 |
''...Εκεί έμεινε πράγματι αγνώριστος μέχρι τέλους της ζωής της. Εις το τέλος δε και καθ' ην εποχήν είχεν επισκεφθή την Μονήν ο πατήρ της, εφανέρωσε ήτι ήτο γυνή λέγουσα τας δύο τελευταίας προς αυτόν λέξεις, ''ω πάτερ'', και ταύτας ειπούσα παρέδωσε το πνεύμα. Τότε ο Παφνούτιος έπεσεν ως νεκρός εν μέσω χαράς, λύπης και εκπλήξεως. Όταν δε συνήλθεν εδήλωσεν ενώπιον όλων, ότι εγκαταλείπει τον κόσμον και την ματαιότητα αυτού. Ακόμη, ότι μετανοεί και ζητεί από τον Θεόν να τον συγχωρήση, που επί 38 έτη εθεομάχει. Και ότι επιθυμεί να παραμείνη εις την Μονήν Μοναχός, και μάλιστα εις το κελλί που εμόνασε το ευλογημένον του τέκνον, ως το επωνόμασεν τελευταίως πράγμα το οποίον και έγινε''. |
( Ε κ τ ο υ π ρ ο η γ ο ύ μ ε ν ο υ )
Αλλά επίσης γυνή που έλαβεν ανδρικά και εμόνασεν εις ανδρικόν Μοναστήριον είναι η Αγία Θεοδώρα, που εορτάζει την 11ην Σεπτεμβρίου.
Και αυτή εσυκοφαντήθη παρά τινων, πως ''επόρνευε'' με μίαν γυναίκα' όθεν αυτοί έφερον εν βρέφος και το έρριψαν έξω εις την θύραν του Μοναστηρίου διαβάλλοντες ψευδώς, ότι ήτο δικό της.
Τούτου έκανε η Θεοδώρα δεχόμενη την συκοφαντίαν ταύτην ως αληθή, έλαβε το βρέφος και ανέθρεψε αυτό μετά προσοχής.
Της έβαλον δε κανόνα 7 χρόνια, να μείνη έξω της Μονής μαζί με το παιδί.
Και πράγματι μετά παρέλευσιν 7 ετών επέστρεψεν εις την Μονήν και απέθανεν.
Τότε ευρέθησαν προ εκπλήξεως όταν είδον, ότι ο Θεόδωρος ήτο Θεοδώρα, δηλαδή γυνή και όχι άνδρας.
Άλλην ομοίαν περίπτωσιν έχομεν με την Αγίαν Ευφροσύνην, εορτάζουσαν την 26η Σεπτεμβρίου, η οποία φυγούσα κρυφίως από τον οίκον του πατρός της μετεσχημάτισε τον εαυτόν της φορέσασα ανδρικά, και μετωνομάσθη από Ευφροσύνη, Σμάραγδος.
Επήγε δε εις ανδρικόν Μοναστήριον φαινομένη ως ευνούχος Βασιλικός και εμόνασεν εκεί φροντίζουσα πάση θυσία να μη το μάθη ο πατέρας της, Παφνούτιος.
Πράγματι, είναι πράγμα παράδοξον το να βλέπη την ωραιοτάτην γυναίκα να συγκατοική μεταξύ ανδρών Μοναχών, με μόνον σκοπόν, ίνα διαφύγη την προσοχήν του πατρός της,
διότι ήθελε να την ίδη νύμφην μάλλον ανδρός και όχι του Ιησού, περιπλανόμενος ανά τα όρη αναζητώντας την εις όλας τας γυναικείας Μονάς.
Εκεί έμεινε πράγματι αγνώριστος μέχρι τέλους της ζωής της.
Εις το τέλος δε και καθ' ην εποχήν είχεν επισκεφθή την Μονήν ο πατήρ της, εφανέρωσε ήτι ήτο γυνή λέγουσα τας δύο τελευταίας προς αυτόν λέξεις, ''ω πάτερ'', και ταύτας ειπούσα παρέδωσε το πνεύμα.
Τότε ο Παφνούτιος έπεσεν ως νεκρός εν μέσω χαράς, λύπης και εκπλήξεως.
Όταν δε συνήλθεν εδήλωσεν ενώπιον όλων, ότι εγκαταλείπει τον κόσμον και την ματαιότητα αυτού.
Ακόμη, ότι μετανοεί και ζητεί από τον Θεόν να τον συγχωρήση, που επί 38 έτη εθεομάχει.
Και ότι επιθυμεί να παραμείνη εις την Μονήν Μοναχός, και μάλιστα εις το κελλί που εμόνασε το ευλογημένον του τέκνον, ως το επωνόμασεν τελευταίως πράγμα το οποίον και έγινε.
Ακόμη εις την 29ην Οκτωβρίου, ευρίσκομεν τον βίον της Οσίας Άννης της μετονομασσθείσης Ευφημιανός, που και αυτή έζησε, γυνή ούσα, με φορέματα ανδρικά εις ανδρικήν Μονήν.
Αναφέρεται δε και ο πειρασμός που συνέβη εις αυτήν υπό τινος Μοναχού.
Κατηγόρει, διαβάζομεν, αυτήν ότι ήτο ευνούχος.
Και ότι μια γυνή, ακούσασα τας κατηγορίας ταύτης, είπεν εις τον Μοναχόν, που απεδείχθη εκ των υστέρων ότι ήτο καθαρώς όργανον του Σατανά, εναντίον του Ευφημιανού.
Πρόσεχε, αδελφέ, μήπως αυτός τον οποίον κατηγορείς δεν είναι ευνούχος, ουδέ εμπαθής, καθώς εσύ υπολαμβάνεις, αλλά γυνή, και γυνή απαθής.
Επειδή προ τινων ετών γυνή τις διαμοιράσασα τα υπάρχοντά της εις τους πτωχούς έγινε αφανής, πρόσεξε μήπως είναι αυτή η ιδία, την οποίαν συ λέγεις ευνούχον και εμπαθή και εκ τούτου κολασθής.
Ο μικρός δε ούτος Μοναχός αντί να σωφρονισθή μετέτρεψεν την κατηγορίαν και έλεγε εις όλους, ότι ο Ευφήμιος ήτο γυνή.
Προσεπάθη δε να κρημνίση την Αγίαν εις κατηφορικόν τινα τόπον ίνα, κρημνισθείσης ταύτης, ανασυρθώσι τα φορέματά της,
και ούτως ίδη αυτήν γεγυμνωμένην και γνωρίση το βέβαιον, εάν είναι γυνή ή όχι μόνον δεν είδε τίποτε, αλλά και αυτός έγινε παραχρήμα ημίξηρος.
Αναχωρήσας δε του Μοναστηρίου μετέβη εις την πατρίδα του, και ευρισκόμενος εκεί συνελήφθη ως ένοχος φόνου, καταδικασθείς δε και κρεμασθείς απέρριψε την μιαράν του ψυχήν.
( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ του βιβλίου του
μακαριστού ιεροκήρυκα Δημητρίου Παναγοπούλου
''Μοναχισμός, Ασκητισμός, Αναχωρητισμός'',
''Νέα Στοιχειοθετική'', σελ. 82 - 84, Αθήνα 1959.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου