Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2019

ΠΕΡΙ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ (Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ)...




Του Νικολάου Μάννη, Εκπαιδευτικού



Αξιότιμε κ. Πολυγένη, χαίρετε εν Κυρίω.


Διάβασα στο Πρακτορείο σας, την παρέμβαση του, αγνώστου εις εμέ, αγαπητού π. Ηλία Μάκου "Περί Παλαιοημερολογιτών" [1] και επειδή γνωρίζω ότι η Romfea.gr δεν φοβάται να φιλοξενήσει όλες τις απόψεις, αρκεί βεβαίως να είναι γραμμένες με νηφαλιότητα και να περιέχουν επιχειρήματα, σας στέλνω μία άλλη άποψη για το θέμα αυτό και ο κάθε αναγνώστης ας σχηματίσει γνώμη μόνος του.


Το πρώτο και μεγάλο σφάλμα που γίνεται, όχι μόνο από τον π. Ηλία, αλλά και από τους περισσοτέρους που καταπιάνονται με το ζήτημα αυτό, είναι να αντιμετωπίζουν τους λεγόμενους "Παλαιοημερολογίτες" ως ενιαίο σώμα.


Αυτό βεβαίως είναι η εύκολη λύση· "τους βάζουμε όλους σε ένα τσουβάλι", κατά το κοινώς λεγόμενο, και ξεμπερδεύουμε μια και καλή με δαύτους. Πολλές φορές όμως η αλήθεια δεν είναι τόσο απλή και ούτε όλα μπορούν να αντιμετωπιστούν με την λογική "άσπρο-μαύρο".


Οι λεγόμενοι "Παλαιοημερολογίτες" της Ελλάδος λοιπόν δεν αποτελούν ενιαίο σώμα, αλλά πρέπει να γίνεται πάντοτε διάκριση σε ποιους ακριβώς αναφερόμαστε.


Υπάρχουν Παλαιοημερολογίτες με κανονική Αποστολική Διαδοχή (από την Εκκλησία των Ρώσων της Διασποράς επί Αγίων Ιωάννου Μαξίμοβιτς και Φιλαρέτου - αμφότεροι με άφθαρτα λείψανα), οι οποίοι, αν και έχουν διακόψει την κοινωνία με την Διοικούσα Ιεραρχία (με τα πρόσωπα δηλαδή, και όχι την έννοια της Εκκλησίας της Ελλάδος, εντός της Οποίας βρίσκονται) ζητούν την επίλυση του Ημερολογιακού Ζητήματος και των συναφών με αυτό ζητημάτων, ήδη από το 1924, 



αλλά δυστυχώς όχι μόνο η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος (η οποία ξεχειλίζει από ...αγάπη, μόνο όταν πρόκειται για ετεροδόξους ή ετεροθρήσκους) εδίωξε (και διώκει με άλλους τρόπους σήμερα) τους ανθρώπους αυτούς, μα και οι υπόλοιπες Τοπικές Εκκλησίες κώφευαν και κωφεύουν (ακόμη και από την θεματολογία της λεγόμενης "Συνόδου της Κρήτης" αφαιρέθηκε το Ημερολογιακό), αδιαφορώντας δυστυχώς για την επίλυση του ακανθώδους τούτου ζητήματος.


Υπάρχουν επίσης "Παλαιοημερολογίτες", όντως Σχισματικοί, χωρίς Αποστολική Διαδοχή, με δονατιστικές απόψεις και εκκλησιολογία "Καθαρών", οι οποίοι έχουν αποκηρύξει σύμπασα την Εκκλησία και δεν αποδέχονται ούτε Μυστήρια, ούτε Αγίους, εκτός της σέχτας τους. Και για αυτούς όμως δεν πρέπει να υπάρξει μέριμνα ώστε να διαφωτιστούν και να επιστρέψουν στην Ορθή Ομολογία της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας;


Υπάρχουν τέλος, και απειροελάχιστοι κληρικοί της επίσημης Εκκλησίας, οι οποίοι αφού καθαιρέθηκαν για ζητήματα άσχετα με την Πίστη (κυρίως ηθικής φύσεως), παριστάνουν πλέον τους "Παλαιοημερολογίτες" προς άγρα οπαδών, αλλά και για νομική κάλυψη. Αυτοί σαφώς και δεν έχουν καμία σχέση με τον Παλαιοημερολογιτισμό, αλλά μάλλον με τον τσαρλατανισμό και την αγυρτεία.


Δεν είναι λοιπόν άδικο να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι, για παράδειγμα, ο μακαριστός Αστορίας Πέτρος [2] (χειροτονηθείς από τους Αρχιερείς της Ρωσικής Διασποράς, Χιλής Λεόντιο -καρδιακό φίλο του Αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς- και Βενεζουέλας Σεραφείμ) με τους ψευδοπαλαιοημερολογίτες Βεζυρέα, Γιαννακή και τους υπόλοιπους καθηρημένους της επίσημης Εκκλησίας;


Ο π. Ηλίας κλείνει το άρθρο του προτείνοντας έναν τρόπο για να αμβλυνθεί το ζήτημα. Ποιος είναι αυτός; "Η αγάπη εκ μέρους των Παλαιοημερολογιτών ως διάθεση και ως πράξη", γράφει. Συμφωνώ μαζί του, αλλά και διαφωνώ. Διότι η αγάπη για να θαυματουργήσει θέλει δύο· και όσο αγάπη και αν δείξουν οι Παλαιοημερολογίτες, αν δεν υπάρξει αγάπη και από την απέναντι πλευρά (η οποία, δυστυχώς, τους αντιμετώπισε εξ αρχής με φοβερή βιαιότητα, όπως έχει αποδειχθεί με αδιάψευστα τεκμήρια [3]) τότε δεν πρόκειται να υπάρξει κανένα θετικό αποτέλεσμα. 



Επομένως καλό είναι την αγάπη, αλλά και τις άλλες αρετές, να τις ζητούμε πρώτα από τον εαυτό μας, και έπειτα από τους άλλους.Πριν όμως ολοκληρώσω την παρέμβασή μου, πρέπει να τονίσω και κάτι ακόμη, πάρα πολύ σημαντικό, εν όψει των εκκλησιαστικών εξελίξεων.


Όπως όλα δείχνουν (και όπως πιστοποιεί και η δράση των Αμερικανών διπλωματών και πολιτικών στην χώρα μας - π.χ. Τζέφρι Πράιτ, Μάικ Πομπέο) η Εκκλησία της Ελλάδος θα αναγνωρίσει μεθαύριο την Αυτοκεφαλία των Ουκρανών Σχισματικών, με αποτέλεσμα την διακήρυξη ακοινωνησίας και προς Αυτήν, εκ μέρους της Ρωσικής Εκκλησίας, και, ως εκ τούτου, την επέκταση του Σχίσματος.


Προχθές, ο Σεβ. Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίωνας [4], ρώτησε υποθετικώς: "Πώς θα αντιδρούσε η Εκκλησία της Ελλάδος εάν η Ρωσική Εκκλησία αναγνώριζε μία από τις παλαιοημερολογίτικες παρατάξεις;". Αυτό, οφείλω να σας πω, γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα, πως δεν είναι καθόλου υποθετικό σενάριο.


Αν η Ρωσική Εκκλησία εντρυφήσει με αντικειμενικότητα στην ιστορία των Παλαιοημερολογιτών της Ελλάδος, τότε σίγουρα θα εντοπίσει εκείνη την "παράταξη", που πληρεί τα κριτήρια της αναγνωρίσεως. Και τότε θα αλλάξουν πολλά πράγματα...


Και όχι μόνο αυτό. Οι χιλιάδες πιστοί (κληρικοί και λαϊκοί) της "παρατάξεως" αυτής, είναι έτοιμοι να συνταχθούν με την Ρωσική Εκκλησία, αρκεί βεβαίως και εκείνη να λάβει ξεκάθαρη θέση σχετικά με τα ζητήματα για τα οποία οι πρώτοι διαχώρισαν την θέση τους από την Εκκλησία της Ελλάδος και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως (δηλαδή το Ημερολογιακό Ζήτημα και την αίρεση του Οικουμενισμού).


Όπως και να έχει, σίγουρα τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, όσο ορισμένοι θέλουν να τα παρουσιάζουν, για αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να εργαζόμαστε να γίνει το θέλημα του Θεού και όχι των πονηρών ανθρώπων.







ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ


[2] Βλ. επισυναπτόμενες φωτογραφίες.

at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου