ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΟΥ!

Σήμερα το πρωί, μια πολύ καλή φίλη και πρώην συνάδελφος, η Νατάσα εξεδήμησε εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού μας. Εξαίρετη γυναίκα, σύζυγος και μητέρα, ένας αληθινός ήρωας αυτής της πρόσκαιρης, βραχύβιας και μάταιης ζωής. Η Νατάσα κάποια στιγμή στη ζωή της έμεινε τυφλή. Δεν παραιτήθηκε, ούτε στιγμή. Δεν δείλιασε, δεν λάκισε, ούτε αυτομόλησε. Παντρεύτηκε, έγινε σύζυγος ενός εκπληκτικού ανθρώπου, μητέρα δύο πολύ καλών παιδιών, αγωνίστηκε υπέρ το δέον και υπέμενε. Ποτέ δεν την άκουσα να διαμαρτύρεται, να αγανακτεί ή να εξεγείρεται. Κουβαλούσε τον σταυρό στη πλάτη της και πορευόταν. Σήμερα το πρωί, ο θάνατος της χτύπησε την πόρτα. Κι εκείνη τον καλοδέχθηκε! Έτσι, όπως πάντα έκανε, με μια τέτοια γενναιόδωρη, αρχοντική και θυσιαστική καρδιά που είχε. Όποιος, όποια θέλει και δύναται, ας προσθέσει στη προσευχή και το όνομα Αναστασία. Ένα μικρό, πενηντάρι κομποσκοίνι για μια ψυχή που κατευθύνεται εκεί εφ' ω ετάχθη και που θα μπορούσε να ήταν κι η δική μας...

Γ. Δ.