Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2020

Η ΘΕΙΑ ΤΕΡΨΗ ΚΑΙ Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ





''Εκ νυκτός έργων, εσκοτισμένης πλάνης
Ιλασμόν ημίν Χριστέ τοις εγρηγόρως,
Νυν σοι τελούσιν ύμνον, ως ευεργέτη,
Έλθοις πορίζων ευχερή τε την τρίβον,
Καθ' ην ανατρέχοντες,ο εύροιμεν κλέος''

Από τις Καταβασίες του Όρθρου των Χριστουγέννων


Στις εσχατολογικές, μισάνθρωπες και απατηλές ημέρες που απλώς επιβιώνουμε και ουχί διαβιώνουμε, δεν αποτελεί υπερφίαλη υπερβολή, εν όψει της εορτής της του Χριστού Γεννήσεως, να υπογραμμιστεί, ότι:


οι εμμένοντες αμετάβλητα, ασυμβίβαστα και απαρασάλευτα στις πατρώες παραδόσεις των Πατέρων μας, Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, (σήμερα ειδικά) μοιάζουν με τους πάλαι ποτέ κρυπτοχριστιανούς της μακελεμένης Ανατολίας ή με τους πρώτους Χριστιανούς των κατακομβών της αρχαίας ακόμη Εκκλησίας.


Ακόμη και το γεγονός, πως ''μια χούφτα άνθρωποι'' από το διχοστατικό έτος του 1924, χρόνος αφετηρίας της εκκλησιαστικής έκπτωσης, του διαχριστιανικού συγχρωτισμού και της αιρετικής, πολυμαζικής πολυσύνθεσης έμειναν μόνοι να συνεχίζουν την αγιοπνευματική, ευταξιακή ακολουθία της Μίας Εκκλησίας μας, επιβεβαιώνει, καταδεικνύει και διατρανώνει εκείνη την περίφημη, αρχαία ρήση: ''ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλ' εν τω ευ το πολύ''! 


Ότι ''το καλό δηλαδή δεν βρίσκεται στο πολύ, αλλά το πολύ βρίσκεται στο καλό'' και υπενθυμίζει, πως η ποσότητα δεν εξασφαλίζει την ποιότητα, αλλά η ποιότητα αντισταθμίζει την ποσότητα. Με άλλα λόγια, δεν έχει σημασία η ποσότητα (το πολύ), όσο η ποιότητα (το ευ).


Άλλωστε οι αντιοικουμενιστές Ορθόδοξοι του πατρίου ημερολογίου στη πλειοψηφία τους αποτελούν  επί γνώσει μονάδες του εκκλησιαστικού γίγνεσθαι, εν δυνάμει αθλητές Χριστού, που έχουν πλήρη συναίσθηση, επίγνωση και αντίληψη του διαδραστικού τους ρόλου στο ρου της Εκκλησίας. 


Αυτό όμως που τους καθιστά φορείς (κατά τύπο και ουσία) της αληθινής, ορθόδοξης, πατερικής παράδοσης είναι η ενσυναίσθηση με τον -πνευματικά- οριοθετημένο εκκλησιαστικό χώρο, στον οποίο ζουν και κινούνται. Ο χώρος της αποτείχισης, της διαφυγής εκ των τειχών της αίρεσης και της εγκαταβίωσης στο χώρο της αληθινής Ορθοδοξίας είναι ο χώρος της μητρικής ευφορίας και ανάπαυσης, στον οποίο εδράζεται ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα.


Ο εορτασμός κάθε χρόνο της Θείας Γέννησης από τους Γνησίους Ορθοδόξους δεν αποτελεί τυπολατρική εθιμοτυπία και εκούσιο προγραμματικό ψυχοκαταγκανασμό ή ακόμη και γκουρουδίστικη, ''μαγική'' εξαργύρωση, ώστε να πάει καλά το νέο επερχόμενο έτος. Οι Χριστιανοί μας, ακόμη και μετά την θεία τέρψη της ακολουθίας των Χριστουγέννων και το απλό εδεσματικό τραπέζι θα κλείσουν τον ημερήσιο εορταστικό κύκλο πάλι με τον εσπερινό, το απόδειπνο, το μεσονυκτικό ή το κομποσκοίνι.


Αυτή η ανυπέρβλητη και υπερβατική ευταξία στη προσευχητική ανάβαση του Ορθοδόξου δεν πηγάζει από ατομικιστικές παρορμήσεις και προσωπικούς πολυαθλητικούς ''δεκάθλους'', αλλά εστιάζεται ακριβώς στην πιστή, πατερική παράδοση και τα αγιοπνευματικά παραδεδομένα, που η εκκλησιαστική κοινότητα των Γνησίων Ορθοδόξων κρατεί ως επταφράγιστο, αλλά κοινό μυστικό, πάσι της ευ καλώς προσερχομένοις.


Η πραγματική στρατευμένη Εκκλησία του Χριστού γεννά γνησίους Ορθοδόξους, γιατι η ίδια πάλι κατατάσσεται ως τέτοια, αφού τηρεί αδέκαστα, αδιάφθορα και αμερόληπτα τον λόγο του Χριστού μας: ''ος εάν ουν λύση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων και διδάξη ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών· ος δ᾿ αν ποιήσῃ και διδάξη, ουτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών.'' (Ματθ. 5,19)


Στην ακολουθία του Όρθρου των Χριστουγέννων, ο υμνωδός ψάλλει: ''Εκ νυκτός έργων, εσκοτισμένης πλάνης/Ιλασμόν ημίν Χριστέ τοις εγρηγόρως,/Νυν σοι τελούσιν ύμνον, ως ευργέτη,/έλθοις πορίζων ευχερή τε την τρίβον,/Καθ' ην ανατρέχοντες, εύροιμεν κλέος.


Κι εμείς γονυκλινείς, γονυπετείς και ανυπόκριτοι Χριστολογικοί ικέτες βοώμεν: ''Την Εδέμ Βηθλεέμ ήνοιξε, δεύτε ίδωμεν, την τρυφήν εν κρυφή εύρομεν, δεύτε λάβωμεν, τα του Παραδείσου ένδον του Σπηλαίου. Εκεί εφάνη ρίζα απότιστος, βλαστάνουσα άφεσιν, εκεί ευρέθη φρέαρ ανώρυκτον, ου πιείν Δαυίδ πριν επεθύμησεν, εκεί Παρθένος τεκούσα βρέφος, την δίψαν έπαυσεν ευθύς, την του Αδάμ και του Δαυίδ, διά τούτο προς τούτο επειχθώμεν, ου ετέχθη, Παιδίον νέον, ο προ αἰώνων Θεός.'' Εύχεσθε!



Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα



Δευτέρα 24/6 Δεκεμβρίου 2019
πάτριο Εκκλησιαστικό ημερολόγιο
Ευγενίας οσιοπαρθενομάρτυρος και τω συν αυτή



Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου