 |
''Η ευλογημένη Πηνελόπη ήταν ήδη περίπου 63 ετών... Τότε, το έτος 1971, είχα την εξαιρετική ευλογία να την γνωρίσω για πρώτη φορά στο Ησυχαστήριο της Ευαγγελίστριας, στο Μικροχώρι Καπανδριτίου, ανατολικά από τις Αφίδνες Αττικής. Έκτοτε, επί τριάντα χρόνια, η πνευματική σχέσις μου με την θεοχαρίτωτη αυτή ψυχή εσφράγισε την ύπαρξί μου... Με εισήγαγε αβίαστα στο διδασκαλείο της σωτήριας αυτομεμψίας. Από κείνην, που ο Θείος Παράκλητος την είχε καταστήσει πηγή των Μυστηρίων του Καινού Αιώνος, μυήθηκα στα μυστήρια της Βασιλείας''. |
Η μακαριστή Γερόντισσα Κυπριανή της Μονής των Αγίων Αγγέλων στις Αφίδνες της Αττικής ήταν μια σύγχρονη οσιακή μορφή, που στο πρόσωπό της ταυτιζόταν ολοκληρωτικά η ρήση του Χριστού μας '' αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών''. (Ματθ. 18, 3). Η αείμνηστη Γερόντισσα ήταν εκ παιδιόθεν αφιερωμένη στον ηγαπημένο Νυμφίο της Χριστό, εκ του Οποίου πάντα περίμενε το κέλευσμα για την άσκηση στη μοναχική ζωή. Υπηρετώντας για μια εικοσαετία στο νοσοκομείο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού ως παιδαγωγός (1945-1967) με ταπείνωση και αυταπάρνηση, έλαβε την κλήση απ' τον Θεό μας με την συνάντηση που είχε για πρώτη φορά το 1971, με τον αείμνηστο πνευματικό μας πατέρα Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανό. Στο πρόσωπο του Μητροπολίτη, η λαϊκή ακόμη Πηνελόπη Αλεξοπούλου θα βρει τον Γέροντα αυτόν, που αναζητούσε επί χρόνια ολόκληρα, με τις προσευχές και τα αιτήματά της προς τον Θεό. Έτσι το 1971 αγοράσθηκε η έκταση που βρίσκεται σήμερα η γυναικεία Ιερά Μονή των Αγίων Αγγέλων, για να ακολουθήσει η Μοναχική κουρά της Γερόντισσας το έτος 1973, λαμβάνοντας το όνομα Κυπριανή! Το 1974, την Παρασκευή της Διακαινησίμου θα γίνει Μεγαλόσχημη Μοναχή, για να ενθρονιστεί το 1982, ως Καθηγουμένη σε ηλικία 74 ετών. Η Γερόντισσα Κυπριανή ήταν ένας ευώδης κήπος με διαλεχτά και μοσχομύρητα άνθη, ένας ορμητικός ποταμός συναισθημάτων που ξεχυνόταν αβίαστα ακόμη και με την σιωπή της! ''Ένιωθα'', έλεγε ως Μοναχή πλέον, ''ότι κρατοῦσα στα χέρια μου ένα μεγάλο δοχείο γεμάτο ξέχειλα από αισθήματα... Και φοβόμουν πολύ να μην σκοντάψω... Ευτυχώς, βρέθηκε μπροστά μου ο Χριστός μας! ... Και έχυσα όλο το δοχείο επάνω Του''! Τον Ιούνιο του 2020 κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο για την μακαριστή Γερόντισσα, από τον Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανό Β', που ενώ ήταν ημιτελειωμένο εδώ και χρόνια, η Αδελφότητα της Μονής εργάσθηκε με ζήλο και υπευθυνότητα για την ολοκλήρωσή του. Το βιβλίο χαίρει πλουσίων Χριστολογικών συναισθημάτων και μιας τόσο, ανυπέρβλητης πνευματικής γραφής, που ο αναγνώστης αισθάνεται να τον κατακλύζουν άρδην, ανείπωτα αισθήματα αγάπης, ταπείνωσης και ευγνωμοσύνης προς τον δωροδότη Χριστό μας. Με το σύντομο αυτό και πτωχό -καθόλα- εισαγωγικό σημείωμά μας θα περπατήσουμε μαζί -έστω και αποσπασματικά- την ''στενή και τεθλιμμένη οδό'', αλλά ταυτόχρονα και την περίλαμπρη, ευφρόσυνη ζωή της αείμνηστης Γερόντισσας Κυπριανής κατά το ''κατατρύφησον του Κυρίου, και δώσει σοι τα αιτήματα της καρδίας σου. αποκάλυψον προς Κύριον την οδόν σου και έλπισον επ' αυτόν, και αυτός ποιήσει'' (Ψαλμός 36, 4-5). Όσοι ευφρανθήκαμε από τον ανεξάντλητο πνευματικό της πλούτο, τις απλές -με υψηλά νοήματα- αστείρευτες διδαχές της, γινόμαστε προσευχητικοί ικέτες στον Χριστό μας να μας χαρίζει τέτοια μεγάλα, πνευματικά αναστήματα, που να μας γεμίζουν και να μας καθαίρουν από την πνευματική μας φτώχεια και τον εφάρματο και ανακόλουθο οδικό μας βίο. Εύχεσθε!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
1971 - 1990
1. Προς την Γη της Επαγγελίας
Τα διαδοχικά στάδια της Μεγάλης Εξόδου είχαν ήδη ολοκληρωθή. Η χριστοφράγιστη Πηνελόπη, στην επίπονη πορεία της, είχε ως οδηγό της την Ολόφωτη Νεφέλη, την Θεομητορική Αντίληψι.
Η πρώτη Έξοδος από το Αίγιο την έφερε πλησιέστερα στο Όραμά της, στην Γη της Επαγγελίας. Η δεύτερη Έξοδος από την ''Ζωή'', την ωδήγησε ακριβώς στα σύνορα. Ήταν πλέον έτοιμη να διαβή τον Ιορδάνη, να εισέλθη και να σκηνώση εν τόπω αγίω, εν γη θαυμαστή.
Ευσκιόφυλλο και καρποφόρο δένδρο, θα μεταφυτευόταν οριστικά πλέον παρά τας διεξόδους των υδάτων της Μοναχικής Πολιτείας. Κοντά της θα εύρισκαν γνήσια τροφή και παραμυθητική δροσιά πολλές ψυχές, ενώ η ίδια θα έφθανε στην κορυφή της πνευματικής ωριμότητος. Ο Φιλάνθρωπος Κύριός μας χρειαζόταν την αγνή δούλη Του για τριάντα ακόμη χρόνια...
Η ευλογημένη Πηνελόπη ήταν ήδη περίπου 63 ετών... Τότε, το έτος 1971, είχα την εξαιρετική ευλογία να την γνωρίσω για πρώτη φορά στο Ησυχαστήριο της Ευαγγελίστριας, στο Μικροχώρι Καπανδριτίου, ανατολικά από τις Αφίδνες Αττικής.
Έκτοτε, επί τριάντα χρόνια, η πνευματική σχέσις μου με την θεοχαρίτωτη αυτή ψυχή εσφράγισε την ύπαρξί μου... Με εισήγαγε αβίαστα στο διδασκαλείο της σωτήριας αυτομεμψίας. Από κείνην, που ο Θείος Παράκλητος την είχε καταστήσει πηγή των Μυστηρίων του Καινού Αιώνος, μυήθηκα στα μυστήρια της Βασιλείας.
Αισθανόμουν ενώπιόν της τόσο ανάξιος και άπειρος... Ήταν για μένα ένα κάτοπτρο του Θεού, ένας σιωπηρός οδηγός στην αυτογνωσία και θεογνωσία. Και όλα αυτά, ενώ εκείνη η χριστοφώτιστη, εμπιστευμένη απόλυτα στο θέλημα του Θεού, εν ταπεινώσει παιδική και ευγνωμοσύνη, ωμολογούσε με απλότητα:
''Βλέπεις, παιδί μου, αν γινόμουν ενωρίτερα Μοναχή, δεν θα είχα γνωρίσει τον άγιο Πατέρα μας...''! Μήπως ήταν μια συναισθηματική έκφρασις αγάπης για τον Πνευματικό της; Οπωσδήποτε, όχι!
Η πλούσια πνευματική πείρα της, τα γεγυμνασμένα αισθητήριά της ανεγνώριζαν στο πρόσωπο του Γέροντός της τον άνθρωπο εκείνο, τον οποίο η Πρόνοια του Θεού χρησιμοποιούσε για να λάβουν νόημα ουσιαστικό, να αποκτήσουν σάρκα και οστά τα οράματα μιας πεντηκονταετίας. Για την μικρότητα και αναξιότητά μου, τούτο παρέμεινε μέχρι τέλους ένα μυστήριο...
2. Η Μεγάλη Θυσία
Το τελευταίο βήμα της φιλήσυχης Πηνελόπης, το οποίο την εισήγαγε στην Γη της Επαγγελίας, ήταν ίσως το περισσότερο οδυνηρό για την ταπεινή της καρδιά.
Μία ολόκληρη ζωή ανέμενε την πλήρη και ολοκληρωτική ένωσί της με τον Ηγαπημένο υπό το πέπλο, στην αφάνεια της θεομακάριστης υπακοής. Και τώρα, η αδιάκριτη και εγκάρδια υποταγή της στην πρότασι του Πνευματικού της θέτει αυτήν επί την λυχνίαν. Έπρεπε να δημιουργηθή ένα γυναικείο Ησυχαστήριο...
Η διακονία της θα ήταν να καθοδηγή τις αφιερωμένες Νύμφες του Χριστού στην πορεία τους προς την άμωμη και άρρητη ένωσί τους με Εκείνον. Η είσοδος και παραμονή της στην πολυπόθητη Μοναχική Πολιτεία θα ολοκληρωθούν θυσιαστικά χάριν της αγάπης και διά μέσου της αγάπης των ψυχών που θα είχε την ευθύνη τους.
''Εσείς θα κάνετε υπακοή σε μένα... Και οι αδελφές σε Σας... Και η Παναγία θα ευλογή το έργο μας...'', της είπα. Δέχθηκε τελικά την πρότασί μου με σεμνότητα και πίστι αδιάκριτη. Με την καρδιά της πάντοτε ελεύθερη ενώπιον του θείου θελήματος, προσέφερε τον εαυτό της ολοκαύτωμα στον βωμό της υπακοής και της θεοποιού αγάπης.
Η πρώτη έγνοιά της τώρα είναι να ανευρεθή ένας κατάλληλος τόπος για την ίδρυσι του Ησυχαστήριου. Με οδηγό και σκέπη την ευλογία του Πνευματικού της και με τα φτερά της θεϊκής αγάπης που θέρμαινε την καρδιά της, αναζητούσε κάποιο κτήμα έξω από την Αθήνα, σε ορεινή περιοχή. Τελικά, έφθασε εκεί όπου είναι σήμερα το Μοναστήρι των Αγίων Αγγέλων. Στις βορειοανατολικές υπώρειες της Πάρνηθος.
Αρκετά υψηλότερα από τον σιδηροδρομικό Σταθμό Αφιδνών και τον οικισμό Λιοσάτι. Δυτικά της Εθνικής Οδού, 31 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Της άρεσε πολύ... Τόπος ησυχαστικός. Ένα ξέφωτο μέσα στο δάσος. Πέρα μακρυά, προς την ανατολή, φαινόταν η λίμνη του Μαραθώνος, σύμβολο μιας άλλης ηρεμίας.
Ένα ερημοκκλήσι του Προφήτη Ηλία προσείλκυσε την ιδιαίτερη προσοχή της. Απ' έξω, στο μεγάλο πεύκο, γονάτισε και προσευχήθηκε: ''Άγιέ μου Προφήτα Ηλία, το μέρος αυτό μου αρέσει πολύ... Σε παρακαλώ, αν είναι θέλημα του Θεού, να με βοηθήσης να έλθω εδώ, για να γίνη το Μοναστήρι... Μόνο πρόσεξε!... να είναι το θέλημα του Θεού...''.
Η ευγενική ανησυχία της ήταν πάντοτε να ευρίσκεται όλο το είναι της μέσα στο θέλημα του Θεού... Να αποφασίζη και ενεργή σύμφωνα με την θεία βούλησι. Η εξέλιξις απέδειξε, ότι η επιλογή της είχε την θεϊκή σφραγίδα.
Ο Πνευματικός της έδωσε την ευλογία και το κτήμα αγοράσθηκε προς το τέλος του 1971. Εν συνεχεία, παρουσιάσθηκαν δυσκολίες για την έκδοσι αδείας οικοδομής... Τα εμπόδια ξεπεράσθηκαν και η άδεια εκδόθηκε.
Την ίδια ημέρα, η θεοκίνητη Πηνελόπη έσπευσε να την παραλάβη.
Ήταν ακριβώς 20 Ιουλίου 1972, μνήμη του Ζηλωτού Προφήτου, του αγίου των Κορυφών, του ουρανοδρόμου Ηλία!...
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
του Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Β':
''Γερόντισσα Κυπριανή,
Της Μονής των Αγίων Αγγέλων ο επίγειος άγγελος (1908-2000)'',
έκδοση α',
Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών,
σελ. 115 - 120, Ιούνιος 2020.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου