Συνακόλουθες αναρτήσεις εκ του βιβλίου του αειμνήστου
πατρός Θεοδωρήτου Μαύρου:
''ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΙΣ''
<<Άρθρα και σχόλια αναφερόμενα εις την σύγχρονον αίρεσιν του Οικουμενισμού
και την μεγάλην ευθύνην
των κοινωνούντων αμέσως ή εμμέσως μετ' αυτής>>.
Έκδοση του περιοδικού <<Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ>>,
Αθήνα 1982. σελ. 37-40.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
Ο Απόστολος των εθνών αποστέλλων προς Φιλιππησίους την ομώνυμον επιστολήν του και επιθυμών να ενισχύση αυτούς εις την κατά Χριστόν ζωήν, η ο οποία τον καιρόν εκείνον εσήμαινε καθημερινόν μαρτύριον, τονίζει εν ενθουσιασμώ και πίστει πολλή: <<Ότι ημίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν>>! Αυτό δε <<το υπέρ Χριστού>> ερμηνεύων ένας μεγάλος ομολογητής και εραστής των ιερών της Εκκλησίας Παραδόσεων, ο μέγας Θεόδωρος ο Στουδίτης, γράφει: <<Υπέρ Χριστού γαρ και διά Χριστόν, υπέρ ου το πάσχειν πάσχα>>! Όντως ωραίος λόγος εξ ωραίων και οσιακών χειλέων προφερόμενος! Το πάσχειν υπέρ Χριστού, σημαίνει διά την πάσχουσαν υπέρ αυτού ψυχήν, Πάσχα! Μήπως τα ίδια δεν έψαλλε και ένας άλλος μιμητής του αγίου Θεοδώρου, ο πολύς Μελέτιος ο Γαλησιώτης μερικούς αιώνες αργότερα; <<Υπέρ γαρ λόγον αληθώς έστιν η θυμηδεία / ην ο Χριστός τοις δι' αυτόν πανθάνουσι παρέχει' / καν τις συγκρίνειεν αυτήν προς την των προπατόρων, / και προ της παραβάσεως, εύρη διπλήν και πλείω>>. Μακάριαι όντως ψυχαί, ελευθερωθείσαι των γηίνων και μόνον των ουρανίων επιποθούσαι διηνεκώς. Πού σήμερον οι μιμηταί των ουρανοφρόνων εκείνων ανδρών, οι οποίοι έζων και ανέπνεον διά τον Χριστόν και την Εκκλησίαν του; Ελάχιστοι και σπανιώτατοι οι τοιούτοι, καθάπερ οάσεις εν ερήμω... Το τραγικώτερον εν προκειμένω είναι, ότι ενώ οι υιού του φωτός, τα υποτιθέμενα <<φωτόμορφα τέκνα της Εκκλησίας>> παρουσιάζουν την ανωτέρω θλιβεράν εικόνα, αντιθέτως οι υιοί του <<αιώνος τούτου>>, οι άνθρωποι δηλαδή που δεν έχουν ουδεμίαν σχέσιν προς την Εκκλησίαν και την ζωήν του πνεύματος, παρουσιάζονται ολοπρόθυμοι και ζέοντες διά να επαληθεύση ο λόγος του Κυρίου: <<οι υιοί του αιώνος τούτου φρονιμώτεροι υπέρ τους υιούς του φωτός εις την γενεάν την εαυτών εισίν>> (Λουκ. 16. 8). Και όντως! Αναρίθμητοι τυγχάνουν οι εξ αυτών καθημερινώς <<αποθνήσκοντες>> εις διαφόρους επικινδύνους αποστολάς, προκειμένου να προστατεύσουν την εδαφικήν ακεραιότητα της προσκαίρου πατρίδος των, ή το και συχνότερον, να επιβουλευθούν την ανεξαρτησίαν ετέρας πατρίδος! Αι μυστικαί υπηρεσίαι των διαφόρων Κρατών ομιλούν σαφέστατα εν προκειμένω. Η ανωτέρω σύγκρισις προκαλεί, πρέπει να προκαλή, το ερύθημα εις τας παρειάς όλων των ρασοφόρων, των ορθοδόξων ρασοφόρων της εποχής μας. Διότι δεν είναι μικρόν πράγμα να θυσιάζη ο άλλος την μίαν και μοναδικήν ζωήν του, προκειμένου να επιτύχη την δολοφονίαν του α' ή β' πολιτικού αντιπάλου, ή την ποικίλην κατασκόπευσιν της οιασδήποτε χώρας, οι δε μοναχοί και κληρικοί, οι της Εκκλησίας στρατιώται και αξιωματικοί, να μη τολμούν ν' ανοίξουν το στόμα των εναντίον των συγχρόνων υπονομευτών των ιερών δογμάτων και Παραδόσεών της! Αλλά η τραγικότης των ημερών δεν σταματά ενταύθα. Οι ανωτέρω <<υιοί του φωτός>> ουχί μόνον παραμένουν αδρανείς και αδιάφοοι ενώπιον της κηρυττομένης κακοδοξίας των ημερών μας, της παναιρέσεως του Ο ι κ ο υ μ ε ν ι σ μ ο ύ, αλλά ζωηρεύουν και ενεργοποιούνται μόνον όταν πρόκειται να ελέγξουν συναδέλφους των, μοναχούς και κληρικούς, που ετόλμησαν να σπάσουν το φράγμα της σιωπής και να διεκδικήσουν νομίμως τα δικαιώματα της ορθοδόξου συνειδήσεως, αγωνιζόμενοι υπέρ των ιερών και οσίων της πίστεώς μας.Τα γεγονότα της Ι. Μ. Εσφιγμένου και αι ποικίλαι καταπιέσεις των Αγιορειτών Ζηλωτών αποτελούν ανάγλυφον έκφρασιν των ανωτέρω, διά τον Αγιορειτικόν τουλάχιστον χώρον. Εις το αυτό, δυστυχώς, επίπεδον κινείται και η δραστηριότης της ακαδημαϊκής θεολογίας! Ούτε ίχνος παρουσίας της εις τον στίβον της καλής ομολογίας' αντιθέτως μάλιστα τυγχάνουν πλείσται αι περιπτώσεις της πλήρους συμπορεύσεώς της με την οικουμενιστικήν αποστασίαν των ημερών μας, πλην μιας - δυο περιπτώσεων, και αυτών εντός του στεγανού χώρου της αβροφροσύνης και της μονομερείας κινουμένων... Και ενώ είναι αληθές ότι διά τον ορθόδοξον Σλαβικόν κόσμον ο εκκλησιαστικός ιστορικός του μέλλοντος θα εύρη ικανούς και διαφόρους λόγους να τον δικαιολογήση διά την σημερινήν του αντικανονικήν στάσιν, διά την Ελλαδικήν Εκκλησίαν όμως ποίον δικαιολογητικόν θα προσκομίση; Το μόνον ίσως που θα του απομένη να σημειώση είναι, ότι η αλλοτρίωσίς της εκ των Παραδόσεων και της γραμμής των Πατέρων, ωφείλετο εις την φθοράν που υπέστη αύτη εκ της σπουδής και επιμορφώσεως πλείστων εκ των στελεχών της εις την αιρετικήν Δύσιν - προσόν απαραίτητον διά τους υποψηφίους Καθηγητάς των Θεολογικών Σχολών! - και την διαστροφήν εν συνεχεία του παραδοσιακού φρονήματος του Λαού εκ των ανωτέρω λογάδων, τη επικουρία δυστυχώς και των Θρησκευτικών Οργανώσεων. Το τελευταίον το σημειούμεν μετά μεγάλης πικρίας, διότι γνωρίζομεν πολύ καλώς οποίαν θλιβεράν και αξιοκατάκριτον στάσιν ετήρησαν από της ενάρξεως ήδη του ημερολογιακού σχίσματος μέχρι της σήμερον! Τα παρόμοια συμβαίνουν δυστυχώς και εις αυτήν την <<Ακρόπολιν της Ορθοδοξίας>>, το Άγιον Όρος, το Οποίον, ενώ από την μια μεριά διακηρύσσει τολμηρώς ότι ακολουθεί <<την ακραιφνώς ορθόδοξον γραμμήν>>, από την άλλην αδιαφορεί πλήρως και σιγά σκανδαλωδώς ενώπιον της <<γυμνή τη κεφαλή>> κηρυττομένης κακοδοξίας υπό του οικείου επισκόπου του, του Οικ. Πατριάρχου Δημητρίου, διώκων συγχρόνως ποικίλως τους διαφωνούντας προς την ανωτέρω πορείαν του αγιορείας πατέρας! Είθε η ανάγνωσις των επομένων σελίδων να εξυπνίση ωρισμένας εκλεκτάς κατά τα άλλα ψυχάς, αι οποίαι καλή τη πίστει παραμένουν εισέτι εν κοινωνία μετά της αιρέσεως, ώστε και την ενδεκάτην <<αποτειχίζουσαι εαυτάς την προς τον καλούμενον επίσκοπον κοινωνίας>> εξιωθώμεν της πρεπούσης εις ορθοδόξους τιμής, παρά του δικαιοκρίτου Θεού. Αμήν.
( Ε κ τ ο υ π ρ ο η γ ο ύ μ ε ν ο υ )
Άλλοτε και τώρα
Λοιπόν, αγαπητέ μου Ιλαρίων, άκουσε. Μέχρι το 1920 περίπου το Άγιον Όρος είχε πολλούς εργάτες αρετής και ευσεβείας να επιδείξη. Σε κάθε μοναστήρι, αλλά ιδιαιτέρως σε κάθε κελλάκι που βλέπεις, ζούσαν άνθρωποι αφιερωμένοι στο Θεό μ' όλη τους την καρδιά. Οι Σκήτες ανθούσαν από εργάτες της προσευχής και της ησυχίας.
Σιγά - σιγά όμως ήλθε η φθορά. Μετά τον θάνατο των παλαιών Γερόντων οι θέσεις τους έμειναν κενές' οι νέοι που ήλθαν ήσαν ελάχιστοι. Ακολούθησε το γνωστό ημερολογιακό σχίσμα. Οι πατέρες εδιχάσθησαν.
Οι αγαπώντες την ακρίβεια και τας Παραδόσεις απετέλεσαν τους γνωστούς ζ η λ ω τ ά ς του Αγίου Όρους, αυτούς που μέχρι σήμερα αποκαλούν περιφρονητικώς <<σχισματικούς>>, και στους οποίους ανήκεις και συ και εγώ, παιδί μου.
Οι πατέρες αυτοί, προ πάντων οι παλαιοί, ετράβηξαν πολλά για να βρούμε ή μάλλον να βρήτε εσείς, αυτό που σας παραδώσαμε. Εξορίες, ταπεινώσεις, χλευασμούς... Συνεχώς πατριαρχικές Εξαρχίες μας απειλούσαν, αλλά η Παναγία μας σκέπαζε πάντοτε.
Τα χρόνια κυλούσαν και οι καινοτομίες και κακοδοξίες του Πατριαρχείου συνεχώς μεγάλωναν. Ώσπου το 1971 η Ιερά Μονή Εσφιγμένου αντέδρασε δυναμικά και πατερικά στα οικουμενικά κηρύγματα του Φαναρίου με την διακοπή πάσης κοινωνίας με το Πατριαρχείο και όσους κοινωνούν μ' αυτό.
Το Φανάρι δεν άργησε ν΄ αντιδράση με αποσχηματισμούς και καθαιρέσεις, πράγμα πρωτάκουστο στα εκκλησιαστικά χρονικά, ο αποσχηματισμός δηλαδή των μοναχών! Βέβαια σ' αυτό συνέβαλε τα μέγιστα
και η εισήγηση της Πατριαρχικής Εξαρχίας του 1973, η οποία με πρόεδρο τον επίσκοπο Σ τ α υ ρ ο υ π ό λ ε ω ς Μ ά ξ ι μ ο, και κατόπιν δυστυχώς αγαστής συνεργασίας με τους Αγιορειτικούς παράγοντας, θέλησαν να πατάξουν κάθε αντίδραση.
Έτσι εκτός από τους παραπάνω αποσχηματισμούς του Πατριαρχείου, διά τους οποίους φέρουν μέγα ποσοστό ευθύνης οι Αγιορείται ηγούμενοι, απεφάσισαν να μη δίδουν πλέον κελλιά σ' όσους θέλουν
να μονάσουν χωρίς να μνημονεύουν τον Πατριάρχη, όσοι δε ζηλωταί υπάρχουν στο Όρος να μην έχουν δικαίωμα να πάρουν υποτακτικούς στην συνοδεία τους, και άλλα πολλά, τα οποία δεν κατώρθωσαν να εφαρμόσουν.
Όλα απέβλεπαν σ' ένα' τον α φ α ν ι σ μ ό ν του Αγιορειτικού ζηλωτισμού. -Και σεις, Γέροντα, τί κάνατε για όλα αυτά; Δεν αντιδράσατε; -Τους απαντήσαμε παιδί μου εγκαίρως και καταλλήλως, αλλά κανείς τους δεν τόλμησε, ούτε από τους πατριαρχικούς, ούτε από τους Κοινοτικούς ν' απαντήση.
Προτιμούν να κάνουν την δουλειά τους χωρίς διαλόγους, ελπίζοντες πολλά στην άγνοια του λαού. Όταν όμως θέλουν τον κόσμο με το μέρος τους, τότε έχουν όλη την τέχνη να παρουσιάζουν κάθε ένα που αντιδρά στα αντικανονικά έργα τους, ως <<σχισματικό>> και <<αντάρτην>>, ώστε να καλύπτουν την ενοχή τους και το... αφεντικό, τον Πατριάρχη.
Μόνον οι <<ασθενείς συνειδήσεις>> διακηρύττουν, κατηγορούν το Οικ. Πατριαρχείο, οι <<ου κατ' επίγνωσιν>> ζηλωταί' ο αμαθής όχλος... Ευτυχώς που οι πιστοί άρχισαν και τους παίρνουν είδηση...
Τα κατορθώματα του σεβ. κ. Μαξίμου
-Αυτός λοιπόν ο Μάξιμος, παιδί μου, προτού έλθει το 1973 στο Άγιον Όρος σαν πατρ. Έξαρχος μαζί με δύο άλλους συναδέλφους του, στην Αθήνα βρήκε την ευκαιρία να δώση συνέντευξη σε γνωστό οικουμενιστή δημοσιογράφο για το θέμα της ενώσεως, όπου μεταξύ των άλλων είπε και τα εξής φοβερά:
<<Η ενότης και η ένωσις των Εκκλησιών η οποία αποτελεί το τελικόν και πολυπόθητον τέρμα του Διαλόγου, δεν δύναται να επιτευχθή, όταν εκάστη εκκλησία αποκλείει δι' εαυτήν το ενδεχόμενον της πλάνης.
Η πεποίθησις εκάστης εκκλησίας ότι μόνο αυτή κατέχει την αλήθεια και ότι ουδέποτε πλανάται, αποκλείει τον διάλογον, και κατά συνέπειαν, αδυνατεί να ίδη καθαράν την αλήθειαν. Ο διάλογος δεν ζητεί να επιβάλλη την αλήθειαν, αλλά να την ανακαλύψη>>.
-Ακούς Ιλαρίων; συνέχισε με έκδηλη πια οργή ο γηραιός πνευματικός. Κατά τον επίσκοπο αυτόν και η Ορθοδοξία είναι πολύ φυσικό να πλανάται, γι' αυτό και είναι απαραίτητος ο διάλογος με τους υπολοίπους... αιρετικούς της Δύσεως, για ν' ανακαλύψουν από κοινού την αλήθεια!
Τα ίδια έλεγε και όταν ζούσε ο Αθηναγόρας, τα αυτά επανέλαβε και στους Αθηναίους τώρα. Ούτε ο Άρειος δεν είχε προσβάλλει με τέτοιο καθολικό τρόπο την θεία Αποκάλυψη! Αλλά το τραγικώτερον είναι η υποκρισία του ανδρός,
γιατι ερχόμενος στο Άγιον Όρος μίλησε στους πατέρες περί μοναδικής αληθείας που κατέχει η Ορθοδοξία, μιμούμενος σ' αυτή την τακτικήν του τον προηγούμενο προϊστάμενό του, τον Αθηναγόρα,
ο οποίος και αυτός συμβούλευε τους Αγιορείτας ούτε μια εικόνα να μη δεχθούν να μετακινήσουν από την θέση της, διότι όλα στην Ορθοδοξία είναι τέλεια, ενώ αυτός κορόϊδευε και δόγματα και παραδόσεις και θεολογία!
Είναι στο πρόγραμμα του Οικουμενισμού να κηρύττουν που και που οι οπαδοί του και καμμιά αλήθεια, έτσι για να θολώνουν τα νερά και να κάνουν πιο εύκολα τη δουλειά τους. Βλέπεις οι αφελείς πάντοτε θα υπάρχουν και έτσι τίποτα δεν χάνουν οι κύριοι αυτοί να λένε ό,τι τους έλθει βολικό, ανάλογα με το ακροατήριό τους.
Γι' αυτό και ο Μάξιμος μίλησε στην Ι. Κοινότητα για προβολή της Ορθοδοξίας διά του διαλόγου, αντί να πη π ρ ο σ β ο λ ή αυτής και εξουθένωση, με τις γνωστές παπικές συμπροσευχές, τα μνημόσυνα του πάπα, και τις αναγνωρίσεις του ως <<πρώτου εν τη καθόλου Εκκλησία του Χριστού>>!
Ιδού το κατάντημα παιδί μου Ιλαρίων, των θεολογούντων νεοπατερικώς, μακράν δηλαδή της αγιασμένης των πατέρων διδαχής. Ενώ αρνούνται ή μάλλον φονεύουν, όσον εξαρτάται απ' αυτούς,
την μοναδικότητα της Ορθοδόξου Αληθείας, νομίζουν οι ταλαίπωροι ότι την διακονούν, όπως οι εσκοτισμένοι Εβραίοι την εποχήν του Χριστού εφόνευον τους αποστόλους Του, νομίζοντας έτσι ότι προσφέρουν λατρείαν στον Θεό!
Και δεν βρέθηκε ούτε ένας από τους 40 μεγαλοσχήμους ηγουμένους και Προϊσταμένους των Ι. Μονών που τον άκουγαν, να τον καθίση στο σκαμνί του κατηγορουμένου λέγοντάς του: Υποκριτά, εκ των λόγων σου κρινώ σε.
Εάν είναι μοναδική η αλήθεια της Ορθοδοξίας, ως μας λέγεις, γιατί τότε προ ετών στην Αθήνα, δημοσία υπεστήριζες τα α ν τ ί θ ε τ α, και επί χρόνια στο Φανάρι, μαζί με την λοιπή σύνοδο και τον Πατριάρχη,
ανακηρύσσετε τον πάπα <<ομόζηλον και ομότιμον των Αποστόλων>>, ετοιμάζοντες συγχρόνως και θεολογικόν διάλογον, για να συζητήσετε τί; α φ ο ύ ε κ τ ω ν π ρ ο τ έ ρ ω ν δεχθήκατε τον παπισμόν ισότιμον της Ορθοδοξίας;!
Αυτά έπρεπε να του πουν, παιδί μου, και όχι να αφήσουν ν' απειλούν με απελάσεις και αποσχηματισμούς πολιούς αγιορείτας πατέρας ένας πεπτωκός εκ της Ορθοδοξίας επίσκοπος. Να χαίρωνται το αυτοδιοίκητον του Όρους, έτσι που το κατήντησαν!
Δυστυχώς, όμως οι ταπεινώσεις της Ορθοδοξίας δεν προέρχονται μόνο από το Φανάρι. Να φαντασθής ότι μέχρι προχθές στην Κρήτη, ενώπιον 400 μελών διαφόρων Εκκλησιών της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και ικανών ορθοδόξων Επισκόπων, ιερέων και λαϊκών θεολόγων, την Βιβλική μελέτη την <<έκαμε μια γυναίκα - πάστωρ εκ Γερμανίας!!.
Και κατόπιν τολμούν και ομιλούν περί προβολής της Ορθοδοξίας. Θεέ μου, οποία κατάπτωσις!
( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Συνακόλουθες αναρτήσεις εκ του βιβλίου του αειμνήστου
πατρός Θεοδωρήτου Μαύρου:
''ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΙΣ''
<<Άρθρα και σχόλια αναφερόμενα εις την σύγχρονον αίρεσιν του Οικουμενισμού
και την μεγάλην ευθύνην
των κοινωνούντων αμέσως ή εμμέσως μετ' αυτής>>.
Έκδοση του περιοδικού <<Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ>>,
Αθήνα 1982, σελ. 37-40.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου