 |
Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Λεόντιος Φιλίπποβιτς |
<<Εξ άλλου πάντοτε υπήρξα ορθόδοξος γνήσιος και γνήσιος θα αποθάνω.
Δεν επρόδωσα την πίστιν μου υπό συνθήκας τρομερών καταδιώξεων εις την Ρωσίαν και με την βοήθειαν του Θεού δεν θα την προδώσω ούτε εδώ.
Μετά αγάπης εν Χριστώ, υμέτερος Αρχιεπίσκοπος Λεόντιος>>
Μετά την παρουσίαση αποσπασματικών κειμένων από τον Α' Τόμο του βιβλίου <<Επίσκοπος Μαγνησίας Χρυσόστομος Νασλίμης (1910-1973) Ακατάβλητος αγωνιστής Πίστεως και Υπομονής>> από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Γαρδικίου κ. Κλήμη, προβαίνουμε στην μερική παρουσίαση και του δευτέρου εκδοθέντος Τόμου, του μνημειώδους αυτού έργου. Και αυτό, γιατι αγγίζει -όχι μόνο τον χώρο του ακαινοτομήτου πληρώματος της Εκκλησίας μας- αλλά και ευρύτερα, ακριβώς γιατι περιγράφει σχολαστικά -κατά το δυνατόν- και την περιρρέουσα εκκλησιαστική κατάσταση της πρώτης εικοσιπενταετίας του δευτέρου μισού του 20ού αιώνα και δη των ετών (1950-1975). Κι εδώ ισχύει ό,τι και κατά την παρουσίαση του πρώτου Τόμου. Αναρτούμε μια σειρά από αποσπασματικά κείμενα μαζί με τις παραπομπές τους, προσπαθώντας να μην αλλοιωθεί η συνάφεια, η συνοχή και φυσικά το νόημα των γραφομένων. Με την ελπίδα, ότι η ολοκληρωμένη και επιτυχής αυτή πνευματική προσπάθεια της έκδοσης και του δευτέρου Τόμου του εν λόγω βιβλίου θα βρει απήχηση έτι περισσότερο στο φιλαναγνωστικό μας κοινό, ευχόμαστε καλή ανάγνωση και εντρύφηση σε μια ιδιαίτερα δύσκολη εποχή, τα γνωστά <<πέτρινα χρόνια>> των διώξεων, του παποκαισαρισμού και της διοικούσης, εκκλησιαστικής αποδόμησης.
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Μετά την έκδοση του Τόμου Α' του παρόντος έργου προ έτους και την ευμενή υποδοχή του στον χώρο μας και ευρύτερα, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να ολοκληρώσουμε το μνημειώδες έργο μας, με τον παρόντα Τόμο Β'. Εκφράζουμε για την δωρεά αυτή την ευχαριστία μας στον Θεό των όλων, διότι ένα κυριολεκτικό όραμα ζωής εκπληρώνεται. Η βιογράφηση του σχεδόν πλήρως αγνώστου μέχρι τώρα Μακαριστού Αρχιερέως Μαγνησίας Χρυσοστόμου Νασλίμη (+1973) ήταν έργο μακροχρόνιο και δύσκολο. Και δεν θα επιτελείτο, αν δεν συνέτρεχαν αρκετοί παράγοντες, οι οποίοι με την βοήθεια του Θεού μας έδωσαν τα απαραίτητα εναύσματα, το αναγκαίο δυσεύρετο υλικό, την φιλάδελφη βοήθεια, την φιλάνθρωπη κατανόηση και συμπαράσταση και την συγκινητική ενίσχυση και κάλυψη. Εκτός της προσωπικής επισταμένης ερεύνης για εξεύρεση υλικού, μας χαρίσθηκε σχεδόν μέχρι τελευταίας στιγμής σπουδαίο και ανεκτιμήτου αξίας αρχειακό υλικό, βάσει του οποίου ήμασταν σε θέση να σχηματίσουμε την όσο το δυνατόν καλύτερη, πληρέστερη και αντικειμενικότερη γνώση του Βιογραφουμένου μας, αλλά και του όλου πλαισίου της εποχής και ιδίως των πραγμάτων της Εκκλησίας μας, που έζησε και έδρασε. Τα όσα γράψαμε στην Εισαγωγή του Τόμου Α' ως προς την αιτία για την ενασχόλησή μας αυτή και τον τρόπο εργασίας μας στην εκπόνηση του όλου εγχειρήματος, όπως και τα σχετικά με τις προτροπές μας στον αγαπητό αναγνώστη για τον τρόπο μελέτης και αντιμετωπίσεως των γραφομένων, ισχύουν και για τον παρόντα Τόμο Β' και δεν θα επαναλάβουμε κάτι επ' αυτών. Μόνον, κάνουμε ταπεινά έκκληση για προσεκτική και πλήρη μελέτη, στην σειρά εκθέσεως του υλικού, και όχι πρόχειρη, βεβιασμένη και αποσπασματική, η οποία να περιλαμβάνει οπωσδήποτε και τις υποσημειώσεις, και μάλιστα τις εκτενείς. Και τούτο, διότι σε αυτές δεν παρέχεται μόνον η γνωστοποίηση των πηγών, για το αξιόπιστο των γραφομένων, αλλά συνήθως περιέχονται σημαντικά στοιχεία πληροφοριακά, συμπληρωματικά, επεξηγηματικά, όπως και αξιολογικά, τα οποία φωτίζουν πολύπλευρα το κύριο μέρος του κειμένου, η δε αγνόησή τους στερεί τον αναγνώστη από ουσιώδες μέρος του υλικού του όλου έργου.
Από την Εισαγωγή του βιβλίου
ΙΖ. 10. Επίθεση κατά του Αρχιεπισκόπου Λεοντίου και απολογία αυτού
Εν τω μεταξύ, όπως προκλήθηκε ισχυρή αντίδραση εναντίον της χειροτονίας εν Αμερική του Σεβ. Ταλαντίου Ακακίου, μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα,
προκειμένου μετά δαιμονικής μανίας να πληγεί η εγκυρότητα και κανονικότητα αυτής, έτσι ακριβώς -και χειρότερα, θα λέγαμε- συνέβη και στην περίπτωση των νέων χειροτονιών.
Οι αυτοί αντιδραστικοί κύκλοι, συνασπισμένοι από κοινού, δημοσίευσαν μία φωτογραφία όπου μεταξύ ετεροδόξων, κάποιων με άμφια, και κάποιου πρώην κληρικού της Εκκλησίας του Πατρίου Ελλάδος,
που βρέθηκε στον νέο κόσμο ως δήθεν επίσκοπος (Νικόλαος Κατσουνάκης), διακρίνεται καθήμενος και Ρώσος Κληρικός, ομοιάζων τον Αρχ/πο Λεόντιο, ώστε να του προσάπτεται εκ τούτου η μομφή του <<Λατινόφρονος>>! 107
Επ' αυτού απαιτήθηκε εν τέλει ειδικό δεκασέλιδο τεύχος της <<Φωνής της Ορθοδοξίας>> 108, το οποίο κυκλοφόρησε ως <<Έκτακτος Έκδοσις>>, προκειμένου να αποκαταστήσει τα πράγματα και να αναιρέσει τους συκοφάντες,
οι οποίοι σε μία οργιαστική έκρηξη αχαλίνωτης επιθετικότητος, όλοι μαζί και ο καθείς χωριστά (Νεοημερολογίτες, αποστάτες/ανεξάρτητοι, και Ματθαιϊκοί) βρήκαν την ευκαιρία να εξεμέσουν άφθονο δηλητήριο,
για να πλήξουν την οργάνωση της Εκκλησίας μας σε Συνοδική πλέον βάση, και συνακόλουθα το ανορθωτικό και ευλογημένο Ομολογιακό και Ποιμαντικό έργο της.
Το πρόσωπο του ηρωϊκού Αρχιεπισκόπου Χιλής και Περού Λεοντίου τέθηκε στο στόχαστρο, ώστε να σπιλωθεί και αυτός και οι προερχόμενοι εξ αυτού
με κάθε είδους κακοφημία σχετικά με την Ορθόδοξη συνείδησή τους, την ηθική πολιτεία τους και την Κανονική προβολή και ανάδειξή τους.
Βεβαίως, οι ενσυνείδητοι πιστοί αντιλαμβάνονται τις επιβουλές και προθέσεις των μοχθηρών. Υπάρχουν όμως απλοϊκοί, όπως και επιπόλαιοι, οι οποίοι δυστυχώς επηρεάζονται σε αυτές τις περιπτώσεις από τον καταιγισμό της κακίας των επιτηδείων.
Οι επιτιθέμενοι χρησιμοποίησαν μία φωτογραφία από την κηδεία ενός Παπικού αρχιεπισκόπου στο Καράκας της Βενεζουέλας, όπου ο Αρχ/πος Λεόντιος συνέβη τότε να παρεπιδημεί προς επίσκεψιν της εκεί Επισκοπής της ΡΟΕΔ
και ως θρησκευτικός αρχηγός της Ρωσικής Παροικίας εκλήθη να παρευρεθεί στην τελετή, για να υποβάλει στην Κυβέρνηση της χώρας τα συλληπητήρια της Κοινότητός του, χωρίς καμμία συμμετοχή στα δρώμενα.
Μάλιστα, όταν αυτός και η συνοδεία του αφίχθησαν στον Παπικό ναό, η Ακολουθία τους είχε τελειώσει και εκφωνούνταν οι επικήδειοι λόγοι. Συνελυπήθη, αφού κάθισε επ' ολίγον, και ανεχώρησε.
Αυτό συνέβη κατά κοινωνικό καθήκον, όπως προβάλλεται η εθιμοτυπία, και όχι ως συμμετοχή σε θρησκευτική ιεροτελεστία ή συμπροσευχή.
Και ενώ όλα αυτά είναι εύκολα αντιληπτά και κατανοητά, η φωτογραφία εκείνη αποτέλεσε υλικό για αναίσχυντη δημοκοπία τότε και μετέπειτα,
προς κατασυκοφάντησιν προσώπων εγνωσμένης ακραιφνούς Ορθοδόξου συνειδήσεως και ανεπιλήπτου ηθικής αξίας.
Παρατίθεται δε στο εν λόγω φύλλο 108 η υπ. αριθ. 160/11-24.8.1962 Επιστολή του Αρχ/που Λεοντίου από το Σαντιάγο της Χιλής, προς τους αντιπροσώπους της Εκκλησίας μας, οι οποίοι του απευθύνθηκαν περί του ζητήματος τούτου.
Μέσω αυτής, ο σεβάσμιος Ρώσος Αρχιερέας γράφει απολογούμενος ότι η φωτογραφία εκείνη, όπως χρησιμοποιήθηκε άνευ εξηγήσεων και με σχόλια της φαντασίας αυτών που την δημοσίευσαν, δημιούργησε σε όλους στενοχώρια.
Διευκρινίζει, ότι το έτος 1959, πριν να μεταβεί στην Αρχιερατική Σύνοδο της ΡΟΕΔ, διήλθε από την Βενεζουέλα, προσκεκλημένος από τον εκεί Επίσκοπο της Εκκλησίας τους (Σεβ. Καράκας Σεραφείμ) και το Επαρχιακό Συμβούλιο.
Παρέμεινε μερικές ημέρες με τον επιχώριο Επίσκοπο, τελών Θ. Λειτουργίες και επισκεπτόμενος Ναούς σε πόλεις και οικισμούς.
Ο Σεβ. Καράκας Σεραφείμ όμως ανεχώρησε για την Σύνοδο νωρίτερα, προς επίσκεψιν της Μονής Αγίας Τριάδος στο Τζόρντανβιλ για να δει και τον Πνευματικό του,
ενώ ο ίδιος (Σεβ. Λεόντιος) παρέμεινε για λίγο ακόμη στην Βενεζουέλα κατ' απαίτησιν Κλήρου και Λαού, και την συμφωνία βεβαίως του οικείου Αρχιερέως.
Αλλά τότε ήταν που ο αρχιεπίσκοπος των Παπικών με τον τοποτηρητή του σκοτώθηκαν σε αυτοκινητικό δυστύχημα και βυθίσθηκε όλη η χώρα στο πένθος, εφ' όσον στην Λατινική Αμερική ο Καθολικισμός επικρατεί συντριπτικά.
Αμέσως ήλθε ειδοποίηση και στα γραφεία της Ορθοδόξου (Ρωσικής) Επισκοπής με υποβολή αιτήσεως να παραστούν οι Ορθόδοξοι αντιπρόσωποι στον μητροπολιτικό τους ναό για να συμμερισθούν την θλίψη ολοκλήρου της χώρας τους.
Για τον λόγον αυτόν ο Αρχιερέας και μέλη του Επαρχιακού Συμβουλίου πήγαν στην κηδεία για έκφραση συλλυπητηρίων των Ορθοδόξων εκ μέρους του απουσιάζοντος τοπικού Επισκόπου.
Η μετάβαση έγινε μετά το τέλος της τελετής τους, κατά την ώρα των ομιλιών. Οι υπεύθυνοι τοποθέτησαν τον Αρχ/πο Λεόντιο παραπλεύρως των επισκόπων
και των εκπροσώπων άλλων δογμάτων και θρησκειών και του έδωσαν έντυπο αναφερόμενο στους θανατωθέντες και στην δράση τους.
Τότε τον πλησίασε με θράσος κάποιος ρασοφόρος με εγκόλπιο και συστήθηκε ως Έλληνας επίσκοπος, που του προξένησε δυσάρεστη εντύπωση.
Έμαθε δε από τους συνοδούς του ότι επρόκειτο για έγγαμο ψευδεπίσκοπο. Αυτή είναι η αλήθεια, η οποία μπορεί να διαπιστωθεί με ερώτηση των αρμοδίων στην Βενεζουέλα.
Η στάση των Νεοημερολογιτών, συνεχίζει ο Αρχ/πος Λεόντιος εξηγείται καλώς μετά τις χειροτονίες των Επισκόπων του Πατρίου Ημερολογίου για τις οποίες αποκαλύπτεται ότι υπεβλήθη έκθεση παραπόνου στο Βατικανό (!) και έγιναν έξω φρενών εναντίον του.
Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι επιτελέσθηκε θείο έργο και όχι τυχοδιωκτικό, όπως γράφουν.
<<Εξ άλλου πάντοτε υπήρξα ορθόδοξος γνήσιος και γνήσιος θα αποθάνω. Δεν επρόδωσα την πίστιν μου υπό συνθήκας τρομερών καταδιώξεων εις την Ρωσίαν και με την βοήθειαν του Θεού δεν θα την προδώσω ούτε εδώ. Μετά αγάπης εν Χριστώ, υμέτερος Αρχιεπίσκοπος Λεόντιος>> 109.
Εν συνεχεία, στο αυτό φύλλο της <<Φωνής>>, δημοσιεύεται και άλλη επιστολή του Αρχ/που Λεοντίου, της 30.8.1962, προς τα Μέλη της Ιεράς Συνόδου της Εκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, τα οποία χαιρετίζει ένα προς ένα ονομαστικά.
Ευχαριστεί για το από 22.8.1962 έγγραφό τους και για την φωτογραφία της Ιεράς Συνόδου που του έστειλαν. Και συνεχίζει:
<<Όσον αφορά τας επιθέσεις από παντού, αυτό έπρεπε να το αναμένετε από πριν. Εις τας επιστολάς Σας τας πλήρεις χριστιανικής αγάπης ευρίσκω την υποστήριξιν και την ισχύν μου διά την απόκρουσιν των πειρασμών του διαβόλου.
Παρακαλώ να μη με λησμονήτε και εις το μέλλον και να προσεύχεσθε δι' εμέ, ώστε ο Κύριος να βοηθήση γρήγορα να ενωθώμεν και σωματικώς, ίνα ομού λειτουργώμεν και υπηρετούμεν Κύριον τον Θεόν 110.
Χαίρομαι διότι η αποστολική σας ιεραποστολή αυξάνει. Οι Επίσκοποι επισκέπτονται τα Ποίμνιά των, ειρηνεύουν τον λαόν του Κυρίου και τον ενισχύουν εις την πίστιν του Χριστού 111.
Τούτο αποδεικνύει ότι η υπόθεσίς μας είναι δικαία, παρά τας επιβουλάς και τας επιθέσεις του εχθρού <<ημετέρου>> και <<ξένου>>.
Λαμβάνως επιστολάς απ' όλα τα μέρη βλέπω καθαρά ότι παντού οι Ορθόδοξοι χαίρουν διά το μέγα γεγονός της επανιδρύσεως (δηλ. αποκαταστάσεως) της Εκκλησίας του Χριστού της παλαιάς και ουχί των Καινοτόμων,
της βυθισθείσης εις το τέναγος των σκοτεινών δυνάμεων όλων των μη ορθοδόξων διευθύνσεων διά τους οποίους κοινή πλέον είναι η τύχη, επώλεια εν Θεώ και εντροπή εν ανθρώποις.
Πρέπει να υπολογίζωμεν ότι το πλείστον των Επισκόπων της ιδικής μας Εκκλησίας του Εξωτερικού ευρίσκονται παρά το πλευρόν μας 112.
Υπάρχουν ορισμένοι φοβούμενοι, και δη εκ του φόβου μήπως χάσουν τας καλάς και θερμάς θέσεις των.
Εγώ όμως είμαι πρόθυμος να υποστηρίξω ανοικτά την υπόθεσίν μας μη αποδίδων σημασίαν εις ουδέν, καθόσον ο Κύριος είναι μεθ' ημών>> 113.
Κατόπιν, ο Αρχ/πος Λεόντιος γράφει ότι ακολουθεί βιογραφία του που συνέταξε ο ίδιος, και παραπέμπει ονομαστικά σε Κληρικούς και λαϊκούς που γνώριζαν αυτόν από την νεότητά του και τώρα (1962) είναι και αυτοί στην Διασπορά,
για την επαλήθευση όσων γράφει, προτείνοντας να διαδώσουν όλα αυτά στους πιστούς και στους Αγιορείτες Πατέρες,
<<διά να μη στενοχωρήται ουδείς και διά να μη γίνωνται πιστευτά τα διάφορα κατασκευάσματα της προπαγάνδας του εχθρού, είτε του Ματθαίου είναι,
είτε των Νεοημερολογιτών της επισήμου Εκκλησίας, είτε Καθολικών, Διαμαρτυρομένων και άλλων εχθρών της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Βεβαίως αυτοί όπως ο Σατανάς δεν πρόκειται να ησυχάσουν μέχρις ότου δεθούν από την δύναμιν του Κυρίου, πάντως είναι απαραίτητον να αντιδρώμεν ζωηρώς, δι' αυτό και ευχαρίστως Σας γράφω ό,τι γράφω>> 113.
Βεβαιώνει όμως ότι στο εξής δεν πρόκειται να επανέλθει και να αντιδράσει σε οποιαδήποτε επίθεση, διότι θεωρεί κατώτερο της αξιοπρεπείας του να απολογείται για τα αυτονόητα και ευνόητα.
Ζητεί δε και οι αποδέκτες της επιστολής του να κάνουν το ίδιο. Ως προς την Βιογραφία, εκτός των όσων έχουμε ήδη αναφέρει, προσθέτουμε τις παρεχόμενες βεβαιώσεις που τονίζει εμφατικά ο ίδιος,
ότι δεν διετέλεσε ποτέ νυμφευμένος, όπως κατηγορήθηκε, αλλά όσοι τον γνωρίζουν από την νεότητά του δύνανται να μαρτυρήσουν για την καθαρότητα της ζωής του.
Ποτέ δεν παρέλειψε να καταπολεμά κάθε αίρεση και ποτέ δεν πρόδωσε την αγία Ορθοδοξία. Ποτέ δεν σχετίσθηκε με τον Αμερικής Ιάκωβο, ούτε με οποιονδήποτε αποστάτη της Ορθοδοξίας.
Ούτε φίλος του Πάπα υπήρξε ή των Παπικών, και αν λόγω εθιμοτυπίας και καθήκοντος βρέθηκε κάποτε με Παπικούς σε κηδεία, τούτο δεν αποτελεί αμαρτία.
Αποκρούει κάθε Καινοτομία από όπου και αν προέρχεται. Ουδέποτε μετείχε σε Διαχριστιανικά ή άλλα Συνέδρια, ως μη ωφέλιμα για την ψυχή και την Εκκλησία.
Αναπτύσσει Ιεραποστολή μεταξύ Παπικών και Ουνιτών και πολλούς προσηλύτισε στην Ορθοδοξία. Το γεγονός της εξηγηθείσης παρουσίας του στην κηδεία στο Καράκας της Βενεζουέλας δεν θεωρεί αμαρτία ή ότι επιφέρει σπίλωση.
<<Ιδού η ζωή μου. Ήλθον δε εις την Ελλάδα ουχί αδίστακτος κ.λπ., ως γράφει έτερον δημοσιογραφικόν όργανον των Νεοημ/τών, αλλά τη αιτήσει των Γνησίων Ορθοδόξων>> 114.
Στο αυτό φύλλο της <<Φωνής της Ορθοδοξίας>> παρατίθεται και Εγκύκλιος της ΠΘΕΟΚ (υπ' αριθ. 351), όπου περιγράφονται τα δεινά από την Ματθαιϊκή διάσπαση του 1937, η μεγαλοφροσύνη και ανεξικακία του Ομολογητού Ποιμενάρχου μας πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου κ.λπ.
Κατόπιν, όταν η Χάρη του Θεού μας μετέφερε στην λαμπρή ημέρα της εις Επίσκοπον χειροτονίας του παλαιμάχου Αρχιεπισκόπου μας κ. Ακακίου από κανονικούς Αρχιερείς της Ρωσικής Διασποράς, τότε όλες οι δυνάμεις του Άδου ξεσηκώθηκαν εναντίον μας.
Ο νεοχειροτονηθείς εκδιώχθηκε από τις αρχές. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, Η Ελληνική Εκκλησία του Νέου Ημερολογίου, η Αρχιεπισκοπή Αμερικής, έγιναν ανάστατοι, αλλά κατόπιν σίγησαν, όταν πληροφορήθηκαν ότι ο χειροτονηθείς είναι μεγάλης ηλικίας και ασθενής.
Όταν όμως πληροφορήθηκαν για τις χειροτονίες των νέων Αρχιερέων μας από τον εκ Νοτίου Αμερικής ελθόντα Σεβ. Αρχ/πο Λεόντιο, τότε εξεπλάγησαν και εταράχθησαν!
Και γνωρίζουμε, γράφουν οι της ΠΘΕΟΚ, ότι διενεργείται αλληλογραφία μεταξύ των επισήμων εκκλησιών περί του πρακτέου.
<<Διότι, διά των γενομένων χειροτονιών διαιωνίζεται το άγιον υπέρ της Ορθοδοξίας κίνημα ημών επί βάσεων κανονικών με διαδοχήν αποστολικήν, με ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΤΗΤΑ.
Τίς ποτε ενδιεφέρθη διά τας χειροτονίας των ψευδεπισκόπων της Κερατέας;
Οι άρχοντες της χώρας μας, εις τους οποίους παρεπονούντο ωρισμένοι αδελφοί διά τον άνισον τρόπον της μεταχειρίσεως, απαντώσιν:
<<οι της Κερατέας είναι πυρεία ακίνδυνα>>.
Και όντως κατά τον ιερόν Χρυσόστομον οι κλέπται επιβουλεύονται τους θησαυρούς, τους πολυτίμους λίθους, και ουχί τα άχυρα και τους κοινούς λίθους...>> 115.
107. Μια πρώτη απολογητική απάντηση επιχειρείται στην ΦΟ (αρ. φ. 398/15.8.1962, σελ. 7: <<Αποκατάστασις της Αληθείας>>, όπου αρχικώς αμφισβητείται η παρουσία του Αρχ/που Λεοντίου σε μία αδιευκρίνηστη τελετή, και τίθενται ερωτήματα προς την συκοφαντική εφημερίδα <<Τύπος Ελληνικός - Ορθόδοξος>> πώς δεν ενοχλείται από τις πλείστες επίσημες φωτογραφίες όντως συμπροσευχών και συλλειτουργιών των εξ Ορθοδόξων Οικουμενιστών με τους κακοδόξους ή ακόμη και τους αλλοθρήσκους!
108. ΦΟ, αρ. φ. 402/17.9.1962: <<Καταπέλτης κράτιστος κατά του ψεύδους και της απάτης - Αναίρεσις συκοφαντιών>>.
109. Αυτόθι, σελ. 3. Οι χειροτονίες πέραν του Βατικανού θορύβησαν ιδιαίτερα τους Νεοημερολογίτες της Ελλάδος, όπως άλλωστε είδαμε. Σε μεταγενέστερο δημοσίευμα της ΦΟ (αρ. φ. 147/29.4.1963, σελ. 8), υπάρχει απόσπασμα από την εφημερίδα <<Έθνος>> της 3.5.1963 (ν. η), όπου γράφεται ότι την Συνοδική Διοίκηση της Καινοτόμου Εκκλησίας <<απησχόλησε χθες το θέμα των τελουμένων γάμων υπό Παλαιοημερολογιτών Ιερέων... Επίσης το θέμα των προσφάτων χειροτονιών Μητροπολιτών Παλαιοημερολογιτών, οι οποίοι έχουν χειροτονηθή από τον ευρισκόμενον εις Αμερικήν Ρώσον Επίσκοπον Λεόντιον ανήκοντα εις την Εκκλησίαν του Λευκορώσου Αναστασίου, τον οποίον έχει αναγνωρίσει το Οικουμενικόν Πατριαρχείον [εννοούν από παλαιά]. Σημειωτέον ότι το κανονικόν από Εκκλησιαστικής πλευράς της χειροτονίας των Παλαιοημερολογιτών Επισκόπων της Ελλάδος καθιστά πλέον ακανθώδες το ζήτημα>>. Είναι πράγματι ενδιαφέρουσα αυτή η δημόσια επισήμανση και παραδοχή.
110. Και πάλι τίθεται ανοικτά η επιθυμία του Αρχ/που Λεοντίου ελεύσεως και παραμονής στην Ελλάδα για κοινό Αγώνα Πίοστεως.
111. Περιεκτική έκφραση, η οποία συνοψίζει την ουσία της ποιμαντικής διακονίας στην Εκκλησία.
112. Τούτο διαπιστώσαμε από τον συσχετισμό των Αρχιερέων της ΡΟΕΔ κατά την συζήτηση του θέματος των εν Ελλάδι χειροτονιών υπό του Αρχ/που Λεοντίου.
113. ΦΟ, αρ. φ. 402/17.9.1962, σελ. 4.
114. Αυτόθι, σελ. 5-6.
115. Αυτόθι, σελ. 7. Βλ. και την υποσημ. 109 παρόντος Κεφαλαίου.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπασματικές αναρτήσεις από τον Β' Τόμο του βιβλίου
<<ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910 - 1973)
ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ Πίστεως>>,
που συνέγραψε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Γαρδικίου κ. Κλήμης
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Έκδοση ''Γενικού Ταμείου Εκκλησίας Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλάδος>>,
σελ. 252-258, Αθήνα 2020.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου