Μέρος 15ον
Τα μέσα της σωτηρίας
Για να προκόψει κανείς στην αρετή χρειάζεται οπωσδήποτε η νηστεία και η αγρυπνία. Όταν μισήσει κανείς την αμαρτία και τον διάβολο που την δημιούργησε, βρίσκεται στον δρόμο της σωτηρίας.
Όποιος αγαπήσει στη ζωή του τη νηστεία και την προσευχή, αυτός αγαπάει τη σωτηρία της ψυχής του. Ο πολύς ύπνος δεν βοηθάει τον άνθρωπο στον δρόμο της αρετής.
Γι' αυτό λένε οι Πατέρες ότι η αγρυπνία στην προσευχή ωφελεί πολύ τον άνθρωπο. Τα θεμέλια λοιπόν της πνευματικής ζωής είναι η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή.
Η νηστεία υπερασπίζεται κάθε αρετή, είναι η αρχή του πνευματικού αγώνα, το στεφάνι των αγωνιστών, η ομορφιά της παρθενίας και η λαμπρότητα της σωφροσύνης.
Η νηστεία είναι η αρχή της χριστιανικής ζωής, η μητέρα της προσευχής και η πηγή της αγνείας. Η νηστεία οδηγεί τους ανθρώπους στην εκτέλεση καλών έργων, σ' αυτά που ευαρεστείται ο Θεός.
Η νηστεία είναι δύσκολη αρετή, γιατί χρειάζεται θυσία. Όταν το σώμα νηστεύει, δεν θέλει να κοιμάται όλη τη νύχτα. Μετά από τη νηστεία εύκολα έρχεται η προσευχή και φεύγουν οι αισχροί λογισμοί που μολύνουν την ψυχή.
Ο άνθρωπος που νηστεύει με διάκριση, έχοντας πνεύμα ταπεινώσεως, δεν υποδουλώνεται εύκολα στα πάθη. Η νηστεία πρέπει να γίνεται με διάκριση, γιατί διαφορετικά καταστρέφει κάθε καλό έργο.
Η νηστεία είναι η εντολή που δόθηκε από τον Θεό, για ν' αποφύγουμε την απόλαυση που είναι εμπόδιο της πνευματικής ζωής. Και ο ίδιος ο Σωτήρας μας, ο Ιησούς Χριστός, αφού βαφτίστηκε στον Ιορδάνη, με τη νηστεία άρχισε τον πόλεμο κατά του διαβόλου.
Ο Χριστός νήστεψε στην έρημο σαράντα ολόκληρες μέρες και νύχτες, χωρίς να βάλει τίποτε στο στόμα του. Έτσι έβαλε το θεμέλιο της νηστείας και μας άνοιξε τον δρόμο της αρετής, τονίζοντας στη διδασκαλία του ότι αρχή και τέλος της ζωής μας πρέπει να είναι η νηστεία.
Η νηστεία είναι όπλο χαλκευμένο από το Θεό και όποιος την παραμελεί θα δώσει λόγο σ' Αυτόν. Ο Χριστός έβαλε το νόμο της νηστείας αφού νήστεψε προηγουμένως ο ίδιος, κι έτσι μας έδωσε τον νόμο Του όχι με λόγια, αλλά με έργα.
Επομένως έχουμε ευθύνη απέναντι στον Θεό όταν δεν νηστεύουμε στις καθιερωμένες από την Εκκλησία νηστείες. Ο διάβολος συνετρίβη στην έρημο με τη νηστεία του Χριστού και από τότε τρέμει αυτούς που τον πολεμούν με το όπλο της νηστείας.
Όποιος είναι οπλισμένος με τη νηστεία, έχει μέσα στην ψυχή του ένα ιερό ζήλο. Μοιάζει με τον ζηλωτή Ηλία, που με τη νηστεία υπερασπίστηκε τον νόμο του Θεού. Με τη νηστεία αποκτά κανείς τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Όποιος αμελεί τη νηστεία βρίσκεται στην αρχή της πνευματικής καταστροφής. Η νηστεία ισχυροποιεί τον άνθρωπο για να αντιπαλαίσει κατά του διαβόλου και της αμαρτίας.
Όποιος εξασκεί τη νηστεία έχει <<νουν Χριστού>> και μένει ακλόνητος στις προσβολές του εχθρού. Οι άγιοι μάρτυρες με το όπλο της νηστείας περίμεναν καθημερινά το στεφάνι του μαρτυρίου και αψηφούσαν όλα τα βασανιστήρια.
Μαζί με τη νηστεία οι μάρτυρες εξασκούσαν και την αγρυπνία και την προσευχή. Από την παραμονή του μαρτυρίου δεν έτρωγαν τίποτε και <<αγρυπνούντες και προσευχόμενοι και δοξάζοντες τον Θεόν εν ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικές>> περίμεναν με χαρά και αγαλλίαση την ώρα του μαρτυρίου.
Κι εμείς, ακολουθώντας τα ίχνη των μαρτύρων, τα ίδια όπλα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε εναντίον του εχθρού, δηλαδή τη νηστεία, την αγρυπνία και την προσευχή.
Οι σωματικοί κόποι καταστέλλουν τα πάθη της ψυχής και εμποδίζουν τους ακάθαρτους λογισμούς να μολύνουν την καρδιά μας. Οι σωματικοί κόποι νεκρώνουν τα σαρκικά πάθη.
Όταν ο άνθρωπος δεν απαρνηθεί τον εαυτό του, δεν μπορεί να δουλέψει στις αρετές. Το σώμα δεν υπακούει και δεν υποτάσσεται εύκολα στα προστάγματα της ψυχής.
Και το πράγμα γίνεται δυσκολότερο, εφ' όσον ο άνθρωπος ρέπει από τη φύση του προς την αμαρτία. Η εξάσκηση της νηστείας, της αγρυπνίας και της προσευχής πρέπει να γίνεται καθημερινά.
Όπως το δένδρο, όταν δεν ποτίζεται κανονικά, αρχίζει να ξεραίνεται, έτσι και η ψυχή όταν δεν τροφοδοτείται καθημερινά με τις αρετές αυτές, αρχίζει ν' απομακρύνεται από τον Θεό.
Όπως ο πολεμιστής είναι σ' επιφυλακή και περιμένει ν' ακούσει την τρομερή είδηση του πολέμου και να ριχτεί στη μάχη, έτσι και ο αγωνιστής της αρετής δεν πρέπει να ρεμβάζει, γιατί ο εχθρός της ψυχής μας διάβολος δεν κοιμάται, αλλά περιμένει την ώρα που θα μας βρει αμέριμνους για να χτυπήσει.
Σημάδι ότι βρισκόμαστε στον δρόμο της καθάρσεως είναι τα δάκρυα της μετανοίας, που βγαίνουν αυθόρμητα από τα μάτια μας. Είναι ο πόνος της ψυχής μας για τη σωτηρία μας.
Αλλά τα δάκρυα είναι και χάρισμα που δίνεται από τον Θεό. Για να φτάσει βέβαια κανείς σ' αυτό το προχωρημένο στάδιο της αρετής, χρειάζεται μεγάλος αγώνας.
Το χάρισμα των δακρύων δίνεται από τον Θεό σ' αυτούς που έχουν διακόψει κάθε σχέση με το κακό και με την αμαρτία. Τα δάκρυα έρχονται ύστερα από κατάνυξη και προσευχή.
Τρία βασικά λοιπόν μέσα της σωτηρίας μας είναι η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή. Και πρέπει να γίνονται κάθε μέρα και ώρα για να προχωρήσουμε στην αρετή. Μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα σωτηρίας.
Και όταν ο Θεός δει τη διάθεσή μας και την καλή μας προαίρεση, δεν θα μας αφήσει μόνους. Θα μας βοηθήσει να φτάσουμε στο τέρμα, όπου θα μας στεφανώσει με το στεφάνι της νίκης, που χαρίζει μόνο στους αληθινούς αγωνιστές της πίστεως.
( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Συνακόλουθες αναρτήσεις εκ του βιβλίου
''Η Άσκηση στη Ζωή μας''
Είκοσι κείμενα για την Ορθόδοξη Πνευματική Ζωή
βασισμένα στους Ασκητικούς Λόγους του Αββά Ισαάκ του Σύρου,
έκδοση της Ι. Μ. Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής, 2006, σελ. 82 - 85.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου