλθα στὴν ζωή, γιὰ νὰ μετανοήσω καὶ νὰ σωθῶ. Ἔτσι μοῦ εἶπε ὁ Ἄγγελος. - Καὶ πῶς ἔσωσες ἐσὺ δύο ἀνθρώπους;... ρώτησαν μὲ ἐνδιαφέρον οἱ παριστάμενοι. Τότε μὲ σεμνὴ καὶ ταπεινὴ φωνὴ τοὺς εἶπε ὁ νεκραναστημένος: - Ἀδέλφια μου, αὐτὸ τὸ γεγονὸς οὔτε ποὺ τὸ θυμόμουν, ἀλλὰ μοῦ τὸ θύμισε ὁ Ἄγγελος. Νὰ σᾶς τὸ πῶ λοιπόν. 

Ἕνα χειμωνιάτικο βράδυ, ὅπως συνήθιζα, μπῆκα στὸ καφενεῖο τοῦ χωριοῦ. Ἄλλοι ἔπιναν τὸ ποτό τους, ἄλλοι συζητοῦσαν. Πρόσεξα λοιπὸν ἕναν νεαρὸ ποὺ καθόταν μόνος καὶ φαινόταν καὶ ξένος καὶ εἶπα στὸν καφετζῆ νὰ τὸν κεράση ἕνα οὖζο ἀπὸ μένα. Ἔτσι καὶ ἔγινε. Σὲ λίγο πῆγα, κάθισα κοντά του, καὶ πιάσαμε κουβέντα πολὺ ἐνδιαφέρουσα. Συγκινημένος ἀπὸ τὸ ἐνδιαφέρον μου, ἄρχισε καὶ ξανοιγόταν. Ποῦ καὶ ποῦ κοίταζε τὸ ρολόϊ καὶ ἀναστέναζε. Τὸν κοίταζα μὲ συμπάθεια καὶ τὸν παρακίνησα νὰ μοῦ πῆ τὶ τὸν βασάνιζε. 

Καί... ὦ, τοῦ θαύματος! Μοῦ ἐκμυστηρεύθηκε πὼς κάποιος τὸν εἶχε πληρώσει γιὰ νὰ παραφυλάξη ἕναν ἀπὸ τοὺς χωριανοὺς νὰ τὸν σκοτώση, ἐνῶ θὰ γύριζε σπίτι του! Ἀνατρίχιασα! - Παιδί μου, τοῦ εἶπα, μὴν τὸ κάνης αὐτὸ καὶ καταστρέψης καὶ τὴν ψυχή σου καὶ τὴν ζωή σου. Μὴ γίνης φονιάς! Μή, παιδί μου, γιὰ τὸν Θεό!... Ἄκουγα τὸν ἑαυτό μου νὰ μιλάη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ δὲν τὸ πίστευα! Οὔτε ξέρω τὶ ἄλλο εἶπα στὸν νεαρό, ὁ ὁποῖος τελικὰ συνῆλθε καὶ μοῦ εἶπε: - Τὶ πῆγα νὰ κάνω, μπάρμπα μου! Ὁ Θεὸς σὲ ἔστειλε δίπλα μου ἀπόψε! Θὰ πάω σ᾿ αὐτὸν ποὺ μ᾿ ἔβαλε νὰ κάνω φόνο καὶ θὰ τοῦ πετάξω τὰ καταραμένα λεφτά του, στὸ πρόσωπό του. Ἀνακουφίστηκα. Σφίξαμε τὰ χέρια καὶ χάθηκε μὲς στὸ σκοτάδι, χωρὶς νὰ μοῦ πῆ τὸ ὄνομά του. 

Ἐγὼ βέβαια, ἐνῶ μὲ εἰλικρίνεια συμβούλευσα στὸ καλὸ τὸν νεαρό, συνέχισα τὶς ἁμαρτωλὲς συνήθειές μου, μέχρι ποὺ πῆρα κι ἐγὼ τὸ σωτήριο αὐτὸ μάθημα ἀπὸ τὸν Φιλάνθρωπο Θεό. Ποτὲ δὲν πίστευα πὼς αὐτὸ τὸ γεγονὸς θὰ γινόταν ἀφορμὴ νὰ σωθῶ κι ἐγώ! Δοξασμένος ὁ Κύριος!... 

Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἔζησε ἄλλα δέκα χρόνια μὲ μεγάλη μετάνοια καὶ ἀρετή! Ἔγινε παράδειγμα γιὰ τὸ χωριό. Αὐτὰ μᾶς ἔλεγε ὁ πατέρας μου, εἶπε τελειώνοντας ἡ σεβαστὴ ἡλικιωμένη κυρία. Πόση σωτήρια δύναμη ἔχει ἕνας καλὸς λόγος, ἕνας λόγος τοῦ Θεοῦ! Ἀλλὰ καὶ πόσο ἐπιθυμεῖ ὁ Θεὸς τὴν σωτηρία μας! Ἀναζητεῖ νὰ βρῆ μιὰ ἀφορμὴ γιὰ νὰ μᾶς σώση! 

''Ἡ Μεγαλόχαρη Παναγία, ἡ Βαρνάκοβα, 
Θαύματα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἡ Παράκλησή Της'', σελ. 110-113, 2011. 
Εκ του περιοδικού ''ΟΙΚΟΔΟΜΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ'' 
της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής 
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών. 
Τεύχος 13, Ιούλιος 2019.
Επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.