Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!
Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
Εκ του προηγούμενου
Περί προκοπής
Όλα τα λογικά και αυτεξούσια όντα αγγέλων και ανθρώπων αφ' ης ώρας επλάσθησαν θεωρούνται εις τάξιν προκοπής μέχρι της συντελείας των αιώνων, και έως της φοβεράς και γενικής κρίσεως, εν η εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψει, επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, μέχρι, λέγω, αυτής της μεγάλης και φοβεράς ημέρας, τόσον οι εκ των αγγέλων και των πιστών ανθρώπων οι εκλεκτοί, όσον και οι εξ αυτών αποστάται, αποδεδοκιμασμένοι και απολλύμενοι, έρχονται εις πρόοδον και εις προκοπήν, αποθησαυρίζοντες έως τότε, οι μεν πρώτοι μισθούς και βραβεία, οι δε δεύτεροι ενοχήν και κατάκρισιν.
Καθώς αποτελέσματα και προκοπή της εν τω ουρανώ γενομένης αποστασίας του πρώην Εωσφόρου και Σατανά, θεωρούνται η πτώσις του τρίτου μέρους των Αγγέλων, του Αδάμ και της Εύας, και πάσα ανομία και πλάνη γενόμενα από τότε μέχρι της σήμερον και έως της συντελείας των αιώνων, υπό δαιμόνων και ανθρώπων, ωσαύτως όλοι οι εν ουρανοίς εκλεκτοί Άγγελοι θεωρούνται εις προκοπήν αρετής, διακονούντες και ενεργούντες τα όσα τείνουσιν εις υπακοήν και εις δόξαν Θεού και εις οικοδομήν της του Χριστού Εκκλησίας.
Ομοίως και όλοι εν γένει οι άνθρωποι, οι μεν εξ αυτών συγκατάττονται εις την τάξιν των εκλεκτών Αγγέλων συνεργούντες και συναγωνιζόμενοι αυτοίς προς όσα αφορώσιν εις την προς τον Θεόν υπακοήν, οι δε εις την των δαιμόνων ομήγυριν συνεργούντες και συναγωνιζόμενοι αυτοίς εις την εκ Θεού αποστασίαν.
Πας άνθρωπος προς τούτοις και μετά την αυτού αποβίωσιν θεωρείται εις αυτήν την τάξιν της προκοπής έως της γενικής κρίσεως, επειδή προς τοις άλλοις καθώς όλοι οι άγιοι και οι εκλεκτοί, αφήκαν εις τον δε τον Κόσμον πνευματικά τέκνα, ύλην αφορμάς και ενεργούσι τινές εξ αυτών πολλά θαύματα εις οικοδομήν της του Χριστού Εκκλησίας, ωσαύτως και όλοι οι αποδεδοκιμασμένοι και απολλύμενοι, παρέχουσι διαδόχους, και σκάνδαλα διά την εξ αυτής αποστασίαν.
Παρατρέχομεν πολλούς άλλους τύπους, προφητείας και μαρτυρίας εκ των θείων Γραφών και μνημονεύομεν ολίγων τινών ως μικρόν δείγμα. Μετά την εν Εδέμ πτώσιν των προπατόρων Αδάμ και της Εύας, την γενομένην υπό του εχθρού, εμμέσως διά του όφεως, από τότε ηκολούθησεν η προκοπή τόσον της αληθείας και αρετής, δι' ων προσκτάται η ζωή η αιώνιος όσον της πλάνης και ανομίας δι' ων ακολουθεί η εκ Θεού αποστασία, και εξ' αυτής ο θάνατος και η κόλασις.
Των μεν πρώτων από Άβελ μέχρις Ιωάννου του βαπτιστού, των δε δευτέρων από Κάιν μέχρι των Γραμματέων και Φαρισαίων οίτινες εσταύρωσαν τον Κύριον ημών.
Επειδή δε όλη η σειρά των δικαίων από Άβελ και των μετ' αυτόν Πατριαρχών, βασιλέων ευσεβών, ιερέων, προφητών και των άλλων δικαίων, θεωρείται ως οδός προπαρασκευαστική της ενσάρκου οικονομίας του Θεού, διά τούτο όλοι αυτοί θεωρούνται ως πρόδρομοι, ως εικόνες και τύποι κατά το μάλλον και ήττον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Εν όσω δε προσήγγιζεν ο καιρός τούτου του θείου και υψηλού μυστηρίου, τόσω και εις αυτούς τους τύπους κατά την τάξιν της προκοπής, εφαίνετο ανώτερος ο βαθμός της προς Θεόν αγάπης και υπακοής διά της ταπεινοφροσύνης, διά του αγιασμού και του φωτισμού.
Επειδή δε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής υπήρξεν ο πλησιέστερος όλων των άλλων, διά τούτο και όλοι αυτοί οι βαθμοί εις αυτόν ήσαν ανώτεροι πάντων των προ αυτού.
Τούτο αινίττεται ο Κύριος ειπών το ''Λέγω γαρ υμίν μείζον εν γεννητοίς γυναικών Προφήτης Ιωάννου του Βαπτιστού ουδείς εστίν. (Λουκάς κεφ. ζ'. 28). Η αυτή προκοπή θεωρείται και εις την ανομίαν από Κάιν έως των Γραμμματέων και Φαρισαίων, και τούτο αινίττεται ο Κύριος ειπών αυτοίς΄ ''όπως έλθη εφ΄υμάς παν αίμα δικαιον, εκχυνόμενον επί της γης από του αίματος Άβελ του δικαίου έως του αίματος Ζαχαρίου υιού Βαραχίου ον εφονεύσατε μεταξύ του Ναού και του θυσιαστηρίου (Ματθ. κγ').
Εις την προκοπήν της πίστεως, της αρετής, του αγιασμού και του φωτισμού, θεωρούνται πολλοί και διάφοροι οι βαθμοί, αλλ' οι επίσημοι και οι γενικοί δι' ων προσκτάται η σωτηρία, και εν οις περιλαμβάνονται όλοι οι άλλοι υπάρχουσιν οι τρεις οι εφεξής:
Α'. Ο του μαθητού και του δούλου, τον οποίον αινίττεται ο επί την καλήν γην σπαρείς λόγος και καρποφορείσας τριάκοντα εις το εν. (Ματθ. ιγ'.)
Β'. Ο του φίλου, ον αινίττεται ο επί την καλήν γην σπαρείς λόγος και καρποφορήσας εκατόν εις το εν. (αυτόθι).
Γ'. Ο του υιού ον αινίττεται ο επί την καλήν γην σπαρείς θείος λόγος και καρποφορήσας εκατόν εις το εν. (αυτόθι). Έχομεν δε τύπους και προφητείας εκ της παλαιάς μαρτυρίας και τύπους εκ της Καινής Διαθήκης εις απόδειξιν τούτων των τριών βαθμών περί των οποίων ο λόγος γίνεται πολύ ευρύχωρος και εκτεταμένος διό και λέγομεν ολίγα τινά και συνεπτυγμένα εις μικράν νύξιν προς έρευναν και γνώσιν των ήδη σιωπωμένων.
Πρώτον μεν φαίνεται αινιγματωδώς και περιληπτικώς η προκοπή και οι εξ' αυτής βαθμοί εις τους εννέα μακαρισμούς (Ματθαίος ε'. 3-12). Εις τους τρεις πρώτους φαίνεται ο τύπος της μετανοίας ήτις εστίν η βάσις όλων των λοιπών αρετών΄ της δε μετανοίας χαρακτηριστικά εισίν η ταπεινοφροσύνη, το πένθος και η πραότης.
Εις τον τέταρτον θεωρείται ο τύπος της προς Θεόν αγάπης, ήτις γνωρίζεται εκ της προς την αληθινήν αρετήν αγάπης, διότι οι αγαπώντες την αρετήν τον Θεόν αγαπώσι (Ιωάνν. ιδ'. 21).
Εις τον πέμπτον μακαρισμόν θεωρείται ο τύπος της προς τον πλησίον αγάπης, ήτις υπάρχει ως αποτέλεσμα και καρπός της προς τον Θεόν αγάπης, και μέχρι τούδε θεωρούνται οι βαθμοί του μαθητού και του δούλου.
Εις τον έκτον θεωρείται ο ανώτερος βαθμός της αγάπης και του αγιασμού, και εις τούτον φαίνεται ο βαθμός του φίλου εις ον χορηγείται η υψηλή θεωρία και ο φωτισμός.
Εις τον έβδομον, όγδοον και έννατον θεωρείται η περαιτέρω προκοπή της αγάπης και του αγιασμού, και εις τούτους υπάρχει ο βαθμός του υιού.
Αυτή η προκοπή εις τους τρεις βαθμούς φαίνεται προς τοις άλλοις, μυστικώς μεν, αλλ' εναργέστερον εις τους Αποστόλους. Καθ' όσον εχώρουν εις την προκοπήν της ταπεινοφροσύνης, της αγάπης και του αγιασμού, τόσον αποκάλυπτεν αυτοίς ο Κύριος μυστήρια υψηλότερα.
Καθ' όλην την σειράν του Ευαγγελίου μνημονεύει αυτούς ως μαθητάς και ως δούλους (Ματθ. ι. 24., Ιγ'. 13, 14). Όταν δε ήγγιζεν η ώρα του πάθους και εδίδαξεν αυτούς και ανέβησαν εις υψηλότερον βαθμόν της ταπεινοφρονοσύνης, της αγάπης και του αγιασμού τότε ανεβίβασεν αυτούς εις τον βαθμόν του φίλου, και επομένως τότε απεκάλυψεν αυτοίς υψηλότερα μυστήρια.
Διό και είπεν αυτοίς το, ''ουκέτι υμάς λέγω δούλους ότι ο δούλος ουκ οίδε τι ποιεί αυτού ο κύριος. Υμάς δε είρηκα φίλους ότι πάντα α ήκουσα παρά του πατρός μου εγνώρισα υμίν''. (Ιωάν. ιε΄. 15).
Γενόμενοι δε θεαταί και κοινωνοί οπωσούν των παθών του Κυρίου, και ως εκ τούτου ελθόντες εις υψηλοτέραν ανάβασιν, τότε επομένως ανέβησαν εις τον βαθμόν του υιού΄ διά τούτο και μετά την Ανάστασιν ουδαμού μνημονεύει αυτούς ο Κύριος ως δούλους, ως μαθητάς, ή ως φίλους, αλλ' ως αδελφούς (Ματθ. κη'. 10, Ιωάν. κ'. ιτ').
Αυτοί οι βαθμοί συνοπτικώς θεωρούνται εις την προκοπήν και εις τον καταρτισμόν της ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας.
Εις τα υγιά και γνήσια μέλη αυτής φαίνονται όλως αναπόστατα η προς Θεόν υπακοή, η ελπίς, η αγάπη και ο αγιασμός, αλλ' εις διαφόρους και ποικίλους βαθμούς. Ο εκ τούτων φωτισμός εις τον βαθμόν του μαθητού και του δούλου υπάρχει όμοιος εις το φως των αστέρων.
Εις αυτόν τον βαθμόν επικρατεί μάλλον ο φόβος ή η αγάπη και εις αυτόν ανήκει μάλλον η υπακοή εις τας εντολάς και εις την πράξιν της πίστεως και ουχί η γνώσις και η θεωρία των μυστηρίων.
Οι τοιούτοι, θεωρούνται, ως επί το πλείστον, ως νήπια κατά την νηπιακήν ηλικίαν, χρήζοντα διδασκάλων, κηδεμόνων, γονέων και γάλακτος, ουχί δε στερεάς τροφής κατά τον Απόστολον.
Συνεχίζεται
Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''
Αθήνα 1849, σελ. 117-120.
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ του προηγούμενου
Περί προκοπής
Όλα τα λογικά και αυτεξούσια όντα αγγέλων και ανθρώπων αφ' ης ώρας επλάσθησαν θεωρούνται εις τάξιν προκοπής μέχρι της συντελείας των αιώνων, και έως της φοβεράς και γενικής κρίσεως, εν η εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψει, επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, μέχρι, λέγω, αυτής της μεγάλης και φοβεράς ημέρας, τόσον οι εκ των αγγέλων και των πιστών ανθρώπων οι εκλεκτοί, όσον και οι εξ αυτών αποστάται, αποδεδοκιμασμένοι και απολλύμενοι, έρχονται εις πρόοδον και εις προκοπήν, αποθησαυρίζοντες έως τότε, οι μεν πρώτοι μισθούς και βραβεία, οι δε δεύτεροι ενοχήν και κατάκρισιν.
Καθώς αποτελέσματα και προκοπή της εν τω ουρανώ γενομένης αποστασίας του πρώην Εωσφόρου και Σατανά, θεωρούνται η πτώσις του τρίτου μέρους των Αγγέλων, του Αδάμ και της Εύας, και πάσα ανομία και πλάνη γενόμενα από τότε μέχρι της σήμερον και έως της συντελείας των αιώνων, υπό δαιμόνων και ανθρώπων, ωσαύτως όλοι οι εν ουρανοίς εκλεκτοί Άγγελοι θεωρούνται εις προκοπήν αρετής, διακονούντες και ενεργούντες τα όσα τείνουσιν εις υπακοήν και εις δόξαν Θεού και εις οικοδομήν της του Χριστού Εκκλησίας.
Ομοίως και όλοι εν γένει οι άνθρωποι, οι μεν εξ αυτών συγκατάττονται εις την τάξιν των εκλεκτών Αγγέλων συνεργούντες και συναγωνιζόμενοι αυτοίς προς όσα αφορώσιν εις την προς τον Θεόν υπακοήν, οι δε εις την των δαιμόνων ομήγυριν συνεργούντες και συναγωνιζόμενοι αυτοίς εις την εκ Θεού αποστασίαν.
Πας άνθρωπος προς τούτοις και μετά την αυτού αποβίωσιν θεωρείται εις αυτήν την τάξιν της προκοπής έως της γενικής κρίσεως, επειδή προς τοις άλλοις καθώς όλοι οι άγιοι και οι εκλεκτοί, αφήκαν εις τον δε τον Κόσμον πνευματικά τέκνα, ύλην αφορμάς και ενεργούσι τινές εξ αυτών πολλά θαύματα εις οικοδομήν της του Χριστού Εκκλησίας, ωσαύτως και όλοι οι αποδεδοκιμασμένοι και απολλύμενοι, παρέχουσι διαδόχους, και σκάνδαλα διά την εξ αυτής αποστασίαν.
Παρατρέχομεν πολλούς άλλους τύπους, προφητείας και μαρτυρίας εκ των θείων Γραφών και μνημονεύομεν ολίγων τινών ως μικρόν δείγμα. Μετά την εν Εδέμ πτώσιν των προπατόρων Αδάμ και της Εύας, την γενομένην υπό του εχθρού, εμμέσως διά του όφεως, από τότε ηκολούθησεν η προκοπή τόσον της αληθείας και αρετής, δι' ων προσκτάται η ζωή η αιώνιος όσον της πλάνης και ανομίας δι' ων ακολουθεί η εκ Θεού αποστασία, και εξ' αυτής ο θάνατος και η κόλασις.
Των μεν πρώτων από Άβελ μέχρις Ιωάννου του βαπτιστού, των δε δευτέρων από Κάιν μέχρι των Γραμματέων και Φαρισαίων οίτινες εσταύρωσαν τον Κύριον ημών.
Των μεν πρώτων από Άβελ μέχρις Ιωάννου του βαπτιστού, των δε δευτέρων από Κάιν μέχρι των Γραμματέων και Φαρισαίων οίτινες εσταύρωσαν τον Κύριον ημών.
Επειδή δε όλη η σειρά των δικαίων από Άβελ και των μετ' αυτόν Πατριαρχών, βασιλέων ευσεβών, ιερέων, προφητών και των άλλων δικαίων, θεωρείται ως οδός προπαρασκευαστική της ενσάρκου οικονομίας του Θεού, διά τούτο όλοι αυτοί θεωρούνται ως πρόδρομοι, ως εικόνες και τύποι κατά το μάλλον και ήττον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Εν όσω δε προσήγγιζεν ο καιρός τούτου του θείου και υψηλού μυστηρίου, τόσω και εις αυτούς τους τύπους κατά την τάξιν της προκοπής, εφαίνετο ανώτερος ο βαθμός της προς Θεόν αγάπης και υπακοής διά της ταπεινοφροσύνης, διά του αγιασμού και του φωτισμού.
Επειδή δε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής υπήρξεν ο πλησιέστερος όλων των άλλων, διά τούτο και όλοι αυτοί οι βαθμοί εις αυτόν ήσαν ανώτεροι πάντων των προ αυτού.
Τούτο αινίττεται ο Κύριος ειπών το ''Λέγω γαρ υμίν μείζον εν γεννητοίς γυναικών Προφήτης Ιωάννου του Βαπτιστού ουδείς εστίν. (Λουκάς κεφ. ζ'. 28). Η αυτή προκοπή θεωρείται και εις την ανομίαν από Κάιν έως των Γραμμματέων και Φαρισαίων, και τούτο αινίττεται ο Κύριος ειπών αυτοίς΄ ''όπως έλθη εφ΄υμάς παν αίμα δικαιον, εκχυνόμενον επί της γης από του αίματος Άβελ του δικαίου έως του αίματος Ζαχαρίου υιού Βαραχίου ον εφονεύσατε μεταξύ του Ναού και του θυσιαστηρίου (Ματθ. κγ').
Εις την προκοπήν της πίστεως, της αρετής, του αγιασμού και του φωτισμού, θεωρούνται πολλοί και διάφοροι οι βαθμοί, αλλ' οι επίσημοι και οι γενικοί δι' ων προσκτάται η σωτηρία, και εν οις περιλαμβάνονται όλοι οι άλλοι υπάρχουσιν οι τρεις οι εφεξής:
Α'. Ο του μαθητού και του δούλου, τον οποίον αινίττεται ο επί την καλήν γην σπαρείς λόγος και καρποφορείσας τριάκοντα εις το εν. (Ματθ. ιγ'.)
Β'. Ο του φίλου, ον αινίττεται ο επί την καλήν γην σπαρείς λόγος και καρποφορήσας εκατόν εις το εν. (αυτόθι).
Γ'. Ο του υιού ον αινίττεται ο επί την καλήν γην σπαρείς θείος λόγος και καρποφορήσας εκατόν εις το εν. (αυτόθι). Έχομεν δε τύπους και προφητείας εκ της παλαιάς μαρτυρίας και τύπους εκ της Καινής Διαθήκης εις απόδειξιν τούτων των τριών βαθμών περί των οποίων ο λόγος γίνεται πολύ ευρύχωρος και εκτεταμένος διό και λέγομεν ολίγα τινά και συνεπτυγμένα εις μικράν νύξιν προς έρευναν και γνώσιν των ήδη σιωπωμένων.
Πρώτον μεν φαίνεται αινιγματωδώς και περιληπτικώς η προκοπή και οι εξ' αυτής βαθμοί εις τους εννέα μακαρισμούς (Ματθαίος ε'. 3-12). Εις τους τρεις πρώτους φαίνεται ο τύπος της μετανοίας ήτις εστίν η βάσις όλων των λοιπών αρετών΄ της δε μετανοίας χαρακτηριστικά εισίν η ταπεινοφροσύνη, το πένθος και η πραότης.
Εις τον τέταρτον θεωρείται ο τύπος της προς Θεόν αγάπης, ήτις γνωρίζεται εκ της προς την αληθινήν αρετήν αγάπης, διότι οι αγαπώντες την αρετήν τον Θεόν αγαπώσι (Ιωάνν. ιδ'. 21).
Εις τον πέμπτον μακαρισμόν θεωρείται ο τύπος της προς τον πλησίον αγάπης, ήτις υπάρχει ως αποτέλεσμα και καρπός της προς τον Θεόν αγάπης, και μέχρι τούδε θεωρούνται οι βαθμοί του μαθητού και του δούλου.
Εις τον έκτον θεωρείται ο ανώτερος βαθμός της αγάπης και του αγιασμού, και εις τούτον φαίνεται ο βαθμός του φίλου εις ον χορηγείται η υψηλή θεωρία και ο φωτισμός.
Εις τον έβδομον, όγδοον και έννατον θεωρείται η περαιτέρω προκοπή της αγάπης και του αγιασμού, και εις τούτους υπάρχει ο βαθμός του υιού.
Αυτή η προκοπή εις τους τρεις βαθμούς φαίνεται προς τοις άλλοις, μυστικώς μεν, αλλ' εναργέστερον εις τους Αποστόλους. Καθ' όσον εχώρουν εις την προκοπήν της ταπεινοφροσύνης, της αγάπης και του αγιασμού, τόσον αποκάλυπτεν αυτοίς ο Κύριος μυστήρια υψηλότερα.
Καθ' όλην την σειράν του Ευαγγελίου μνημονεύει αυτούς ως μαθητάς και ως δούλους (Ματθ. ι. 24., Ιγ'. 13, 14). Όταν δε ήγγιζεν η ώρα του πάθους και εδίδαξεν αυτούς και ανέβησαν εις υψηλότερον βαθμόν της ταπεινοφρονοσύνης, της αγάπης και του αγιασμού τότε ανεβίβασεν αυτούς εις τον βαθμόν του φίλου, και επομένως τότε απεκάλυψεν αυτοίς υψηλότερα μυστήρια.
Διό και είπεν αυτοίς το, ''ουκέτι υμάς λέγω δούλους ότι ο δούλος ουκ οίδε τι ποιεί αυτού ο κύριος. Υμάς δε είρηκα φίλους ότι πάντα α ήκουσα παρά του πατρός μου εγνώρισα υμίν''. (Ιωάν. ιε΄. 15).
Γενόμενοι δε θεαταί και κοινωνοί οπωσούν των παθών του Κυρίου, και ως εκ τούτου ελθόντες εις υψηλοτέραν ανάβασιν, τότε επομένως ανέβησαν εις τον βαθμόν του υιού΄ διά τούτο και μετά την Ανάστασιν ουδαμού μνημονεύει αυτούς ο Κύριος ως δούλους, ως μαθητάς, ή ως φίλους, αλλ' ως αδελφούς (Ματθ. κη'. 10, Ιωάν. κ'. ιτ').
Αυτοί οι βαθμοί συνοπτικώς θεωρούνται εις την προκοπήν και εις τον καταρτισμόν της ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας.
Εις τα υγιά και γνήσια μέλη αυτής φαίνονται όλως αναπόστατα η προς Θεόν υπακοή, η ελπίς, η αγάπη και ο αγιασμός, αλλ' εις διαφόρους και ποικίλους βαθμούς. Ο εκ τούτων φωτισμός εις τον βαθμόν του μαθητού και του δούλου υπάρχει όμοιος εις το φως των αστέρων.
Εις αυτόν τον βαθμόν επικρατεί μάλλον ο φόβος ή η αγάπη και εις αυτόν ανήκει μάλλον η υπακοή εις τας εντολάς και εις την πράξιν της πίστεως και ουχί η γνώσις και η θεωρία των μυστηρίων.
Οι τοιούτοι, θεωρούνται, ως επί το πλείστον, ως νήπια κατά την νηπιακήν ηλικίαν, χρήζοντα διδασκάλων, κηδεμόνων, γονέων και γάλακτος, ουχί δε στερεάς τροφής κατά τον Απόστολον.
Συνεχίζεται
Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''
Αθήνα 1849, σελ. 117-120.
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου