Ο ΣΠΟΡΕΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ

Ὁ σπόρος κάθε φυτοῦ ἔχει μιά καί μόνη ἀποστολή: νά δώσει καρπό. Ὡς πρός τά ὑλικά πράγματα αὐτό συμβαίνει ἀπό τήν ἐποχή τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου. Οἱ σπόροι βλαστάνουν κατά θαυμαστό τρόπο καί οἱ καρποί τρέφουν ἀνθρώπους καί ζῷα.

Ἡ παραβολή, ὅμως, τοῦ Χριστοῦ πού ἀκούσαμε ἀναφέρεται στά πνευματικά πράγματα : Στήν Πίστη, στήν ἀγάπη, στήν ταπείνωση καί τή μετάνοια, ὅλα γιά τήν δόξα τοῦ Πλάστη μας. Κατά τόν ἴδιο τρόπο, ὅπως στήν ὑλική φύση, ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Κυρίου ἔχει ἕνα καί μοναδικό σκοπό: Τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων μέσα ἀπό τήν πνευματική καρποφορία. Ἐδῶ ὅμως, χρειάζεται προσοχή. Ἀπαιτεῖται ἐγρήγορση καί αὐτοκριτική . Ὁ κάθε πιστός ὀφείλει νά περιβάλει τόν ἑαυτόν του μέ τίς τέσσερις ἐκδοχές τῆς σημερινῆς παραβολῆς. Καί νά κατατάξει τήν καρδιά του σέ ὅποια περίπτωση πνευματικοῦ «ἐδάφους» ἀνήκει μέχρι τώρα.

Ἔτσι ὑπάρχει τό ἐνδεχόμενο νά ἀνακαλύψουμε μέσα μας τήν «ἄγονη ὁδό», δηλαδή τήν παράδοση τοῦ ἑαυτοῦ μας στόν ἔκθετο πνευματικά δρόμο, ὅπου οἱ διάφορες ὑλιστικές θεωρίες μᾶς παρασύρουν σ’ἕνα κόσμο χωρίς Θεό. Ἡ δεύτερη ἐκδοχή –νά πέσει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ σέ πέτρινη καρδιά- χρειάζεται μεγάλη προσοχή! Μεγάλη, ἐπειδή μπορεῖ νά ἐνθουσιαστήκαμε ἀπό τό Θεῖο κήρυγμα, ἀλλά αὐτός ὁ ἐνθουσιασμός δέν εἶχε βαθειά ρίζα καί τό φυτό τῆς πίστεως ξεράθηκε προτοῦ κἄν πρασινίσει.

Ἡ τρίτη κατηγορία (στήν ὁποία ἀνήκουμε οἱ περισσότεροι Χριστιανοί) ἀναφέρεται στήν ἀπρονοησία νά καθαρίσουμε τήν καρδιά μας ἀπό τά ζιζάνια. Καί τέτοια πνευματικά ζιζάνια ὑπάρχουν πολλά: ἡ ἐναγώνια φροντίδα γιά τά καθημερινά, ἡ μέριμνα γιά τίς ἀπολαύσεις, τό ἐνδιαφέρον μόνο γιά τόν ἑαυτό μας, τό αἴσθημα «δικαίου» πού μᾶς πνίγει ζητώντας πολλές φορές ἐκδίκηση, ἡ φιλοχρηματία, ἡ πνευματική ὀκνηρία, οἱ ἔριδες γιά πράγματα ἀσήμαντα, καί τόσα ἄλλα.

Ἡ κατηγορία τῆς «ἀγαθῆς γῆς», ἡ τέταρτη, εἶναι ἡ κατηγορία ἐκείνων πού «ἠγάπησαν πολύ». Πού ἡ ἀγάπη τους εἶναι πρός τόν Θεό μας, ἀλλά καί πρός τούς ἀδελφούς Του καί ἀδελφούς μας. Ἀσφαλῶς δέν εἶναι τέλειοι, οὔτε ἀναμάρτητοι οἱ πιστοί τῆς τέταρτης κατηγορίας. Ἀλλά καί αὐτές τίς ἀτέλειές τους φροντίζουν νά τίς ἐπουλώνουν μέ τήν διαρκῆ μετάνοια, διατηρώντας τό πνευματικό τους χωράφι σέ σταθερῆ γονιμότητα.

Καθώς εἴδαμε, Χριστιανοί μου, ἡ ἀρχή τῆς θεραπείας μας, σέ ὅποια κατηγορία κι ἄν ἀνήκουμε, εἶναι ἡ διάγνωση. Μέ τήν βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ μας νά μπορέσουμε νά συνειδητοποιήσουμε πόσο δεκτικοί εἴμαστε στόν σπόρο – Λόγο τοῦ Χριστοῦ. Καί στήν συνέχεια μέ τήν μετάνοια καί τήν ἀγάπη νά μπορέσουμε νά διακρίνουμε τί θέλει νά μᾶς πεῖ ὁ Θεῖος Διδάσκαλος.

Πηγή: http://imkythiron.gr

Κυριακή Δ' Λουκά:

Η Παραβολή του Σπορέως