ΣΤΗ ΜΗΤΡΑ ΜΙΑΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΔΥΟ ΜΩΡΑ. ΤΟ ΕΝΑ ΡΩΤΑΕΙ: ''ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ'';

Στή μήτρα μίας μητέρας βρίσκονται δύο μωρά. Τό ἕνα ρωτᾶ τό ἄλλο: «Πιστεύεις στή ζωά μετά τόν τοκετό;» κι ἐκεῖνο ἀπάντησε, «Γιατί ρωτᾶς; Φυσικά. Κάτι θά ὑπάρχει μετά τόν τοκετό. Μπορεῖ νά εἴμαστε ἐδῶ γιά νά προετοιμαστοῦμε, γιά αὐτό τί θά ἀκολουθήσει ἀργότερα.» «Ἀνοησίες», εἶπε τό πρῶτο. «Δέν ὑπάρχει ζωή μετά τόν τοκετό. Τί εἴδους ζωή θά ἦταν αὐτή»;

Τό δεύτερο εἶπε, «Δέν ξέρω, ἀλλά θά ὑπάρχει περισσότερο φῶς ἀπό ὅτι ἐδῶ. Ἴσως νά περπατᾶμε μέ τά πόδια μας καί νά τρῶμε μέ τό στόμα. Ἴσως νά ἔχουμε περισσότερες αἰσθήσεις πού δέν μποροῦμε κάν νά φανταστοῦμε τώρα». Τό πρῶτο ἀποκρίθηκε: «Αὐτό εἶναι παράλογο! Τό περπάτημα εἶναι ἀδύνατο. Καί νά τρῶμε μέ τό στόμα; Γελοῖο! Ὁ ὀμφάλιος λῶρος μας δίνει τήν τροφή καί ὅλα ὅσα χρειαζόμαστε. Ἀλλά ὁ ὀμφάλιος λῶρος εἶναι πολύ κοντός. Ὅποτε, ἡ ζωή μετά τόν τοκετό, λογικά, ἀποκλείεται».

Τό δεύτερο ὡστόσο ἐπέμενε, «Λοιπόν, νομίζω ὅτι ὑπάρχει κάτι καί ἴσως εἶναι διαφορετικό ἀπό ὅ,τι εἶναι ἐδῶ. Ἴσως νά μή μας χρειάζεται αὐτό τό φυσικό ‘καλώδιο’ πιά». Καί τό πρῶτο ἀπάντησε, «Ἀνοησίες. Καί ἐπιπλέον, ἂν ὑπάρχει ζωή, τότε γιατί ποτέ κανείς δέν ἔχει γυρίσει πίσω ἀπό ἐκεῖ; Ὁ τοκετός εἶναι τό τέλος τῆς ζωῆς, καί μετά ἀπό τόν τοκετό και δέν ὑπάρχει τίποτα, παρά μόνο σκοτάδι, σιωπή καί λήθη. Δέν ὁδηγεῖ πουθενά».

«Λοιπόν, δέν ξέρω», λέει τό δεύτερο, «ἀλλά σίγουρα θά συναντήσουμε τή μητέρα καί αὐτή θά μᾶς φροντίσει». Τότε τό πρῶτο μωρό ἀπάντησε, «Μητέρα; Πιστεύεις στή μητέρα; Αὐτό εἶναι γελοῖο. Ἂν ἡ μητέρα ὑπάρχει, τότε ποῦ εἶναι τώρα»; Τό δεύτερο ἀνέφερε: «Εἶναι παντοῦ γύρω μας. Εἴμαστε περικυκλωμένοι ἀπό αὐτήν. Εἴμαστε μέρος της. Εἶναι μέσα τῆς πού ζοῦμε. Χωρίς αὐτήν, αὐτός ὁ κόσμος μας δέν θά μποροῦσε κάν νά ὑπάρχει».

Τότε εἶπε τό πρῶτο, «Λοιπόν, ἐγώ δέν τήν βλέπω, ἔτσι εἶναι λογικό ὅτι δέν ὑπάρχει». Καί τότε τό δεύτερο μωρό ἀπάντησε, «Μερικές φορές, ὅταν κάνεις ἡσυχία καί ἐπικεντρωθεῖς καί ἀκούσεις πραγματικά, μπορεῖς νά ἀντιληφθεῖς τήν παρουσία της, καί μπορεῖς νά ἀκούσεις τήν ἀγαπημένη τῆς φωνή, νά σέ καλεῖ ἀπό ψηλά».

Πηγή: https://www.tilestwra.com

Τοῦ συγγραφέα Pablo J. Luis Molinero, «Morphogeny»