Όσοι ἐκπίπτουν ἀπὸ τὸν ἀρχαῖο Κανόνα Πίστεως καὶ Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας, συνήθως ἀδυνατοῦν νὰ κατανοήσουν τὸ βαθύτερο νόημα τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Παραδόσεων, λόγῳ πειρασμικῆς ὑποδείξεως ποὺ βλάπτει καίρια τὸν νοῦ τους.
Γι’ αὐτὸ καὶ ἀναπτύσσουν διάφορες σοφιστεῖες γιὰ νὰ περιπλέξουν τοὺς πιστοὺς καὶ νὰ τοὺς παρασύρουν στὸ σκότος, τὸ ὁποῖο περικαλύπτει τὴν διάνοια καὶ τὴν καρδιά τους. Ἡ τύφλωση τῆς διανοίας στὸ ὄνομα ἐγκοσμίων ἀρχῶν καὶ ἐπιταγῶν, ποὺ προξενεῖ νόθευση τῆς θεοπαραδότου ἀληθείας τῆς Ἐκκλησίας, ἐπιφέρει μόνον ταραχὴ καὶ σκάνδαλα καὶ ἀποδιώκει τὴν Εἰρήνη καὶ τὴν Ὁμόνοια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Τότε παρατηρεῖται ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας ἕνα θλιβερὸ παράδοξο: ἐπιχειρεῖται ἐκ τῶν ἔσω μία ἀνατροπὴ καὶ ἡ διαβρωτικὴ αὐτὴ διαδικασία εἶναι ἱκανὴ νὰ προκαλέσει ἀδιόρθωτη ζημία σὲ ψυχὲς ἀθάνατες, ἄν δὲν καταβληθεῖ προσπάθεια ἀποσοβήσεως τοῦ κακοῦ ἀπὸ ὅσα Μέλη τῆς Ἐκκλησίας ζοῦν καὶ διακρατοῦν τὴν Πίστη καὶ Παράδοση Αὐτῆς.
Κατὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, τοὺς ἀληθινοὺς Μάρτυρες καὶ Ὁμολογητὲς τοῦ θεανθρωπίνου Σώματος τοῦ Χριστοῦ, μόνον ἀκολουθῶντας τὴν ὁδὸ τῶν Ἁγίων, φθάνουμε στὴν ἐν Χριστῷ τελείωση. Τὴν θεία Παρακαταθήκη τῶν Ἁγίων Πατέρων εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ διαφυλάξουμε ἀκέραιη καὶ ἀμόλυντη («ἄτρωτόν τε καὶ ἀδιάστροφον») ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ (βλ. Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, Μικρὰ Κατήχησις [51], ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1984, σελ. 142).
Γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ τοῦτο ἀπαιτεῖται «ὀχύρωση», βιωματικὰ καὶ γνωστικά, στὸν Κανόνα Πίστεως καὶ Παραδόσεως, στὴν Ἀποστολοπαράδοτη διδασκαλία τῶν Πατέρων μας. Γιὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς κατ’ ἐξοχὴν Συνόδου τῆς Παραδόσεως, τῆς Ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς, δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε ἀφαίρεση οὔτε προσθήκη στὴν Παράδοση ποὺ φυλάσσεται στὴν Καθολικὴ (Ὀρθόδοξη) Ἐκκλησία, διότι ὅποιος προσθέτει ἤ ἀφαιρεῖ κάτι ἀπειλεῖται μὲ τὴν μεγαλύτερη τιμωρία κατὰ τὴν θεία Γραφή: «ἐπικατάρατος ὁ μετατιθεὶς ὅρια» (Δευτ. 27:17).
Ἔτσι, οἱ Πατέρες Αὐτῆς διακηρύσσουν μὲ σθένος, ὅτι διαφυλάττουμε ἀμετακίνητα ὅλες τὶς Παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ὁρίσθηκαν γραπτῶς ἤ προφορικῶς, βαδίζοντες τὴν βασιλικὴ ὁδὸ καὶ ἀκολουθοῦντες τὴν Ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία. Καὶ ἀναφωνοῦν μὲ γενναία καὶ ἀτρόμητη παρρησία, ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ ὑποτιμοῦν ὁποιαδήποτε Ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση, εἴτε καταγεγραμμένη εἴτε προφορική, εἶναι ἄξιοι ἀναθεματισμοῦ!
Ἐντὸς αὐτοῦ τοῦ παραδοσιακοῦ καὶ ἀγωνιστικοῦ πλαισίου κινοῦνται καὶ κατανοοῦνται τὰ κείμενα καὶ αὐτοῦ τοῦ ἐτησίου τεύχους τοῦ ἀνὰ χεῖρας Περιοδικοῦ μας, ἐν σχέσει μὲ τὸ Ἡμερολογιακὸ θέμα, τὸ ὁποῖο πρὸ αἰῶνος συντάραξε τὴν Ἐκκλησία καὶ ἐπέφερε μεγάλη δοκιμασία στὶς ψυχὲς τοῦ Πληρώματος Αὐτῆς. Τὸ ὅτι προκλήθηκε ρῆγμα στὴν ἱερὰ Παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας ἐξ αἰτίας τῆς Ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας εἶναι γεγονὸς ἀδιαμφισβήτητο, διότι τὸ ὁμολόγησαν ἀκόμη καὶ Πατριάρχες ποὺ ἀντιτάχθηκαν, ὅπως καὶ μεγάλο μέρος Κλήρου καὶ Λαοῦ, τὸ δὲ ἀποτέλεσμα ποὺ προέκυψε ἦταν ἄκρως θλιβερὸ καὶ ψυχόλεθρο.
Μέχρι σήμερα τὸ θέμα ταλανίζει τοὺς πιστούς, διότι ἔχει ὑπεραποδειχθεῖ, ὅτι ἡ Ἡμερολογιακὴ Μεταρρύθμιση ἀπέβλεπε στὸν «ἐκσυγχρονισμὸ» τῆς Ἐκκλησίας, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου τούτου καὶ ὄχι κατὰ Θεόν, καὶ μάλιστα βάσει προγράμματος εὐθυγραμμίσεως σὲ πολιτικὲς ὑποδείξεις καὶ σὲ φιλαιρετικὲς σκοπιμότητες καὶ βλέψεις.
Ἡ ἀναφανεῖσα καὶ ἀναπτυχθεῖσα ἐκκλησιολογικὴ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατακυριεύει καὶ καταδυναστεύει τοὺς πολλοὺς κατ’ ὄνομα Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, καὶ οἱ παράνομοι καὶ τυραννικοὶ ἡγέτες τους, ἐπικαθήμενοι σὲ θρόνους περιωπῆς, ποὺ ἄλλοτε στόλισαν Ἅγιοι καὶ Ὁμολογητὲς τῆς Πίστεως, ἀπαιτοῦν τὴν ὑποταγὴ πάντων στὰ ἄνομα προστάγματά τους, ἀπειλοῦντες καὶ τιμωροῦντες/διώκοντες μὲ κάθε τρόπο καὶ μέσον τοὺς καλῶς καὶ θεοπρεπῶς ἀνθισταμένους στὴν καταστροφική τους ὁδό.
Σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν παρωδία, κάποιοι πιστοὶ ποὺ ἔχουν μέσα τους σπίθα θείου ζήλου καὶ κατανοοῦν τὴν πραγματικότητα, συνήθως εὐνουχίζονται ἐπιδέξια μὲ τὸ ἄλλοθι τῆς ἀνακηρύξεως ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς κάποιων γνωστῶν Γερόντων τοῦ 20οῦ αἰῶνος ὡς Ἁγίων, ὥστε νὰ ἀποδείξουν ὅτι αὐτοὶ διαχειρίζονται δῆθεν ὀρθῶς τὰ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔχουν τὴν δῆθεν στήριξη σὲ τοῦτο ὁσιακῶν μορφῶν, πρὸς παραπλάνησιν τῶν πολλῶν.
Ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ τακτικὴ ὅπως φαίνεται ἔχει ἀρκετὴ ἐπιτυχία στοὺς σημερινοὺς χλιαροὺς καὶ ἄνευρους Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι προτάσσουν λανθασμένα τῆς θείας Διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας τὶς δῆθεν θεῖες πληροφορίες χαρισματούχων Γερόντων, ἔστω καὶ ἄν αὐτὲς ἔρχονται σὲ ἀντίθεση ἤ ἀντίφαση μὲ τὴν ὄντως Ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση, δημοσιεύεται ἐνδεικτικὰ τὸ πρῶτο κείμενο τοῦ παρόντος τεύχους σχετικὰ μὲ τὸν γνωστὸ Γέροντα Ἰωσὴφ τὸν Σπηλαιώτη (†1959) καὶ τὸ Ἡμερολογιακὸ θέμα.
Τὸ κείμενο τίθεται στὴν ἑνότητα τῶν «Ἱστορικῶν Κειμένων», βασισμένο σὲ ἀρχειακὲς πηγὲς καὶ περιστατικά, ὥστε νὰ ἐξαχθοῦν τὰ ἀνάλογα συμπεράσματα. Στὴν ἑνότητα «Μορφὲς» παρουσιάζεται ἐπιγραμματικὰ ἕνας ταπεινὸς καὶ ἀθόρυβος Κληρικὸς τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὁποῖος ἔδρασε ἀποτελεσματικὰ καὶ ἀγωνιστικὰ στὴν Βόρεια Ἑλλάδα, ὁ μακαριστὸς π. Στυλιανὸς Μουσᾶς (†1979), κοιμηθεὶς σχετικὰ νέος ἐπὶ τοῦ ἱεροῦ καθήκοντος. Ἡ σεπτὴ μορφή του ὄντως διδάσκει καὶ παραδειγματίζει.
Στὰ «Ἐπίσημα Κείμενα» δημοσιεύονται δύο διαμαρτυρίες τοῦ Συλλόγου τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Θεσσαλονίκης τοῦ 1927, σχετικὰ μὲ τὴν παρεμπόδιση τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου μὲ τὸ Πάτριο, ὅπως καὶ τὴν ἐξορία στὴν Θεσσαλονίκη εἰκοσάδος περίπου Ἁγιορειτῶν Σκητιωτῶν Πατέρων, λόγῳ μὴ μνημονεύσεως τοῦ Καινοτόμου Πατριάρχου τῆς ἐποχῆς, οἱ ὁποῖοι ἐγκαταλείφθηκαν κυριολεκτικὰ στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ «φοβερὸ παράπτωμά» τους!
Ὁ ζῆλος τῶν ὑπερμάχων τῶν Πατρίων ἦταν μεγάλος καὶ ὑπερνικοῦσε κάθε ἀνθρώπινο φόβο, ἡ δὲ παρανομία τῶν ἐνόχων στηλιτευόταν εὐθαρσῶς. Στὰ «Ἄρθρα καὶ Δημοσιεύματα στὸν Τύπο» παραθέτουμε ἐκτενὲς σημαντικὸ κείμενο τοῦ 1926 ἀπὸ τὸν Βουλευτὴ Λακωνίας Δημ. Πετρακάκο, Νομικὸ μὲ εἰδίκευση στὸ Ἐκκλησιαστικὸ Δίκαιο καὶ τὶς Πολιτικὲς Ἐπιστῆμες. Τὸ περιεχόμενό του, ἐνημερωτικό, ἀπολογητικὸ καὶ πολὺ καλὰ τεκμηριωμένο, ἀποδομεῖ τὰ ἐπιχειρήματα τῶν Μεταρρυθμιστῶν καὶ καλεῖ σὲ διόρθωση τοῦ προσφάτως τότε διαπραχθέντος ἡμαρτημένου.
Ἀκόμη, στὶς Ἐκδόσεις τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων τοῦ ἔτους 1933, παρουσιάζονται κάποια ἄγνωστα ἐν πολλοῖς ἔργα Ἀγωνιστῶν τῆς Ἀληθείας, Κληρικῶν, Μοναχῶν καὶ Λαϊκῶν, συμπεριλαμβανομένων καὶ γυναικῶν. Κάποια ἀπὸ αὐτὰ εἶναι ἀκόμη καὶ ποιητικά, καὶ παρατίθενται χαρακτηριστικὰ ἀποσπάσματά τους. Δι’ ὅλων αὐτῶν ἀποδεικνύεται ἡ γρηγοροῦσα συνείδηση τοῦ Πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, βάσει τῆς ὁποίας ἐκτίθεντο οἱ θεῖες Ἀλήθειες καὶ ἀντιμετωπίζοντο οἱ νεωτεριστικὲς ἐπιβουλές.
Τὸ σημαντικὸ ἀρχειακὸ-ἱστορικὸ ὑλικό, τὸ ὁποῖο παρουσιάζεται μὲ φιλαλήθεια καὶ κάθε δυνατὴ ἐπιμέλεια στὸ παρὸν τεῦχος μας, προστίθεται στὴν διάσωση Μαρτυριῶν καὶ Ἀγώνων ὑπὲρ Πίστεως. Ἡ ὑπενθύμιση αὐτῶν τῶν σημείων καὶ μνημείων τῆς Παραδόσεώς μας, ἀποτελεῖ γιὰ μᾶς σήμερα μία πρόσκληση καὶ μία πρόκληση. Θὰ πρέπει προφανῶς νὰ ἀποδείξουμε στὴν πραγματικότητα ὅτι εἴμαστε ἄξιοι συνεχιστὲς ἱερῶν Προγόνων ἐν τῇ Πίστει. Σήμερα, καὶ ἡ Οἰκουμενιστικὴ ἀποστασία καλπάζει ἀνυποχώρητα, ἀλλὰ καὶ νέες σοβαρὲς δοκιμασίες τίθενται ἐνώπιόν μας, οἱ ὁποῖες κρίνουν τὴν πίστη καὶ τὸ ζῆλο μας καὶ ἀπαιτοῦν παραδοσιακὴ καὶ διακριτικὴ ἀντιμετώπιση.
Ἡ ἐπιδημία τοῦ λεγομένου κορωνοϊοῦ ἔχει ἀνατρέψει τὰ πάντα στὴν σύγχρονη κοινωνία. Μάλιστα, μὲ τὴν εὐλογοφανῆ δικαιολογία προστασίας τῆς δημόσιας ὑγείας, οἱ ἰθύνοντες τῆς Πολιτείας εἰσῆλθαν ἀνεπίτρεπτα καὶ ἐντὸς τῶν Ἱερῶν Ναῶν, προκειμένου νὰ ἐπιβάλλουν μέτρα ὅμοια ἤ καὶ πιὸ αὐστηρὰ ἀπὸ ἄλλους κοινοὺς χώρους ἀνθρωπίνων συναθροίσεων. Ἡ ἀντιμετώπιση αὐτὴ δηλώνει πλήρη ἄγνοια τῶν θεολογικῶν καὶ πνευματικῶν ἀρχῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀφοῦ παραβλέπει καὶ ἀμφισβητεῖ ἀνοικτῶς καὶ σαφῶς τὴν Ἁγιοπνευματικὴ Ζωὴ καὶ Παράδοσή της καὶ πλήττει εὐθέως τὴν ἱερότητά της.
Ἡ ἐκκοσμικευτικὴ καὶ ἱερόσυλη αὐτὴ ἐπιβουλὴ ἀποτελεῖ μία ἰσχυρὴ κρίση γιὰ ὅλα τὰ Μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἐν πολλοῖς πρωτόγνωρη καὶ ἀδιανόητη κατάσταση ποὺ διαμορφώνεται, ἀπαιτεῖ σθεναρὴ ἀπόδειξη τῆς Πίστεώς μας, διὰ τῆς Ὁμολογίας αὐτῆς μὲ θυσιαστικὴ ἕως καὶ μαρτυρικὴ διάθεση. Εἴθε μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ νὰ ἀποδειχθοῦμε φύλακες ἀκλινεῖς τῆς Παραδόσεώς μας, ἐντὸς τοῦ χαρισματικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βιώματος, καὶ ὄχι ἀνεπαρκεῖς καὶ ἀπορριπτέοι Οἰκονόμοι τοῦ Οἴκου τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ!
Ἐκ τῆς Συντάξεως
Δεκέμβριος 2020
Εκ του ορθοδόξου περιοδικού
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
''Αρχείον του Ιερού Αγώνος'',
Περιοδική Έκδοσις για την Ιστορία του Ιερού Αγώνος,
σελ. 1-6, τεύχος 10, έτος 2020.
Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου