ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ (ΜΕΡΟΣ 17ον)

 

ΙΓ.3. Εμβριθής Μελέτη για τους περί τον 

Ευγένιο Τόμπρο παρασυναγώγους

''Τα όσα φαινομενικώς αυστηρά γράφονται εδώ 

από τον φιλαλήθη και ακριβοδίκαιο π. Χρυσόστομο

 αντικατροπτίζουν την θλιβερή πραγματικότητα για 

 το φαινόμενο του Ματθαιϊσμού, όπως δύνανται να 

βεβαιώσουν όσοι γνώρισαν από πρώτο χέρι πρόσωπα

 και πράγματα εντός του ανθυγιεινού και επικινδύνου

 αυτού χώρου, ή και όποιου παρομοίου διαμορφώθηκε

 κατά το πρότυπό του μέχρι και σήμερα. Ο συγγραφέας 

μας (π. Χρ. Ν.) βεβαιώνει εν συνεχεία ότι η ανασκευή

 του περιεχομένου της Ματθαιϊκής εγκυκλίου ήταν έργο

 άχαρι, διότι οι συντάκτες της στην απέλπιδα προσπάθειά 

τους προσαρμογής των απροσαρμόστων εκτρέπονται 

δεινώς σε ψεύδη, ύβρεις και βάναυσο υβρεολόγιο, 

προξενούντες αηδία και αγανάκτηση σε κάθε αναγνώστη 

των εκκλησιαστικών πραγμάτων. Όμως, από καθήκον 

φιλαδελφείας έναντι των αγνοούντων και υπακοής στην 

Εκκλησιαστική Αρχή, επιχειρείται ανασκευή των 

ψευδο-επιχειρημάτων τους όχι βέβαια λεπτομερώς, διότι

 είναι αδύνατον να ασχοληθεί κάποιος με ανοησίες και

κακοήθειες θρησκειοκαπήλων''.

Το βιογραφικό βιβλίο του θεοφιλεστάτου Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, υπό τον τίτλο ''ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ'' Τόμος Α', αναφέρεται σε μία μεγάλη, πνευματική προσωπικότητα των καιρών μας, που κόσμισε θεάρεστα το Κίνημα των Γνησίων Ορθοδόξων από το 1924, έως σήμερα.

Επιλέξαμε -αποσπασματικά και μόνο- να μεταφέρουμε κάποιες παραθέσεις του βιβλίου, προς πνευματική ωφέλεια ημών και των αναγνωστών μας, χωρίς να αλλοιώνεται ή και να παρερμηνεύεται ο σκοπός και το πνεύμα του συγγράμματος. Αντί ημετέρων σχολίων, καταγράφουμε από τον πρόλογο της έκδοσης, τα λόγια του κ. Ιωάννη Πολέμη, καθηγητή Βυζαντινής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, που μας εισάγει στην ορθόδοξη πνευματικότητα του σύγχρονου αυτού ομολογητή της Εκκλησίας μας.

''Στην εκατόχρονη μαρτυρική πορεία του το Κίνημα των Γνησίων Ορθοδόξων δεν αναζωογόνησε μόνο το τοπίο της καθόλου ορθοδοξίας, τόσο στην χώρα μας όσο και στην αλλοδαπή, αλλά ανέδειξε και μαρτυρικές και ομολογιακές μορφές, εφάμιλλες των παλαιών πατέρων, που αγωνίσθηκαν τον αγώνα τον καλό υπέρ της πατρώας πίστεως. Ανάμεσά τους αναμφίβολα ξεχωρίζει ο Μαγνησίας Χρυσόστομος, του οποίου την βιογράφηση ανέλαβε με ζήλο και ευσυνειδησία ο θεοφιλέστατος επίσκοπος ΓΟΧ Γαρδικίου κ. Κλήμης.

Πρόκειται για μία απόλυτα τεκμηριωμένη και αξιόπιστη εργασία, η οποία με γλαφυρότητα αποτυπώνει τον βίο ενός ομολογητού των ημερών μας. Σε κάθε σελίδα του βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί να οσφρανθεί το πολύτιμο μύρο της αγίας πίστεώς μας, το οποίο τόσο γενναιόδωρα σκόρπισε στο πέρασμά του από την εφήμερη τούτη ζωή ο Χρυσόστομος Νασλίμης.

Ο θεοφιλέστατος Γαρδικίου προβάλλει τον ταπεινό ομολογητή επίσκοπο Μαγνησίας ως πρότυπο αγωνιστού και για τις ημέρες μας και για τους σκοτεινούς καιρούς που έρχονται. Είθε ο Κύριος να τον αξιώσει να μας δώσει σύντομα και τον δεύτερο τόμο της βιογραφίας αυτής, η οποία ίσως λειτουργήσει και ως παρότρυνση σε άλλους ερευνητές να καταγράψουν την αγία βιοτή και άλλων μορφών της αγωνιζομένης ορθοδοξίας.

Κάποιοι πρέπει να διασώσουν όποια στοιχεία υπάρχουν ακόμη για τον παπα-Γιάννη Φλώρο, τον παπα-Ευγένιο Λεμονή, τον Κυκλάδων Παρθένιο, τον Φυλής Κυπριανό και τόσους άλλους. Έτσι θα δημιουργηθεί σταδιακά ο νέος Συναξαριστής της πραγματικής ορθοδοξίας και της γνήσιας αγιότητος στον ταραγμένο εικοστό αιώνα''.

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

ΙΓ.3. Εμβριθής Μελέτη για τους περί τον Ευγένιο Τόμπρο παρασυναγώγους

Εκ του προηγουμένου

Τα όσα φαινομενικώς αυστηρά γράφονται εδώ από τον φιλαλήθη και ακριβοδίκαιο π. Χρυσόστομο αντικατροπτίζουν την θλιβερή πραγματικότητα για το φαινόμενο του Ματθαιϊσμού, όπως δύνανται να βεβαιώσουν όσοι γνώρισαν από πρώτο χέρι πρόσωπα και πράγματα εντός του ανθυγιεινού και επικινδύνου αυτού χώρου, ή και όποιου παρομοίου διαμορφώθηκε κατά το πρότυπό του μέχρι και σήμερα.

Ο συγγραφέας μας (π. Χρ. Ν.) βεβαιώνει εν συνεχεία ότι η ανασκευή του περιεχομένου της Ματθαιϊκής εγκυκλίου ήταν έργο άχαρι, διότι οι συντάκτες της στην απέλπιδα προσπάθειά τους προσαρμογής των απροσαρμόστων εκτρέπονται δεινώς σε ψεύδη, ύβρεις και βάναυσο υβρεολόγιο, προξενούντες αηδία και αγανάκτηση σε κάθε αναγνώστη των εκκλησιαστικών πραγμάτων.

Όμως, από καθήκον φιλαδελφείας έναντι των αγνοούντων και υπακοής στην Εκκλησιαστική Αρχή, επιχειρείται ανασκευή των ψευδο-επιχειρημάτων τους όχι βέβαια λεπτομερώς, διότι είναι αδύνατον να ασχοληθεί κάποιος με ανοησίες και και κακοήθειες θρησκειοκαπήλων19.

Αυτό που εξ αρχής εντυπωσιάζει στην πολυσέλιδη εγκύκλιο των αντικανονικών αυτών ανθρώπων, τονίζει ο συντάκτης μας, είναι η σκληρότητα των χαρακτηρισμών εναντίον όσων δεν θέλησαν να συνταυτισθούν προς τα φρονήματα και τις πράξεις του εκλιπόντος αρχηγού της φατρίας τους Ματθαίου.

Όλοι εκείνοι χαρακτηρίζονται κακόδοξοι, ασεβείς και προδότες της Ορθοδοξίας, όπως και εχθροί του διεξαγομένου από αυτούς αγώνος. 

Εναντίον λοιπόν όλων, ζώντων και κεκοιμημένων, περιχύνεται βόρβορος ύβρεων ''ποικίλης φρασεολογικής συνθέσεως''20 και εν τέλει όλοι ομού σε δέσμη, σαν εύπρηστα φρύγανα, ρίπτονται συμπιεζόμενοι εις το πυρ της γεένης και εις το σκότος το εξώτερον!

Όλοι κατ' αυτούς οι μη ανήκοντες στην ομάδα του Βρεσθένης Ματθαίου, μηδενός εξαιρουμένου, θα κολασθούν! Περί τούτου έχουν απόλυτη βεβαιότητα άνευ της παραμικράς αμφιβολίας!20...

Ως προς τον Ηγέτη της μαρτυρικής Εκκλησίας μας Μητροπολίτη πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο, ο οποίος ανέκαθεν επέσυρε την μήνιν και το μένος των δυστυχών Ματθαιόπληκτων, ο συγγραφέας μας (π. Χρ. Ν.) γράφει ότι γνωρίζει αυτόν από 20ετίας, ως συνεργάτης του στον αθλητικό δίαυλο, καταθέτοντας τα εξής σημαντικά:

''Περί του ανθρώπου αυτού έχομεν να μαρτυρήσωμεν εν καθαρά και αδόλω συνειδήσι, ότι είναι από πάσης απόψεως ήθους ανώτερος κατωτέρων παθών και αισθημάτων. Καθ' ο όμως άνθρωπος, δεν στερείται και ελλείψεων.

Διά τούτο ποτέ δεν θα τολμήσωμεν να τον ανακηρύξωμεν εν ουρανοίς άγιον, εφ' όσον εισέτι επί γης βαδίζει και φέρει το χοϊκόν της σαρκός περίβλημα, ούτε εικόνας αυτού με φωτοστέφανον θα ζωγραφήσωμεν, ούτε ενώπιον αυτών κανδήλας θ' ανάψωμεν,

ούτε τροπάρια, απολυτίκια και στιχηρά προσόμοια προς το ''Χαίροις ασκητικών'' προς δοξολογίαν αυτού θα συνθέσωμεν, ούτε άφθονον και πνιγηρόν λιβανωτόν προ του ειδώλου αυτού θα καύσωμεν, όπως ετόλμησαν να πράξωσιν άνευ φόβου Θεού οι την εγκύκλιον υπογράψαντες διά τον πάτρωνά των Ματθαίον.

Διότι, πρώτον θα προσκρούσωμεν εις την εγνωσμένην και δεδοκιμασμένην μετριοφροσύνην του, και δεύτερον εις την ημετέραν συνείδησιν, ήτις ουδέποτε ανέχεται συμπεριφοράν δουλοπρεπή και υποκριτικήν, αλλά απλώς συνιστά τον σεβασμόν και την τιμήν προς πάντας τους ανθρώπους, κατ' αναλογίαν προς την αρετήν εκάστου, το αξίωμα, την ηλικίαν και την μόρφωσιν.

Και ενώ περί του Σεβ. πρ. Φλωρίνης δεν προτιθέμεθα να πλέξωμεν ενταύθα στεφάνους δόξης και αιωνίου ευκλείας, διά τους πολυμερείς αγώνες του και θυσίας υπέρ του Έθνους και της Εκκλησίας (διότι θα θεωρηθώμεν πιθανώς κόλακες δημιουργούντες αντιστάθμισμα εις τους κατ' αυτού σχετλιασμούς των αντιπάλων του)

δεν δυνάμεθα όμως παρ' όλα τα τυχόν υπ' αυτού ανθρώπινα ολισθήματα, εφ΄όσον εισέτι ηρωϊκώς κρατεί την σημαίαν του ιερού αγώνος υψηλά, να μείνωμεν απαθείς και αδιάφοροι προς τους υβριστάς και συκοφάντας του, και μάλιστα τους υπ' αυτού δι' αξιωμάτων ανωτάτων εκκλησιαστικών τιμηθέντας.

Οι άνθρωποι αυτοί ασφαλώς έχουσι αποπετρωθή την συνείδησιν και έχουσι διαστραφή και αποθηριωθή εις τας συναισθήσεις.

Δεν λαμβάνουσι υπ' όψει, ότι ο Γεραρός ούτος πρόμαχος της ευσεβείας αποτελεί το σύγχρονον ομοίωμα των πάλαι ποτέ εν Ορθοδοξία πίστει και ομολογία διαλαμψάντων Πατέρων της Εκκλησίας;

Και αν, εν τη σκληροτραχηλία και λιθοκαρδία των, τούτο δεν παραδέχονται, δεν ενθυμούνται τουλάχιστον, ότι τον Ιερατικόν βαθμόν ον έφερον, και ον ήδη διεκδικούσι, παρ' Εκείνου τον εκληρονόμησαν διά του Βρεσθένης Ματθαίου;

Διατί μιμούνται τον πατραλοίαν Χαμ; Διατί λησμονούσιν εν τη σκοταδίνη της κακίας και της αχαριστίας των το Αποστολικόν ρητόν ''ει η απαρχή αγία, και το φύραμα΄ και ει η ρίζα αγία, και οι κλάδοι΄ γίνωσκε δε, ότι ου συ την ρίζαν βαστάζεις, αλλ' η ρίζα σε'' (Ρωμ. ια΄ 17)''21.

Και αναρωτάται δικαίως ο συγγραφέας μας (π. Χρ. Ν.) περί των λιβελλογράφων κατά του Αγίου πρώην Φλωρίνης, ποιοί είναι αυτοί ως άτομα και ως εκκλησιαστικοί παράγοντες;

Διότι, με τις εγκληματικές τους πράξεις ασχολήθηκαν τότε τα δικαστήρια και τους έμαθε το Πανελλήνιο.

Φέρουν όμως δυστυχώς τον τιμημένο τίτλο του Γνησίου Ορθοδόξου και η απερίσκεπτη κοινή γνώμη δεν γνωρίζει να διαχωρίζει ευθύνες και συμπεριλαμβάνει όλους αδιακρίτως στον καταλογισμό ευθυνών.

Και εξ αιτίας των ατάκτων, σχηματίζει πεποίθηση για την ίδια την ιδεολογία, ''παρ' όλον ότι ουδεμίαν εξάρτησιν δύναται λογικώς να έχη μία ιδεολογία εκ των προσώπων''22.

Στην συνέχεια, παρατίθενται στο Φυλλάδιο σχεδόν αυτούσια το όσα είχαν εκτεθεί στο προαναφερθέν άρθρο: ''Η χειροτονία του Επισκόπου εξ απόψεως Κανονικής''11, το οποίο παρουσιάσαμε ανωτέρω23.

Κατόπιν, ο συγγραφέας μας (π. Χρ. Ν.) σπεύδει σε ανασκευή των επιχειρημάτων και των ιστορικών ανακριβειών της Ματθαιϊκής εγκυκλίου. 

Οι στάκτες του προβληματικού εκείνου κειμένου, προκειμένου να δικαιολογήσουν την παρανομία τους, καταφεύγουν ως δάνειο σε άρθρο του Νεοημερολογίτου πατριαρχικού μητροπολίτου Ηλιουπόλεως Γενναδίου του 1929 24, όπου εκείνος

υποστηρίζει ότι η χειροτονία υφ' ενός ως μη παράβαση ''δογματική'', αλλά ''κανονική'', δύναται να αναγνωρισθεί ως έγκυρος, με επίκληση προς τούτο παραδειγμάτων από το λεγόμενο Μελιτιανό σχίσμα της Αιγύπτου και την περίπτωση του Αγκύρας Ευσεβίου χειροτονήσαντος τον Γαγγρών Καλλίνικο.

Επ' αυτών, ο συγγραφέας μας (π. Χρ. Ν.) υπενθυμίζει ότι τον Ηλιουπόλεως Γεννάδιο αντιμετώπισε επαρκώς έτερος Νεομερολογίτης μητροπολίτης, ο Θεσσαλιώτιδος Ιεζεκιήλ25, ο οποίος διευκρίνησε ότι οι σχισματικοί Μελιτιανοί έγιναν δεκτοί σε κοινωνία

από την Α' Οικουμενική Σύνοδο σύμφωνα με τον Θεοδώρητο Κύρου ''διά μυστικωτέρας χειρονίας βεβαιωθέντων'', δηλαδή κατά τον Σωζομενό ''επιχειροτονούντος του επισκόπου Αλεξανδρείας'', και κατά τον Θεοδώρητο πάλι ''επισφραγίζοντος του της Αλεξανδρέων Εκκλησίας επισκόπου υφ' ον υπήγοντο''.

Άρα υπήρξε αποκατάσταση της αντικανονικής χειροτονίας τους.

Όσο δε για το δεύτερο παράδειγμα του Αγκύρας Ευσεβίου, το ''εχειροτόνησε'' του κειμένου δεν αποδεικνύει κατ' ανάγκην ότι δεν υπήρχαν συλλειτουργοί Επίσκοποι στην χειροτονία του Γαγγρών Καλλινίκου.

Αλλά γενικώς, η άποψη του Ηλιουπόλεως Γενναδίου ότι μόνο δογματικής φύσεως παραβάσεις δέχονται τα επιτίμια από τους Ιερούς Κανόνες και όχι οι παραβάσεις διοικητικής εκκλησιαστικής φύσεως, είναι λανθασμένη και αυθαίρετη γι' αυτό και δέχθηκε την εναντίωση του Θεσσαλιώτιδος Ιεζεκιήλ.

Πάντως, συμπεραίνει ο π. Χρυσόστομος, τα παραδείγματα αυτά δεν εξυπηρετούν τους Ματθαιϊκούς, διότι αφορούν πράξεις επαναστατικές και όχι κανονικές και ειρηνικές26.

11. Περιοδ. ''Η Φωνή της Ορθοδοξίας'', αρ. φ. 166/19.10.1953, σελ. 4-6.

19. Αρχιμ. Χρυσοστόμου Νασλίμη, Ανασκευή της άρτι εκδοθείσης..., Βόλος 1954, σελ. 2.

20. Αυτόθι, σελ. 3.

21. Αυτόθι, σελ. 4-5.

22. Αυτόθι, σελ. 5.

23. Βλ. σελ. 398-404 παρόντος Κεφαλαίου (στην Ανασκευή..., σελ. 5-9).

24. Περιοδ. ''Ορθοδοξία'' Κων/λεως, τ. 43/Ιουλίου 1929, σελ. 291.

25. Περιοδ. ''Άγιος Σπυρίδων'' Κερκύρας, 10.9.1929, και στα Έργα και Ημέραι Μητροπολίτου Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφαρσάλων Ιεζεκιήλ, τ. Α', Βόλος 1947, σελ. 265-266.

26. Αρχιμ. Χρυσοστόμου Νασλίμη, Ανασκευή της άρτι εκδοθείσης..., ένθ' ανωτ., σελ. 10.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Σειρά αποσπασμάτων από το βιβλίο του 

Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος 

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών 

''ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) 

ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ'', 

τόμος Α', σελ. 406-412, Αθήνα 2019.