Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ

 

''Ιδιαιτέρως αυτές τις άγιες ημέρες που έρχονται τα
Χριστούγεννα και που θα γιορτάσουμε την Μητροπολιτική
εορτή του Χριστιανισμού, έχουμε την ανάγκη να είμαστε
ψυχικά ενωμένοι, με περισσότερη καρδιακή προσευχή
προς Εκείνον ζητώντας Του να απαλλαγεί η ανθρωπότητα
από αυτούς που παραβιάζουν την ελευθερία μας.
Η ανθρωπότητα θα ελευθερωθεί από κάθε κακό, όταν εμείς
 καταφέρουμε να είμαστε, στο όνομα του Θεού, ενωμένοι,
εφαρμόζοντας και βιώνοντας το «η ισχύς εν τη ενώσει».

Βρισκόμαστε αγαπητοί αδελφοί, στην αρχή ενός τέλους ή αλλιώς -όπως άλλοι έχουν πει- στο τέλος μιας αρχής. Αισθανόμαστε ότι έχουμε φτάσει στο αποκορύφωμα της εκδήλωσης του φαινομένου, που εδώ και καιρό μας ταλαιπωρεί, σωματικά, ψυχικά, πνευματικά, κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά.

Έχουν ακουστεί και έχουν γραφτεί πάμπολλες απόψεις και τοποθετήσεις γύρω από το θέμα, και έχουν καλλιεργηθεί και εκδηλωθεί πολλών ειδών συμπεριφορές, αντιδράσεις και αντιμετωπίσεις απ’ όλους μας. Ο καθένας έχει την άποψή του, το πιστεύω και την ερμηνεία του. Ο καθένας ακολουθεί την προσωπική του γραμμή και στάση απέναντι στην αόρατη αυτή απειλή, και το «καλύτερο», την επιβάλει στους άλλους, κρίνει τους διαφωνούντες μαζί του, άγεται και φέρεται χωρίς σεβασμό, ξεπερνά τα όρια της ελευθερίας του καταστρατηγώντας την ελευθερία των άλλων, κατηγορεί και τελικά εχθρεύεται.

Αγαπητοί Χριστιανοί, με τη διχογνωμία, την πολυγνωμία, την πολυγνωσία, την παντογνωσία και κοινώς την «ξερολίαση» που διακρίνει κάποιους, το μόνο που έχουμε καταφέρει είναι το … «τελικά εχθρεύεται». Είναι αυτό που σίγουρα θα έπρεπε να έχουμε αποφύγει.

Κάποιοι πιστεύουν στις συνωμοσιολογίες, κάποιοι αδιαφορούν, κάποιοι είναι σχολαστικά συνεπείς στην τήρηση των μέτρων.

Η πολυγνωμία που έχει αναπτυχθεί, έχει δημιουργήσει πρόβλημα και στο χώρο της Εκκλησίας, στις ενορίες και τους Ιερούς Ναούς. Οι διάφορες απόψεις προέρχονται από κληρικούς και λαϊκούς με καλοπροαίρετη επιμονή ένθεν και ένθεν.

«Γιατί η Εκκλησία να δεχθεί τα μέτρα της πολιτείας και να κλείσουν οι Ιεροί Ναοί;». «Γιατί να μην εκκλησιάζεται το ποίμνιο, αφού είναι όλα ψέματα και δεν υπάρχει κορονοϊός;», ισχυρίζονται κάποιοι που παράλληλα δείχνουν είτε να αδιαφορούν, είτε φέρονται με προκλητικότητα.

Άλλοι πάλι, σέβονται και τηρούν τα μέτρα ασφαλείας, και είτε αναγκάζονται να «υποφέρουν» από την χωρίς προστασία συμπεριφορά των συνανθρώπων τους, είτε την αντικρούουν με επιθετικότητα και κατηγορίες για ανευθυνότητα. Κι έτσι δημιουργούνται οι διαφωνίες και οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ των Χριστιανών και τελικά, ο διχασμός.

Η Εκκλησία μας είχε και έχει σκοπό και προορισμό για τις ψυχές των ανθρώπων την Θέωση. Είναι ποτέ δυνατόν η Εκκλησία ως Θεοσύστατος Οργανισμός, είτε να κάνει την «αστυνομία», είτε να «αδιαφορεί» για το παγκόσμιο κακό που τόσο ραγδαία έχει εξαπλωθεί ανάμεσά μας;

Άπαντες οι διοικούντες στην Εκκλησία, είμαστε σε δύσκολη θέση. Βιώνουμε με υπομονή καταστάσεις που δεν ταιριάζουν στο χώρο μας, δεν ταιριάζουν στον πιστό λαό του Θεού και ουδεμία σχέση έχουν με τη ζωή της Εκκλησίας.

Ειδικά σήμερα, δεν υπάρχουν περιθώρια για διαφωνίες. Δεν υπάρχει χρόνος για συζητήσεις ατέρμονες που τελικά μας απομακρύνουν. Πάγωσαν σχέσεις, ψυχράνθηκαν φιλίες, δημιουργήθηκαν ψευτο-συμπάθειες, ψευτο-ταυτίσεις, μικρο-συσπειρώσεις και μικρο-ομαδούλες βασιζόμενες στις εξελίξεις κορονοϊού και των εμβολίων.

Είτε οι μεν, είτε οι δε μπορούν να παραμείνουν και να επιμείνουν στα προσωπικά τους «πιστεύω». Να ταυτίζονται με όσους επιθυμούν και να αγαπούν κατά το δοκούν. Εμείς, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί όμως έχουμε ένα «Πιστεύω» και είναι κοινό από αρχαιοτάτων χρόνων. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία που αξιώνει πρωτίστως την ενότητα των μελών του Σώματός του Χριστού, την πραότητα, τον αλληλοσεβασμό, την ελευθερία την προσωπική και του συνανθρώπου, δεν χωρά ο διχασμός.

Καθήκον και ιερά υποχρέωση λοιπόν όλων μας είναι να έρθουμε εις εαυτόν, σε επίγνωση, και κατόπιν να προσεγγίσουμε συνειδητά πλέον τον Άρχοντα της Πίστεώς μας.

Επιτακτική ανάγκη είναι να γυρίσουμε πίσω τις σελίδες της εκκλησιαστικής ιστορίας και να δούμε, πώς οι Άγιοι, οι μάρτυρες και οι αληθινοί Χριστιανοί αντιμετώπισαν παρόμοια προβλήματα και πανδημίες. Προφανώς και ήταν όλοι ενωμένοι, ήταν όλοι αγαπημένοι. Ήταν όλοι έτοιμοι -και κατά το δυνατόν καθαροί- προσέρχονταν στο Ποτήριο της Ζωής και εν συνεχεία προχωρούσαν στο μαρτύριο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Χριστιανοί που λέγεται ότι ανήκουν στους «συνωμοσιολόγους», ή εκείνοι που αγωνίζονται να τηρούν τα μέτρα ασφαλείας, τις περισσότερες φορές κινούνται καλοπροαίρετα και με καλή πρόθεση. Όλοι μιλούν για το καλό όλων μας. Όλοι επιθυμούν το καλό όλων, και σίγουρα κανείς δεν θέλει να βλάψει τον άλλο. Κι εδώ φαίνεται η κρυφή αγάπη που έχουμε μέσα μας, όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό. Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι εκδήλωση και έκφραση αγάπης.

Αν όλοι μαζί ενώσουμε αυτή την αγάπη που ο καθένας έχει στον εσώψυχο κόσμο του, και που ποικιλοτρόπως εκδηλώνεται, πόσο δυνατοί θα είμαστε! Πόσο εύκολα θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε όλους, όσοι μας επιβάλλονται, μας εξαπατούν και μας εμπαίζουν.

Πηγή: https://www.imab.gr/index.php

Μητροπολίτης Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσόστομος

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών