ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ...
Κάποτε, ένας εργάτης, ενώ έσκαβε μαζί με πολλούς άλλους στην γκαλερί λατομείου, κίνησε έναν μεγάλο βράχο με αποτέλεσμα να καταρρεύσει η γκαλερί, συνθλίβοντας τους πάντες.
Η σύζυγος αυτού του εργάτη, η κα. Αργυρώ, κανόνισε με τον ιερέα του χωριού να κάνει σαράντα Λειτουργίες για την ψυχή του συζύγου της σε ένα παρεκκλήσι, κοντά στο μέρος όπου έγινε το ατύχημα, επειδή πίστευε ότι ο σύζυγός της ήταν νεκρός.
Μάλιστα κάθε μέρα έφερνε ένα μπουκάλι κρασί για τον ιερέα και άναβε ένα κερί και κανόνισε ό, τι είναι απαραίτητο για τη λειτουργία.
Όταν ο ιερέας έφτασε στις είκοσι Λειτουργίες, ο διάβολος ζήλεψε την ευλάβεια της κυρίας Αργυρώς και αφού μεταμορφώθηκε σε γνωστό χωριάτη, την συνάντησε το πρωί στο δρόμο και της είπε:
''Δεν το ήξερες; Ο ιερέας δεν πήγε σήμερα στην εκκλησία, γιατί είχε επείγουσα δουλειά και γι ' αυτό δεν ενοχλείσαι. Αύριο θα κάνεις την προσφορά σου! Ο διάβολος της το έκανε τρεις φορές μέσα σε σαράντα μέρες.
Εν τω μεταξύ, έγινε μεγάλη προσπάθεια να ανοίξει η γκαλερί στο ορυχείο, ώστε να αφαιρέσουν τα πτώματα, που τελικά ήταν πάρα πολλά. Ήταν όλοι νεκροί. Πέρασαν ήδη 40 μέρες.
Σκάβοντας ακόμα πιο βαθιά, έφτασαν σε ένα μέρος όπου άκουγαν φωνή! Μια ανθρώπινη φωνή που τους έλεγε: ''Προσέξτε, ζω! Σκάψτε προσεκτικά, γιατί υπάρχουν δύο πέτρες πάνω μου, μην πέσουν και με σκοτώσουν".
Πραγματικά το θαύμασαν και σκάβοντας πολύ προσεκτικά από τα πλάγια, βρήκαν ζωντανό τον άνθρωπο. Ήταν ο σύζυγος της κας Αργυρώς! Όλοι αναρωτιόντουσαν, πως αυτός ο άνθρωπος ζούσε τόσες μέρες χωρίς φαγητό και χωρίς νερό!
Και εκείνος, τότε, απάντησε στην απορία τους λέγοντας: ''Κάθε μέρα κάποιος μου έδινε, αόρατα, δεν ξέρω πως, ένα καρβέλι ψωμί και ένα μικρό δοχείο κρασί, ενώ ένα αναμμένο κερί ήταν μπροστά μου, και έτσι έφαγα και έπινα.
Εκτός από τρεις φορές, όπου δεν έφαγα τίποτα, δεν είδα φως, και ήμουν πολύ ανήσυχος για τις αμαρτίες μου, γιατί νόμιζα ότι αυτό το αόρατο χέρι του Θεού σταμάτησε να με βοηθάει. Και ήμουν έτοιμος να πεθάνω από πείνα και δίψα.
Τότε είδα ξανά το αναμμένο κερί, και δίπλα του το ψωμί και το κρασί, όπως πριν, και δοξάζω τον Θεό που δεν με εγκατέλειψε μέχρι τέλους, και έτσι κατάφερα να επιβιώσω! Όλοι δόξασαν τον Θεό και θαύμασαν και την κα Αργυρώ, που έζησε αυτό το υπέροχο γεγονός και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου