''ΓΕΝΟΙΤΟ, ΚΥΡΙΕ, ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΣΟΥ ΕΦ' ΗΜΑΣ...''

Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι «πάντες Ἐλέους δεόµεθα, ἀλλ᾽ οὐ πάντες ἄξιοί ἐσμεν ἐλεεῖσθαι». Τὸ Ἔλεος ὑπάρχει, προσφέρεται, ἀνατέλλει, χορηγεῖται, ἐκχέεται, ἀναβλύζει καὶ ἀναβρύει πρὸς πάντας.

Ἀλλὰ τὸν ἄξιον Ἐλέους ἐπιζητεῖ. Αὐτός, ὁ ὁποῖος κάνει κάτι ἀντάξιον νὰ ἐλεηθῆ, μπορεῖ νὰ πεῖ «ἐλέησόν µε». Ὅποιος ὅμως ἐξέβαλε τὸν ἑαυτό του ἔξω ἀπὸ τὴν ἐργασία τῶν Ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ραθυμεῖ καὶ ἀδιαφορεῖ, µαταίως θὰ πῆ τὸ «ἐλέησόν με».

Πολὺ καλὰ λέγει στὸ σημεῖο αὐτὸ καὶ ὁ ριδ΄ Ψαλμός: «Ἐλεήμων ὁ Κύριος καὶ δίκαιος καὶ ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐλεεῖ». Στόν δέ Μωϋσῆ εἶπε ὁ Θεός: «Ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ καὶ οἰκτειρήσω ὃν ἂν οἰκτείρω».

Καί «ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου ὁ ποιῶν Ἔλεος εἰς χιλιάδας τοῖς ἀγαπῶσί Με καὶ φυλάσσουσι τὰ προστάγµατά Μου». Ἀγαπᾶς τὸν Κύριο μὲ ὅλη τὴν δύναμη τῆς ὑπάρξεώς σου; Τότε ἐλέησε τὸν ἐαυτόν σου καὶ θὰ ἐλεηθῆς.

Ἡ Ἀγάπη γεννᾶ τὸ Ἔλεος καὶ τὴν Εὐσπλαγχνία καὶ τοὺς Οἰκτιρμούς. Καὶ ἡ ἔμπρακτη, ἡ ἀληθινή Ἀγάπη εἶναι νὰ φυλᾶς τὰ προστάγµατα τοῦ Κυρίου, τὶς ἅγιες Ἐντολές Του.

Ὅταν ἐπίσης λέγει ὁ Δαβίδ: «Τὸ Ἔλεος τοῦ Κυρίου ἀπό τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος ἐπὶ τοὺς φοβουμένους Αὐτόν», ἐννοεῖ νὰ φοβεῖσαι τὸν Θεὸν ὄχι µόνον ὡς Θεὸν φοβερόν, ἀλλὰ νὰ µεταβάλης τὸν φόβο καὶ τὴν εὐλάβειά σου σὲ κατάνυξη, σὲ δάκρυα µετανοίας, σὲ συντριβὴ καὶ ταπείνωση.

Μάλιστα τόσο περισσότερο ἐκχέεται τὸ Θεῖον Ἔλεος, ὅσο περισσότερο πλατειὰ καὶ εὐρύχωρη καὶ χωρητικὴ θὰ εὕρη τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου. Δηλαδή, τὴν διάθεσή του, τὴν προαίρεση καὶ τὴν πρόθεση.

«Γένοιτο Κύριε τὸ Ἔλεός Σου ἐφ᾽ ἡμᾶς καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ Σέ». Μέτρο τοῦ Ἐλέους τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ διάθεση τοῦ ἀνθρώπου. Ἀνάλογον μὲ τὴν διάθεση εἶναι καὶ τὸ Ἔλεός Του...

Ὁ Ἐρανιστὴς 

† ὁ Μητροπολίτης Κυπριανὸς 

28.2.2021 ἐκ. ἡμ., 
† Πάντων τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων Ὁσίων 
† Ὁσίου Βασιλείου, Ὁμολογητοῦ

Πηγή: https://www.imoph.org/index-el.html