...<<οι βαρείς λύκοι>> που λυμαίνονται την Εκκλησίαν του Χριστού, πατριάρχαι και Αρχιεπίσκοποι, δεν ανησυχούν καθόλου
από τις διάφορες κατ' αυτών διαμαρτυρίες, αφού συνεχίζεται η κοινωνία και υπαγωγή των διαμαρτυρομένων μαζί τους.
Και τούτο διότι το Σάββατον μπορεί να γράφουν άρθρο κατά του επισκόπου τους, ή ο επίσκοπος κατά του πατριάρχου,
την Κυριακή όμως θα ψάλλουν την φήμη τους, ως <<ορθοτομούντων τον λόγον της αληθείας>>...!
Το σημερινό δράμα της Ορθοδοξίας δεν οφείλεται τόσον στους κακοδόξους επισκόπους της, όσον στην πλειονότητα των κληρικών, μοναχών και λαϊκών της που ανέχονται σιωπηρώς τα τελούμενα.
Δεκαετίες τώρα, από την εποχή του Αθηναγόρα, διαπιστώνουν την προδοσίαν, απειλούν θεατρικώς τους προδίδοντας και τελικώς τους ακολουθούν διά <<το καλόν της ειρήνης και αγάπης>>!...
Νομίζουν ότι είναι αρκετή μια έγγραφη και δειλή και αυτή σπανίως και από ελαχίστους γινομένη- διαμαρτυρία. Κατόπιν τους είναι αρκετό και ευχάριστο ν' ασχοληθούν με πανηγύρεις και θυρανοίξια... προς το συμφέρον των ψυχών...
Την εν λόγοις μόνον αγωνιστικότητα ψέγων ο μέγας ομολογητής Μελέτιος γράφει: <<Ουκ εστί τις θεοφιλής, έως ενός ουκ έστι./Πάντες ομού σφαδάζουσι κατά της αληθείας./Ει δε τις έστιν ευσεβής, αλλά τη γλώσση μόνη./Εν λόγοις μόνοις ευσεβεί, ταίς πράξεσιν προσπταίων. Αλλ' ο Θεός ως που φησιν, Βασίλειος ο μέγας,/Ουδένα πάντως ευσεβείν εξ ημισείας θέλει>>...
Μερικοί μάλιστα για να δείξουν την έντονη δραστηριότητά τους δημοσιογραφούν κατά των Παλαιοημερολογιτών και Ζηλωτών, που με τον <<φανατισμό τους σχίζουν την Εκκλησίαν και σκανδαλίζουν τους πιστούς>>, καίτοι η Ιερά Παράδοσις διδάσκει το αντίθετον! (Βλ. 15ον Κανόνα της ΑΒ' Συνόδου).
Ιδιαιτέρως οι επίσκοποι, ενώ σιωπούν, όταν καθημερινώς τους προκαλή ο χορός των κακοδόξων συναδέλφων τους, η Μασονία και οι ποικίλοι αδιάφοροι και άπιστοι, γίνονται λαλίστατοι, όταν πρόκειται να ελέγξουν και καταδικάσουν, όσους τολμήσουν ν' αγωνισθούν διά την πίστη τους...
Τους ανωτέρω επισκόπους ακολουθούν δυστυχώς οι λόγιοι του Μοναχισμού, οι καθηγηταί της Θεολογίας και αι θρησκευτικαί οργανώσεις, <<δόξαν παρ' αλλήλων λαμβάνοντες>> και της δόξης του Θεού στερούμενοι...
Και ενώ ο εσμός των αιρετικών σαρώνει τα μέτωπα της Ορθοδοξίας, αυτοί είναι πάντοτε διαθέσιμοι για φιέστες και ταξίδια στις συναγωγές των πονηρευομένων και εχθρών του Θεού, αδιαφορούντες για τον σκανδαλισμό των πιστών και την προσβολήν των αγίων που μαρτύρησαν για την πίστη, που αυτοί σήμερα αφήνουν ανυπεράσπιστη...
Εν τω μεταξύ <<οι βαρείς λύκοι>> που λυμαίνονται την Εκκλησίαν του Χριστού, πατριάρχαι και Αρχιεπίσκοποι, δεν ανησυχούν καθόλου από τις διάφορες κατ' αυτών διαμαρτυρίες, αφού συνεχίζεται η κοινωνία και υπαγωγή των διαμαρτυρομένων μαζί τους.
Και τούτο διότι το Σάββατον μπορεί να γράφουν άρθρο κατά του επισκόπου τους, ή ο επίσκοπος κατά του πατριάρχου, την Κυριακή όμως θα ψάλλουν την φήμη τους, ως <<ορθοτομούντων τον λόγον της αληθείας>>...
Έτσι ο λαός παραμένει στο σκότος της αγνοίας, αφού όλοι κοινωνούν μεταξύ τους και ουδείς ο διά πράξεως ενιστάμενος. Για όλα αυτά και τις ψυχές που χάνονται εξ αιτίας των θα ζητηθή λόγος από τον Χριστόν την ημέρα εκείνη, διότι και τις παραβάσεις εγνώριζαν, και τον πατερικόν λόγον που προτρέπει εις διακοπήν κοινωνίας δεν αγνοούσαν' απλώς αδιαφορούσαν!...
Αδιαφορούσαν όμως και για μία άλλη αιτία: Διότι αυτοί που τους ήλεγχαν ήσαν... παλαιοημερολογίται και συνεπώς απορριπτέοι και οι ίδιοι και αι συμβουλαί των...
Είναι γνωστόν ότι ο Απ. Παύλος αναφερόμενος στους Εβραίους γράφει, ότι όταν διαβάζουν την Παλαιά Διαθήκη ένα <<ένα κάλυμμα>> <<επί την καρδίαν αυτών κείται>>, που δεν τους επιτρέπει να εννοήσουν τις Γραφές και δεχθούν τον Χριστόν.
Αυτό το <<κάλυμμα>> θα φύγη μόνον όταν ο Ισραήλ επιστρέψη προς Κύριον. Δυστυχώς το αυτό συμβαίνει σήμερα και με τους λεγόμενους <<συντηρητικούς>> κληρικούς, Μοναχούς και λαϊκούς.
Καίτοι μελετούν τους ιερούς Κανόνας και τους αγίους Πατέρας, αδυνατούν να εφαρμόσουν την διδαχήν τους για τους εξής λόγους:
1. Διότι είναι προκατειλημμένοι και δεν παραδέχονται ότι οι Παλαιοημερολογίται έχουν δίκηο που ενίστανται τόσα χρόνια στην αίρεση, και συνεπώς αυτοί είναι πολύ καθυστερημένοι, όσον αφορά το καθήκον της ομολογίας!
2. Διότι απουσιάζει το πνεύμα της θυσίας και αυταπαρνήσεως, βάσει του οποίου και μόνον επιτυγχάνεται η ομολογία.
3. Διότι εις πολλούς εξ αυτών έχουν επιδράσει αι θρησκευτικαί οργανώσεις, αι οποίαι, ως γνωστόν, ουδέποτε είπαν όχι στην αίρεσιν.
4. Διότι το πνεύμα του αιώνος τούτου, πνεύμα φιλαυτίας και εφησυχασμού, έχει παραλύσει τις δυνάμεις της ψυχής των, αφού εξ αρχής δεν αντιμετώπισαν το θέμα αγνώς, αλλά με υπολογισμούς.
Όταν ξεπεράσουν τα εμπόδια αυτά, τότε το <<κάλυμμα>> που τους κρατά σε κοινωνία με την αίρεση, θα σηκωθή, και θα δουν την τραγική τους θέση. Πολλοί εξ αυτών δικαιολογούνται ότι δεν δύνανται να συνεργασθούν με τους διηρημένους παλαιοημερολογίτας.
Και ποίος τους εμποδίζει ν' αγωνισθούν χωρίς να συνεργασθούν μαζί τους; Ας εφαρμόσουν τους ιερούς Κανόνας και την σχετικήν πατερικήν διδασκαλίαν και αυτά θα τους διδάξουν και τα υπόλοιπα που θα πρέπει να πράξουν.
Όσο καθυστερούν τόσο το χειρότερο γι' αυτούς, διότι καθημερινώς χάνονται ψυχές που τους ακολουθούν, επειδή πιστεύουν ότι ορθοδοξούν. Για όλες τις ψυχές αυτές θα δώσουν λόγον στον Θεόν, διότι η στάσις τους αυτή τους καθιστά συνηπευθύνους με τους κήρυκας της αιρέσεως, και σύμφωνα με τον 25ο Κανόνα της εν Αγκύρα Συνόδου, υπόκεινται εις το αυτό επιτίμιον με αυτούς!
Ας μη επαναπαύονται, επίσης, στην σκέψη ότι αν διακόψουν το μνημόσυνον θα σταματήση η διακονία και προσφορά τους προς τους πιστούς, λόγω καθαιρέσεως κ.λπ.
Τότε θα έχουν προσφέρει το μέγιστον και κάλλιστον στο ποίμνιό τους και την ψυχήν τους, αφού θα έχουν κακοπαθήσει, προκειμένου να μάθη εκείνο την αλήθειαν.
Ο άγιος Μελέτιος είναι επί του προκειμένου σαφέστατος: Του καταγγέλλειν άπασι θεσμούς Ευαγγελίων/Και του διδάσκειν λογικώς τας προσταγάς του κτίστου./Το περικλείεσθαι φρουραίς υπέρ της ωαληθείας,/Και το δεσμοίς προσομιλείν υπέρ αυτής παντίοις (ρυδ').
Είχαμε τελειώσει το παρόν άρθρο, όταν μετ' εκπλήξεως διαβάσαμε στον <<Ορθόδοξο Τύπον>> της 9ης Ιουνίου άρθρον υπό τον τίτλον: <<Βαίνομεν ολοταχώς προς προδοσίαν της πίστεως>>! Εις αυτό μεταξύ των άλλων γράφονται και τα εξής σημαντικά:
<<Η Ιεραρχία της Ελλάδος έχει πλέον μεγάλας ευθύνας. Το ίδιον και ο πιστός λαός, ο οποίος οφείλει εις την συνείδησίν του να διαγράψη τους Επισκόπους- και να τους αποδοκιμάση.
Ο δε Ιερός Κλήρος να παύση το μνημόσυνον όλων των Επισκόπων των συμπλεόντων με τας Προτεσταντικάς αιρετικάς κοινότητητας και το <<Κράτος του Βατικανού>>, που <<εβαπτίσθησαν>> υπό της Διοικούσης Ορθοδόξου Εκκλησίας <<Εκκλησίαι>> και <<Ομολογίαι>> (σ. 6).
Τα ανωτέρω έπρεπε να είχαν γραφεί προ δεκαετιών, εάν ο Ο.Τ. υπηρετούσε ακραιφνώς την Ορθοδοξίαν. Παρόμοιον κείμενον προς το του Ο.Τ. είχε γράψει ήδη από το 1964 το Άγιον Όρος με τίτλον:
<<Προκήρυξις Αγιορειτών Πατέρων προς τον Ελληνικόν Λαόν>>, υπογραφόμενον υπό Καθηγουμένων, Ιερομονάχων και Μοναχών, όπου μεταξύ των άλλων ετονίζετο:
<<Εάν οι Καθολικοί και λοιποί αιρετικοί θέλουν να επιστρέψουν εις την Ορθοδοξίαν, να έλθουν αυτοί προσπίπτοντες και ζητούντες το έλεος, ασπαζόμενοι εις το ακέραιον τα δόγματα και Παραδόσεις της αμωμήτου Ορθοδόξου ημών πίστεως, και όχι να τρέχωμεν ημείς οι Ορθόδοξοι προς τους αιρετικούς.
Ποιούμεν έκκλησιν προν τον Οικουμενικόν ημών Πατριάρχην να παύση εξακολουθών τας φιλενωτικάς του ενεργείας, καθ' όσον, εάν συνεχίση, θ' αποκηρύξωμεν και αυτόν>>.
Και όμως οι ανωτέρω, όχι μόνον δεν ετήρησαν την απειλήν τους, αλλά μετ' ολίγον άρχισαν να διώκουν όσους ηθέλησαν να εφαρμόσουν τα της Προκηρύξεώς των!...
Σήμερα δε ο διωγμός αυτός έχει κορυφωθή στον Άγιον Όρος, με τα γνωστά γεγονότα της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου κ.λπ. Γιατί τα γράφομε αυτά; Διότι έχομε χάσει την εμπιστοσύνη μας πια στα λόγια. Θέλομε πράξεις για να πιστέψωμεν.
Ήδη στο ίδιο φύλλο ο Ο.Τ. συγχαίρει τον πατριάρχην Βαρθολομαίον, διότι έκαμε <<σαφεστάτη ορθόδοξον δήλωσιν επί του θέματος του Οικουμενισμού>>!!!
Συνεπώς οι διευθύνοντες τον Ο.Τ., ή τυγχάνουν ανίκανοι διά ένα τέτοιο διακόνημα, ή αποτελούν κουκλάκια στα χέρια αοράτων διευθυντών... Άλλη εξήγησιν δεν ευρίσκομεν. Θα αναμείνωμεν λοιπόν να δούμε:
Α. Εάν θα τηρήσουν τα γραφόμενά τους; Β. Τί ανταπόκρισιν θα έχη το κείμενό τους στο ιερατείον και τους επισκόπους; Πιστεύομεν ότι ουδείς θα συγκινηθή, αλλά μάλλον θα δικαιολογήσουν την απραξίαν τους με λόγια, λόγια που κανένα δεν θα πληροφορούν...
Ευχόμεθα εκ καρδίας να διαψευσθώμεν.
Ιανουάριος 2006
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Απόσπασμα από το βιβλίο του μακαριστού Ιερομονάχου - Θεολόγου
π. Θεοδωρήτου Μαύρου
''ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥΜΕΝΗ'',
<<Άρθρα και σχόλια αναφερόμενα εις την αίρεσιν του Οικουμενισμού,
τον Σιωνισμόν και την εσχατολογίαν>>.
σελίδες 88 - 94,
Αθήνα 2007.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου