Την Παρασκευή (3.12.2021 πολ. ημ) έφυγε για την ουράνια Βασιλεία της Άνω Ιερουσαλήμ ο αδελφός μας Αναστάσιος Πιέτρης, ακάματος διακονητής της Ι. Μ. Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Φυλής Αττικής, επί μία σχεδόν σαραντακονταετία! Ο Τάσος ήταν ένας άοκνος και ανύσταχτος ακόλουθος, μία ανεξάντλητη πηγή δύναμης, αγώνα και συνδρομής προς τον πάσχοντα αδελφό μας. Η μετάνοιά του ήταν υποδειγματική εικόνα ανείπωτης συντριβής, ψυχικής αναζήτησης και πνευματικής ανάτασης! Αν του ταίριαζε κάποιο προσωνύμιο, αυτό θα ήταν του <<ισόβιου διακονητή>> προς τον συνάνθρωπο. Τον γνώρισα κάποιο Σάββατο του Μαϊου του 1992, όταν διάβαινα για πρώτη φορά το κατώφλι της Μονής. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που συνάντησα στο διάβα του Μοναστηριού. Με είδε από μακριά και ήρθε προς το μέρος μου. Κάπως έτσι άρχισαν όλα. Με ρώτησε, αν θέλω να εξομολογηθώ. Του απάντησα καταφατικά. <<Θα δεις, πως είσαι τώρα και πως θα είσαι όταν βγεις από μέσα, από το νοσοκομείο!>> μου επαναλάμβανε... <<Νοσοκομείο>> αποκαλούσε την Μονή, ως αναρρωτήριο ψυχών! Δεν τον καταλάβαινα τότε. Τον κατάλαβα όμως, όταν μετά από δύο σχεδόν ώρες βγήκα από το εξομολογητήριο, το οποίο διακονούσε ο πατέρας μας, αείμνηστος Μητροπολίτης κ. Κυπριανός (+2013). Έξω από την μεγάλη αίθουσα ήταν -όπως κάθε Σάββατο τότε- πλήθος πιστών για εξομολόγηση, που περίμενε μέχρι και τις 12 τα μεσάνυχτα. Είχα ένα νηπιώδες, πλουμιστό χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά, που δεν μπορούσα καν να μιλήσω από αυτή την αναπάντεχη, ψυχική ευφορία που αισθανόμουν και αυτή την ακατανόητη τότε, πνευματική έξαρση και αγαλλίαση! Με έπιασε από το πρόσωπο και έλεγε -στεντορεία τη φωνή- προς τους άλλους: <<Κοιτάχτε τον! Λάμπει το πρόσωπό του ολόκληρο>>! Αυτά φυσικά τα έλεγε για κάθε έναν που πρωτόβγαινε από το εξομολογητήριο εκείνο του πατέρα μας και από το οποίο είχαν περάσει χιλιάδες πιστών από όλη την Ελλάδα και το Εξωτερικό. Ο Τάσος ήταν -όπως μου είπε πει κάποτε- <<νοσοκόμος>> και οι πατέρες της Μονής μαζί με τους Αγίους της, οι ιατροί! Είναι αναρίθμητες οι ψυχές που βοηθήθηκαν από τον ίδιο, με εκείνο το ιδιαίτερα δεινό και ακλόνητο πνευματικό του όπλο, που ήταν η <<λαλιά>> του. Είχε μία χαλύβδινη, γρανιτένια πειθώ και μία πνευματική οξυδέρκεια, που αμέσως παραδινόσουν στην προσέγγιση του λόγου του. Όλα αυτά πήγαζαν βεβαίως από την αυθεντία και την ανυπόκριτη γνησιότητά του! Ο Τάσος ήταν αυτός που έβλεπες! Δεν μπορούσε τίποτα να κρύψει. Δεν σταματούσε ποτέ να μιλάει πνευματικά. Δύο ή τρεις φορές που είχε έρθει στο τόπο εργασίας μου, έπιανε κουβέντα με συναδέλφους για τον Θεό και την Εκκλησία Του. Δεν είχε φανατισμό στον λόγο του, μόνο έναν αξιοζήλευτο και αξιομνημόνευτο κατ' επίγνωσιν ζήλο, που προσείλκυε ακόμη και τους αντιθέτους, που όμως του αναγνώριζαν την αδιαφιλονίκητη αγάπη του προς τον συνάνθρωπό του. 'Ενας αυθεντικά ειλικρινής, λαϊκός άνθρωπος, που οι πνευματικές του εμπειρίες στον χώρο της Μονής μας, τον είχαν καταστήσει έναν δοκιμασμένο, πνευματικό <<δεξιοτέχνη>> και τον οποίο μπορούσες να συμβουλευθείς με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα. Είναι πολλά ακόμη που μπορούμε να γράψουμε για τον Τάσο. Θα χρειαζόμασταν όμως σελίδες για ν' αποτυπώσουμε την βοήθεια που είχε προσφέρει σε γνωστούς και αγνώστους που έρχονταν στο Μοναστήρι. Κατά κάποιον τρόπο ήταν ένας λαϊκός <<αρχοντάρης>>! Και ως ένα τέτοιο υπόδειγμα διακονίας και βοηθείας τον αποχαιρετούμε, όλοι οι πνευματικοί αδελφοί του, ευχόμενοι μαζί με τον πατέρα μας να εύχεται και αυτός για τις ψυχές μας! Καλό Παράδεισο αδελφέ μας!
Η εξόδιος ακολουθία θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 7.11.2021 πολ. ημ., στις 11.π.μ., στο καθολικό της Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλής Αττικής.
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου