Απόσπασμα εκ του βιβλίου:
''Το Εκκλησιαστικόν Ημερολόγιον ως κριτήριον της Ορθοδοξίας.
Α π ο λ ο γ ί α
του Σεβασμ. Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης Χ ρ υ σ ο σ τ ό μ ο υ προς την Ορθόδοξον Ελληνικήν Συνείδησιν''
Έκδοσις ''ΚΥΡΗΚΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ'', σελ. 85-87
Α Θ ΗΝ Α Ι - 1 9 3 5
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, επεξεργασία ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εμπρός λοιπόν ήλθεν ο καιρός να δείξωμεν και ημείς, οι νεώτεροι Έλληνες, ότι εις τας αρτηρίας και τας φλέβας ημών δεν ρέει υδαρής τις και ασθενικός ιχώρ, ο καθιστών την σκέψιν μαλθακήν και την ενέργειαν άτολμον και δειλήν, αλλ' αυτό το καθαρόν και κυανούν αίμα των προγόνων ημών, το εμπνέον την μεγαλοφροσύνην και την δράσιν την μεγαλουργόν. Αι ιστορικαί περγαμηναί και τα Εκκλησιαστικά χρυσόβουλα, αυτά καθ' εαυτά, δεν δύνανται να σώσουν ημάς από τους θηριώδεις όνυχας του Τ ε κ τ ο ν ι σ μ ο ύ και του Κομμουνισμού, υφ' ους σπαραξικαρδίως ασπαίρει διάτρητος και αιμόφυρτον εκ των πληγών το σώμα το Ελληνικόν.
Απαιτείται αυταπάρνησις και ευψυχία και δράσις αποφασιστική, μόνη ικανή να εξορύξη σύρριζα τους αιμοδιψείς και δηλητηριώδεις οδόντας του λυσσώντος και μαινομένου θηρίου, και να απαλλάξη την ψυχορραγούσαν Ελλάδα μας από τον ηθικόν και Εθνικόν θάνατον. Ιδού έχετε εμπρός Σας το παράδειγμα ημών των Ιεραρχών, οίτινες παρ' όλην την προβεβηκυίαν ηλικίαν, έσχομεν όμως το θάρρος και την Εκκλησιαστικήν φιλοτιμίαν να γίνωμεν σημαιοφόροι διά μιας Εκκλησιαστικής αναπλάσεως και παρ' όλας τας κακουχίας, ας υφιστάμεθα εν τη εξορία, διατηρούμεν το ηθικόν μας απτόητον και απαραμείωτον, και διακηρύττομεν στεντορεία τη φωνή, ότι και αυτήν την ζωήν μας δεν θα δειλιάσωμεν, ουδέ θα οκνήσωμεν να προσφέρωμεν ολοκαύτωμα εις τον Ιερόν και Άγιον την ηθικής αναγεννήσεως βωμόν.
Ιδού ηνοίξαμεν ημείς οι γέροντες τον ακανθώδη δρόμον της δόξης και της τιμής εις τους ακμαίους την ηλικίαν Εκκλησιαστικούς και Πολιτικούς άνδρας, και την άλκιμον Ελληνικήν νεολαίαν και σαλπίζομεν εις αυτούς δίκην Τυρσηνικής σάλπιγγος τον θούρειον παιάνα της εθνικής αναγεννήσεως της Ελλάδος, ήτις δεν αναμένει παρά τον ανάδοχον προς βάπτισιν αυτής εν τη κολυμβήθρα των Εκκλησιαστικών και Εθνικών παραδόσεων, και ον ανάδοχον θα υποδειχθή εις τα προπύλαια της Μητροπόλεως, έτοιμος ο Αρχιερεύς μεθ' όλων των ιερών αμφίων του Εθνικού αναβαπτισμού.
Ναι, όσοι εκ της χορείας των πολιτικών και εθνικών ανδρών, και της τάξεως των επιστημόνων και τον διανοουμένων διασώζετε εις την ψυχήν Σας το θεσπιδαές ζώπυρον της θρησκείας και της Ελληνικής ιδεολογίας, μη διστάσητε να αναπετάσητε την σημαίαν του εθνικού καθαρμού εις όλους τους κλάδους του Εθνικού δένδρου, όπερ, περιελιχθέν δίκην κισσού υπό των δηλητηριωδών φυλλωμάτων του Τ ε κ τ ο ν ι σ μ ο ύ και Κομμουνισμού, κινδυνεύει να απολέση πάσαν ζωτικήν και Εθνικήν ικμάδα και να περιπέση εις τον μαρασμόν, ον μοιραίως επιφέρει η ριζική συπεδών΄
λοιπόν όσα θρησκευτικά Σωματεία, όσοι πολιτικαί οργανώσεις, όσοι Εθνικοί Σύλλογοι υφίστασθε εν Ελλάδι, συσσωματωθήτε και ενωθήτε άπαντες υπό την ένδοξον σημαίαν της Βασιλείας, ως συμβόλου της εθνικής αναγεννήσεως και ηθικής ανανήψεως, άνευ της οποίας, η βαρέως και επικινδύνως νοσούσα Ελλάς δεν θα δυνηθή να αναρρρώση, και τον υψηλόν και εκπολιτιστικόν αυτής προορισμόν δεόντως να εκπληρώση.
Διαπράττομεν όντως έγκλημα καθοσιώσεως, να βλέπωμεν σήμερον την ημεροφαή και και προσφιλή μας Ελλάδα να σφαδάζη υπό το βαρύ και αιμοχαρές πνεύμα του Τ ε κ τ ο ν ι σ μ ο ύ και του Κομμουνισμού, και να μην ορέγωμεν χείρα βοηθείας προς διάσωσιν αυτής, ης η δόξα και η ζωή, η υπό των αιώνων γενομένη σεβαστή, κινδυνεύει να αποσβεσθή. Όχι αγαπητή και φιλόστοργος Ελλάς δεν θα σε αφήσουν τα γνήσια και στοργικά τέκνα Σου να αποθάνης τον σκληρόν και ατιμωτικόν θάνατον υπό τας βορβορώδεις αναθυμιάσεις των ακολάστων και ανατρεπτικών Αρχών του Κομμουνισμού και να κηδευθής και να ταφής εις την Σ τ ο ά ν των Τ ε κ τ ό ν ω ν ή την ζούγγλαν των Κομμουνιστών.
Όχι και μυριάκις όχι, αφού το αγνόν και μυροβόλον άνθος της υικάς στοργής και ευγνωμοσύνης ανθεί και ευδοκιμεί υπέρ πάσαν άλλην γην εις την Ελληνικήν, δεν θα σε αφήσουν τα ευγνώμονα τέκνα Σου να αποθάνης, αλλά θα Σε εμψυχώσουν με την ιδίαν των πνοήν, και θα σε ζωντανεύσουν με το ίδιον υικόν και στοργικόν παλμόν, και θα Σε αναστήσουν με την ιδία των θυσίαν εις νέαν και σθεναράν ζωήν, ίνα Συ μεν συνεχίσης την ένδοξον και ιστορικήν Σου αποστολήν, ημείς δε τα τέκνα Σου έχωμεν εν παντί και πάντοτε την ευλογίαν της Εκκλησίας και την ευχήν Σου της Μητρός Ελλάδος, της μόνης ζειδώρου και αενάου πηγής της προόδου και του ακραιφνούς πολιτισμού.
Με την ακράδαντον ταύτην πίστιν και την γλυκεράν ελπίδα τερματίζω την παρούσαν πραγματείαν, ευχόμενος, όπερ Κύριος ο Θεός φωτίζη και ενισχύη τους αγωνιζομένους υπέρ της αναστηλώσεως των Εκκλησιαστικών και Εθνικών παραδόσεων επιβραβεύων την νίκην εις αυτούς προς δόξαν Χριστού και διαιώνισιν του αθανάτου κλέους του Ελληνισμού.
Έγραφον εν τη Ι. Μονή Αγίου Διονυσίου 1/14 Ιουλίου 1935
Ο πρ. Φλωρίνης Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου