ΟΔΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Ο Επίσκοπος Κερνίτσης και Καλαβρύτων Ηλίας Μηνιάτης (1669-1714) 

από το εικονογραφικό πάνθεον του βιβλίου ''Οδός Σωτηρίας''.

Μέρος 3ον

''Αυτό το μικρό βιβλίο περιέχει τρεις μεγάλες ομιλίες πνευματικού περιεχομένου. Είναι προϊόντα της ρητορικής δεινότητας του επισκόπου Κερνίτσης και Καλαβρύτων Ηλία Μηνιάτη του Κεφαλλήνος, ο οποίος θεωρείται "νέος Χρυσόστομος" λόγω του περιεχομένου των λόγων του, αλλά και λόγω της φυσικής του ευφράδειας. [...] Εις παλαιότερον βιβλίον εκδόσεως της Ιεράς ημών Μονής είχομεν παρουσιάσει μεθ' υπομνηματισμού (εκτενούς εν πολλοίς), τους τρεις περί Πίστεως λόγους αυτού, υπό τον τίτλον "Ορθόδοξος Πίστις και Ζωή". Τώρα έκδίδομεν μεταγλωττισμένους εις το σημερινόν γλωσσικόν ιδίωμα προς ευχερεστέραν κατανόησιν τρεις ομιλίας αυτού περί Μετανοίας, περί Εξομολογήσεως και περί θείας Μεταλήψεως, εκφωνηθείσας εις περιόδους Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η επιλογή δεν έγινε τυχαίως. Πιστεύομεν ότι όποιος έχει ειλικρινή μετάνοιαν, καθαράν εξομολόγησιν και εν συναισθήσει θείαν των Αχράντων Μυστηρίων Μετάληψιν, ευρίσκεται πορευόμενος την Οδόν της Σωτηρίας της εν Χριστώ Ιησού, ω η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν''. (Εκ της εισαγωγής του βιβλίου). Εκ του βιβλίου ''Οδός Σωτηρίας'' περιέχον τρεις ομιλίες του ιεροτάτου Επισκόπου Κερνίτσης και Καλαβρύτων Ηλία Μηνιάτη (+1714). Ήτοι περί Μετανοίας, Εξομολογήσεως και θείας Μεταλήψεως, μεταγλωττισμένες υπό του αρχιμανδρίτου Δοσιθέου, Ηγουμένου της Ιεράς Σταυροπηγιακής Μονής Παναγίας Τατάρνης. Εκδόσεις ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ, 2013. Αντιγραφή, μεταφορά στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου: 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Συνέχεια από το προηγούμενο

ΟΜΙΛΙΑ ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Λεχθείσα τη Ε' Κυριακή των Νηστειών

Τί δεν κάνει και τί δεν εφευρίσκει ο ένθεος ζήλος μιας ενάρετης ψυχής! Απεστάλη από τον Θεό και από την Εκκλησία ο ευλαβής και σοφός μοναχός Μεθόδιος για να κατηχήση στην Ορθόδοξο πίστι τον βασιλιά των Βουλγάρων. Αυτό έγινε τότε που αυτός είχεν απαρνηθεί την ειδωλολατρεία και είχε εισέλθει στην αληθινή θεογνωσία. Είχε βαπτισθή και είχεν υποτάξει το κράτος του στον βασιλιά των Ρωμαίων και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως.

Αυτός λοιπόν ο καλός δούλος και πιστός υπηρέτης του Θεού άρχισε να νουθετή τον νεοφώτιστο με την δύναμι της διδασκαλίας του, αλλά περισσότερο με το παράδειγμα της ζωής του και να του υποδεικνύει με τα δόγματα της πίστεως και τις εντολές του Ευαγγελίου, πώς πρέπει να ζη ένας αληθινός Χριστιανός.

Όμως δεν αρκέσθηκε σ' αυτά: εζωγράφισε με επιδεξιότητα δύο εικόνες. Στην μία εζωγράφισε την δευτέρα Παρουσία του Χριστού και στην άλλη τον άδη. Στην πρώτη παρουσίαζε τον Υιό του Θεού να κάθεται σε θρόνο υψηλό και μεγαλοπρεπή και να περιβάλλεται με τις αγγελικές δυνάμεις, μέσα σε δόξα πολλήν, ντυμένο με όλο το φως της θείας Του δόξης. Παραστέκονταν χίλιες χιλιάδες αγγέλων και πλήθος αναρίθμητο ανθρώπων που δικάζονταν και ανέμεναν την απόφαση του φοβερού δικαστή. 

Ακόμη υπήρχε το σημείον του Σταυρού, που φαίνονταν μπροστά στο φοβερό βήμα, ο πύρινος ποταμός ο οποίος εξήρχετο από τον πύρινο θρόνο και λεπτομερώς όλα τα περιστατικά της μελλούσης Κρίσεως. Εις την άλλην εικόνα έδειχνε τον παμφάγον και αχόρταγον άδην και το εκεί άσβεστον πυρ. Εκεί έδειχνε το σκότος το εξώτερον, τον σκώληκα τον ακοίμητον, τα διάφορα βασανιστήρια των κολαζομένων αμαρτωλών και τις διάφορες μορφές των βασανιζόντων δαιμόνων.

Αυτές τις δύο φοβερές εικόνες τις τοποθετούσε ο φρόνιμος διδάσκαλος καθημερινώς μπροστά στα μάτια του βασιλέως μαθητού για να τον κάμη να καταλάβη πως για ένα ασεβή και αμαρτωλό τέτοια θα είναι η κρίσις, τέτοια θα είναι η κόλασις. Με αυτό τον τρόπο προσπαθούσε να τον στερεώση στην ορθή πίστι και να τον παρακινήση να ζη θεάρεστο ζωή.

Εγώ επήνεσα τον ζήλο και την τέχνη του καλού Μεθοδίου και γι' αυτό θέλησα να τον μιμηθώ. Στις περασμένες δύο διδαχές μου σας παρουσίασα δύο εικόνες. Σας εζωγράφισα στην μία την μέλλουσα Κρίσι και στην άλλη την αιώνια κόλαση. Αυτό το έκαμα με σκοπό να σας οδηγήσω στην μετάνοια, η οποία είναι η μοναδική οδός για να αποφύγετε και την οργή της μελλούσης Κρίσεως και τα βάσανα της αιωνίου κολάσεως. Και γι’ αυτή την μετάνοια έρχομαι σήμερα να σας ομιλήσω. 

Σήμερα που «αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα». Σήμερα που ο Υιός του Θεού πηγαίνει να παραδοθή στα χέρια των Αρχιερέων και των Γραμματέων, να πάθη, να αποθάνη, να χύση όλον τον πολύτιμο Αίμα του, να δώση την ζωή Του στον θάνατο, για να μας εξαγοράση από την αμαρτία και «δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών».

Δεν μπορούμε να επιθυμήσουμε καταλληλότερο καιρό για να σωθούμε, παρά αυτές τις άγιες ημέρες κατά τις οποίες ο Υιός του Θεού διαπραγματεύεται την σωτηρία μας. Μα αλλοίμονο! Εσείς ακόμη στέκεσθε; Ακόμα δεν μετανοείτε; Αντιστέκεστε λοιπόν στην γνώμη σας, στο πάθος σας, στην αμαρτία σας;

Σκληροκάρδιοι, αδιόρθωτοι αμαρτωλοί, ακούστε τι θέλω να σας πω σήμερα! Θα σας μιλήσω για την μετάνοια και θα σας αποδείξω πως όποιος δεν θέλει να μετανοήση αφού το μπορεί, θα έλθη καιρός που ίσως να θέλη και να μη μπορή…

Συνεχίζεται

Επίσκοπος Κερνίτσης και Καλαβρύτων Ηλίας Μηνιάτης (1669-1714)