 |
''Όμως, οι υπογράφοντες την εγκύκλιο επιχειρούν να δικαιολογήσουν ματαίως την αντικανονική τους χειροτονεία με πολλές σοφιστείες. Δεν είναι, λέγουν, η παράβασή τους δογματική, αλλά διοικητική. Όμως, ποιός ακριβολογών περί το Κανονικό Δίκαιο απαλλάσσει με ευκολία όσους διαπταίουν σε διοικητικά και προσωπικά ηθικά θεσπίσματα, και καταδικάζει μόνον όσους προσκρούουν στα δογματικά; Εάν με αυτό το μέτρο κριθούν οι παραβάτες των Εκκλησιαστικών νόμων, τότε δύνανται να υποπέσουν πολλοί άνευ τιμωρίας σε παραβάσεις σχετικές με θέματα κωλυμάτων γάμου ή ιερωσύνης, σχετικές επίσης με ηθικά θέματα, με θέματα θείας Λατρείας και εκκλησιαστικά θεσπίσματα μη καθ' αυτά δογματικής εννοίας, όπως της προσκυνήσεως των ιερών Εικόνων και των αγίων Λειψάνων, της τηρήσεως νηστειών ή της αποδοχής και αυτής της Ημερολογιακής Καινοτομίας! Πάντα ταύτα δύνανται τότε να καταπατηθούν ασύστολα!'' |
Το βιογραφικό βιβλίο του θεοφιλεστάτου Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, υπό τον τίτλο ''ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ'' Τόμος Α', αναφέρεται σε μία μεγάλη, πνευματική προσωπικότητα των καιρών μας, που κόσμισε θεάρεστα το Κίνημα των Γνησίων Ορθοδόξων από το 1924, έως σήμερα.
Επιλέξαμε -αποσπασματικά και μόνο- να μεταφέρουμε κάποιες παραθέσεις του βιβλίου, προς πνευματική ωφέλεια ημών και των αναγνωστών μας, χωρίς να αλλοιώνεται ή και να παρερμηνεύεται ο σκοπός και το πνεύμα του συγγράμματος. Αντί ημετέρων σχολίων, καταγράφουμε από τον πρόλογο της έκδοσης, τα λόγια του κ. Ιωάννη Πολέμη, καθηγητή Βυζαντινής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, που μας εισάγει στην ορθόδοξη πνευματικότητα του σύγχρονου αυτού ομολογητή της Εκκλησίας μας.
''Στην εκατόχρονη μαρτυρική πορεία του το Κίνημα των Γνησίων Ορθοδόξων δεν αναζωογόνησε μόνο το τοπίο της καθόλου ορθοδοξίας, τόσο στην χώρα μας όσο και στην αλλοδαπή, αλλά ανέδειξε και μαρτυρικές και ομολογιακές μορφές, εφάμιλλες των παλαιών πατέρων, που αγωνίσθηκαν τον αγώνα τον καλό υπέρ της πατρώας πίστεως. Ανάμεσά τους αναμφίβολα ξεχωρίζει ο Μαγνησίας Χρυσόστομος, του οποίου την βιογράφηση ανέλαβε με ζήλο και ευσυνειδησία ο θεοφιλέστατος επίσκοπος ΓΟΧ Γαρδικίου κ. Κλήμης.
Πρόκειται για μία απόλυτα τεκμηριωμένη και αξιόπιστη εργασία, η οποία με γλαφυρότητα αποτυπώνει τον βίο ενός ομολογητού των ημερών μας. Σε κάθε σελίδα του βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί να οσφρανθεί το πολύτιμο μύρο της αγίας πίστεώς μας, το οποίο τόσο γενναιόδωρα σκόρπισε στο πέρασμά του από την εφήμερη τούτη ζωή ο Χρυσόστομος Νασλίμης.
Ο θεοφιλέστατος Γαρδικίου προβάλλει τον ταπεινό ομολογητή επίσκοπο Μαγνησίας ως πρότυπο αγωνιστού και για τις ημέρες μας και για τους σκοτεινούς καιρούς που έρχονται. Είθε ο Κύριος να τον αξιώσει να μας δώσει σύντομα και τον δεύτερο τόμο της βιογραφίας αυτής, η οποία ίσως λειτουργήσει και ως παρότρυνση σε άλλους ερευνητές να καταγράψουν την αγία βιοτή και άλλων μορφών της αγωνιζομένης ορθοδοξίας.
Κάποιοι πρέπει να διασώσουν όποια στοιχεία υπάρχουν ακόμη για τον παπα-Γιάννη Φλώρο, τον παπα-Ευγένιο Λεμονή, τον Κυκλάδων Παρθένιο, τον Φυλής Κυπριανό και τόσους άλλους. Έτσι θα δημιουργηθεί σταδιακά ο νέος Συναξαριστής της πραγματικής ορθοδοξίας και της γνήσιας αγιότητος στον ταραγμένο εικοστό αιώνα''.
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
ΙΓ. 9. Γιατί δεν είναι δυνατή η ένωση με τους κατηγορουμένους
Μετά από ένα ολόκληρο έτος, ο βιογραφούμενός μας (π. Χρ. Ν.) επανέρχεται με νέο άρθρο του στο κουραστικό αυτό θέμα, διότι οι αυτοαποκαλούμενοι επίσκοποι της Κερατέας εξαπέλυσαν τότε νέα εγκύκλιο, καλούντες σε ένωση τους απανταχού Γνησίους Ορθοδόξους Χριστιανούς υπό την αρχηγία τους, ως δήθεν μόνων ορθοδόξων επισκόπων.
Εις απάντησίν τους λοιπόν, ο συγγραφέας μας (π. Χρ. Ν.) ευρισκόμενος πάντοτε εν εγρηγόρσει προς αντιμετώπισιν του πειρασμού τούτου από τους ψευδαδέλφους, έσπευσε στη συγγραφή του κειμένου του με τίτλο: ''Εστημέναι Παγίδες'', το οποίο δημοσιεύθηκε σε δύο συνέχειες στην ''Φωνή της Ορθοδοξίας'' 64.
Κατά την συνήθειά του μάλιστα θέτει υπό τον κύριο τίτλο του κειμένου το Γραφικόν: ''Δει τον επίσκοπον ανέγκλητον είναι ως Θεού οικονόμον'' (Τίτ. α' 7).
Γράφει δε χαρακτηριστικά έναντι των επιχειρημάτων των Ματθαιϊκών υπέρ του καλού της Ενώσεως, αλλά και περί της οφειλομένης υπακοής των Χριστιανών στον Επίσκοπο:
''Δεν υπάρχει δευτέρα γνώμη, ότι η εκκλησιαστική ενότης και η εις τον επίσκοπον υπακοή αποτελούν τα απαραίτητα στοιχεία της ψυχικής σωτηρίας.
Ουδεμία αντίρρησις, ότι μόνον διά της ενότητος και της πειθαρχίας εις την κανονικήν προϊσταμένην Εκκλησιαστικήν Αρχήν τα πάντα, κοινά και ίδια, καλώς και θεαρέστως ευοδούνται.
Πλην όμως οι υπογράφοντες την εγκύκλιον δύνανται άραγε να ομιλώσι περί εκκλησιαστικής ενότητος, αυτοί από του 1937 αδικαιολογήτως εν αποστασία από της Εκκλησιαστικής ημών ηγεσίας διατελούντες, και δικαιούνται νυν να διεκδικώσι επισκοπικήν ιδιότητα μη εισελθόντες διά της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλ' αναβάντες αλλαχόθεν, ως μη καλοί και αληθείς ποιμένες, αλλ' ως κλέπται και λησταί, κατά τον χαρακτηρισμόν του θείου Ευαγγελίου; (Ιωάν. ι' 1-2)'' 65.
Συνεχίζει μάλιστα λέγων, ότι την ένωση και πειθαρχία στην Εκκλησία και τους θεσμούς της αγωνιζόμαστε από του 1924 να στηρίξουμε, διότι στον σκοπό αυτό αποβλέπει ο πολυετής ιερός Αγώνας μας και χάριν τούτου αποδυθήκαμε σε θυσίες παντοειδείς.
Όμως, οι υπογράφοντες την εγκύκλιο επιχειρούν να δικαιολογήσουν ματαίως την αντικανονική τους χειροτονεία με πολλές σοφιστείες.
Δεν είναι, λέγουν, η παράβασή τους δογματική, αλλά διοικητική. Όμως, ποιός ακριβολογών περί το Κανονικό Δίκαιο απαλλάσσει με ευκολία όσους διαπταίουν σε διοικητικά και προσωπικά ηθικά θεσπίσματα, και καταδικάζει μόνον όσους προσκρούουν στα δογματικά;
Εάν με αυτό το μέτρο κριθούν οι παραβάτες των Εκκλησιαστικών νόμων, τότε δύνανται να υποπέσουν πολλοί άνευ τιμωρίας σε παραβάσεις σχετικές με θέματα κωλυμάτων γάμου ή ιερωσύνης, σχετικές επίσης με ηθικά θέματα, με θέματα θείας Λατρείας και εκκλησιαστικά θεσπίσματα μη καθ' αυτά δογματικής εννοίας, όπως της προσκυνήσεως των ιερών Εικόνων και των αγίων Λειψάνων, της τηρήσεως νηστειών ή της αποδοχής και αυτής της Ημερολογιακής Καινοτομίας!
Πάντα ταύτα δύνανται τότε να καταπατηθούν ασύστολα! 66. Χαρακτηριστικό όμως της εγκυκλίου τους, είναι η ομολογία της αντικανονικής χειροτονίας τους και της ενώπιον μιας Μείζονος Συνόδου υποδικίας τους 67.
''Αποδεχόμεθα, λέγουσι, την υποδικίαν πρόθυμοι να προσέλθωμεν ενώπιον Κανονικής Ορθοδόξου Συνόδου οψέποτε συνερχομένης να λογοδοτήσωμεν και κριθώμεν'' 68.
Ιδού λοιπόν ότι ομολογούν την υποδικία τους ενώπιον της όλης Εκκλησίας για την αντικανονική τους χειροτονία και ότι ως δοσίλογοι θα καθήσουν κάποτε αναμφιβόλως στο εδώλιον του κατηγορουμένου.
Και αν εμείς για την Ημερολογιακή Καινοτομία διεχωρίσαμε ευθύνες από την κρατούσα Εκκλησία για να μην γίνουμε συγκοινωνοί μιας συνωδικώς κατεγνωσμένης αντικανονικότητος στη θεία λατρεία, έστω και μη προσβαλλούσης τα θεμελιώδη δόγματα της πίστεώς μας, και εφ' όσον ακόμη και για μικρότερης σημασίας ζητήματα δεν επιθυμούμε να τα παραδίδουμε ανεξέλεγκτα βάσει των πατροπαραδότων θεσπισμάτων, πώς και με ποιά πρόφαση θα δικαιολογήσουμε παραπτώματα μεγάλης εκκλησιαστικής σημασίας, όπως είναι η κανονική Αποστολική διαδοχή, από την οποία πηγάζει το κύρος κάθε μυστηριακής εκκλησιαστικής πράξεως;
Ποιός φαρισαϊζων ενώ διϋλίζει τον κώνωπα, αποποιούμενος την συμμετοχή του σε μικρές εκκλησιαστικές αυθαιρεσίες, καταπίνει παρανόμως την κάμηλο, δηλαδή συνευδοκεί ή απλώς ανέχεται την αθέτηση των βασικωτέρων όρων και προϋποθέσεων για την έγκυρη σύσταση και διοίκηση εκκλησιαστικού συγκροτήματος; 68 (Σελ. 436-439).
65. Περιοδ. ''Η Φωνή της Ορθοδοξίας'', αρ. φ. 259/29.4.1957, σελ. 7.
66. Αυτόθι, σελ. 7-8.
67. Αυτόθι, σελ. 8.
68. Περιοδ. ''Η Φωνή της Ορθοδοξίας'', αρ. φ. 260/13.5.1957, σελ.4.
68. Περιοδ. ''Η Φωνή της Ορθοδοξίας'', αρ. φ. 260/13.5.1957, σελ.4.
ΙΓ. 11. Η συνέχιση και διαιώνιση της παρανομίας και οι απομιμήσεις αυτής.
Όπως είναι γνωστό, τον Σεπτέμβριο του 1971 οι Ματαθαιϊκοί διά δύο επισκόπων τους, τη συνοδεία και του Ευγενίου Τόμπρου βεβαίως, μετέβησαν στην Αμερική, στην Ιερά Σύνοδο της Υπερορίου Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπου και απεκατεστάσθη διά χειροθεσίας η υποδικία τους σχετικά με την εξ ενός επισκόπου προέλευση της χειροτονίας τους.
Παράλληλα παραπέμφθηκαν σε ένωση με την υπό τον Αρχιεπίσκοπο Αυξέντιο Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος 73, πράγμα το οποίο δεν τήρησαν, αλλά συνέχισαν την παράνομη αυτοδικαιωτική γραμμή τους.
Εν τέλει, μετά πάροδον μιας πενταετίας, οι Ματθαιϊκοί αναγνώρισαν ότι οι Ρώσοι της Διασποράς δεν είναι Ορθόδοξοι σύμφωνα με την δική τους αντίληψη, οπότε και προέβησαν σε αποκήρυξή τους, με αποτέλεσμα να επανέλθουν στην προ του 1971 αντικανονικότητα και υποδικία τους και ως προς την χειροτονία τους, απογυμνωμένοι από την όποια διόρθωσή τους ως προς το θέμα αυτό, η οποία ούτως ή άλλως δεν ολοκληρώθηκε με την τεθείσα από τους Ρώσους υποχρέωση για ένωση με την υπό τον Αρχιεπίσκοπο Αυξέντιο Ιεραρχία.
Και μάλιστα, μετά την πολυ-διάσπασή τους από το 1995 και εξής, μία από τις διαμορφωθείσες ομάδες τους προέβη και πάλι σε δήθεν χειροτονία επισκόπου από έναν και μόνον επίσκοπο, ώστε διά του ''καθιερωμένου'' αυτού αντικανονικού τρόπου να αποκτήσουν και πάλι δήθεν ιεραρχία.
Άλλη δε ομάδα τους ήλθε σε κοινωνία με παρόμοια ομάδα του εξωτερικού, η οποία είχε επίσης την ίδια ακριβώς προέλευση από έναν επίσκοπο, με πλήρως αμφισβητούμενη την ιερωσύνη του.
Αυτή την αντικανονική πρακτική έσπευσαν να μιμηθούν και κάποιες ομάδες δήθεν γνησίων ορθοδόξων ρωσικής κυρίως προελεύσεως, όπως και ένας επίσκοπος στην Σερβία, ο οποίος αποχωρισθείς προ ετών από το Πατριαρχείο της Σερβίας και για λόγους Πίστεως, προέβη μόνος σε χειροτονία Επισκόπου με το δικαιολογητικό ότι δύναται να χειροτονήσει χωροεπίσκοπο, και περιπέσας διά του τρόπου αυτού σε μία τέτοιου είδους ανεπίτρεπτη παρανομία.
73. Βλ. ''Απόφασις της Συνόδου των Επισκόπων της Υπερορίου Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, αριθ. πρωτ. 16-11, τη 15η/28η Σεπτεμβρίου 1971'' (σ.σ. 7), υπογεγραμμένη από τον Γραμματέα της Ιεράς Συνόδου Επίσκοπο Μανχάτταν Λαύρο (Εκ του ημετέρου Αρχείου). Θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι ουσιαστικά μόνον ο Κορινθίας Κάλλιστος, ένας από τους δύο Επισκόπους που χειροτονήθηκαν από τους Ρώσους το 1971, δεν αποδέχθηκε την εκ των υστέρων διακοπή κοινωνίας με την Ρωσική Διασπορά και προχώρησε σε ένωση με την υπό τον Αρχιεπίσκοπον Αυξέντιο Ιεραρχία το έτος 1977.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Σειρά αποσπασμάτων από το βιβλίο του
Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
''ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973)
ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ'',
τόμος Α', σελ. 436-439 και 443-445, Αθήνα 2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου