ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΑΠΛΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ

<<Έσθλ’ αγορεύοντες, κακά δε φρεσί βυσσοδόμευον>>.

(Μιλούσαν ωραία ενώ στο μυαλό τους βυσσοδομούσαν κακά).

Όμηρος (Οδύσσεια ΙΖ’)

<<Η περίπτωση του κυρίου Μόσιαλου δεν διαφέρει από εκείνη του Δήμου Βερύκιου με την <<Παναγία την Αρουραία>>, του Στρατή Μπαλάσκα με την Παναγία την <<....>>
ή πιο παλαιότερα με εκείνη της Μαλβίνας Κάραλη, όταν από τηλεοράσεως αποκαλούσε την Παναγία <<...>>.
Το καφενειακό, χαμαίτυπο υβρεολόγιο στην εποχή μας απέκτησε δυναμική Λόγου, εκφωνημένου μάλιστα από δημόσιο βήμα!
Κι η γελοιοποίηση, ο χλευασμός κι η διαπόμπευση των θείων αποτελούν γι' αυτούς <<αριστεία>> ανάδειξης, προκοπής και περίσσιου κατορθώματος, πιστωμένα όλα στο βιογραφικό καρνέ
του ομολογιακού σφραγίσματός τους στο κράτος του Αντιχρίστου.
Γιατι το σφράγισμα -για το οποίο τόσος λόγος γίνεται τελευταία- προοϋποθέτει την δημόσια ομολογία!
Άνευ δημόσιας ομολογίας στον αντίποδα του Βαπτίσματος δεν λογίζεται σφράγισμα>>!

Η οδυνηρά βλάσφημη, ως και βδελυρά αποκρουστική ανάρτηση του πολιτικού εκμαυλιστή Ηλία Μόσιαλου -σχετικά με την εικόνα της Παναγίας και του Αγίου Ιωσήφ του μνήστορος- εκφράζει στο σύνολό της την πανθομολογούμενη, συρρικνωτική  απαξίωση, ως και την επί γνώσει αυτάρεσκη γελοιοποίηση της Ορθόδοξης Πίστης, από άτομα πνευματικά ευτελή και ηθικά ανεπαρκή και υπότροπα.

Και αυτό το -κατά καιρούς- σποραδικό και ηχηρό <<crescendum>> επωνύμων να ασελγούν μετ' επαίνων πάνω στο σώμα της Εκκλησίας, υποδηλώνει περίτρανα την ηθική αποποίηση, τον αξιολογικό κατακερματισμό και την ολική πτώση του ανθρώπου, να ακροβατεί σε μια πνευματική κατάσταση χειρότερη και από αυτή των άλογων ζώων! 

Η περίπτωση του κυρίου Μόσιαλου δεν διαφέρει κι από εκείνη του Δήμου Βερύκιου με την <<Παναγία την Αρουραία>>, του Στρατή Μπαλάσκα με την Παναγία την <<....>> ή πιο παλαιότερα της Μαλβίνας Κάραλη, όταν από τηλεοράσεως αποκαλούσε την Παναγία <<...>>. Το καφενειακό, χαμαίτυπο υβρεολόγιο στην εποχή μας απέκτησε δυναμική Λόγου, εκφωνημένου μάλιστα από δημόσια βήματα!

Κι η γελοιοποίηση, ο χλευασμός κι η διαπόμπευση των θείων αποτελούν γι' αυτούς <<αριστεία>> ανάδειξης, προκοπής και περίσσιου κατορθώματος, πιστωμένα όλα στο βιογραφικό καρνέ του ομολογιακού σφραγίσματός τους στο κράτος του Αντιχρίστου. Γιατι το σφράγισμα -για το οποίο τόσος λόγος γίνεται τελευταία- προοϋποθέτει την δημόσια ομολογία! Άνευ ομολογίας δεν λογίζεται σφράγισμα!

Ο κύριος Μόσιαλος όμως ομολόγησε με μια γελοιογραφία του συρμού, δημόσια και κυρίως αμετανόητα. Βλέπετε σήμερα, όλα τα υβρεολόγια καλύπτονται πίσω από τα πέπλα του αστεϊσμού, της ασυδοσίας, ως και του δήθεν βιασμού του λόγου και αυτής της -κουραστικά- ποικιλο-χρησιμοποιημένης σάτιρας... Όμως, όταν θίγονται δοξασίες αλλοθρήσκων, εκεί, οι αυτοί χριστολογικοί διώκτες υπεραμύνονται μέχρι και <<τελευταίας ρανίδος>> την... διαφορετικότητα των άλλων, αγνοώντας υποδειγματικά και επιδεικτικά την θεόθεν, πνευματική οντότητα ημών των Ορθοδόξων!

Το ζήτημα είναι αρκούντως κωμικό και αξίζει λίγο την ενθύμησή μας. Ο Δήμος Βερύκιος, μετά από εκείνη την -τραγικά- βλάσφημη ανάρτησή του για την Παναγία μας, έσπευσε δημοσίως να πει, πως είχε γίνει κατά λάθος, πως είχε και πνευματικό... και μάλιστα δημοσίευσε και στίχους του Δαυίδ (!), για να πιστοποιήσει την μετάνοιά του... Ας φαντασθούμε τώρα, κάποιος να είναι ενεργό μέλος της Εκκλησίας, να έχει πνευματικό, να μετέχει των θείων μυστηρίων και... ταυτόχρονα να βρίζει δημοσίως την Μητέρα του Θεού του!... Η αξιολύπητη και αμετανόητη πτώση του ιδίου, τον έκανε να <<διορθώσει>> το ένα κακό, με ένα άλλο, υπό την μορφή του ψέματος!

Στην περίπτωση της Γαλλικής, σατιρικής εφημερίδας <<Charlie Hebdo>>, που τον Ιανουάριο του 2015 θρήνησε θύματα από εξτρεμιστές της Αλ Κάιντα, επειδή υβρίζετο ο Μωάμεθ, η λογική είχε απωλέσει την ετυμολογία της! Όταν η εφημερίδα βλασφημούσε επί χρόνια και με συνεχείς γελοιογραφίες τον Χριστό μας, ουδείς ενχώριος, κυβερνητικός αξιωματούχος αντιδρούσε... Όταν, όμως, έβγαλαν σε πρωτοσέλιδη γελοιογραφία τον Μωάμεθ και συνέβησαν τα αιματηρά εκείνα γεγονότα, οι ίδιοι Γάλλοι κυβερνητικοί ακόλουθοι μίλησαν για το δικαίωμα της <<ελευθερίας του λόγου>>!... Αν όμως έβριζαν την μάννα τους, θα προσέφευγαν -αναντίρρητα- στα αστικά δικαστήρια... 

<<Η ψείρα τρώει τα φυτά, η σκουριά το σίδερο και το ψεύδος την ψυχή>> έγραφε για την Υποκρισία ο Τσέχωφ! Και αυτή η Υποκρισία συνώνυμη και συνετοιμόλογη με την πολιτική ψευτιά  και την κυβερνητική ανηθικότητα έγινε <<λάβαρο τιμής>> για τους κάθε λογής πολιτικούς μας μαστρωπούς!

Κι ας μην μιλήσουμε για θεατρικά έργα υψηλής... Τέχνης και κινηματογραφικές ταινίες απείρου... Κάλλους, που παρουσίαζαν τον Χριστό, πότε ως εραστή και πότε ως ομοφυλόφιλο! Όταν παιζόταν ο <<Τελευταίος Πειρασμός>> του Καζαντζάκη, εκεί γύρω στα 1988-9, θυμάμαι στον γνωστό αθηναϊκό κινηματογράφο <<Όπερα>>, που μπήκαν κάποια μέλη του ΕΛΚΙΣ για να διαμαρτυρηθούν για την -καταδικαστικά-  διαπομπευτική ιεροσυλία του έργου.

Ανάμεσα στον αιφνίδιο πανικό που ακολούθησε, δήλωναν: <<Αυτό το έργο προσβάλλει τον Θεό μας, την Πίστη μας, την Χώρα μας! Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά μας να μην καθυβρίζεται ο Χριστός μας>>! Στις πρώτες θέσεις κάθονταν κάποιοι γνωστοί, απομιμητικοί κουλτουροκάπηλοι της εποχής εκείνης, μονίμως χορηγούμενοι από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου της δεκαετίας του '80 και οι οποίοι μισογελούσαν απαξιωτικώ τω τρόπω...

Έτσι είναι. Στα λόγια είμαστε πρώτοι και στα έργα τελευταίοι! Ο Πρωθυπουργός της χώρας -από το βήμα της βουλής- ζήτησε συγνώμη για την λέξη <<κίναιδος>> που χρησιμοποίησε ο βουλευτής Καβάλας Μακάριος Λαζαρίδης. Τώρα όμως, που ο κυβερνητικός του αντιπρόσωπος σε διεθνείς οργανισμούς Ηλίας Μόσιαλος ανέβασε αυτή την κατάπτυστη γελοιογραφία της Θεοτόκου με τον Άγιο Ιωσήφ, τηρεί σιγή ανεκλάλητου ισχύος!

Ο ίδιος βεβαίως εποίησε και ένα άλλο αρκούντως τραγελαφικό και επηρμένο στραβοπάτημα! Όταν ο πρώην Μητροπολίτης Αιγιαλείας Αμβρόσιος αφόρισε τον Μάϊο του περασμένου έτους τον κ. Μητσοτάκη, ο τελευταίος έσπευσε στην Εκκλησία της Κρήτης για να εκδώσει η τελευταία ανακοίνωση, που να ακυρώνει τον αφορισμό του Αμβροσίου! <<.Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις...>>!

Εν κατακλείδι... Η Πτώση και η Έκπτωση των κυβερνητικών χειραγωγών μας, αυτών των επί χρήμασι κρατικών διωκτών και φλύαρων, λογοπληκτικών σπεκουλαδόρων μας δεν είναι τίποτ' άλλο από το alter ego ημών, των... αθώων, των... αγνών, των... αμωμήτων...! Ημών των ταπεινά θιγόντων και υπερηφάνως δρώντων.

Ημών των εν αποστασία καταφυγόντων, που κατορθώσαμε -εδώ και χρόνια- το ακατόρθωτο: να ορθοδοξεί ένας μονοψήφιος αριθμός ανθρώπων και να απουσιάζει εκκωφαντικά ένας ολόκληρος -σχεδόν- λαός! Όλα τα άλλα είναι είναι εκ του περισσού!

<<Όλα τα υβρεολόγια καλύπτονται πίσω από τα πέπλα του αστεϊσμού, της ασυδοσίας, ως και του δήθεν βιασμού του λόγου και αυτής της -κουραστικά- ποικιλο-χρησιμοποιημένης σάτιρας...

Όμως, όταν θίγονται δοξασίες αλλοθρήσκων, εκεί, οι αυτοί χριστολογικοί διώκτες υπεραμύνονται μέχρι και <<τελευταίας ρανίδος>> την... διαφορετικότητα των άλλων, αγνοώντας
υποδειγματικά και επιδεικτικά την θεόθεν, πνευματική οντότητα ημών των Ορθοδόξων! Το ζήτημα είναι αρκούντως κωμικό και αξίζει λίγο την ενθύμησή μας.
Ο Δήμος Βερύκιος, μετά από εκείνη την -τραγικά- βλάσφημη ανάρτησή του για την Παναγία μας, έσπευσε δημοσίως να πει, πως είχε γίνει κατά λάθος, πως είχε και πνευματικό... και μάλιστα
δημοσίευσε και στίχους του Δαυίδ (!), για να πιστοποιήσει την μετάνοιά του...
Ας φαντασθούμε τώρα, κάποιος να είναι ενεργό μέλος της Εκκλησίας, να έχει πνευματικό, να μετέχει των θείων μυστηρίων και... ταυτόχρονα να βρίζει δημοσίως την Μητέρα του Θεού του!...
Η αξιολύπητη και αμετανόητη πτώση του ιδίου, τον έκανε να <<διορθώσει>> το ένα κακό, με ένα άλλο, υπό την μορφή του ψέματος>>!

Υποσημείωση:

Προχθές ανακοινώθηκε ο θάνατος του αγγλικανού αρχιεπισκόπου Ν. Αμερικής Ντέσμοντ Τούτου, γνωστού  για τους αγώνες του κατά του καθεστώτος του απαρχάιντ στην Ν. Αμερική, την δεκαετία του '80. Διαβάσαμε στον Τύπο μερικές από τις <<κορυφαίες>> δηλώσεις του για τον Θεό, για να διαπιστώσουμε στο έπακρο, το μέγεθος και την ασύλληπτη διαβλητικότητα της αίρεσης, που οι Οικουμενιστές την ονομάζουν Εκκλησία!...

<<Ευχαριστώ από καρδιάς τον Θεό που δημιούργησε τον Δαλάι Λάμα. Πιστεύετε σοβαρά, όπως έχουν πει μερικοί, ότι ο Θεός λέει: "Σύμφωνοι, αυτός ο τύπος, ο Δαλάι Λάμα, είναι μια χαρά. Τι κρίμα που δεν είναι χριστιανός;" Εγώ δεν το πιστεύω, διότι, ξέρετε, ο Θεός δεν είναι χριστιανός>>.
 
(Ομιλία, Ιούλιος 2013)

<<Δεν θα σεβαστώ έναν ομοφοβικό Θεό (...) Θα αρνηθώ να πάω στον ομοφοβικό παράδεισο. Θα πω, όχι, λυπάμαι, προτιμώ μακράν να πάω στην άλλη πλευρά. Συμμετέχω και σ'αυτήν την εκστρατεία, όπως συμμετείχα στην εκστρατεία κατά του απαρτχάιντ. Για μένα, βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο>>.

(Ιούνιος 2006, Βρυξέλλες)

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος