( Ε κ τ ο υ π ρ ο η γ ο ύ μ ε ν ο υ )
Από την άλλην ημέραν η Ειρήνη με την καθοδήγησιν της Οσίας Άννης ηκολούθησε κατά πάντα την τάξιν του Κοινοβουλίου. Το εσπέρας, μετά το απόδειπνον, η Οσία Άννα είπε δύο λόγια εγκωμιαστικά διά την νέαν αδελφήν. Όλαι αι αδελφαί εχάρησαν και την ευχήθηκαν.
Την επομένην η Προεστώσα έφερε την Ειρήνην στην ομάδα των κεντημάτων, επειδή ήξευρε να κάνη αριστουργήματα, ότι ήτο αρίστη καλλιγράφος, και την μετέφεραν εκεί.
Η Προεστώσα παρέδωκε την Ειρήνην εις την αδελφήν Ευφροσύνην, στην υπεύθυνον της ομάδος και έφυγε. Η Ευφροσύνη ήτο τύπος υπερβολικά αυστηρής Μοναχής, ολιγόλογη και συνείθιζε να συνεννοήται μάλλον με νοήματα, παρά με λόγια.
Όλη δοσμένη εις το καθήκον της, απαιτούσε από όλας το ίδιο να κάνουν, την εσέβοντο και την εφοβούντο, διότι επέπληττεν αυστηρά. Ένα ίχνος μειδιάματος ήτο η υποδοχή της νέας Μοναχής.
Με το δάκτυλον της έδειξε το σκαμνί να καθίση, της έδωσε ένα πανεράκι με τα σύνεργα διά να αρχίση εργόχειρον. Η Ειρήνη σαν να της έγινεν η πιο θερμή υποδοχή ολοπρόθυμη ρίχτηκε στην εργασίαν.
Με τα χέρια ειργάζετο και με τον νουν συνωμίλει μετά του Νυμφίου της. Η νέα δόκιμος δεν εδυσκολεύθη καθόλου να προσαρμοσθή εις την κοινοβιακήν ζωήν, διότι είχεν αυταπάρνησιν και ήτο αφοσιωμένη εις τον Χριστόν.
Τόσην υπακοήν έδειξεν εις την Ηγουμένην και την αδελφότητα ώστε προεκάλεσε τον θαυμασμόν αυτών. Πρώτη στο πρώτο εγερτήριον, πρώτη στην εκκλησία, πρώτη στο εργόχειρον, και γενικώς ήτο πρόθυμη εις όλας τας εργασίας.
Η Πατρικία Ειρήνη, που είχε γύρω της τόσας θεραπαινίδας, τώρα με το χαμόγελον στα χείλη, είναι πάντοτε να δεχθή κάθε προσταγήν. Ετέλη τας πλέον ευτελείς και κουραστικάς εργασίας, έπλενε πιάτα, εβοήθει στο μαγειρείον, κουβαλούσε ξύλα, άναβε φωτιά, καθάριζε τους ιδιαιτέρους χώρους και παντού επρόφθανε λόγω της μεγάλης της προθυμίας.
Όταν δε έβλεπεν αδελφήν πολύ κουρασμένην, ελάμβανεν ευλογίαν να κάνη την διακονίαν της. Είχε επί πλέον λάβει ευλογίαν χωρίς να παραμελήση τα καθήκοντά της και την διακονίαν της, να περιποιήται
δύο ηλικιωμένας ασθενείς Μοναχάς, που δεν ήσαν εις θέσιν να περιποιηθούν τον εαυτόν τους, έπλενε τα ρούχα τους, εκαθάριζε τα κελλιά τους, τους έφερνε το φαγητόν γιατί δεν ημπορούσαν να κατέβουν εις την τράπεζαν.
Πόσην ευλογίαν και χάριν Θεού έλαβε γι' αυτήν την αγόγγυστον προθυμίαν της και αυτοπροαίρετον υπηρεσίαν! Ιδού πως απεκαλύφθη εις την Ηγουμένην, η χάρις αυτή από τον Θεόν:
Μίαν ημέραν η Ειρήνη ωδηγούσε μετά μεγάλου κόπου εις την εκκλησίαν, αλλά με το μειδίαμα εις τα χείλη, μία από τις δύο γρηούλες που μόλις έπαιρναν τα πόδια τους, στηρίζουσαι όλον το βάρος των, εις την Ειρήνη.
Η οσιωτάτη Άννα εβάδιζεν όπισθεν αυτών αθορύβως και παρηκολούθει την προθυμίαν και σιωπήν της συνάμα, τότε είδε έναν λαμπρόν φωτοστέφανον να λάμπη στο κεφάλι της Ειρήνης.
Όπως είπομεν η Ειρήνη είχεν απόλυτον σεβασμόν εις όλους τους κανονισμούς του Κοινοβίου και το έδειχνεν εις όλας τας εκδηλώσεις της καθημερινής της ζωής.
Στην τράπεζαν αίφνις και παντού όταν εκαλείτο δεν επήγαινεν, ούτε δευτερόλεπτο αργότερα, και αν ακόμη είχε και την πιο σοβαράν εργασίαν να κάνη.
Όταν μετεφέρθη στο τμήμα των καλλιγράφων, κάποια ημέρα, επειδή είχαν επίγουσαν παραγγελίαν, η Προεστώσα την διέταξε να εργασθή χωρίς να κάνη καθόλου διακοπήν εις όλον το διάστημα της ημέρας, ούτε και κατά την ώρα του γεύματος.
Η καλή υποτακτική υπήκουσε ευχαρίστως παρ' όλον που ησθάνετο υπερβολικήν κούρασιν. Άλλοτε πάλιν η Ειρήνη εκαλλιγράφει το γράμμα ''όμικρον'' κεφαλαίον και την στιγμήν αυτήν εσήμανε το σήμαντρον διά την τράπεζαν.
Αμέσως η καλή υποτακτική αφίνει κάτω την πέννα, επάνω στο χαρτί, που είχε γράψει μόνον το μισό ημικύκλιον, θα ήτο δικαιολογημένη, εάν ετελείωνε τούτο, δι' ενός δευτερολέπτου καθυστέρησιν.
Επειδή όμως ο κανονισμός δεν επέτρεπεν το τοιούτον, διότι επεβάλλετο αμέσως να ευρεθούν όλαι εις την τράπεζαν, διά προσευχήν, διά τούτο εγκατέλειψε ατελείωτη την εργασίαν της.
Τοιούτου είδους υπακοήν έδειξεν η Ειρήνη εις τους νόμους της μοναχικής ζωής, διά τούτο και συντόμως την επεσκίασεν η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος, διότι ένεκα των καλών της έργων, είλκυσεν αυτήν.
Κατά την ώρα του φαγητού πάλιν ουδέποτε άφηνε το βλέμμα της να περιεργασθή τα πλησίον αυτής πιάτα, διότι ο περίεργος αδύνατον να μη σκανδαλισθή εκ συνεργείας του σατανά.
Και εκτός τούτου η περιέργεια είναι αντιπαθητικόν ελάττωμα και έλλειψις ευγενούς ανατροφής. Υπετάσσετο δε και εις τας συνομιλήκους της ακόμη. Ουδέποτε είπαν διά δευτέραν φοράν εις την Ειρήνην, διότι όλα εξετελούντο ακριβέστατα με την πρώτη σύστασιν.
Στο πρόσωπον της Πνευματικής μητρός της, έβλεπε τον Θεόν ομιλούντα μέσω αυτής και εξετέλει άπαντα μετά φόβου και σεβασμού, διά τούτο και η Χάρις του Θεού επλεόναζε καθημερινώς εν αυτή.
Είχε νικήσει την φιλαυτίαν και τον εγωϊσμόν της, διά τούτο και δεν εθύμωνε, διότι πηγή του θυμού είναι ο εγωϊσμός και η φιλαυτία. Απ' εναντίας εδέχετο με ευχαρίστησιν τους ελέγχους, δικαίους και αδίκους, όχι μόνον από τους ανωτέρους της, αλλά από όλας τας Μοναχάς.
Η Προεστώσα βλέπουσα την μεγάλην αρετήν της ταπεινώσεως, της εφέρετο πάντοτε αυστηρώς, διά δε ασημάντους αφορμάς την παρετήρει ενώπιον της αδελφότητος, ίνα της υπομονής της παραδειγματισθούν.
Η Ευφροσύνη εύρισκε χίλιες δύο προφάσεις διά να την επιπλήττη διαρκώς παρ' όλον ότι η ενάρετος Ειρήνη ήτο εντάξει πάντοτε απέναντί της. Ουδέποτε όμως παρεπονέθη διά την συμπεριφορά της.
Όταν δε κάποτε ησθένησεν η Ευφροσύνη, επήρε ευλογίαν να την εξυπηρετήση με μεγάλην προθυμίαν. Κάθε βράδυ εγονάτιζε στα πόδια της Ηγουμένης και εξωμολογείτο τους λογισμούς όλης της ημέρας με ειλικρίνειαν.
Ο εχθρός της εσήκωσε δυνατόν σαρκικόν πόλεμον, ενοχλών συγχρόνως και με λογισμούς διά τα αγαθά αναπαύσεως που εγκατέλειψεν. Η Αγία όμως διά της ευχής τα πάντα επεδίωκεν.
Ήτο μεγάλη Σαρακοστή και η Ειρήνη μετ' ευλογίας είχεν επιδοθή εις μεγίστους αγώνας, ήθελε να εφαρμόζη αυτά, που εδιάβαζε και έβλεπε, και κατώρθωνε με την ευλογίαν της Άννης, να τρώγη μίαν φοράν την ημέραν λάχανα ωμά και να κοιμάται καθισμένη στο σκαμνί.
Και εν τούτοις παρά την υπερβολικήν εκείνην κόπωσιν, της εσήκωσεν ο εχθρός πάλιν πόλεμον σαρκικόν, τον οποίον και πάλιν εξωμολογήθη εις την Ηγουμένην,
ήτις ως έμπειρος αμέσως της ηλάττωσε την άσκησιν, την υπερβολικήν, που ατονεί την σάρκα και ξεσηκώνει τας αλόγους επιθυμίας και την συνεβούλευσε και με λόγια πνευματικά.
Με την σοφήν καθοδήγησιν της Ηγουμένης έμαθεν η Ειρήνη να αμύνεται εις τας προσβολάς του εχθρού, έχουσα διαρκώς προτεταμένην την μάχαιραν του Πνεύματος, τον λόγον του Θεού, που μελετώσα προσεπάθει να εφαρμόζη πάντοτε.
( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ του βιβλίου
της Ιεράς Μονής Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου
Καρελλάς Κορωπίου Αττικής,
''Βίος και Ακολουθία
της Οσίας Μητρός ημών Ειρήνης Ηγουμένης Μονής Χρυσοβαλάντου'',
σελ. 63-65, Οκτώβριος 2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου