ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΛΟΥΚΑ

Ὁ Σπορέας τῆς παραβολῆς εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ δὲ σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου. Κάθε Κυριακὴ καὶ γιορτή, ποὺ ἐρχόμαστε στὴν Ἐκκλησία καὶ ἀκοῦμε τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, πέφτει στὴν καρδιά μας ὁ θεῖος σπόρος, ὁ ὁποῖος ἀνάλογα μὲ τὸν ἄνθρωπο δίνει καὶ τὸν καρπό· σ᾽ ἄλλον περισσότερο καὶ σ᾽ ἄλλον λιγότερο καὶ σ᾽ ἄλλον καθόλου. Ὁ σπόρος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ· ἡ καρποφορία ἐξαρτᾶται ἀπὸ μᾶς, ἀπὸ τὴ δική μας καρδιά.

Ἐὰν εἴμαστε καλοὶ καὶ ἀγαθοὶ θὰ δώσουμε καρπὸ πνευματικό· ἐὰν ὅμως εἴμαστε σκληροὶ σὰν τὴν πέτρα ἤ πνιγμένοι μέσα στὶς ἡδονὲς καὶ στὶς ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου τούτου δὲν θὰ φέρουμε κανένα πνευματικὸ καρπὸ, ἄξιο γιὰ τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Δὲν χρειάζεται μόνο καλὸς σπόρος, ἀλλὰ καὶ καλὴ γῆ. Ὅποιο σπόρο καὶ νὰ σπείρης στὴν πέτρα καὶ στὰ ἀγκάθια ποτὲ δὲν θὰ καρποφορήση· ποτὲ δὲν θὰ δώση καρπὸ ἀντάξιο μὲ τὸ σπόρο. Ὄχι γιατί ὁ σποριὰς δὲν ἔσπειρε καλὸ σπόρο, ἀλλὰ γιατί τὸ χωράφι δὲν ἦταν καλὸ καὶ εὔφορο. Γι᾽ αὐτὸ ὄχι μόνο νὰ ἀκοῦμε τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλὰ νὰ ἔχουμε καὶ καλὴ καρδιά ποὺ θὰ δεχθῆ τὸ λογο τοῦ Θεοῦ. 

Καρδιὰ γεμάτη κακία καὶ πονηριά, δὲν φέρνει ἔργα ἀγαθά, ἀλλὰ πονηρὰ καὶ ἁμαρτωλά. Γιὰ νὰ καρποφορήση, λοιπὸν, ἡ γῆ, χρειάζεται νὰ εἶναι καλὴ καὶ πλούσια, ἀλλὰ καὶ νὰ σπέρνεται. Ὅταν ἕνα ἀπὸ τὰ δύο λείπει δὲν ἔχουμε καρποφορία· χρειάζονται καὶ τὰ δύο· καὶ ὁ σπόρος καὶ τὸ χωράφι, καὶ ἀκόμα, καὶ τὰ δύο νὰ εἶναι καλὰ καὶ εὔφορα, γιὰ νὰ μᾶς δώσουν πλούσια καὶ καλὴ σοδειά.

Χωράφι ποὺ δὲν σπέρνεται μένει στεῖρο, δὲν δίνει κανένα καρπό. Καὶ γῆ ποὺ δὲν εἶναι καλὰ δουλεμένη δὲν καρποφορεῖ. Τὸ ἴδιο θὰ λέγαμε καὶ στὰ πνευματικά. Γιὰ νὰ δώση ὁ ἄνθρωπος ἔργα πνευματικὰ θέλει νὰ καθαρίση τὴν καρδιά του ἀπὸ τ’ ἀγκάθια τῆς κακίας, γιὰ νὰ δεχθῆ μέσα τὸ θεῖο σπόρο, τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ γιὰ νὰ ξεριζώσουμε τ᾽ ἀγκάθια τῆς καρδιᾶς μας, ποὺ εἶναι τὸ μῖσος, ἡ ζήλεια, ὁ φθόνος, ἡ πονηριὰ καὶ κάθε ἄλλη κακία, θέλει πολὺ κόπο, ὅπως καὶ ὁ γεωργὸς ὅταν ἑτοιμάζη τὸ χωράφι του γιὰ σπορά· τὸ καλλιεργεῖ, καὶ ξανὰ τὸ καλλιεργεῖ, μέχρι νὰ τὸ φέρη ἐκεῖ ποὺ πρέπει.

Τὸ ἴδιο καὶ ὁ καλὸς χριστιανός, γιὰ νὰ ἔλθη στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ ἀκούση τὸ λόγο τοῦ Θοῦ, διώχνει ἀπὸ μέσα του τὰ ἀγκάθια τῆς ἁμαρτίας καὶ ὕστερα ἔρχεται νὰ δεχτῆ τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου ἔχει συγχρόνως καὶ τὴ δύναμη νὰ καλλιεργῆ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ τὸν δέχεται. Ἀκούγοντας τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ στὴν Ἐκκλησία κάθε Κυριακὴ καὶ γιορτὴ γνωρίζουμε καὶ τὴν ἀλήθεια ποὺ μᾶς ἐλευθερώνει ἀπὸ τὸ ψέμα καὶ τὴν πλάνη.

Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ καθαρίζη τὴν καρδιὰ μας ἀπὸ τὰ βρώμικα πάθη τοῦ βίου καὶ μᾶς τὴν κάνει καθαρή, ἕτοιμη γιὰ νὰ δεχτῆ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ θὰ δώση τοὺς πνευματικοὺς καρπούς. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ μαλακώνει τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ τὶς γεμίζει ἀπὸ καλοσύνη καὶ ἀγάπη. Μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησία ὁ ἄνθρωπος καλλιεργεῖται πνευματικὰ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.

Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com

Μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησία σπέρνεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ποὺ δίνει τοὺς πνευματικοὺς καρποὺς τοῦ Χριστοῦ, «ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ἀμήν