ΗΛΙΑ ΜΗΝΙΑΤΗ ''ΕΣΤΑΥΡΩΘΗΣ ΔΙ' ΕΜΕ''

Χάριτι Θεού, προβαίνουμε στη μεταφορά στο διαδίκτυο δύο Λόγων του ιεροτάτου Επισκόπου Κερνίτσης και Καλαβρύτων Ηλία Μηνιάτη (1669-1714) στην Αγία και Μεγάλη Παρασκευή, εκ του βιβλίου της Ι. Μ. Τατάρνας Ευρυτανίας ''Εσταυρώθης δι' εμέ''. Ο Επίσκοπος Ηλίας Μηνιάτης δίκαια θεωρήθηκε ο μεγαλύτερος και δεινός ρήτορας κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας και γι΄αυτό τον αποκάλεσαν ''Χρυσόστομο της Τουρκοκρατίας''. Κατά τον μακαριστό Μητροπολίτη π. Αυγουστίνο Καντιώτη, ''ήτο... ο μεγαλύτερος εκκλησιαστικός ρήτωρ της υποδούλου Ελλάδος΄ με δημοσθένειαν ρητορείαν εκήρυξε τα μεγαλεία του Θεού''. Ο λόγος του απλός, λιτός, θερμά καρδιακός και επί ζήλω οθοδοξότατος ''ακουμούσε'' ησύχως στη καρδιά του συμπασχόντος καταπιεσμένου από την Ενετοκρατία ποιμνίου του. Ένα μικρό δείγμα αυτού, που επιλέξαμε: ''Ψυχή του καλού μας Πατρός, του θείου Εσταυρωμένου μας Ιησού, τι λες; "Άφες αυτοίς' ου γαρ οίδασι τι ποιούσι". Πώς; "Άφες αυτοίς". Ναι, γλυκύτατέ μου Ιησού, "άφες αυτοίς" αυτήν την ώρα. Ας δοθή εις όλους συγχώρησις. Ίσως δουν τώρα το σφάλμα τους και διορθωθούν. "Άφες αυτοίς"! Ας έλθη συγχώρησις, λοιπόν, συγχώρησις! Μα ωστόσο ας παύσουν τα βέλη, ας τελειώσουν οι αμαρτίες, ας φανή ένα σημάδι μετανοίας΄ ένας αναστεναγμός΄ ένα δάκρυ! Καρδιά του Ιησού μου, τι λες; "Άφες αυτοίς, Πάτερ". Καρδιά του αμαρτωλού τι αποκρίνεσαι; "Μνήσθητί μου, Κύριε! Μνήσθητί μου όταν έλθης εν τη Βασιλεία σου"! Αμήν''. Ευχόμαστε την ''Καλή Ανάγνωση'' στους αναγνώστες μας, με την προτροπή της εκκίνησης της μετανοίας, της επιδαψίλευσης του Θείου Έρωτος, της αφετηρίας της γλυκητάτης άθλησης στο πνευματικό στίβο της εγκοσμίου ζωής. Σ' αυτό, που όλοι πρέπει να αγωνιζόμαστε, ώστε να λάβουμε ''απολυτήριο'' με ''Διαγωγή -κατά Χριστόν- Κοσμιωτάτη''! Εύχεσθε!

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Λόγος Α'

Εις το Σωτήριον Πάθος

τη Αγία και Μεγάλη Παρασκευή

Μέρος 12ον

Αυτοί μολύνουν την απάνθρωπο δεξιά τους με τα μαστιγώματα. Δέρνουν, πληγώνουν καταξεσχίζουν τις καθαρώτατες σάρκες του θείου Εμμανουήλ, που τρέμει, ιδρώνει, λιποθυμεί από την πολλήν ροή του χυνομένου Αίματός Του!

Και τέτοιο βασανιστήριο δεν ήταν να συμβή σε μένα; Τέτοια μαστιγώματα δεν έπρεπε να δέρνουν τις σάρκες μου; Πού έφτιαξαν με χιλίων λογιών αμαρτίες; Τόσον αίμα δεν θα έπρεπε να τρέξη από το κορμί μου, για να πλένη τις ακαθαρσίες μου;

Άγγελοι, Σεραφείμ, τρέξτε το γρηγορώτερο, σκεπάστε εκείνα τα αμώμητα μέλη, κρύψτε τα από των ασεβών τα ακάθαρτα βλέμματα! Μα εγώ βλέπω πως τα σκέπασαν με μια κόκκινη χλαμύδα. Μ' αυτήν τον ντύνουν για να τον εμπαίξουν σαν βασιλέα των Ιουδαίων. Του μπήγουν, σαν να είναι διάδημα βασιλικό, ένα αγκάθινο στεφάνι, που του κεντά και του πληγώνει βαθειά την κεφαλή. Του δίνουν για βασιλικό σκήπτρο ένα καλάμι.

Το συχνοπαίρνουν από τα χέρια του για να κτυπούν την κεφαλή του! Γονατίζουν μπροστά του και τον εμπαίζουν λες και είναι μωρός, τον χαιρετούν με φτυσίματα και ραπίσματα λέγοντας΄ ''χαίρε ο βασιλεύς των Ιουδαίων''!

Δεν σφάλλετε, όχι, ω ασεβείς! Θέλοντας, να εμπαίξετε ένα ψεύτικο βασιληά των Ιουδαίων, εδημιουργήσατε τον αληθινό βασιλέα των Χριστιανών! Η Βασιλεία του Ιησού μας Χριστού, δεν είναι, όχι, βασιλεία αυτού του κόσμου. Εμείς τέτοιο Βασιλέα προσκυνούμε΄ καταφρονημένο και βασανισμένο. Εμείς καυχώμεθα γι' αυτές τις περιφρονήσεις και αυτά τα βασανιστήρια.

Εμείς τον θέλουμε με τέτοια ονειδιστική χλαμύδα, γιατι το όνειδός του είναι για εμάς δόξα και τιμή. Μας αρέσει ο ακάνθινός του στέφανος, γιατι μας αρέσει η θλίψις και η στενοχώρια. Δεν επιθυμούμε να έχη άλλο βασιλικό σκήπτρο παρά μόνον ένα ελαφρό καλάμι, γιατι δεν επιθυμούμε το βάρος μιας βιωτικής περιουσίας.

Δεν πέσατε έξω, όχι, ω ασεβείς! Και μη θέλοντας εχειροτονήσατε τον Βασιλέα των Μαρτύρων μας και των ασκητών μας, αυτών που θέλουν να κατοικήσουν στον ουρανό. Αχ! Και να ξέρατε πως αυτόν τον Βασιλέα που τώρα τον εμπαίζετε, θα τον προσκυνούν όλοι οι βασιλείς της γης!

Να ξέρατε πως κάτω απ' αυτήν την ξεσχισμένη χλαμύδα που του φορέσατε, θα υποταχθούν και θα προσκυνούν όλα τα έθνη! Να ξέρατε πως όλα αυτά τα αγκάθια με τα οποία του πλέξατε το στεφάνι, θα γίνουν βέλη κατά των εχθρών της αγίας μας πίστεως! Να ξέρατε πως με εκείνο το ελαφρύ καλάμι που του δώσατε, θα καταβάλη, και την συναγωγή των Ιουδαίων και τους ναούς των ειδωλολατρών! 

Χριστιανοί, εσείς που με ακούτε, έτσι δεν είναι; Τέτοιες είναι σωστά ο Βασιλεύς, του οποίου εμείς είμαστε δούλοι, βασιλεύς των πόνων και της υπομονής. Δήτε τον! Δήτε τον πως παρουσιάζεται φορώντας τον ακάνθινο στέφανο και το πορφυρούν ιμάτιον, έχοντας δίπλα του τον Πιλάτο! Αυτός τον δείχνη στα μάτια όλης της Ιερουσαλήμ και λέγει: ''Ίδε ο άνθρωπος''! Να ο άνθρωπος!

Κρατείστε, αδελφοί μου τα δάκρυά σας. Δεν θέλω να κλάψετε. Θέλω να προσκυνήσετε τον Βασιλέα μας. ''Ίδε ο άνθρωπος''! Ουράνιε πάτερ, αυτός ο άνθρωπος που δεν έχει ''ούτε είδος, ούτε κάλλος'' είναι ο Μονογενής σου Υιός, τον οποίον ''εκ γαστρός προ εωσφόρου εγέννησας'';

Άγγελοι και αρχάγγελοι, αυτός ο άνθρωπος, ο πολυπαθής, είναι εκείνος ο Βασιλεύς της δόξης, του οποίου ψάλλετε ακαταπαύστως τον επινίκιον ύμνο στους ουρανούς, ''Ίδε ο άνθρωπος''. Πού ήσαστε προφήται να δήτε την ''προσδοκία των εθνών''. ''Ίδε ο άνθρωπος''. Πού είστε απόστολοι να ιδήτε τον Θεό και Διδάσκαλό σας; Πού είσαι Μαρία, γλυκυτάτη Μήτηρ, να ιδής τον μονάκριβό σου Υιό; ''Ίδε ο άνθρωπος''!

Δήτε ιερείς τον άκρον αρχιερέα σας΄ δήτε παρθένοι τον νυμφίον σας΄ δήτε ορφανοί τον πατέρα σας΄ δήτε πλανεμένοι τον οδηγό σας΄ δήτε ασθενείς τον ιατρό σας΄ δήτε αμαρτωλοί των σωτήρα σας΄ δήτε Χριστιανοί, άνδρες και γυναίκες και αναγνωρήστε τον Βασιλέα μας. Χαίρε ο Βασιλεύς, όχι των Ιουδαίων, αλλά των Χριστιαμών!

Είσαι ο θείος Σωτήρ των ψυχών μας, είσαι ο αιώνιος Νυμφίος της Εκκλησίας μας! Εσύ δεν έχεις είδος και μορφήν ανθρώπου, αλλ' εμείς το πρόσωπο λατρεύουμε. Φιλούμε τα σχοινιά των χειρών σου, γιατι μας γιάτρεψαν΄ καταφρονημένος, πληγωμένος, ματωμένος, εσύ είσαι ο Βασιλεύς μας! ''Εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν''! ''Ίδε ο άνθρωπος''!

Μα όχι, ''Ίδε ο Θεός''! Σε γνωρίζουμε ως άνθρωπο, όταν βλέπουμε τα πάθη σου΄σε γνωρίζουμε ως Θεό, όταν βλέπουμε την ευεργεσία σου. Είσαι άνθρωπος μαζί και Θεός, γιατι και πάσχεις και σώζεις. Μα, σε παρακαλούμε, φθάνει έως εδώ! Ίλεώς σοι, Κύριε, μη πάθης άλλο περισσότερο! Φθάνει και περισσεύει για την σωτηρία μας, όσο Αίμα έχυσες έως τώρα, Ιησού μου!

Ψυχή της ψυχής μου, θα ήθελα για να μη φύγης, αν είναι δυνατόν να σε κρύψω μέσα στην καρδιά μου! Μα αλλοίμονο σε μένα! Αυτή είναι όλη μολυσμένη από αμαρτίες και φοβούμαι πως εσύ, ο καθαρώτατος, αντί να μένης μέσα στην ακάθαρτή μου καρδιά, καλύτερα θέλεις να στέκης επάνω στον Σταυρό!...

Πήγαινε λοιπόν προς τον Σταυρό και εγώ σε ακολουθώ με τα δάκρυά μου και με τον λόγο μου... Και όντως ο θάνατος στον οποίο τον αποφάσισεν ο Πιλάτος είναι ο Σταυρός΄ ''παρέδωκεν αυτόν αυτοίς, ένα σταυρωθή''.

Συνεχίζεται

Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. 

Εκ του βιβλίου ''Εσταυρώθης δι' εμέ'', 

περιέχον ''Δύο Λόγους του Ηλία Μηνιάτη +1717 εις την Αγίαν και Μεγάλην Παρασκευήν'', 

υπό αρχιμανδρίτου Δοσιθέου. 

Έκδοση της ''Ιεράς Μονής Παναγίας Τατάρνης'' Ευρυτανίας, 2013, σελ. 98-103.