 |
Αείμνηστος Επίσκοπος Μαγνησίας κ. Χρυσόστομος Νασλίμης (1910-1973) |
Το βιογραφικό βιβλίο του θεοφιλεστάτου Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, υπό τον τίτλο ''ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ'' Τόμος Α', αναφέρεται σε μία μεγάλη, πνευματική προσωπικότητα των καιρών μας, που κόσμισε θεάρεστα το Κίνημα των Γνησίων Ορθοδόξων από το 1924, έως σήμερα. Επιλέξαμε -αποσπασματικά και μόνο- να μεταφέρουμε κάποιες παραθέσεις του βιβλίου, προς πνευματική ωφέλεια ημών και των αναγνωστών μας, χωρίς να αλλοιώνεται ή και να παρερμηνεύεται ο σκοπός και το πνεύμα του συγγράμματος. Αντί ημετέρων σχολίων, καταγράφουμε από τον πρόλογο της έκδοσης, τα λόγια του κ. Ιωάννη Πολέμη, καθηγητή Βυζαντινής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, που μας εισάγει στην ορθόδοξη πνευματικότητα του σύγχρονου αυτού ομολογητή της Εκκλησίας μας.
''Στην εκατόχρονη μαρτυρική πορεία του το Κίνημα των Γνησίων Ορθοδόξων δεν αναζωογόνησε μόνο το τοπίο της καθόλου ορθοδοξίας, τόσο στην χώρα μας όσο και στην αλλοδαπή, αλλά ανέδειξε και μαρτυρικές και ομολογιακές μορφές, εφάμιλλες των παλαιών πατέρων, που αγωνίσθηκαν τον αγώνα τον καλό υπέρ της πατρώας πίστεως.
Ανάμεσά τους αναμφίβολα ξεχωρίζει ο Μαγνησίας Χρυσόστομος, του οποίου την βιογράφηση ανέλαβε με ζήλο και ευσυνειδησία ο θεοφιλέστατος επίσκοπος ΓΟΧ Γαρδικίου κ. Κλήμης. Πρόκειται για μία απόλυτα τεκμηριωμένη και αξιόπιστη εργασία, η οποία με γλαφυρότητα αποτυπώνει τον βίο ενός ομολογητού των ημερών μας. Σε κάθε σελίδα του βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί να οσφρανθεί το πολύτιμο μύρο της αγίας πίστεώς μας, το οποίο τόσο γενναιόδωρα σκόρπισε στο πέρασμά του από την εφήμερη τούτη ζωή ο Χρυσόστομος Νασλίμης.
Ο θεοφιλέστατος Γαρδικίου προβάλλει τον ταπεινό ομολογητή επίσκοπο Μαγνησίας ως πρότυπο αγωνιστού και για τις ημέρες μας και για τους σκοτεινούς καιρούς που έρχονται. Είθε ο Κύριος να τον αξιώσει να μας δώσει σύντομα και τον δεύτερο τόμο της βιογραφίας αυτής, η οποία ίσως λειτουργήσει και ως παρότρυνση σε άλλους ερευνητές να καταγράψουν την αγία βιοτή και άλλων μορφών της αγωνιζομένης ορθοδοξίας.
Κάποιοι πρέπει να διασώσουν όποια στοιχεία υπάρχουν ακόμη για τον παπα-Γιάννη Φλώρο, τον παπα-Ευγένιο Λεμονή, τον Κυκλάδων Παρθένιο, τον Φυλής Κυπριανό και τόσους άλλους. Έτσι θα δημιουργηθεί σταδιακά ο νέος Συναξαριστής της πραγματικής ορθοδοξίας και της γνήσιας αγιότητος στον ταραγμένο εικοστό αιώνα''.
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
ΣΤ. Εισαγωγή στον ιερό Κλήρο των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
του Χρήστου (π. Χρυσοστόμου) Νασλίμη.
ΣΤ.1. Η χειροτονία του στην Ιερωσύνη
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ στην Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών είχε διαμορφωθεί όπως περιγράψαμε στο προηγούμενο Κεφάλαιο, κατά τα κρίσιμα εκείνα έτη 1935-1936. Ο ακάματος και γεμάτος ζήλο και ενθουσιασμό για την πρόοδο της Εκκλησίας Χρήστος Νασλίμης, ο οποίος παρακολουθούσε τις εξελίξεις του ιερού Αγώνος όσο του ήταν δυνατόν καλύτερα, έσπευσε από τον Βόλο στο Κέντρο τον Ιούνιο του 1936,
για να συμμετάσχει στο προαναφερθέν ''Πανελλήνιο Συνέδριο των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών''΄και τούτο μάλιστα, μετά τα λυπηρά γεγονότα της διασπάσεως μικράς μερίδος της ''Κοινότητος'', τα οποία είχαν γίνει γνωστά ευρύτερα, δεδομένου ότι οι αποσχισθέντες είχαν κρατήσει το έως τότε επίσημο δημοσιογραφικό Όργανο των Γνησίων Ορθοδόξων ''Ο Κήρυξ των Ορθοδόξων''.
Επί τη ευκαιρία της καθόδου αυτής, ο νεαρός αγωνιστής Χρήστος, ο οποίος ήταν ήδη ευφήμως γνωστός στους Αρχιερείς και μάλιστα στον επί κεφαλής της Ιεράς Συνόδου Ιεράρχη του Βόλου Γερμανό, ''συνελήφθη'' από αυτούς και δυνάμεθα να πούμε ότι ''απήχθη'' κυριολεκτικώς, ώστε εντελώς απρόσμενα για τον ίδιο, χωρίς την οποιαδήποτε προετοιμασία, να δεχθεί την εις Πρεσβύτερον χειροτονία του, κατά το παράδειγμα μεγάλων μορφών της Εκκλησίας, περί των οποίων διαβάζουμε στα Συναξάρια΄
ότι ενώ προσπαθούσαν να αποφύγουν το ενδεχόμενο προαγωγής τους στην Ιερωσύνη, τελικά με θεία νεύση και παρά την θέλησή τους, οδηγούντο σχεδόν διά της βίας στο ιερό Θυσιαστήριο΄ και έτσι εκπληρωνόταν σ' αυτούς κατά γράμμα το του Αποστόλου: ''ουχ εαυτώ τις λαμανβάνει την τιμήν, αλλά καλούμενος υπό του Θεού, καθάπερ και Ααρών'' (Εβρ. ε' 5).
Η ομοιότητα αυτή γενικώς του βιογραφουμένου μας με Αγίους Πατέρες και Διδασκάλους της Εκκλησίας μαρτυρείται από πολλούς που τον γνώρισαν, όπως για παράδειγμα φαίνεται και σε κείμενο παλαιμάχου Αδελφού: ''Ο πολύ χαρισματικός αοίδιμος Ιεράρχης κυρός Χρυσόστομος Νασλίμης κατά την γνώμη πολλών τότε πατέρων και αδελφών ήτο όχι απλώς ένας εκκλησιαστικός παιδαγωγός και διδάσκαλος,
καθώς ένδακρυς σας το ομολογώ, αλλά ένας όντως Πατέρας της Ορθοδόξου Εκκλησίας κατά την έννοια του στίχου 15 του κεφαλαίου Δ' της Α' προς Κορινθίους Επιστολής του Αγίου Αποστόλου Παύλου [''εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ' ου πολλούς πατέρας΄ εν γαρ Χριστώ Ιησού διά του ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα''] (Επιστολή κ. Επαμεινώνδα Α. Πριμάλη της 5/18.2.2016 προς τον γράφοντα).
Περί της πνευματικής πατρότητος του βιογραφομένου μας, αλλά και της σημασίας του ως Εκκλησιαστικού Διδασκάλου και Συγγραφέως, θα μας δοθεί ευκαιρία να αναφερθούμε εκτενώς παρακατιόντες. Επί του παρόντος επιστρέφουμε στο θέμα της περιγραφής της εις Πρεσβύτερον χειροτονίας του, περί της οποίας έχουμε δύο χαρακτηριστικές εξιστορήσεις, γραμμένες από τον ίδιο τον χειροτονηθέντα, σε δύο διαφορετικές ευκαιρίες και χρονικές στιγμές.
Σε επιστολή από τον Βόλο της 24.6.1936, προς τον Μοναχό Αντώνιο Μουστάκα στο Άγιον Όρος, με τον οποίο όπως είπαμε διατηρούσε πνευματικό σύνδεσμο και σχέση φιλίας και αλληλοεκτιμήσεως, περιγράφονται με ζωντάνια τα γεγονότα των ημερών εκείνων.
Ότι, δηλαδή, κατόπιν εγκυκλίου προσκλήσεως από τα Γραφεία, σχετικά με την συγκρότηση του Πανελληνίου Συνεδρίου, ο Χρήστος Νασλίμης μετέβη πρόθυμα για να συμμετάσχει. Σύμφωνα με την διήγηση του αυτόπτου βιογραφουμένου μας, στο Συνέδριο στην Αγία Μαρίνα Καλλιπόλεως Πειραιώς της Κυριακής, 15/28.6.1936, τους απασχόλησε ειδικά το ζήτημα της οικονομικής ενισχύσεως του Κέντρου, όπως και της ηθικής τοιαύτης, σε περίπτωση μάλιστα απειλής των Αρχιερέων με δεύτερη εξορία.
Οι λόγοι των αγίων Αρχιερέων Δημητριάδος και Πρώην Φλωρίνης συνέστησαν επιμονή και καρτερία με βεβαιότητα επικρατήσεως της αληθείας του δικαίου ιερού Αγώνος τους, και ''συνεκίνησαν ημάς και αυτούς μέχρι δακρύων''. (Βλ. Επιστολή της 24.6.1936 προς τον Μοναχό Αντώνιο Μουστάκα. Σημειωτέον ότι, οι Επιστολές του π. Χρυσοστόμου Νασλίμη είναι πάντοτε χειρόγραφες, αλλά διακρινόμενες για τον ωραίο και καθαρό γραφικό τους χαρακτήρα, ώστε να είναι ευανάγνωστες, ακόμη και όταν γράφει υπό την πίεση του χρόνου).
Ακόμη, αναφέρθηκαν και στην αποστολή ονομαστικών καταλόγων των μελών των Παραρτημάτων, ''ίνα διαπιστωθή προς την Κυβέρνηιν, ότι οι Παλαιοημερολογίται είναι πολύ περισσότεροι των 70.000 και ότι ο Αρχιεπίσκοπος [Χρυσόστομος] Παπαδόπουλος ψεύδεται ασυστόλως. Ταύτα ως προς το Συνέδριον''. Επιστολή της 24.6.1936 προς τον Μοναχό Αντώνιο Μουστάκα. Σημειωτέον ότι, οι Επιστολές του π. Χρυσοστόμου Νασλίμη είναι πάντοτε χειρόγραφες, αλλά διακρινόμενες για τον ωραίο και καθαρό γραφικό τους χαρακτήρα, ώστε να είναι ευανάγνωστες, ακόμη και όταν γράφει υπό την πίεση του χρόνου.
Επίσης, στην ίδια επιστολή αναφέρεται στο θέμα ιδρύσεως νέου Σωματείου, μετά την αποστασία των ''Κοινοτικών'', ''βάσει του Καταστατικού του προ του 1926 ακμάσαντος ''Συλλόγου των Ορθοδόξων'', με νέαν σφραγίδα και νέαν σύνθεσιν [πρόκειται για την σύσταση κατά το επόμενο έτος της γνωστής ΠΘΕΟΚ, ήτοι της Πανελληνίου Θρησκευτικής Εθνικής Ορθοδόξου Κοινωνίας]''.
Μετά ταύτα (συνεχίζει ο Χρ. Νασλίμης) έχω να σας πληροφορήσω, ότι οι Άγιοι Δημητριάδος και πρ. Φλωρίνης επανέλαβον τας προτάσεις, όπως δεχθώ ιερωσύνην΄ παρ' όλους δε τους δισταγμούς μου, με ηνάγκασαν να κύψω τον αυχένα, αφού εις τούτο ενίσχυε και η ψήφος του Παρ/τος Βόλου και ούτως, ύστερα από ένα έτος και πλέον, ο Άγιος Δημητριάδος ιερούργησε και με ήγαγε εις τον υψηλόν βαθμόν του Πρεσβυτέρου.
Η χειροτονία μου εγένετο εις την Ι. Μονήν Κερατέας, όπου ανήλθον κατά σειράν τους της ιερωσύνης βαθμούς, συλλειτουργούντος και του Πνευματικού μου Πατρός Ακακίου, όστις εξέδωκε την κεκανονισμένην συμμαρτυρίαν, υπογραψάντων ως συμμαρτύρων των κ. Κων. Πολυζώη και Ανδρ. Χριστοπούλου, οίτινες ως εκρόσωποι του Παρ/τος Βόλου παρήσαν εις την χειροτονίαν μου. Μετωνομάσθην Χρυσόστομος.
(Σε έτερη Επιστολή του από τον Βόλο, της 22.10.1936, προς τον Μοναχό Αντώνιο Μουστάκα, γράφει ότι ''έγινε Μοναχός'' τότε, εννοώντας προφανώς ότι έλαβε τουλάχιστον την Ρασοευχή ή το λεγόμενο ''Μικρόν Σχήμα''. Για την Κουρά του σε Μοναχό υπάρχει σχετικό Πιστοποιητικό του Αρχιμ. π. Ακακίου Παππά της 17.6. 1936, από το Αρχείον αυτού (Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος).
Ο βιογραφούμενός μας έλαβε το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα λίγο πριν από την εις Επίσκοπον χειροτονία του, την Άνοιξη του 1962, στα Βουλευτήρια της Αγίας Άννης του Αγίου Όρους, όπως θα δούμε στον οικείο τόπο). Διά λόγους ευνοήτους δεν εμφανίζομαι ακόμη ως ιερεύς΄ αναμένω τον διορισμόν της Ιεράς Συνόδου ως εφημερίου και ιεροκήρυκος πάσης Θεσσαλίας και τοποτηρητού του Θρόνου του Αγίου Δημητριάδος Γερμανού.
Έχων υπ' όψει τους έξω και τους έσω πειρασμούς, οίτινες θέλουσι με επιτεθή, εδήλωσα εις τους Αγίους Αρχιερείς ότι δεν δύναμαι να εξασκώ τακτικήν εφημερίαν ούτε να περιέρχωμαι την Θεσσαλίαν ως εξ υποχρεώσεως, ειμή ως εκ βουλήσεως αβιάστου, και ο Άγ. πρ. Φλωρίνης συνεφώνησεν, όπως η χειροτονία μου εις ουδέν με υποχρεοί ειμή εις το να εξασκώ την ανωτέραν επίβλεψιν επί του Αγώνος εις την Θεσσαλίαν, ως εκρόσωπος του Αγ. Δημητριάδος.
(Βλ. Επιστολή της 24.6.1936 προς τον Μοναχό Αντώνιο Μουστάκα. Σημειωτέον ότι, οι Επιστολές του π. Χρυσοστόμου Νασλίμη είναι πάντοτε χειρόγραφες, αλλά διακρινόμενες για τον ωραίο και καθαρό γραφικό τους χαρακτήρα, ώστε να είναι ευανάγνωστες, ακόμη και όταν γράφει υπό την πίεση του χρόνου).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Σειρά αποσπασμάτων από το βιβλίο του
Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
''ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973)
ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ'',
τόμος Α', σελ. 124-128, Αθήνα 2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου