ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ (ΜΕΡΟΣ 18ον)

 

Εξήγηση γιατι δεν είναι δεκτοί οι αντικανονικοί 

Βρεσθενικοί

''Επί του σοβαρού τούτου θέματος, το οποίον 

επανήρχετο συνεχώς στο προσκήνιο την εποχή 

εκείνη, με ένταση κατά την δεκαετία του '50 και

 με σχετική ύφεση κατά την δεκαετία του '60, ο

 βιογραφούμενός μας (π. Χρ. Ν.) συνέχισε τις

 δημόσιες παρεμβάσεις του. Είχε ευαισθητοποιηθεί 

ιδιαιτέρως στο πρόβλημα αυτό, γνώριζε καλώς

 τα εξοφθάλμως τρωτά σημεία του, αντιλαμβανόταν

 σαφέστατα τις επιδιώξεις και τους σκοπούς γνωστών

 προβληματικών κύκλων, και ως άνθρωπος σοβαρός

 και Κληρικός επιφανής, με ποιμαντική υπευθυνότητα, 

δεν ήταν δυνατόν να αντιπαρέλθει μια ανοικτή 

πληγή, η οποία απαιτούσε ειδική αντιμετώπιση 

και επιχείρηση αν όχι για την θεραπεία της, 

αλλά τουλάχιστον για την μη μετάδοση της

 μολυσματικής της φθοράς ευρύτερα''.

Το βιογραφικό βιβλίο του θεοφιλεστάτου Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, υπό τον τίτλο ''ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ'' Τόμος Α', αναφέρεται σε μία μεγάλη, πνευματική προσωπικότητα των καιρών μας, που κόσμισε θεάρεστα το Κίνημα των Γνησίων Ορθοδόξων από το 1924, έως σήμερα.

Επιλέξαμε -αποσπασματικά και μόνο- να μεταφέρουμε κάποιες παραθέσεις του βιβλίου, προς πνευματική ωφέλεια ημών και των αναγνωστών μας, χωρίς να αλλοιώνεται ή και να παρερμηνεύεται ο σκοπός και το πνεύμα του συγγράμματος. Αντί ημετέρων σχολίων, καταγράφουμε από τον πρόλογο της έκδοσης, τα λόγια του κ. Ιωάννη Πολέμη, καθηγητή Βυζαντινής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, που μας εισάγει στην ορθόδοξη πνευματικότητα του σύγχρονου αυτού ομολογητή της Εκκλησίας μας.

''Στην εκατόχρονη μαρτυρική πορεία του το Κίνημα των Γνησίων Ορθοδόξων δεν αναζωογόνησε μόνο το τοπίο της καθόλου ορθοδοξίας, τόσο στην χώρα μας όσο και στην αλλοδαπή, αλλά ανέδειξε και μαρτυρικές και ομολογιακές μορφές, εφάμιλλες των παλαιών πατέρων, που αγωνίσθηκαν τον αγώνα τον καλό υπέρ της πατρώας πίστεως. Ανάμεσά τους αναμφίβολα ξεχωρίζει ο Μαγνησίας Χρυσόστομος, του οποίου την βιογράφηση ανέλαβε με ζήλο και ευσυνειδησία ο θεοφιλέστατος επίσκοπος ΓΟΧ Γαρδικίου κ. Κλήμης.

Πρόκειται για μία απόλυτα τεκμηριωμένη και αξιόπιστη εργασία, η οποία με γλαφυρότητα αποτυπώνει τον βίο ενός ομολογητού των ημερών μας. Σε κάθε σελίδα του βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί να οσφρανθεί το πολύτιμο μύρο της αγίας πίστεώς μας, το οποίο τόσο γενναιόδωρα σκόρπισε στο πέρασμά του από την εφήμερη τούτη ζωή ο Χρυσόστομος Νασλίμης.

Ο θεοφιλέστατος Γαρδικίου προβάλλει τον ταπεινό ομολογητή επίσκοπο Μαγνησίας ως πρότυπο αγωνιστού και για τις ημέρες μας και για τους σκοτεινούς καιρούς που έρχονται. Είθε ο Κύριος να τον αξιώσει να μας δώσει σύντομα και τον δεύτερο τόμο της βιογραφίας αυτής, η οποία ίσως λειτουργήσει και ως παρότρυνση σε άλλους ερευνητές να καταγράψουν την αγία βιοτή και άλλων μορφών της αγωνιζομένης ορθοδοξίας.

Κάποιοι πρέπει να διασώσουν όποια στοιχεία υπάρχουν ακόμη για τον παπα-Γιάννη Φλώρο, τον παπα-Ευγένιο Λεμονή, τον Κυκλάδων Παρθένιο, τον Φυλής Κυπριανό και τόσους άλλους. Έτσι θα δημιουργηθεί σταδιακά ο νέος Συναξαριστής της πραγματικής ορθοδοξίας και της γνήσιας αγιότητος στον ταραγμένο εικοστό αιώνα''.

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

ΙΓ. 4. Εξήγηση γιατι δεν είναι δεκτοί οι αντικανονικοί Βρεσθενικοί

Επί του σοβαρού τούτου θέματος, το οποίον επανήρχετο συνεχώς στο προσκήνιο την εποχή εκείνη, με ένταση κατά την δεκαετία του '50 και με σχετική ύφεση κατά την δεκαετία του '60, ο βιογραφούμενός μας (π. Χρ. Ν.) συνέχισε τις δημόσιες παρεμβάσεις του.

Είχε ευαισθητοποιηθεί ιδιαιτέρως στο πρόβλημα αυτό, γνώριζε καλώς τα εξοφθάλμως τρωτά σημεία του, αντιλαμβανόταν σαφέστατα τις επιδιώξεις και τους σκοπούς γνωστών προβληματικών κύκλων, και ως άνθρωπος σοβαρός και Κληρικός επιφανής, με ποιμαντική υπευθυνότητα, δεν ήταν δυνατόν να αντιπαρέλθει μια ανοικτή πληγή, η οποία απαιτούσε ειδική αντιμετώπιση και επιχείρηση αν όχι για την θεραπεία της, αλλά τουλάχιστον για την μη μετάδοση της μολυσματικής της φθοράς ευρύτερα.

Ένα νέο του άρθρο που δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 1955, μετά πλέον την Κοίμηση του Αγίου πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, όταν η Εκκλησία μας κατέβαλλε προσπάθεια για απόκτηση Ιεραρχίας, και οι ακανόνιστοι Βρεσθενικοί, με αυξημένη εκ των πραγμάτων παρρησία, ενεφανίζοντο ως δήθεν εξασφαλίσαντες και κατέχοντες αυτό, το οποίο η κανονική μερίδα των Γνησίων Ορθοδόξων αγωνιωδώς επιζητούσε.

Η Εκκλησία μας κατά τη κρίσιμη εκείνη στιγμή είχε αφ' ενός μεν το καθήκον να στηλιτεύσει την αντικανονικότητα των ακανονίστων, προς απόδειξιν  ότι δεν αποτελούσαν επ' ουδενί λύση ανάγκης, αφ' ετέρου δε να προστατεύσει το Ποίμνιό της από πιθανό κίνδυνο επηρεασμού εκ μέρους των δήθεν τακτοποιημένων και εξασφαλισμένων οπαδών της Κερατέας.

Το νέο κείμενο του Αρχιμ. Χρυσοστόμου Νασλίμη έφερε τον τίτλο: ''Κανονικαί έρευναι: Δύο χαρακτηριστικαί Συνοδικαί αποφάσεις δι' αντικανονικάς χειροτονίας Επισκόπων''39.

Εξ αρχής τονίζει σε αυτό, ότι οι ασχολούμενοι με το Εκκλησιαστικό Δίκαιο και την Εκκλησιαστική Ιστορία γνωρίζουν καλώς, ότι οι επιφέροντες κατά καιρούς  δεινά στην Εκκλησία,  μεταξύ άλλων απετόλμησαν και την υφαρπαγή της Αρχιερωσύνης παρά πάντα θείο και ανθρώπινο νόμο υπό ενός μόνου Επισκόπου.

Για τον λόγο αυτό και η Εκκλησία διά Αποστολικών  και Συνοδικών Κανόνων φρόντισε να κατοχυρώσει το επίζηλο επισκοπικό αξίωμα, ώστε να μην υφαρπάζεται από αναξίους, τις δε παραβάσεις επί του θέματος αυτού επάτασσε αυστηρώς. Επί δε της συγχρόνου πραγματικότητος σημειώνει:

''Το τόλμημα του αποθανόντος τιτουλαρίου Επισκόπου Βρεσθένης Ματθαίου καθ' ο υπ' αυτού και μόνον εψηφίσθησαν και εχειροτονήθησαν τρεις [τέσσερεις] Επίσκοποι στερείται πάσης δικαιολογίας.

Διότι ότε το πραξικόπημα τούτο έλαβε χώραν ούτε το απαρρησίαστον πλειόνων Επισκόπων διά το σύμψηφον, λόγω σφοδρού διωγμού υπήρχεν, ούτε ανάγκαι Εκκλησιαστικαί επείγουσαι και ανοικονόμητοι προέκυπτον, ούτε οι χειροτονηθέντες μεταξύ άλλων διεκρίνοντο, ως οι λόγω αρετής και μορφώσεως υπέρτεροι.

Ποία δε τα κίνητρα του πραξικοπήματος, δεν είναι δύσκολον πας τις να εννοήση. Παν άλλο ή το ειλικρινές ενδιαφέρον υπέρ της Εκκλησίας, και απόδειξις ότι οι τρεις κατ΄αρχάς και οι εννέα κατόπιν ''κενήν δόξαν παρ΄αλλήλων λαμβάνοντες'' και αυτοκαλούμενοι Επίσκοποι, εις ουδέν άλλον ασχολούνται ειμή εις το διά των σκανδάλων των να δυσφημώσι και την παράταξιν του ιερού ημών αγώνος και αυτό τούτο το Επισκοπικόν αξίωμα, όπερ αυθαιρέτως και αντικανονικώς περιεβλήθησαν''40.

Αυτή η τελευταία ρήση του νηνεχούς π. Χρυσοστόμου ενέχει ιδιαίτερη βαρύτητα και διαχρονικότητα, δυστυχώς, στα καθ΄ημάς. Οι παρανομίες για την υφαρπαγή του επισκοπικού αξιώματος επαναλήφθησαν και μεταγενέστερα, με το αυτό πάντοτε αποτέλεσμα: την δυσφήμηση του ιερού ημών Αγώνος και τον ευτελισμό αυτού τούτου του επισκοπικού αξιώματος!... 

Κατόπιν, στο υπό κρίσιν άρθρο, ο συγγραφέας μας (π. Χρ. Ν.) αναφέρεται και πάλι στην περίπτωση του χειροτονηθέντος από τον Κυρήνης Φίλωνα για την Επισκοπή Παλαιβίσκης και Ύδρακος της Αφρικής Σιδηρίου, κατά την μοναδική μαρτυρία του Συνεσίου41, η οποία όμως οικονομήθηκε από την Αλεξανδρινή Εκκλησία, με ιδιαίτερη μάλιστα αναφορά στο ήθος και την μόρφωση του Σιδηρίου, του κατά πολλά διαφέροντος από τους χειροτονηθέντες υπό του Ματθαίου.

Ως προς το ερώτημα της κατ' οικονομίαν και συγκατάβασιν της Εκκλησίας θεραπείας του πραξικοπήματος του Ματθαίου, εκφράζεται άκρα επιφυλακτικότητα, διότι πρόκειται για σοβαρό Κανονικό παράπτωμα, του οποίου η κρίση εμπίπτει, όπως προαναφέρθηκε σε μεγάλη Τοπική ή Οικουμενική Σύνοδο.

Για τέτοιες δε περιπτώσεις έχουμε από την Εκκλησιαστική Ιστορία και το Δίκαιο Συνοδικές αποφάσεις της εν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλης Εκκλησίας, κατά τις οποίες καταδικάσθησαν και ακυρώθηκαν ως μηδέποτε γενόμενες αυθαίρετες χειροτονίες, οι οποίες τελέσθηκαν από έναν Επίσκοπο.

Μάλιστα, γίνεται αναφορά στην κατά το έτος 1143 επί Αυτοκράτορος Μανουήλ του Κομνηνού και Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ του Β' υπόθεση Συνοδικής κρίσεως των υπό μόνου του αποθανόντος Επισκόπου Τυάννων Ιακώβου αντικανονικώς χειροτονηθέντων και εν συνεχεία στην αίρεση των Βαγομίλων υποπεσόντων δύο Επισκόπων, του Σασίμων Κλήμεντος και του Βαλβίσσης Λεοντίου.

Η συνελθούσα Σύνοδος κατεδίκασε τους αντικανονικώς χειροτονηθέντας Κλήμεντα και Λεόντιο, ακύρωσε την πράξη χειροτονίας τους αποκαλώντας τους ''ψευδεπισκόπους'', διότι χειροτονήθηκαν παρά τους Ιερούς Κανόνες και υπέπεσαν εν συνεχεία στους Βαγομίλους.

Στο ''Σημείωμά'' της η Σύνοδος έκρινε αυτούς εντελώς αχειροτονήτους, ''διά το της χειροτονίας αυτών ακανόνιστον'', εφ' όσον χειροτόνησε αυτούς ο Τυάννων Ιάκωβος μόνος, ''διά το μηδένα έχειν τον τούτω συλλειτουργήσαντα, παρά την των ιερών Κανόνων διάταξιν''42.

Ετέρα Συνοδική απόφαση αναφέρεται η επίσης προαναφερθείσα του 1923, σχετικά με τον Θεοφάνη Νόλη, ο οποίος χειροτονήθηκε αυθαιρέτως στην Αμερική ως επίσκοπος από μόνο τον Ρώσο Επίσκοπο Αλάσκας, Αλέξανδρο.

Εν τούτοις, το Οικουμενικό Πατριαρχείο κήρυξε την χειροτονία του Νόλη  άκυρη και ανύπαρκτη.  Πλην όμως, επειδή αυτός μετέβη στην Αλβανία και απέκτησε υποστηρικτές, οι οποίοι αξίωναν την αναγνώριση της χειροτονίας του, χάριν πολιτικής σκοπιμότητος, το Πατριαρχείο απεφάσισε την αναχειροτονία του και απέστειλε στην Αλβανία ως Εξάρχους Επισκόπους τον Μελιτουπόλεως Ιερόθεο και τον Συννάδων Χριστοφόρο, οι οποίοι αναχειροτόνησαν τον Θεοφάνη το Φθινόπωρο του 1923 στον Ναό του Αγίου Γεωργίου στην Κομοτηνή43.

Οι αποφάσεις αυτές, σημειώνει ο αρθρογράφος μας (π. Χρ. Ν.), ''φρονούμεν ότι απεκρυστάλλωσαν το υγιές και ακραιφνές φρόνημα εις τας τοιούτου είδους Εκκλησιαστικάς παραβάσεις και ότι αποτελούσιν είδός τι ''Νομολογίας'' επί τούτων δυσεπιλύτων ζητημάτων τουΚανονικού Δικαίου43.

39. Περιοδ. ''Η Φωνή της Ορθοδοξίας'', αρ. φ. 221/14.11.1955, σελ. 6, και αρ. φ. 222/28.11.1955, σελ. 2-3.

40. Περιοδ. ''Η Φωνή της Ορθοδοξίας'', αρ. φ. 221/14.11.1955, σελ. 6.

41. Βλ. Συνεσίου Κυρήνης, Επιστολή ΞΔ'  (92): ''Τω αυτώ'' (Θεοφίλω), PG τ. 66, στλ. 1415-1417.

42. Περιοδ. ''Η Φωνή της Ορθοδοξίας'', αρ. φ. 222/28.11.1955, σελ. 2 (με παραπομπή στο Σύνταγμα των θείων και ιερών Κανόνων, Ράλλη - Ποτλή, τ. Ε', σελ. 83-88, ένθα δύο σχετικά ''Σημειώματα'' Πατριάρχου Μιχαήλ του Οξείτου).

43. Περιοδ. ''Η Φωνή της Ορθοδοξίας'', αρ. φ. 222/28.11.1955, σελ. 2 -3, (με παραπομπή στην Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. ΚΓ', έκδ. Πυρσός, Αθήναι 1993, λήμμα: ''Φαν Νόλη'', σελ. 819).

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Σειρά αποσπασμάτων από το βιβλίο του 

Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος 

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών 

''ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) 

ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ'', 

τόμος Α', σελ. 418-423, Αθήνα 2019.